II SA/Gl 80/14

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r., nr [...], nakładającą na Z. C. karę pieniężną za zajęcie pasa drogowego drogi krajowej ul. [...] w C. celem umieszczenia dwustronnej reklamy o wymiarach 2 m x 2 m i łącznej powierzchni reklamowej 8 m², na działce drogowej [...] obręb [...], bez zezwolenia zarządcy drogi za okres od 9 sierpnia do 4 września 2013 r. w wysokości 3 888 zł.

Na powyższe rozstrzygnięcie Z. C. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Przedmiotowy wniosek wniesiono w oparciu o art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwaną dalej "p.p.s.a.“

Wnioskodawca argumentując powyższe powołał się na trudną sytuacją zdrowotną i finansową, tj. inwalidztwo, przebywanie na zasiłku oraz brak dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej. W ocenie skarżącego przywołane okoliczności wykazał on w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji. Jak wynika z akt administracyjnych sprawy w dniu [...] r. orzeczono wobec skarżącego umiarkowany stopień niepełnosprawności. Stan zdrowia skarżącego bowiem umożliwia mu pracę jedynie w warunkach pracy chronionej oraz konieczne jest zapewnienie mu częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Nadto wnioskodawca w odwołaniu podkreślił, że prowadzona działalność gospodarcza przynosi straty, a od momentu pogorszenia się jego stanu zdrowia udział w niej jego jest ograniczony. Ze złożonej natomiast kopii zeznania podatkowego za rok 2012 r. (PIT-36) wynika, że skarżący osiągnął dochód netto w wysokości około 75 590 zł, przy czym z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej poniósł stratę w kwocie około 29 570 zł. Z kolei z danych przedstawionych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dotyczącej prowadzonej przez skarżącego indywidualnej działalności gospodarczej za okres ośmiu miesięcy 2013 r. dochód wynosi około 346 658 zł, wartość zakupu towarów handlowych i materiałów – około 329 979 zł, zaś wydatki stanowią około 47 661 zł, przy czym skarżący poinformował o stracie w wysokości około 31 015 zł.

Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając przedmiotowy wniosek zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 61 § 1 i § 3 p.p.s.a., wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże sąd może na wniosek strony skarżącej wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności jeżeli zaistnieją szczególne okoliczności uzasadniające takie orzeczenie, tj. gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uwzględnienie wniosku o udzielenie tymczasowej ochrony w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, co stanowi odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a., jest zatem uwarunkowane uprzednim stwierdzeniem, że spełniona została któraś z określonych powyżej przesłanek (okoliczności faktycznych o charakterze nadzwyczajnym).

Instytucja wstrzymania wykonania aktu lub czynności jest wyjątkiem od zasady wykonalności ostatecznych aktów administracyjnych, zatem ewentualne uwzględnienie takiego wniosku strony musi być szczególnie umotywowane. Jednak to na stronie występującej z wnioskiem spoczywa obowiązek przedstawienia konkretnych okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania wskazanych przez stronę aktów, a zatem czy zastosowanie tej instytucji w stosunku do wnioskodawcy jest zasadne (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2011 r. sygn. akt II GSK 2060/11, LEX nr 984625).

W realiach rozpoznawanej sprawy chodzi o ocenę, czy może powstać znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki wywołane uiszczeniem przez skarżącego wymierzonej kary, jeżeli okazałoby się, że w wyniku uchylenia decyzji organów administracyjnych zapłata ta nie powinna być dokonywana. Ponieważ Sąd nie orzeka o wstrzymaniu wykonania aktu z urzędu, nie może więc sam stwierdzić, czy wykonanie aktu spowoduje takie zagrożenia. W ocenie Sądu skarżący nie przedstawił okoliczności, które mogłyby uzasadniać wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Co prawda z nadesłanych w postępowaniu administracyjnym kopii dokumentów wynika, że skarżący w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej ponosi straty, to jednak brak jest jakichkolwiek informacji na temat aktywów wchodzących w skład przedsiębiorstwa, w tym stanu rachunków bankowych, a także danych dotyczących prywatnego majątku skarżącego. Z tego względu Sąd nie może ocenić chociażby terminowości spłat zobowiązań przez skarżącego, tym bardziej, że skarżący nie wskazał na jakiekolwiek trudności w tym zakresie. Podkreślenia wymaga tutaj, że na podstawie przesłanych dokumentów dotyczących prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej obrazujących wysokość przychodów i kosztów, trudno analizować sytuację finansową samego przedsiębiorstwa od strony płynności finansowej, a to ten czynnik - a nie osiągana przez nie strata - decyduje o możliwości zapłaty wymierzonej kary. Zważyć należy, że koszty prowadzonej działalności przez skarżącego w znacznej mierze generują zakupy towarów i materiałów.

Brak całościowych danych uniemożliwia zatem ocenę zasadności wniosku. Biorąc pod uwagę natomiast wysokości stałych źródeł utrzymania się skarżącego nie można stwierdzić, że sytuacja majątkowa skarżącego jest na tyle ciężka, że uiszczenie spornej kary pieniężnej, spowoduje powstanie po jego stronie znacznej szkody czy trudnych do odwrócenia skutków. Również zdaniem Sądu powołanie się przez skarżącego na stan zdrowia jest nietrafne.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że dane podane przez wnioskodawcę są niekompletne, stąd nie ma możliwości oceny sytuacji skarżącego pod kątem prawdopodobieństwa wystąpienia przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. Nie można bowiem z góry założyć, że zapłata kary spowoduje wyrządzenie skarżącemu znacznej szkody bądź trudne do odwrócenia skutki w przypadku wzruszenia decyzji, na podstawie której należności te zostaną zapłacone czy wyegzekwowane. Każda decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności jest dolegliwością finansową, rodzącą określony skutek w sytuacji finansowej zobowiązanego, jednak co do zasady nie oznacza to wyrządzenia szkody i ma charakter odwracalny.

Dodatkowo zaznaczyć należy, że kontrola zgodności z prawem zaskarżonego aktu może nastąpić dopiero w orzeczeniu kończącym postępowanie sądowe. Dlatego też powoływanie się na nie na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania, jako postępowania wpadkowego poprzedzającego merytoryczne rozpoznanie skargi, nie może być brane pod uwagę.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 61 § 3 oraz § 5 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia