I SA/Wr 2232/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2014-02-03Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Michał Kazek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu Michał Kazek po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale I wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za kwiecień 2012 r. postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
W sprawie w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego do skargi w kwocie 151 zł A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w N. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W jego uzasadnieniu podała skarżąca spółka, że z uwagi na prowadzenie wobec niej przez organ podatkowy postępowania egzekucyjnego nie może swobodnie dysponować środkami pieniężnymi i jest zobowiązania realizować dokonane zajęcia. Wskazała, że jej sytuacja finansowa od początku roku 2010 znacznie się pogorszyła w związku z wprowadzeniem przepisów ustawy o grach hazardowych, gdyż obecnie eksploatuje 90 % mniej automatów niż pod koniec 2009 r. i w konsekwencji nie ma środków na bieżącą działalność. Argumentowała także, że łączna miesięczna wysokość wydatków skarżącej przekracza jej możliwości finansowe oraz, że jej środki trwałe to w większości automaty do gier o niskich wygranych, których nie może w obecnym stanie faktycznym i prawnym zbyć.
W oświadczeniu od majątku i dochodach podała strona skarżąca, że wysokość jej kapitału zakładowego, majątku lub środków finansowych wynosi – 1.000.000 zł, wartość jej środków trwałych – 731.612,58 zł, wartość jej straty za ostatni rok obrotowy według bilansu – 20.267,47 zł, natomiast jej rachunek bankowy został zajęty przez organ egzekucyjny.
Z przesłanych na wezwanie dokumentów wynika, że w latach 2011 i 2012 skarżąca spółka uzyskała dochód w kwocie odpowiednio 187.768,33 zł i 52.924,25 zł (przy przychodach w kwocie 1.588.866,49 zł i 3.297.774,09 zł), w wrześniu, październiku i listopadzie 2013 r. spółka dokonała dostawy towarów oraz świadczyła usługi o wartości odpowiednio 218.715 zł, 336.580 zł i 201.050 zł. Na dzień 31 grudnia 2012 r. jej aktywa miały wartość 7.537.796,58 zł, kapitał zapasowy – 4.585.069,19 zł oraz realizowała ona inwestycje długoterminowe o wartości 3.019.023,28 zł i inwestycje krótkoterminowe o wartości 45.685,59 zł.
Z urzędu wskazać należy, iż w sprawach aktualnie zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu ze skargi wnioskodawcy, o sygn. akt I SAWr 892/13 – I SA/Wr 922/13, I SA/Wr 2176/13 – I SA/Wr 2237/13 oraz III SA/Wr 221/13, został on wezwany do uiszczenia tytułem wpisu sądowego od skargi kwoty łącznie 13.061 zł.
W sprawie zważono, co następuje.
Stosownie do brzmienia art. 245 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity w Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). W przypadku osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym – gdy osoba ta wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania (art. 246 § pkt 2) ustawy procesowej).
Wyżej powołane unormowania winny być odczytywane w kontekście treści art. 199 ustawy procesowej, zgodnie z którym strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Należy zatem przyjąć, iż zwolnienie od kosztów sądowych stanowi wyjątek od reguły wyko-nania tego obowiązku, który sprzyja rozwadze w wyborze sądowej drogi dochodzenia swoich praw. W konsekwencji przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, określające przesłanki przyznania prawa pomocy nie mogą być interpretowane według reguł wykładni rozszerzającej, a zwolnienie strony z ponoszenia kosztów postępowania sądowego winno nastąpić w sytuacjach wyjątkowych.
