II SA/Gl 1712/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
2014-08-12Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Majzner /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. H. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości w celu wykonania robót budowlanych w kwestii wniosku uczestnika postępowania – A. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy;
Uzasadnienie
W dniu 18 czerwca 2014 r. do tutejszego Sądu wpłynął urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym A. M. zażądał zwolnienia od kosztów sądowych. W treści wniosku skarżący oświadczył, że gospodaruje samotnie. W rubryce dotyczącej posiadanych nieruchomości wpisał dom "918 m2 działka [...] i [...]", natomiast w rubryce poświęconej zasobom pieniężnym wpisał "zajęcie komornicze na kwotę 880 zł + 880 zł za III i IV ratę 2013 oraz I i II ratę 2014 r. podatek od nieruchomości". Z kolei w rubryce nr 10 dotyczącej dochodów skarżący oświadczył, że do [...] r. uzyskiwał dochód z tytułu umowy o pracę, w kwocie 2.200 zł, zaś od "I.04.2014" prowadzi działalność gospodarczą. Z dołączonego do wniosku "raportu z księgi" za kwiecień 2014 r. wynika, że w miesiącu tym poniósł stratę w wysokości 1.624,71 zł.
Pismem z dnia 30 czerwca 2014 r. referendarz sądowy zwrócił się do wnioskodawcy o uprawdopodobnienie okoliczności podniesionych we wniosku, wzywając go między innymi o:
- podanie wysokości wydatków związanych z utrzymaniem się, to jest opłat za energię elektryczną, dostawy wody, wywóz śmieci, usługi telekomunikacyjne, zakup lekarstw itp.;
- nadesłanie kopii umowy najmu zamieszkiwanego lokalu;
- podanie (w m2) wielkości domu, który stanowi jego własność.
W wyznaczonym siedmiodniowym terminie wnioskujący nie udzielił na rzeczone wezwanie jakiejkolwiek odpowiedzi.
W toku rozpoznania wniosku zważono, co następuje.
Stosownie do art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może zostać przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może być udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.
Odnosząc się do wniosku A. M. należy podnieść, iż w myśl zasady wynikającej z art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a., warunkiem przyznania osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym (zgodnie z art. 245 §3 p.p.s.a. mogącym obejmować między innymi zwolnienie od kosztów sądowych, na które składają się opłaty i wydatki) jest wykazanie niemożności poniesienia pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
O ewentualnym przyznaniu prawa pomocy przesądza zatem przesłanka zobiektywizowana, o czym świadczy słowo "wykazanie", które nakłada na stronę nie tylko powinność uprawdopodobnienia ale więcej, formułuje obowiązek wskazania przez nią obiektywnie zaistniałych przesłanek stanu rzeczywistego (por. P. Dobosz, Procedury administracyjne, model sądownictwa administracyjnego a "prawo pomocy" [w:] praca zbiorowa pod red. J. Stelmasiaka, J. Niczyporuka, S. Fundowicza, Polski model sądownictwa administracyjnego, Oficyna Wydawnicza VERBA s. c., Lublin 2003, s. 120). Oznacza to, że inicjatywa dowodowa w stosunku do okoliczności, z których strona wnioskująca zamierza wywieść skutki prawne leży po stronie wnioskodawcy, a nie rozpoznającego wniosek. Nie budzi zatem wątpliwości, że rozstrzygnięcie wniosku zależy od tego, co zostanie udowodnione przez stronę (por.: J. P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004, s. 319).
Zważywszy powyższe uznano, że okoliczności niniejszej sprawy nie uzasadniają uwzględnienia zgłoszonego żądania albowiem strona nie uprawdopodobniła swoich oświadczeń, które podniosła we wniosku. Trzeba tu raz jeszcze zaznaczyć, że A. M. został do tego wyraźnie wezwany zarządzeniem z dnia 30 czerwca 2014 r.
