I GZ 15/14
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-02-06Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Stanisław Gronowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Stanisław Gronowski po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Z.K., P. G., Le. V. na postanowienie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 293/13 w zakresie zwrotu kosztów postępowania w sprawie ze skargi Z. K., P. G., L. V. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Sz. z dnia 15 stycznia 2013 r., nr . w przedmiocie odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe w podatku akcyzowym postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Sz. wyrokiem z 21 listopada 2013 r. po rozpoznaniu skargi Z.K., P. G.. L. V.uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w Sz. z 15 stycznia 2013 r. nr . dotyczącą odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe w podatku akcyzowym za styczeń 2006 r. i zasądził od Dyrektora Izby Celnej w Sz. na rzecz skarżących 740 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Skarżący wnieśli zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów sądowych domagając się jego zmiany poprzez zasądzenie dodatkowo kwoty 415 zł tytułem uzupełnienia kosztów sądowych związanych z dojazdem pełnomocnika – doradcy podatkowego na rozprawę w dniu 21 listopada 2013 r. Skarżący powołując się na treść art. 205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej p.p.s.a.) wskazali, że wydatkiem w rozumieniu przepisu ustawy jest również koszt poniesiony przez pełnomocnika profesjonalnego w związku z dojazdem na rozprawę,
Naczelny Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
W myśl art. 205 § 2 p.p.s.a. do niezbędnych kosztów strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zasady ustalania wysokości przysługujących stronie należności oraz tryb ich przyznawania i sposób określają przepisy odrębne ( § 2). Regulacje zawarte w § 2 i w § 3 przepisu stosuje się odpowiednio do doradców podatkowych (art. 205 § 4 p.p.s.a.). Wynagrodzenie doradcy podatkowego określa zatem rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. Nr 31 poz.153).
Z treści art. 205 § 2 p.p.s.a. mającego odpowiednie zastosowanie do doradców podatkowych wynika, że do niezbędnych kosztów postępowania zalicza się wydatki jednego doradcy podatkowego, które nie są wynagrodzeniem ani nie stanowią kosztów sądowych. Wydatkiem doradcy podatkowego nie będzie więc zwrot kosztów podróży, gdyż ustawodawca uznał za niezbędne w tym zakresie tylko koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W związku z tym brak jest podstaw prawnych do zasądzenia na rzecz skarżących zwrotu kosztów dojazdu ich pełnomocnika profesjonalnego – doradcy podatkowego na rozprawę. Taki pogląd wyraził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 lipca 2007 r. sygn. akt I FSK 1079/06 odmawiając zakwalifikowania kosztów podróży do sądu poniesionych przez pełnomocnika profesjonalnego do wydatków, o których mowa w art. 205 § 2 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Stanisław Gronowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Stanisław Gronowski po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Z.K., P. G., Le. V. na postanowienie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 293/13 w zakresie zwrotu kosztów postępowania w sprawie ze skargi Z. K., P. G., L. V. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Sz. z dnia 15 stycznia 2013 r., nr . w przedmiocie odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe w podatku akcyzowym postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Sz. wyrokiem z 21 listopada 2013 r. po rozpoznaniu skargi Z.K., P. G.. L. V.uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w Sz. z 15 stycznia 2013 r. nr . dotyczącą odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe w podatku akcyzowym za styczeń 2006 r. i zasądził od Dyrektora Izby Celnej w Sz. na rzecz skarżących 740 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Skarżący wnieśli zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów sądowych domagając się jego zmiany poprzez zasądzenie dodatkowo kwoty 415 zł tytułem uzupełnienia kosztów sądowych związanych z dojazdem pełnomocnika – doradcy podatkowego na rozprawę w dniu 21 listopada 2013 r. Skarżący powołując się na treść art. 205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej p.p.s.a.) wskazali, że wydatkiem w rozumieniu przepisu ustawy jest również koszt poniesiony przez pełnomocnika profesjonalnego w związku z dojazdem na rozprawę,
Naczelny Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
W myśl art. 205 § 2 p.p.s.a. do niezbędnych kosztów strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zasady ustalania wysokości przysługujących stronie należności oraz tryb ich przyznawania i sposób określają przepisy odrębne ( § 2). Regulacje zawarte w § 2 i w § 3 przepisu stosuje się odpowiednio do doradców podatkowych (art. 205 § 4 p.p.s.a.). Wynagrodzenie doradcy podatkowego określa zatem rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. Nr 31 poz.153).
Z treści art. 205 § 2 p.p.s.a. mającego odpowiednie zastosowanie do doradców podatkowych wynika, że do niezbędnych kosztów postępowania zalicza się wydatki jednego doradcy podatkowego, które nie są wynagrodzeniem ani nie stanowią kosztów sądowych. Wydatkiem doradcy podatkowego nie będzie więc zwrot kosztów podróży, gdyż ustawodawca uznał za niezbędne w tym zakresie tylko koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W związku z tym brak jest podstaw prawnych do zasądzenia na rzecz skarżących zwrotu kosztów dojazdu ich pełnomocnika profesjonalnego – doradcy podatkowego na rozprawę. Taki pogląd wyraził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 lipca 2007 r. sygn. akt I FSK 1079/06 odmawiając zakwalifikowania kosztów podróży do sądu poniesionych przez pełnomocnika profesjonalnego do wydatków, o których mowa w art. 205 § 2 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