W tym miejscu należy stwierdzić, iż koszty sądowe zasługują na traktowanie na równi z innymi obciążeniami finansowymi przedsiębiorców, do których zalicza się ciążące na nich zobowiązania cywilnoprawne, związane z prowadzoną działalnością. Zwolnienie z kosztów sądowych – będących dochodem budżetu państwa - stanowiłoby swoistą formę kredytowania podmiotów gospodarczych i naruszałoby zasadę równoważnego traktowania ich zobowiązań finansowych. W stosunku do postępowań będących następstwem działalności gospodarczej, z natury rzeczy mającej przynosić dochody, udzielanie przez państwo kredytu w tej formie, pomimo że prawnie przewidziane, znajduje uzasadnienie tylko w sytuacjach nadzwyczajnych. Za niedopuszczalne zaś winno się uznać przerzucanie na budżet państwa, i w konsekwencji na innych podatników, skutków decyzji i ryzyka gospodarczego przedsiębiorców.
Wskazać powinno się także, iż użyte w przytoczonym przepisie pojęcie "środki" ma znaczenie szersze aniżeli środki finansowe lub wolne pieniądze na koncie, brak których wykazała strona skarżąca, co z kolei miało uzasadniać jej wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Pod pojęciem środków w znaczeniu art. 246 § 2 pkt 2) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozumieć wszelkie aktywa strony, w tym także realizowane inwestycje i posiadane rezerwy.
Mając na uwadze powołane regulacje prawne i wynikające z nich zasady, jakimi należy się kierować rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwol-nienia od kosztów sądowych, referendarz sądowy doszedł do przekonania, iż skarżąca spółka nie wykazała, że nie jest obecnie zdolna wygospodarować środków na opłacenie kosztów sądowych należnych we wszystkich sprawach zawisłych przed Sądem. Przeciwnie, treść akt sprawy pozwoliła na stwierdzenie, że spółka taką zdolność posiada.
Za odmową przyznania stronie skarżącej prawa pomocy przemawia przede wszystkim fakt dalszego prowadzenia przez nią działalności gospodarczej na dużą, wynikająca z przedłożonych kserokopii deklaracji VAT skalę, która nie znajduje jednak odzwierciedlenia w obrotach na jej rachunku bankowym wedle przedłożonego wyciągu. Skoro strona postępowania sądowoadministracyjnego wnioskująca o przyznanie prawa pomocy wykazała dokonywanie dostaw towarów i świadczenie usług, za które otrzymała we wrześniu, październiku i listopadzie 2013 r. zapłatę w kwocie łącznie 756.345 zł, tzn. że była i nadal jest w posiadaniu kwoty pieniężnej koniecznej do uiszczenia aktualnie wymaganych od niej kosztów sądowych, wykluczona zostaje realizacja przesłanki określonej w art. 246 § 2 pkt 2) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. braku dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Dane wynikające z ww. deklaracji wnioskodawcy świadczą bowiem o tym, że dysponuje on w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej takimi środkami. Potwierdza to wartość jego kapitału zapasowego – 4.585.069,19 zł oraz wartość prowadzonych przez niego inwestycji długoterminowych (3.019.023,28 zł) i inwestycji krótkoterminowych (45.685,59 zł).
Zdaniem referendarza sądowego posiadanie środków pieniężnych znacznie przekraczających wysokość kosztów sądowych w danej sprawie sądowoadministracyj-nej, na co wskazują kwoty przychodów wnioskodawcy w latach 2011-2012 oraz jego aktualne obroty i wartość finansowanych przez niego inwestycji, pozwala na przyznanie prawa pomocy jedynie w sytuacji, gdy wnioskodawca przedstawi istotne powody przeznaczenia posiadanych środków pieniężnych na inne cele niż opłacenie kosztów sądowych. Tymczasem w sprawie skarżąca spółka takich okoliczności nie przedstawiła. Takimi nadzwyczajnymi okolicznościami nie są ponoszenie przez spółkę ciężarów publicznoprawnych i wykonywania jej zobowiązań cywilnoprawnych, stanowiące naturalne warunki prowadzenia działalności gospodarczej. W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że dane dotyczące wielkości przychodów wnioskującej strony w kolejnych latach 2011 i 2012 (odpowiednio 1.588.866,49 zł i 3.297.774,09 zł) stoją sprzeczności z jej twierdzeniami o ograniczaniu jej działalności począwszy od roku 2010.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 246 § 2 pkt 2) w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, referendarz sądowy po-stanowił jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Michał Kazek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu Michał Kazek po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale I wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za kwiecień 2012 r. postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
W sprawie w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego do skargi w kwocie 151 zł A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w N. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W jego uzasadnieniu podała skarżąca spółka, że z uwagi na prowadzenie wobec niej przez organ podatkowy postępowania egzekucyjnego nie może swobodnie dysponować środkami pieniężnymi i jest zobowiązania realizować dokonane zajęcia. Wskazała, że jej sytuacja finansowa od początku roku 2010 znacznie się pogorszyła w związku z wprowadzeniem przepisów ustawy o grach hazardowych, gdyż obecnie eksploatuje 90 % mniej automatów niż pod koniec 2009 r. i w konsekwencji nie ma środków na bieżącą działalność. Argumentowała także, że łączna miesięczna wysokość wydatków skarżącej przekracza jej możliwości finansowe oraz, że jej środki trwałe to w większości automaty do gier o niskich wygranych, których nie może w obecnym stanie faktycznym i prawnym zbyć.
