II SA/Wr 86/13

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta W. (dalej także: PINB), postanowieniem z dnia 6 września 2012 r. na podstawie art. 81c ust. 2 w związku z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t. jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 - ze zm.) oraz art. 123 k.p.a., po rozpatrzeniu sprawy dotyczącej samowolnych robót budowlanych związanych z przebudową części budynku oraz zmianą sposobu użytkowania pomieszczeń, w tym pomieszczeń strychu budynku przy ul. P. [...] we W., nałożył na Inwestora - A. B. obowiązek dostarczenia we wskazanym terminie ekspertyzy technicznej robót budowlanych związanych z wykonaniem instalacji elektrycznej, gazowej i wodno-kanalizacyjnej na I i II piętrze opisanego budynku, sporządzonej przez osoby posiadającą uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności, określającej zgodność zrealizowanych ww. robót z zasadami wiedzy technicznej oraz przepisami. Zastrzegł przy tym, że w przypadku stwierdzenia konieczności wykonania określonych robót bądź czynności mających na celu doprowadzenie ww. instalacji do stanu zgodnego z zasadami wiedzy technicznej lub przepisami ekspertyza winna zawierać opis niezbędnych robót bądź czynności. Ponadto ekspertyza powinna bezwzględnie odnosić się do występujących zalań lokalu znajdującego się na parterze wskazując, czy ww. zalania są skutkiem wadliwie wykonanej instalacji wodno-kanalizacyjnej na I i II piętrze.

W uzasadnieniu postanowienia organ administracyjny wyjaśnił, że w związku z prowadzonym postępowaniem administracyjnym w sprawie wskazanych wyżej samowolnych robót budowlanych decyzją z dnia 27 września 2011 r. nałożył na Inwestora obowiązek wykonania określonych robót budowlanych celem doprowadzenia zrealizowanej samowolnie przebudowy części budynku do stanu zgodnego z prawem. Na skutek odwołania nałożony obowiązek został uchylony przez DWINB decyzją z dnia 27 września 2011 r. nr [...]. Stosując się do wytycznych dotyczących dalszego postępowania zawartych w tej decyzji, PINB przeprowadził ponowne postępowanie. Poinformował Inwestora, że złożone do akt kopie dokumentów (tj. protokoły z pomiarów instalacji elektrycznej, protokół z próby szczelności instalacji gazowej, opinia kominiarska) nie noszą cech dowodu. Dlatego też, by można było uznać je za dowód Inwestor zobowiązany został do udostępnienia oryginałów tych dokumentów. W dniu 16 lutego 2012 r. Inwestor przedstawił oryginały wymaganych dokumentów, a także postanowienie SR dla W. F. we W. (sygn. akt I Ns [...]), wyrok SR dla W. F. we W. z dnia 6 września 2011 roku (sygn. akt I C [...]), opinię sporządzoną przez biegłego sądowego w sprawie żeliwnego pionu kanalizacyjnego znajdującego się w kuchni lokalu nr 1 przy ulicy P. [...], pismo Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia 11 maja 2009 r. o braku zastrzeżeń pod względem sanitarno-higienicznym do szerokości drzwi do łazienki i wc.