W tym miejscu należy wskazać, że wezwanie to zostało doręczone wnioskodawcy w trybie tzw. doręczenia zastępczego czyli w trybie art. 73 p.p.s.a. Zawierające wspomniane wezwanie przesyłka, którą wysłano do strony na wskazany przez nią we wniosku adres, została zwrócona do Sądu, zaś z widniejących na niej adnotacji wynika, że była ona awizowana w dniu 8 lipca 2014 r., a następnie powtórnie, w dniu 16 lipca 2014 r.
W tym stanie rzeczy, wobec treści art. 73 § 1 i 4 p.p.s.a., jej skuteczne doręczenie nastąpiło z dniem 22 lipca 2014 r. - to jest 14 dni licząc od daty pierwszego awizowania. W konsekwencji, wyznaczony w treści wezwania siedmiodniowy termin upłynął z dniem 29 lipca 2014 r.
W terminie tym wnioskodawca nie udzielił jakiejkolwiek odpowiedzi. Nie złożył oświadczeń dotyczących wysokości obciążających go kosztów utrzymania jak również o posiadanej oraz zamieszkiwanej nieruchomości.
Tymczasem trzeba podkreślić, że uchylenie się strony od wykonania nałożonego na nią w toku postępowania obowiązku polegającego na złożeniu dodatkowych oświadczeń dotyczących jej sytuacji materialnej wyłącza możliwość przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie (por.: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 5 września 2005 r., sygn. akt II FZ 414/05 oraz z dnia 14 września 2005 r., sygn. akt II FZ 575/05).
W konsekwencji stwierdzić przyjdzie, że strona nie wykazała w sposób dostatecznie wiarygodny, aby nie była w stanie uiścić pełnych kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku w swym koniecznym utrzymaniu, a tym samym wymóg, o którym mowa w art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a. nie został w sprawie zachowany.
Mając na względzie wszystkie przywołane wyżej okoliczności postanowiono jak w sentencji, działając na podstawie art. 258 §1 i §2 pkt 7 p.p.s.a., w związku z art. 246 §1 pkt 2 tej ustawy.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Majzner /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. H. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości w celu wykonania robót budowlanych w kwestii wniosku uczestnika postępowania – A. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy;
Uzasadnienie
W dniu 18 czerwca 2014 r. do tutejszego Sądu wpłynął urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym A. M. zażądał zwolnienia od kosztów sądowych. W treści wniosku skarżący oświadczył, że gospodaruje samotnie. W rubryce dotyczącej posiadanych nieruchomości wpisał dom "918 m2 działka [...] i [...]", natomiast w rubryce poświęconej zasobom pieniężnym wpisał "zajęcie komornicze na kwotę 880 zł + 880 zł za III i IV ratę 2013 oraz I i II ratę 2014 r. podatek od nieruchomości". Z kolei w rubryce nr 10 dotyczącej dochodów skarżący oświadczył, że do [...] r. uzyskiwał dochód z tytułu umowy o pracę, w kwocie 2.200 zł, zaś od "I.04.2014" prowadzi działalność gospodarczą. Z dołączonego do wniosku "raportu z księgi" za kwiecień 2014 r. wynika, że w miesiącu tym poniósł stratę w wysokości 1.624,71 zł.
Pismem z dnia 30 czerwca 2014 r. referendarz sądowy zwrócił się do wnioskodawcy o uprawdopodobnienie okoliczności podniesionych we wniosku, wzywając go między innymi o:
- podanie wysokości wydatków związanych z utrzymaniem się, to jest opłat za energię elektryczną, dostawy wody, wywóz śmieci, usługi telekomunikacyjne, zakup lekarstw itp.;
- nadesłanie kopii umowy najmu zamieszkiwanego lokalu;
- podanie (w m2) wielkości domu, który stanowi jego własność.
W wyznaczonym siedmiodniowym terminie wnioskujący nie udzielił na rzeczone wezwanie jakiejkolwiek odpowiedzi.
W toku rozpoznania wniosku zważono, co następuje.