W oświadczeniu od majątku i dochodach podała strona skarżąca, że wysokość jej kapitału zakładowego, majątku lub środków finansowych wynosi – 1.000.000 zł, wartość jej środków trwałych – 731.612,58 zł, wartość jej straty za ostatni rok obrotowy według bilansu – 20.267,47 zł, natomiast jej rachunek bankowy został zajęty przez organ egzekucyjny.
Z przesłanych na wezwanie dokumentów wynika, że w latach 2011 i 2012 skarżąca spółka uzyskała dochód w kwocie odpowiednio 187.768,33 zł i 52.924,25 zł (przy przychodach w kwocie 1.588.866,49 zł i 3.297.774,09 zł), w wrześniu, październiku i listopadzie 2013 r. spółka dokonała dostawy towarów oraz świadczyła usługi o wartości odpowiednio 218.715 zł, 336.580 zł i 201.050 zł. Na dzień 31 grudnia 2012 r. jej aktywa miały wartość 7.537.796,58 zł, kapitał zapasowy – 4.585.069,19 zł oraz realizowała ona inwestycje długoterminowe o wartości 3.019.023,28 zł i inwestycje krótkoterminowe o wartości 45.685,59 zł.
Z urzędu wskazać należy, iż w sprawach aktualnie zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu ze skargi wnioskodawcy, o sygn. akt I SAWr 892/13 – I SA/Wr 922/13, I SA/Wr 2176/13 – I SA/Wr 2237/13 oraz III SA/Wr 221/13, został on wezwany do uiszczenia tytułem wpisu sądowego od skargi kwoty łącznie 13.061 zł.
W sprawie zważono, co następuje.
Stosownie do brzmienia art. 245 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity w Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). W przypadku osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym – gdy osoba ta wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania (art. 246 § pkt 2) ustawy procesowej).
Wyżej powołane unormowania winny być odczytywane w kontekście treści art. 199 ustawy procesowej, zgodnie z którym strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Należy zatem przyjąć, iż zwolnienie od kosztów sądowych stanowi wyjątek od reguły wyko-nania tego obowiązku, który sprzyja rozwadze w wyborze sądowej drogi dochodzenia swoich praw. W konsekwencji przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, określające przesłanki przyznania prawa pomocy nie mogą być interpretowane według reguł wykładni rozszerzającej, a zwolnienie strony z ponoszenia kosztów postępowania sądowego winno nastąpić w sytuacjach wyjątkowych.
W tym miejscu należy stwierdzić, iż koszty sądowe zasługują na traktowanie na równi z innymi obciążeniami finansowymi przedsiębiorców, do których zalicza się ciążące na nich zobowiązania cywilnoprawne, związane z prowadzoną działalnością. Zwolnienie z kosztów sądowych – będących dochodem budżetu państwa - stanowiłoby swoistą formę kredytowania podmiotów gospodarczych i naruszałoby zasadę równoważnego traktowania ich zobowiązań finansowych. W stosunku do postępowań będących następstwem działalności gospodarczej, z natury rzeczy mającej przynosić dochody, udzielanie przez państwo kredytu w tej formie, pomimo że prawnie przewidziane, znajduje uzasadnienie tylko w sytuacjach nadzwyczajnych. Za niedopuszczalne zaś winno się uznać przerzucanie na budżet państwa, i w konsekwencji na innych podatników, skutków decyzji i ryzyka gospodarczego przedsiębiorców.