Na podstawie przeprowadzonych w dniu 21 sierpnia 2012 r. oględzin PINB ustalił, że na II piętrze budynku istnieje lokal mieszkalny składający się z 2 pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju. Lokal ten wyposażony jest w instalację wodno-kanalizacyjną, elektryczną, gazową i c.o. Na I piętrze budynku znajduje się lokal mieszkalny, który składa się z 3 pokoi, przedpokoju, kuchni, łazienki. Kuchnia wyposażona jest w kuchenkę gazową. Przewody instalacji wodnej i kanalizacyjnej zostały zabudowane (zakryte warstwami wykończeniowymi), poza fragmentem znajdującym się przy drzwiach po lewej stronie pod posadzką. W tym miejscu widoczne jest włączenie rury PCV w rurę żeliwną - pion biegnący przez lokal na parterze. Stwierdzono brak uszczelnienia na połączeniu ww. rur. Ponadto w toku oględzin stwierdzono, że podczas używania wody na I piętrze następuje zalewanie lokalu na parterze z pionu żeliwnego w miejscu podłączenia do niego rury odpływowej zlewozmywaka znajdującego się w kuchni na parterze (lokal nr 1). Nie stwierdzono natomiast zalewania z miejsca połączenia rury PCV i żeliwnej w poziomie posadzki w łazience w lokalu na I piętrze (lokal nr 2). Z uwagi na zakryte pozostałe elementy instalacji wodno-kanalizacyjnej podczas oględzin niemożliwym było dokonanie oceny poprawności ich wykonania. Na suficie kuchni na parterze (lokal nr 1) w obrębie pionu żeliwnego stwierdzono widoczne ślady po zalaniu. Ślady zawilgoceń występują również w innych miejscach tego pomieszczenia a także lokalu. Na posadzce kuchni lokalu na parterze widoczne jest zastoisko wody. Brak jest widocznych ugięć oraz spękań stropu nad parterem i pierwszym piętrem, które świadczyłyby o uszkodzeniu stropów podczas prowadzenia robót związanych z przebudową części budynku. Z oględzin sporządzono protokół oraz dokumentację fotograficzną, na której przedstawione zostały m.in. niezakryte elementy instalacji wodno-kanalizacyjnej, niezabezpieczona puszka instalacji elektrycznej oraz niezamocowane do ściany gniazdo wtykowe luźno zawieszone na przewodzie elektrycznym w kuchni lokalu na I piętrze.

W ocenie PINB, występujące na suficie kuchni lokalu nr 1 nowe ślady po zalaniu w obrębie pionu żeliwnego oraz w drugim narożniku (od strony ulicy), niezabezpieczona puszka instalacji elektrycznej oraz niezamocowane do ściany gniazdo wtykowe luźno zawieszone na przewodzie elektrycznym w kuchni lokalu na I piętrze, a także brak nadzoru przy prowadzeniu robót instalacyjnych (instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej i gazowej) wskazuje, iż przedmiotowe roboty mogą budzić wątpliwości co zgodności ich wykonania z zasadami wiedzy technicznej oraz z przepisami. PINB wskazał, że zgodnie ze stanowiskiem organu II instancji wyrażonym w decyzji z dnia 22 grudnia 2011 r., przedstawione protokoły z badania instalacji elektrycznej oraz próby szczelności instalacji gazowej nie są wystarczającym dowodem potwierdzającym poprawność wykonanych robót. Mając zatem na uwadze powyższe PINB postanowił na podstawie art. 81c ust. 2 ustawy Prawo budowlane, nałożyć na inwestora - A. B. obowiązek przedstawienia opisanej na wstępie ekspertyzy technicznej instalacji elektrycznej, gazowej i wodno-kanalizacyjnej na I i II piętrze budynku przy ulicy P. [...].

Odnosząc się do przedłożonej przez Inwestora opinii biegłego sądowego oraz wyroku SR dla W. F. we W. z dnia 6 września 2011 r., PINB uznał, że dokumenty te nie wyjaśniają dostatecznie sprawy zalewania lokalu na parterze, ponieważ odnoszą się do zalania mieszkania, które miało miejsce 16 marca 2009 r. i spowodowane było "zatkaniem się rury w obrębie piwnicy", gdzie pion kanalizacyjny jest częściowo wymieniony na nowy z PCV a częściowo żeliwny. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego ślady zalewania lokalu na parterze występują także w innym miejscu (w drugim narożniku kuchni). Według organu administracyjnego również znajdujące się w aktach sprawy opracowanie pn. "Inwentaryzacja powykonawcza architektoniczno-konstrukcyjna" z 2004 r., składające się m.in. z części dotyczącej instalacji elektrycznej nie odzwierciedla w sposób dokładny stanu instalacji, tj. nie odnosi się do nieprawidłowości stwierdzonych podczas dowodu z oględzin przeprowadzonych dnia 21 sierpnia 2012r., czyli niezabezpieczonej puszki elektrycznej, luźno zawieszonego gniazda wtykowego na przewodzie elektrycznym w kuchni na I piętrze.

