• II SA/Po 1112/13 - Wyrok ...
  29.03.2024

II SA/Po 1112/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2014-02-12

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Barbara Drzazga
Edyta Podrazik /sprawozdawca/
Jolanta Szaniecka /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2014 r. sprawy ze skargi K. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia [...] lipca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie obowiązków i zadań z zakresu gospodarki leśnej; oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r., znak [...], Starosta P. na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.) w zw. z art. 19 ust. 3 i art. 21 ust. 2 i art. 14a ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. nr 12 poz. 59 z późn. zm.) ustalił K. D. szczegółowo zakres obowiązków i zadań gospodarczych dla gruntów na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] oraz [...], położonych w miejscowości D., Gmina S. Jednocześnie organ zobowiązał skarżącego do przygotowania pozyskanego surowca do ocechowania i legalizacji po uprzednim zgłoszeniu, wyznaczając zarazem termin realizacji określonych zadań do dnia [...] grudnia 2021 r.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że pismem z dnia [...] lipca 2011 r. K. D. zwrócił się z wnioskiem o wyrażenie zgody na zatwierdzenie sporządzonego na swoje zlecenie i swój koszt opracowania pt. "Inwentaryzacja stanu lasu położonego na terenie wsi D., gmina S. na okres od dnia [...] stycznia 2011 r. do [...] grudnia 2020 r.", dotyczącego obszaru, dla którego Wójt Gminy S. wydał w dniu [...] kwietnia 2011 r., znak [...], decyzję o warunkach zabudowy. W konsekwencji organ w trybie art. 21 ust. 2 ustawy o ladach zlecił wyspecjalizowanemu podmiotowi wykonanie inwentaryzacji stanu lasu dla terenu objętego wnioskiem skarżącego, w wyniku czego powstał dokument pt. "Inwentaryzacja stanu lasu na gruntach przeznaczonych do zalesienia". Pismem z dnia [...] czerwca 2012 r. skarżący zgłosił uwagi krytyczne wobec tego opracowania, do których autor wspomnianego dokumentu ustosunkował się w piśmie z dnia [...] lipca 2012 r. Decyzją z dnia [...]15 października 2012 r., znak [...], organ ustalił zatem wobec skarżącego zakres obowiązków i zadań gospodarczych na omawianych teren. Rozstrzygnięcie to zostało jednak wyeliminowane z obrotu prawnego decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia [...] grudnia 2012 r., znak [...]. Organ odwoławczy wskazał w szczególności na konieczność przeprowadzenia ponownie postępowania w oparciu o nowe przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2012 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu (Dz. U. z 2012 r. poz. 1302). W dniu [...] stycznia 2013 r. skarżący przedstawił dokument pt. "Inwentaryzacja stanu lasów niepaństwowych wg stanu na [...].101.2013 na okres [...].01.0213 r.", wnosząc zarazem o ocenę wszystkich trzech inwentaryzacji stanu lasu. Następnie organ przytoczył przepisy, które w jego ocenie znajdowały zastosowanie w rozpatrywanej sprawie, wskazując zarazem, że zlecona przez organ inwentaryzacja stanu lasu została sporządzona w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu (Dz. U. nr 256 poz. 2151). Powołane rozporządzenie utraciło moc obowiązującą w dniu 2 lipca 2012 r. Niemniej, na mocy § 10 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2012 r. do planów urządzenia lasu, uproszczonych planów urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu, sporządzonych przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe. Tym samym należy uznać, że opracowana na zlecenie organu inwentaryzacja stanu lasu pozostaje nadal w mocy i odpowiada prawu. Organ zauważył przy tym, że podstawę wydania rozważanej decyzji może stanowić w świetle art. 19 ust. 3 powołanej ustawy o lasach jedynie inwentaryzacja stanu lasu, której wykonanie wedle art. 21 ust. 2 tejże ustawy zleca starosta. Dlatego też dokumenty przedłożone przez skarżącego nie mogą być uznane za inwentaryzacje stanu lasu w rozumieniu wymienionych przepisów. Opracowania te nie rodzą zatem skutków prawnych i jako takie pozostają poza obrotem prawnym, a tym bardziej nie mogły być dopuszczone jako dowód w sprawie. Ponadto organ wyjaśnił, że sporządzona na jego zlecenie inwentaryzacja stanu lasu odpowiada wymogom formalnym i prawnym określonym w Zasadach Hodowli Lasu z 2012 r. Ustosunkowując się do zarzutów zgłoszonych przez skarżącego, organ stwierdził, że rozszerzenie oficjalnej inwentaryzacji stanu lasu o ogólny opis i charakterystykę terenu nie narusza żadnego przepisu. Ponadto, wbrew twierdzeniom skarżącego, prawidłowo dobrano świerk do podsadzeń, gdyż wedle Zasad Hodowli Lasu świerk jest gatunkiem domieszkowym uszlachetniającym na siedlisku olsu typowego (Ol) i olsu jesionowego (OlJ). Bezzasadny jest również zarzut nieprawidłowego ustalenia mokradłowego siedliska olsu jesionowego, gdyż występowanie takiego siedliska jest wyraźnie stwierdzone w Siedliskowej Podstawowej Hodowli Lasu. Organ nie podzielił również zastrzeżeń skarżącego co do szczegółowości opisu przyrody występującej na analizowanym terenie oraz ewentualnych szkód, jakie może powodować zwierzyna płowa. Podobnie inwentaryzacja stanu lasu sporządzona na zlecenie organu, nie wskazuje by zalesienie gruntów skarżącego wpłynęło niekorzystnie na zimowisko nietoperzy w kolektorze burzowym "M. Rura". Organ zaznaczył przy tym, że w niniejszej sprawie nie dochodzi do całkowitej przebudowy drzewostanu, gdyż pojęcie to dotyczy jedynie drzewostanów na terenach leśnych, a nie jak w przypadku skarżącego – drzewostanów powstałych w drodze sukcesji naturalnej. Wprowadzenie z kolei podrostu pozwoli w dłuższej perspektywie na podniesienie wartości siedliska i stabilizację drzewostanu. Błędny jest również zarzut braku opinii i zatwierdzenia inwentaryzacji stanu lasu przez właściwego miejscowo nadleśniczego, gdyż wymóg ten dotyczy jedynie uproszczonego planu urządzenia lasu, a zatem nie odnosi się do rozpatrywanej sprawy. W pozostałym zakresie organ wyjaśnił, że opracowania sporządzone na zlecenie skarżącego zawierają błędy i pozostają w sprzeczności ze wspomnianą decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. o warunkach zabudowy co do racjonalnego zachowania istniejącej roślinności w trakcie zalesiania.

Pismem z dnia [...] kwietnia 2013 r. K. D. odwołał się od powyższej decyzji z dnia 15 kwietnia 2013 r., zarzucając jej naruszenie art. 7, art. 8, art. 75 § 1 i 2, art. 77 § 1 i 2 oraz art. 78 § 1 k.p.a. i art. 13 pkt 4 ustawy o lasach.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że organ I instancji przyjął w sposób bezkrytyczny ustalenia zawarte w inwentaryzacji stanu lasu, sporządzonej na jego zlecenie, mimo że w toku postępowania dysponował on jeszcze dwoma innymi dokumentami opisującymi stan omawianego lasu. Organ I instancji nie uwzględnił zresztą w ogóle dowodów w postaci opracowań przedłożonych przez skarżącego. Ponadto, K. D. podniósł, iż inwentaryzacja stanu lasu sporządzona na zlecenie organu I instancji nie stanowi opinii biegłego, a nawet gdyby posiadała taki walor, to i tak nie miałaby ona charakteru wiążącego. Organy administracji publicznej są bowiem obowiązane do oceny otrzymanej ekspertyzy. Co więcej, art. 21 ust. 2 powołanej ustawy o lasach nakłada wprawdzie na starostę obowiązek zlecenie opracowania inwentaryzacji stanu lasu, lecz nie wyklucza to możliwości oparcia się na inwentaryzacji przedłożonej przez stronę postępowania. Poza tym, wbrew art. 13 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy, organ I instancji nie rozstrzygnął o przebudowie lasu, mimo wskazania w oficjalnej inwentaryzacji stanu lasu na występujący obecnie negatywny stan drzewostanu. Wydaniu takiego rozstrzygnięcia nie sprzeciwia się przy tym wspomniana decyzja z dnia [...] kwietnia o warunkach zabudowy, która nakazuje jedynie racjonalne zachowanie istniejącej roślinności.