Wskazać powinno się także, iż użyte w przytoczonym przepisie pojęcie "środki" ma znaczenie szersze aniżeli środki finansowe lub wolne pieniądze na koncie, brak których wykazała strona skarżąca, co z kolei miało uzasadniać jej wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Pod pojęciem środków w znaczeniu art. 246 § 2 pkt 2) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozumieć wszelkie aktywa strony, w tym także realizowane inwestycje i posiadane rezerwy.
Mając na uwadze powołane regulacje prawne i wynikające z nich zasady, jakimi należy się kierować rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwol-nienia od kosztów sądowych, referendarz sądowy doszedł do przekonania, iż skarżąca spółka nie wykazała, że nie jest obecnie zdolna wygospodarować środków na opłacenie kosztów sądowych należnych we wszystkich sprawach zawisłych przed Sądem. Przeciwnie, treść akt sprawy pozwoliła na stwierdzenie, że spółka taką zdolność posiada.
Za odmową przyznania stronie skarżącej prawa pomocy przemawia przede wszystkim fakt dalszego prowadzenia przez nią działalności gospodarczej na dużą, wynikająca z przedłożonych kserokopii deklaracji VAT skalę, która nie znajduje jednak odzwierciedlenia w obrotach na jej rachunku bankowym wedle przedłożonego wyciągu. Skoro strona postępowania sądowoadministracyjnego wnioskująca o przyznanie prawa pomocy wykazała dokonywanie dostaw towarów i świadczenie usług, za które otrzymała we wrześniu, październiku i listopadzie 2013 r. zapłatę w kwocie łącznie 756.345 zł, tzn. że była i nadal jest w posiadaniu kwoty pieniężnej koniecznej do uiszczenia aktualnie wymaganych od niej kosztów sądowych, wykluczona zostaje realizacja przesłanki określonej w art. 246 § 2 pkt 2) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. braku dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Dane wynikające z ww. deklaracji wnioskodawcy świadczą bowiem o tym, że dysponuje on w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej takimi środkami. Potwierdza to wartość jego kapitału zapasowego – 4.585.069,19 zł oraz wartość prowadzonych przez niego inwestycji długoterminowych (3.019.023,28 zł) i inwestycji krótkoterminowych (45.685,59 zł).
Zdaniem referendarza sądowego posiadanie środków pieniężnych znacznie przekraczających wysokość kosztów sądowych w danej sprawie sądowoadministracyj-nej, na co wskazują kwoty przychodów wnioskodawcy w latach 2011-2012 oraz jego aktualne obroty i wartość finansowanych przez niego inwestycji, pozwala na przyznanie prawa pomocy jedynie w sytuacji, gdy wnioskodawca przedstawi istotne powody przeznaczenia posiadanych środków pieniężnych na inne cele niż opłacenie kosztów sądowych. Tymczasem w sprawie skarżąca spółka takich okoliczności nie przedstawiła. Takimi nadzwyczajnymi okolicznościami nie są ponoszenie przez spółkę ciężarów publicznoprawnych i wykonywania jej zobowiązań cywilnoprawnych, stanowiące naturalne warunki prowadzenia działalności gospodarczej. W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że dane dotyczące wielkości przychodów wnioskującej strony w kolejnych latach 2011 i 2012 (odpowiednio 1.588.866,49 zł i 3.297.774,09 zł) stoją sprzeczności z jej twierdzeniami o ograniczaniu jej działalności począwszy od roku 2010.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 246 § 2 pkt 2) w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, referendarz sądowy po-stanowił jak w sentencji.