Na powyższe postanowienie, A. B. złożył zażalenie, kwestionując ustalenia organu dotyczące nieprawidłowości w zakresie instalacji elektrycznej, gazowej i kanalizacyjnej. Podniósł, że stwierdzone przez organ administracyjny nieprawidłowości dotyczące "niezabezpieczonej puszki elektrycznej, luźno zawieszonego gniazda wtykowego na przewodzie elektrycznym w kuchni na I piętrze" nie zostały odnotowane w protokole oględzin z dnia 21 sierpnia 2012 r. Nie wiadomo zatem na jakiej podstawie organ administracji stwierdził takie "nieprawidłowości". Autor zażalenia przyznał przy tym, że w miesiącach lipcu i sierpniu 2012 r. w jego mieszkaniu została przeprowadzona kontrola dotyczącą nielegalnego poboru energii elektrycznej. W związku z kontrolą w mieszkaniu były odkrywane puszki elektryczne oraz badane gniazda elektryczne, zatem opisany przez organ nadzoru budowalnego stan instalacji elektrycznej mógł być wynikiem przeprowadzonej kontroli. Według odwołującego się instalacja elektryczna jest sprawna i została zinwentaryzowana w 2004 r. Natomiast instalacja gazowa, za wyjątkiem wymiany kuchenki gazowej i liczników gazowych, nie była przebudowana od lat 70. Instalacja poddawana była stosownym próbom szczelnościowym. Podniósł, że przebudowa instalacji gazowej, elektrycznej i wodociągowej była dokonywana w mieszkaniu nr 1. Ponadto A. B. w swoim zażaleniu zakwestionował prawidłowość doręczenia zaskarżonego postanowienia.

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia 22 listopada 2013 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej terminu wykonania obowiązku i wyznaczając nowy termin do dnia 15 lutego 2013 r. utrzymał w pozostałym zakresie w mocy zaskarżone postanowienie. Według organu odwoławczego, w sprawie dokonano prawidłowej oceny stanu faktycznego i prawnego. Ustalony stan faktyczny odpowiada dyspozycji przepisu art. 81 c ust. 2 ustawy Prawo budowlane. Organ I instancji wykazał istnienie uzasadnionych wątpliwości co do robót budowlanych wykonanych przez inwestora w zakresie instalacji. Organ odwoławczy w tym zakresie powołał się na ustalenia dokonane w trakcie oględzin, gdzie stwierdzono na widocznym fragmencie instalacji wodno-kanalizacyjnej włączenie rury PCV w rurę żeliwną - pion biegnący przez lokal na parterze. Stwierdzono, że podczas używania wody na I piętrze następuje zalewanie lokalu na parterze z pionu żeliwnego w miejscu podłączenia do niego rury odpływowej zlewozmywaka znajdującego się w kuchni na parterze (lokal nr 1), co budzi wątpliwości w zakresie prawidłowości wykonania tej instalacji. Również wykonanie instalacji elektrycznej budzi wątpliwości organów nadzoru budowlanego - z uwagi na niezabezpieczoną puszkę instalacji elektrycznej oraz niezamocowane do ściany gniazdo wtykowe luźno zawieszone na przewodzie elektrycznym w kuchni lokalu na I piętrze (dokumentacja zdjęciowa). Według organu odwoławczego za zastosowaniem w sprawie art. 81 c ust. 2 Prawa budowlanego przemawia zabudowanie przewodów instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej i gazowej oraz prowadzenie robót instalacyjnych bez fachowego nadzoru. Charakter wykonanych robót instalacyjnych uprawniał zatem organ nadzoru budowlanego do żądania przedłożenia, sporządzonej przez osobę uprawnianą w tym zakresie, oceny lub ekspertyzy technicznej, mającej na celu jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego sprawy w kwestii zgodności wykonanych robót z zasadami wiedzy technicznej oraz z przepisami. Wyniki przedłożonej dokumentacji pozwolą organowi instancji podjąć dalsze kroki, zmierzające do wyjaśnienia zaistniałego w sprawie stanu faktycznego i podjęcia właściwego rozstrzygnięcia.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w zażaleniu, DWINB stwierdził bezzasadność twierdzeń dotyczących braku prawidłowego doręczenia przesyłki zawierającej zaskarżone postanowienie. Z akt sprawy wynika, że korespondencja była wysyłana do A. B., jednak skarżący nie odbierał poczty, stąd zasadnym stało się zastosowanie dyspozycji art. 44 § 1 pkt 1 k.p.a., tzw. fikcja doręczenia. DWINB uznał za pozostające bez wpływu na zapadłe w sprawie rozstrzygnięcie przedłożone przez Inwestora postanowienie Sądu Rejonowego dla W. – F.. Orzeczenie to zostało bowiem wydane w sprawie dotyczącej rzeczy wspólnej, tj. upoważniające odwołującego do wymiany rury kanalizacyjnej żeliwnej oraz przebiegających obok niej rur wodociągowych (ciepłej i zimnej wody) na odcinku ich przebiegu przez kuchnię lokalu mieszkalnego nr 1 oraz piwnicę. Powyższa ocena odnosi się również do opinii biegłego sądowego. Dokumentacja nie dotyczy robót budowlanych wykonanych przez A. B., które są przedmiotem prowadzonego postępowania administracyjnego, lecz dotyczy kwestii stanu technicznego przewodu kanalizacyjnego przebiegającego przez kuchnię znajdującą się w lokalu nr 1 (parter budynku). Brak jest zatem jakichkolwiek odniesień do kwestii prawidłowości wykonanej przez inwestora instalacji wodno-kanalizacyjnej. Również, kwestie cywilistyczne związane z wyrządzonymi szkodami odpowiedzialnością za te działania nie podlegają badaniu przez organy nadzoru budowlanego. Organy nadzoru budowlanego rozpatrują sprawę w oparciu o przepisy ustawy Prawo budowlane, pozostawiając jednocześnie kwestie cywilistyczne sądom powszechnym jako organom właściwym. Za niezrozumiałe DWINB uznał twierdzenie odwołującego, że przebudowa instalacji gazowej nie miała miejsca. W tym miejscu zwrócił uwagę na znajdujące się w aktach sprawy oświadczenie złożone do protokołu z oględzin z dnia 23 sierpnia 2005 r. przez A. B.: "Pan B. wnosi do protokołu, że oprócz robót wyszczególnionych w protokole tj. wymianie stolarki, okładzin podłogowych oraz przebudowy ścianek działowych w lokalach wykonał w całym budynku instalację wod.-kan., elektryczną od licznika usytuowanego na półpiętrze pomiędzy parterem i pierwszym piętrem oraz gazową od liczników (gazomierzy)".