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., znak [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Pile na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. i art. 19 ust. 3 powołanej ustawy o lasach uchyliło zaskarżoną decyzję w zakresie terminu realizacji niektórych z zadań i obowiązków nałożonych na skarżącego, a w pozostałym zakresie utrzymało w mocy kwestionowane rozstrzygnięcie.

W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania, podzielając w pełni ustalenia faktyczne poczynione przez organ I instancji. Samorządowe Kolegium Odwoławcze przytoczyło następnie przepisy, które w jego ocenie znajdowały zastosowanie w rozpatrywanej sprawie, wskazując zarazem, że inwentaryzacja stanu lasu sporządzona na zlecenie organu I instancji została wykonana prawidłowo, zawiera wszystkie niezbędne elementy, a część opisowa stanowi jej integralny element. Organ II instancji podzielił przy tym w pełni argumentację zawartą w kwestionowanej decyzji, odpierającą zarzuty podniesione wcześniej przez skarżącego. Jednocześnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaznaczyło, że brak jest podstawy prawnej do ustalenia terminu wykonania obowiązków, o jakich mowa w art. 19 ust. 3 powołanej ustawy o lasach.

Pismem z dnia [...] września 2013 r. K. D. zaskarżył powyższą decyzję Kolegium z dnia [...] lipca 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, zarzucając jej naruszenie: (1) art. 13 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy o lasach oraz (2) art. 6-9, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 79 § 1 i 2 k.p.a.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że organ II instancji nie odniósł się do żadnego z podniesionych przez niego zarzutów. Tym bardziej, że w konsekwencji takiego ujęcia zamknięta zostaje również droga do zakwestionowania prawidłowości sporządzenia zleconej przez organ I instancji inwentaryzacji stanu lasu. K. D. wyjaśnił przy tym, że zalesienie prywatnych gruntów, mimo znacznych nakładów czasu i pieniędzy, miało mu w przyszłości przynieść korzyści. Analizując przepisy powołanego rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r., jak i cytowanego rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2012 r., skarżący uznał, że większość danych niezbędnych do sporządzenia inwentaryzacji stanu lasu należy zebrać podczas taksacji, oględzin i ocen dokonywanych w terenie, bezpośrednio na gruntach, których dotyczy inwentaryzacja stanu lasu. Tymczasem w toku postępowania skarżącemu nie zapewniono możliwości uczestniczenia w trakcie oględzin, jakie powinien przeprowadzić podmiot wykonujący inwentaryzację stanu lasu na zlecenie organu I instancji. Co więcej, w materiale dowodowym nie ma nawet informacji o udziale w takich oględzinach pracownika organu I instancji. Ponadto, oficjalna inwentaryzacja stanu lasu zawiera dodatkowo szereg informacji, o jakich nie wspomina § 9 powołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 grudnia 2005 r. i których nie można było uzyskać w trakcie oględzin gruntów przeznaczonych do zalesienia (m.in. informacje o nietoperzach zimujących w kolektorze burzowym). Budzi to w konsekwencji wątpliwości co do rzetelności powyższego opracowania. W pozostałym zakresie skarżący powtórzył swoją wcześniejszą argumentację zawartą w odwołaniu z dnia [...] kwietnia 2013 r.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Pile wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje

Skarga okazała się nietrafna.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153 poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Jak wynika przy tym z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.,), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Na wstępie trzeba wskazać, że pismem z dnia [...] lipca 2011 r., uzupełnionym pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. K. D. wystąpił o zatwierdzenie dokumentu pt. "Inwentaryzacja stanu lasu położonego na terenie wsi D. gmina S. powiat P. na okres od [...] stycznia 2011 r. do [...] grudnia 2020 r. (k. 16, 18 akt adm.). Następnie, pismem z dnia [...] lutego 2012 r. skarżący sprecyzował, iż jego wniosek dotyczy w istocie wydania decyzji określającej zadania z zakresu gospodarki leśnej (k. 65-67 akt adm.). Okoliczności te należy uznać bezsporne, gdyż nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły w przedmiotowej sprawie przepisy ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. nr 12 poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 19 ust. 3 powołanej ustawy, dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, niestanowiących własności Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej określa decyzja starosty wydana na podstawie inwentaryzacji stanu lasu. Jak wynika przy tym z art. 21 ust. 2 cytowanej ustawy, wspomnianą inwentaryzację stanu lasu przeprowadza się na zlecenie starosty.

Odnosząc powyższe uwagi do specyfiki rozważanej sprawy, należy najpierw zaznaczyć, że na zlecenie organu został sporządzony dokument pt. "Inwentaryzacja stanu lasu na gruntach przeznaczonych do zalesienia" (k. 103 akt adm.). Natomiast skarżący w toku postępowania przedstawił dwa dokumenty opisujące stan lasu na jego nieruchomości, tj. "Inwentaryzację stanu lasu położonego na terenie wsi D. gmina S. powiat P. na okres od dnia [...] stycznia 2011 r. do [...] grudnia 2020 r." (k. 5-15 akt adm.) i "Inwentaryzację stanu lasów niepaństwowych wg stanu na [...].01.2013 r. na okres od [...].01.2013 do 31.12.2022 r." (k. 149-155 akt adm.).

W świetle powołanych przepisów należy zatem zaznaczyć, że inwentaryzacja stanu lasu pełni rolę ekspertyzy, stanowiącej podstawę orzekania o zadaniach z zakresu gospodarki leśnej. Dokument ten sporządzany jest przez osobę posiadającą wiadomości specjalne, nieznane organowi administracji publicznej. Podstawę decyzji, o jakiej mowa w niniejszej sprawie, może jednak stanowić wyłącznie inwentaryzacja stanu lasu sporządzona na zlecenie starosty, na co wyraźnie wskazuje art. 21 ust. 2 powołanej ustawy o lasach. Tym samym, wbrew twierdzeniom skarżącego, złożone przez niego dokumenty, opisujące stan lasu na jego nieruchomości, nie posiadają mocy dowodowej równej inwentaryzacji stanu lasu, wykonanej na zlecenie organu I instancji. Tylko ta ostatnia może bowiem stanowić punkt wyjścia do określania zadań i obowiązków z zakresu gospodarki leśnej wobec skarżącego.

Niemniej, konkluzja ta nie oznacza, że opracowania, przedłożone przez skarżącego, pozbawione są całkowicie mocy dowodowej. Znaczenie takich dokumentów polega bowiem na tym, że mogą one służyć do weryfikacji poprawności sporządzenia oficjalnej inwentaryzacji stanu lasu. Organ I instancji nie jest bowiem zwolniony od obowiązku wnikliwej oceny rzetelności, kompletności zamówionej inwentaryzacji stanu lasu, jak i oceny jej zgodności z przepisami. W tym celu może się on również posiłkować inni dokumentami, wnioskami lub zarzutami zgłoszonymi przez strony w toku postępowania. Dlatego tylko na takiej płaszczyźnie wspomniane opracowania przedłożone przez skarżącego mogły być więc wykorzystane.

