II SA/Gl 125/13

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny

w Gliwicach uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r., nr [...] oraz orzekł, że nie podlega ona wykonaniu do czasu uprawomocnienia się tego orzeczenia. Zaskarżonym rozstrzygnięciem organ odwoławczy uchylił decyzję Wójta Gminy J. z dnia [...]r., nr [...] odmawiającą nakazania właścicielom nieruchomości oznaczonej numerami działek 1, 2, 3, 4 wykonania urządzeń zapobiegających szkodom na nieruchomości oznaczonej numerami działek 5 i 6, a także odmawiającą nakazania przywrócenia stanu poprzedniego. Pismem procesowym z dnia 22 października 2013 r. uczestnicy postępowania A. P. i G. P. zwrócili się między innymi z wnioskiem o wykładnię orzeczenia z dnia 19 sierpnia 2013 r. W treści wniosku uczestnicy postępowania zarzucili nieuwzględnienie przez Sąd zgromadzonej w sprawie dokumentacji stwierdzając jednocześnie, że uznano inwestycję polegającą na przebudowie działki nr 7 za legalną. Wskazano również, że Sąd nie odniósł się do kwestii braku planu tej inwestycji, nadzoru nad jej wykonaniem i odbiorem, wycięcia drzew bez wymaganego prawem zezwolenia, a także nie wziął pod uwagę materiału zdjęciowego obrazującego skalę podniesienia terenu, co spowodowało zalewanie nieruchomości należącej do wnioskodawców. Dalej podkreślili oni, że postępowanie w sprawie toczy się od lipca 2007 r., niezgodnie zatem z zasadami prowadzenia postępowania administracyjnego, podczas którego organ pierwszej instancji nie tylko nie podejmował żadnych działań celem rozwiązania zaistniałej sytuacji, ale także wspierał samowolę prywatnych podmiotów gospodarczych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Wniosek A. P. i G. P. nie zasługiwał na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że w rozpoznawanej sprawie A.P. i G. P. wskazali w piśmie z dnia 22 października 2013 r., że ich intencją było wniesienie między innymi wniosku o wykładnię wyroku z dnia 7 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Gl 125/13. Co prawda wnioskodawcy wskazują w tym piśmie datę

19 sierpnia 2013 r. jako datę wydania orzeczenia, jednak Sąd uznał opierając się na dalszej treści pisma, że w istocie wniosek dotyczy wyroku z dnia 7 sierpnia 2013 r.

Podstawą rozpatrzenia takiego wniosku jest art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm. - zwanej dalej p.p.s.a.), który stanowi, że sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. W orzecznictwie podnosi się, że konieczność dokonania wykładni powstaje wówczas, gdy treść orzeczenia budzi wątpliwości, jest niejednoznaczna lub szczególnie zawiła, zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i zakresu powagi rzeczy osadzonej lub sposobu wykonania orzeczenia (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia

2 września 2011 r., sygn. akt I FSK 464/10, dostępne na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W związku z powyższym wykładnia polega na sprecyzowaniu przez Sąd niezrozumiałych pojęć lub terminów zawartych w treści uzasadnienia, bądź też w samej sentencji. Nie jest przy tym możliwe ani żądanie usunięcia merytorycznych błędów orzeczenia ani żądanie przez stronę wyjaśnienia przez Sąd powodów zajętego w sprawie stanowiska. Poprzez dokonanie wykładni nie można również treści wyroku zmienić lub poszerzyć o elementy, zamieszczenia których domaga się wnioskujący o dokonanie wykładni (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2011 r., sygn. akt II OSK 150/09, dostępne na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W ramach wykładni nie mieści się także żądanie uzyskania wyjaśnień co do dalszego prowadzenia postępowania (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 czerwca 2011 r.,

sygn. akt II OZ 462/11, dostępne na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wniosek A. P.

i G. P. jest w istocie z jednej strony wyrazem niezadowolenia uczestników postępowania wobec stanowiska Sądu zaprezentowanego w orzeczeniu, a z drugiej - zmierza do rozszerzenia uzasadnienia o elementy w nim nierozstrzygnięte.

Wnioskodawcy podnieśli, że Sąd nie uwzględnił przy rozpoznawaniu sprawy zgromadzonej w aktach administracyjnych dokumentacji, w szczególności dotyczącej przeprowadzenia inwestycji polegającej na przebudowie działki o numerze 7, co spowodowało ich zdaniem przyjęcie przez Sąd, że inwestycja ta prowadzona była legalnie. Takie zarzuty nie nadają się do uwzględnienia w trybie wniosku o wykładnię wyroku, postępowanie to nie może bowiem zmierzać do poszerzenia uzasadnienia czy rozstrzygnięcia o inne elementy istotne zdaniem wnioskodawcy, do których Sąd jednak się nie odnosił. Również zarzuty co do bezstronności organów administracji publicznej czy co do czasu prowadzania postępowania nie mogą być przedmiotem takiego wniosku, nie są to bowiem kwestie niezrozumiałe dla strony czy budzące wątpliwości. A. P. i G. P. nie wskazali przy tym, co wymaga ich zdaniem wyjaśnienia w treści samego uzasadnienia. Podkreślić w tym miejscu należy, że pismo z dnia 22 października 2013 r. stanowiło jednocześnie uzupełnienie skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 7 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Gl 125/13, uczestnicy postępowania formułowali zatem również zarzuty odnoszące się do zaskarżanego orzeczenia.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 158 p.p.s.a., orzeczono jak

w sentencji postanowienia.