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na ww. postanowienie złożył A. B.. Podniósł w nim, że zanim podjęto roboty budowlano -remontowe w budynku, zostały wykonane uprzednio projekty budowlane, skrupulatne oględziny budynku, które nie zostały zgłoszone do organu administracji architektoniczno-budowlanej. Prace remontowo-budowlane były wykonywane przez wykonawców z uprawnieniami i pod nadzorem konstruktora i architekta, którzy projektowali uprzednio prace budowlano-remontowe w budynku. Wskazał także, że rury wodociągowe i kanalizacyjne były wymieniane nie tylko w mieszka nr 2, tj. na I i II piętrze a także w mieszkaniu nr 1 (parter).

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sądy administracyjne, zgodnie z art. 1 § 2 ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kontrola wojewódzkiego sądu administracyjnego obejmuje kwestie związane z procesem stosowania prawa w postępowaniu podatkowym, a więc to, czy organ dokonał prawidłowych ustaleń co do obowiązywania zaskarżonej normy prawnej, czy normę tę właściwe interpretował i czy nie naruszył zasad ustalenia określonych faktów za udowodnione. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słusznościowych.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną- zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a.

Mając powyższe kryteria na uwadze Sąd uznał, że skarga jest zasadna i skutkuje uchyleniem zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia organu I instancji. Wydane one zostały bez dostatecznego wyjaśnienia istotnych okoliczności w sprawie, co spełnia przesłankę z art. 145 § 1 pkt c) p.p.s.a.

Kwestionowane postanowienie wydane zostało na podstawie art. 81c ust. 2 ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z tym przepisem organy nadzoru budowlanego, w razie powstania uzasadnionych wątpliwości co do jakości wyrobów budowlanych lub robót budowlanych, a także stanu technicznego obiektu budowlanego, mogą nałożyć, w drodze postanowienia, na osoby, o których mowa w ust. 1, obowiązek dostarczenia w określonym terminie odpowiednich ocen technicznych lub ekspertyz. Obowiązek ten zgodnie z przywołanym powyżej ust. 1 może być skierowany do właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego.