Stosownie do art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może zostać przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może być udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.
Odnosząc się do wniosku A. M. należy podnieść, iż w myśl zasady wynikającej z art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a., warunkiem przyznania osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym (zgodnie z art. 245 §3 p.p.s.a. mogącym obejmować między innymi zwolnienie od kosztów sądowych, na które składają się opłaty i wydatki) jest wykazanie niemożności poniesienia pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
O ewentualnym przyznaniu prawa pomocy przesądza zatem przesłanka zobiektywizowana, o czym świadczy słowo "wykazanie", które nakłada na stronę nie tylko powinność uprawdopodobnienia ale więcej, formułuje obowiązek wskazania przez nią obiektywnie zaistniałych przesłanek stanu rzeczywistego (por. P. Dobosz, Procedury administracyjne, model sądownictwa administracyjnego a "prawo pomocy" [w:] praca zbiorowa pod red. J. Stelmasiaka, J. Niczyporuka, S. Fundowicza, Polski model sądownictwa administracyjnego, Oficyna Wydawnicza VERBA s. c., Lublin 2003, s. 120). Oznacza to, że inicjatywa dowodowa w stosunku do okoliczności, z których strona wnioskująca zamierza wywieść skutki prawne leży po stronie wnioskodawcy, a nie rozpoznającego wniosek. Nie budzi zatem wątpliwości, że rozstrzygnięcie wniosku zależy od tego, co zostanie udowodnione przez stronę (por.: J. P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004, s. 319).
Zważywszy powyższe uznano, że okoliczności niniejszej sprawy nie uzasadniają uwzględnienia zgłoszonego żądania albowiem strona nie uprawdopodobniła swoich oświadczeń, które podniosła we wniosku. Trzeba tu raz jeszcze zaznaczyć, że A. M. został do tego wyraźnie wezwany zarządzeniem z dnia 30 czerwca 2014 r.
W tym miejscu należy wskazać, że wezwanie to zostało doręczone wnioskodawcy w trybie tzw. doręczenia zastępczego czyli w trybie art. 73 p.p.s.a. Zawierające wspomniane wezwanie przesyłka, którą wysłano do strony na wskazany przez nią we wniosku adres, została zwrócona do Sądu, zaś z widniejących na niej adnotacji wynika, że była ona awizowana w dniu 8 lipca 2014 r., a następnie powtórnie, w dniu 16 lipca 2014 r.
W tym stanie rzeczy, wobec treści art. 73 § 1 i 4 p.p.s.a., jej skuteczne doręczenie nastąpiło z dniem 22 lipca 2014 r. - to jest 14 dni licząc od daty pierwszego awizowania. W konsekwencji, wyznaczony w treści wezwania siedmiodniowy termin upłynął z dniem 29 lipca 2014 r.
W terminie tym wnioskodawca nie udzielił jakiejkolwiek odpowiedzi. Nie złożył oświadczeń dotyczących wysokości obciążających go kosztów utrzymania jak również o posiadanej oraz zamieszkiwanej nieruchomości.
Tymczasem trzeba podkreślić, że uchylenie się strony od wykonania nałożonego na nią w toku postępowania obowiązku polegającego na złożeniu dodatkowych oświadczeń dotyczących jej sytuacji materialnej wyłącza możliwość przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie (por.: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 5 września 2005 r., sygn. akt II FZ 414/05 oraz z dnia 14 września 2005 r., sygn. akt II FZ 575/05).
W konsekwencji stwierdzić przyjdzie, że strona nie wykazała w sposób dostatecznie wiarygodny, aby nie była w stanie uiścić pełnych kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku w swym koniecznym utrzymaniu, a tym samym wymóg, o którym mowa w art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a. nie został w sprawie zachowany.
Mając na względzie wszystkie przywołane wyżej okoliczności postanowiono jak w sentencji, działając na podstawie art. 258 §1 i §2 pkt 7 p.p.s.a., w związku z art. 246 §1 pkt 2 tej ustawy.
