VI SA/Wa 2268/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-02-06Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Danuta Szydłowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej skarżący – T. K. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Podał, że zaskarżona decyzja jest jedną z 6 wydanych przez GITD, z których każda nakłada na niego karę pieniężną w wysokości 3 000 zł. W konsekwencji, jak wywodził zobowiązany jest do zapłaty 18 000 zł, co doprowadzi do konieczności zadłużenia się i znacznego pogorszenia sytuacji materialnej jego rodziny, którą ma na utrzymaniu.
Zauważyć przy tym należy, że w niniejszej sprawie skarżący w związku z postępowaniem o przyznanie prawa pomocy, złożył dokumenty obrazujące jego sytuację materialną. Z dokumentów tych wynika, że skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z bratem. Skarżący od 3 września 2013 r. jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w T. jako osoba bezrobotna. W okresie od 11 września 2013 r. do 10 marca 2014 r. skarżącemu przysługuje zasiłek dla bezrobotnych w wymiarze 100%, tj. w wysokości 823,60 zł brutto. Brat skarżącego od dnia 15 lutego 2013 r. figuruje w wskazanym urzędzie jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Skarżący oświadczył, że ani on, ani jego brat nie posiadają żadnych rachunków bankowych. Natomiast są współwłaścicielamu ¼ domu o powierzchni 70 m2 oraz nieruchomości rolnej o powierzchni 0,59 ha.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej cyt. jako p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W orzecznictwie przyjmuje się, że przez niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków należy rozumieć taki stan, w wyniku którego może zostać wyrządzona szkoda, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy jej pierwotnych cech (por. np. postanowienie NSA z dnia 4 grudnia 2012 r. sygn. akt II OZ 1054/12, LEX nr 1240772).
Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody co uzasadnia zastosowanie wobec niego ochrony tymczasowej. Jak wynika z informacji podanej przez skarżącego oraz faktów znanych Sądowi z urzędu – wobec skarżącego wydano sześć decyzji administracyjnych o nałożeniu kar pieniężnych z tytułu nieuiszczenia opłaty elektronicznej. Już z prostego porównania wysokości dochodów przypadających na dwuosobową rodzinę (tj. 823,60 zł brutto) z należną z tytułu wydanych decyzji kwotą kar pieniężnych do zapłaty (tj. 18 000 zł) wynika, że ich uiszczenie godzi w materialny byt skarżącego, a ich ewentualny późniejszy zwrot, na wypadek gdyby zaskarżona decyzja okazała się wadliwa - nie wynagrodziłby szkód przez nią wyrządzonych.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Danuta Szydłowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej skarżący – T. K. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Podał, że zaskarżona decyzja jest jedną z 6 wydanych przez GITD, z których każda nakłada na niego karę pieniężną w wysokości 3 000 zł. W konsekwencji, jak wywodził zobowiązany jest do zapłaty 18 000 zł, co doprowadzi do konieczności zadłużenia się i znacznego pogorszenia sytuacji materialnej jego rodziny, którą ma na utrzymaniu.
Zauważyć przy tym należy, że w niniejszej sprawie skarżący w związku z postępowaniem o przyznanie prawa pomocy, złożył dokumenty obrazujące jego sytuację materialną. Z dokumentów tych wynika, że skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z bratem. Skarżący od 3 września 2013 r. jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w T. jako osoba bezrobotna. W okresie od 11 września 2013 r. do 10 marca 2014 r. skarżącemu przysługuje zasiłek dla bezrobotnych w wymiarze 100%, tj. w wysokości 823,60 zł brutto. Brat skarżącego od dnia 15 lutego 2013 r. figuruje w wskazanym urzędzie jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Skarżący oświadczył, że ani on, ani jego brat nie posiadają żadnych rachunków bankowych. Natomiast są współwłaścicielamu ¼ domu o powierzchni 70 m2 oraz nieruchomości rolnej o powierzchni 0,59 ha.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej cyt. jako p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W orzecznictwie przyjmuje się, że przez niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków należy rozumieć taki stan, w wyniku którego może zostać wyrządzona szkoda, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy jej pierwotnych cech (por. np. postanowienie NSA z dnia 4 grudnia 2012 r. sygn. akt II OZ 1054/12, LEX nr 1240772).
Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody co uzasadnia zastosowanie wobec niego ochrony tymczasowej. Jak wynika z informacji podanej przez skarżącego oraz faktów znanych Sądowi z urzędu – wobec skarżącego wydano sześć decyzji administracyjnych o nałożeniu kar pieniężnych z tytułu nieuiszczenia opłaty elektronicznej. Już z prostego porównania wysokości dochodów przypadających na dwuosobową rodzinę (tj. 823,60 zł brutto) z należną z tytułu wydanych decyzji kwotą kar pieniężnych do zapłaty (tj. 18 000 zł) wynika, że ich uiszczenie godzi w materialny byt skarżącego, a ich ewentualny późniejszy zwrot, na wypadek gdyby zaskarżona decyzja okazała się wadliwa - nie wynagrodziłby szkód przez nią wyrządzonych.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