Analiza przywołanego powyżej przepisu prowadzi więc do konkluzji, że wydanie postanowienia na jego podstawie wymaga "uprzedniego powstania" uzasadnionych wątpliwości, które wynikać powinny z przeprowadzonych przez organ czynności procesowych, np. oględzin obiektu budowlanego. Organ administracji może nałożyć na stronę obowiązek przedłożenia ekspertyzy, o której mowa w art. 81c ust. 2 ustawy Prawo budowlane dopiero po przeprowadzeniu postępowania dowodowego zgodnie z art. 7 i 77 § 1 k.p.a. Podkreślenia wymaga fakt, że przepis ten daje uprawnienie do nałożenia obowiązku dostarczenia ocen technicznych lub ekspertyz, gdy istnieją "uzasadnione wątpliwości", a więc nie jakiekolwiek wątpliwości, ale wątpliwości o charakterze kwalifikowanym. Stosując powyższy przepis, który ma charakter szczególny i stanowi podstawę do nałożenia na stronę określonych obowiązków nie można dokonywać wykładni rozszerzającej (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt II OSK 1331/10). Organ nie ma prawa nałożyć obowiązku sporządzenia ekspertyzy, jeżeli w danej sprawie nie występuje przesłanka uzasadnionych wątpliwości (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 października 2005 r., sygn. akt OSK 816/2004). Nadto należy podkreślić, że ustawowa przesłanka, czyli istnienie "uzasadnionych wątpliwości" nie może być automatycznie utożsamiana z faktem wykonania określonych robót budowlanych w warunkach samowoli budowalnej lub bez fachowego nadzoru. Ustawowa przesłanka "uzasadnionych wątpliwości" powinna być wykazana w wyniku szczegółowej analizy stanu faktycznego danej sprawy i wymaga wyczerpującego uzasadnienia.

Z akt postępowania administracyjnego wynika natomiast, że stan techniczny instalacji elektrycznej, gazowej i wodno-kanalizacyjnej na I i II piętrze opisanego budynku w sposób jednoznaczny został ustalony przez organ I instancji. Świadczy o tym protokół oględzin z dnia 21 sierpnia 2012 r., sporządzony przez pracownika organu, w których szczegółowo opisano, że podczas używania wody na I piętrze następuje zalewanie lokalu na parterze z pionu żeliwnego w miejscu podłączenia do niego rury odpływowej zlewozmywaka znajdującego się w kuchni na parterze (lokal nr 1). Również opisano stan instalacji elektrycznej, w tym zakresie wskazując na niezabezpieczoną puszkę instalacji elektrycznej oraz niezamocowane do ściany gniazdo wtykowe luźno zawieszone na przewodzie elektrycznym w kuchni lokalu na I piętrze. Z oględzin sporządzono także dokumentację fotograficzną obrazującą wykonane roboty instalacyjne.

Odnosząc się do powyższych ustaleń, które w ocenie orzekających w sprawie organów administracyjnych zdecydowały o nałożeniu w drodze postanowienia obowiązku sporządzenia i dostarczenia w odpowiednim terminie ekspertyzy technicznej, raz jeszcze podkreślić należy, że nałożenie takich obowiązków nie może służyć lub zastąpić ustalenia stanu faktycznego sprawy. Znajduje ono zastosowanie wówczas, gdy po przeprowadzeniu wyczerpującego postępowania dowodowego i dokonaniu wszechstronnej oceny wszystkich zgromadzonych i dostępnych w sprawie dowodów, organ nadzoru budowalnego przy użyciu posiadanej wiedzy i środków, którymi dysponuje, nie jest w stanie rozstrzygnąć powstałych wątpliwości. W wypadku, gdy nie ma uzasadnionych wątpliwości co do jakości robót budowlanych lub stanu technicznego budynku, organy nadzoru budowlanego nie mogą domagać się dostarczania odpowiednich ocen technicznych lub ekspertyz. W związku z tym muszą jakość wykonanych robót budowlanych i stan techniczny obiektów oceniać samodzielnie. Na potwierdzenie takiego kierunku rozumowania warto przywołać stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 10 czerwca 2008 r., sygn. akt II SA/Wr 686/07 orzekł, że: "uzasadnione wątpliwości", o których mowa w art. 81c ust. 2 ustawy Prawo budowlane, z reguły występować będą w razie samowolnego zrealizowania obiektu budowlanego przez osoby, które nie mają stosownych uprawnień budowlanych. Nie można jednak tej reguły rozciągać na nieskomplikowane obiekty budowlane, w szczególności na takie, które objęte są uproszczonym nadzorem, mianowicie obowiązkiem zgłoszenia właściwemu organowi".

W ocenie Sądu, powyższy pogląd znajduje zastosowanie w rozpatrywanej sprawie. Podkreślić należy, że znajdująca się na I i II piętrze instalacja wodno-kanalizacyjna, elektryczna i gazowa stanowi prostą i typową instalację stosowaną powszechnie w pomieszczeniach mieszkalnych i nie zostało wykazane, że pracownik organu posiadający co najmniej podstawową wiedzę w zakresie budownictwa nie jest w stanie stwierdzić prawidłowości wykonania robót budowlanych, gdyż ich jakość budzi uzasadnione wątpliwości, o których mowa w art. 81c ust. 2 ustawy Prawo budowlane. Zauważyć przy tym należy, że organ nie wskazał w uzasadnieniu postanowienia na wątpliwości co do stanu technicznego obiektu, czy jakości robót budowlanych, ale na wątpliwości co do zgodności robót z przepisami i zasadami wiedzy technicznej. Niewątpliwie tego rodzaju wątpliwości w świetle art. 81 c ust. 2 ustawy Prawo budowlane, nie stanowią podstaw upoważniających do nałożenia obowiązku przedstawienia ekspertyzy. Niezależnie od powyższego nie przedstawił uzasadnienia podniesionych wątpliwości, w szczególności w odniesieniu do instalacji gazowej i elektrycznej. Pomimo kilkukrotnie przeprowadzonych oględzin (ostatnie w dniu 21 sierpnia 2012 r.) organ nie przedstawił w protokole z oględzin żadnych wątpliwości co do jakości i sprawności instalacji gazowej. Podczas oględzin nie wskazano na żadne okoliczności, które mogłyby wywoływać uzasadnione wątpliwości co do instalacji elektrycznej, w szczególności nie odnotowano żadnych zwarć lub przepięć. Do instalacji gazowej nie odniesiono się natomiast w ogóle. Z przedstawionych Sądowi akt sprawy wynika, że organ nie podjął próby samodzielnej oceny jakości wykonanych robót i stanu technicznego budynku. Nie przeprowadzono w sprawie analizy pod kątem wszystkich samowolnie wykonanych robót budowlanych na I i II piętrze i nie dokonano oceny tychże robót pod względem ich zgodności z przepisami techniczno–budowlanymi oraz zasadami wiedzy technicznej. Ponadto, Sąd dopatrzył się sprzeczności w zaprezentowanej w sprawie argumentacji. Mianowice, według orzekających w sprawie organów "uzasadnione wątpliwości" co do jakości robót budowalnych, o których mowa w art. 81c ust. 2 ustawy Prawo budowlane są podyktowane zarówno faktem, że część instalacji jest odkryta (puszki elektryczne oraz gniazda elektryczne) jak i tym, że pozostała jej część jest zabudowana. Również na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz motywów przedstawionych w zaskarżonym postanowieniu nie można ustalić jakie względy zdecydowały o nałożeniu obowiązku sporządzenia ekspertyzy technicznej w części obejmującej instalację gazową i elektryczną.

Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, że zaskarżone postanowienie wydano z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 81c ust. 2 ustawy Prawo budowlane, co miało istotny wpływ na wynik sprawy. Z tych względów konieczne było uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia organu I instancji. Przy ponownym rozpatrywaniu sprawy rzeczą organu będzie wyjaśnienie wskazanych kwestii i zastosowanie się do wytycznych zawartych w uzasadnieniu niniejszego wyroku. Z wymienionych przyczyn na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku. Pkt II wyroku orzeczono na podstawie art. 152 ww. ustawy. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 powołanej ustawy.