Konsekwentnie należy rozważyć, czy inwentaryzacja stanu lasu, sporządzona na zlecenie organu I instancji, została wykonana poprawnie. W tej mierze należy odwołać się do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji lasu (Dz. U. nr 256 poz. 2151). Zakres treściowy inwentaryzacji stanu lasu został określony w § 9 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym wspomniany dokument składa się ze (1) skróconego opisu lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia, zawierającego informację o: (a) powierzchni poszczególnych drzewostanów, gruntów przejściowo pozbawionych roślinności leśnej, a także gruntów przeznaczonych do zalesienia wynikającej z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, (b) gatunku głównym, jego wieku i bonitacji, (c) miąższości i zadrzewieniu całego drzewostanu, (d) siedliskowym typie lasu, (e) gospodarczym typie drzewostanu, (f) wskazaniach z zakresu gospodarki leśnej dotyczących użytkowania rębnego, zwłaszcza z zakresu przebudowy drzewostanów, dotyczących użytkowania przedrębnego i odnowienia, pielęgnowania i ochrony lasu, określanych szacunkowo z uwzględnieniem warunków obowiązujących przy sporządzaniu uproszczonego planu urządzenia lasu, (g) kategorii ochronności w przypadku lasu ochronnego; (2) rejestru zawierającego: (a) zestawienie powierzchni działek według gatunków głównych oraz ich wieku, (b) wskazania w zakresie gospodarki leśnej; oraz (3) kopii lub wyrysu mapy ewidencyjnej z oznaczeniem działek gruntów ujętych w inwentaryzacji stanu lasu.

Oceniając z powyższej perspektywy inwentaryzację stanu lasu, sporządzoną na zlecenie organu I instancji, należy uznać, że zawiera ona wszystkie wskazane powyżej elementy, a zatem odpowiada § 9 powołanego rozporządzenia. Niemniej, skarżący wskazywał na umieszczenie w poruszanej inwentaryzacji stanu lasu także fragmentu zawierającego ogólny opis badanego terenu, co miało w jego ocenie wpływać na wadliwość tego opracowania. Z takim poglądem nie można się jednak zgodzić. W § 9 cytowanego rozporządzenia został bowiem określony jedynie minimalny zakres treściowy inwentaryzacji stanu lasu i nic nie stoi na przeszkodzie sporządzeniu opracowania bardziej szczegółowego niż wynika to z omawianego rozporządzenia. Umieszczenie dodatkowych, kwestionowanych przez skarżącego, informacji nie wpłynęło przy tym ujemnie na omawianą inwentaryzację stanu lasu, pozwalając na lepsze uchwycenie stanu przyrody występującego na analizowanym obszarze.

Należy przy tym podkreślić, że inwentaryzacja stanu lasu sporządzona na zlecenie organu I instancji jest opracowaniem kompletnym, zaopatrzonym w materiał fotograficzny i dane zawarte w tabelach. Opis, jak i wywody w niej umieszczone są spójne, jasne i logiczne, nie budząc przy tym zastrzeżeń co do ich wyczerpującego charakteru. Tym samym nie było również podstaw by odmówić wspomnianej inwentaryzacji stanu lasu mocy dowodowej. Jednocześnie należy zaznaczyć, że wywody zawarte w opracowania przedłożonych przez skarżącego okazały się niewystarczające do zakwestionowana omawianej inwentaryzacji stanu lasu. Opracowania te nie zawierają bowiem w rzeczywistości żadnych uwag krytycznych co do konstrukcji, rzetelności lub zupełności oficjalnej inwentaryzacji stanu lasu. Dokumenty złożone przez skarżącego przedstawiają natomiast po prostu alternatywny sposób zagospodarowania analizowanego obszaru. Fakt, że dany teren może być zagospodarowany w odmienny sposób, nie przesądza jednak o tym, że jest to rozwiązanie optymalne lub chociażby istotnie lepsze od tego, jakie zostało wskazane w oficjalnej inwentaryzacji stanu lasu. Z tego względu opracowania przedłożone przez skarżącego nie mogły odnieść zakładanego rezultatu. Ponadto trzeba zaznaczyć, że autor oficjalnej inwentaryzacji stanu lasu odniósł się szczegółowo w piśmie z dnia [...] lipca 2012 r. (k. 113-155 akt adm.) do zastrzeżeń zgłoszonych przez K. D. w piśmie z dnia [...] czerwca 2011 r. do wspomnianej ekspertyzy (k. 109-110 akt adm.).

Nie można także przychylić się do zarzutu skarżącego związanego z przeprowadzeniem oględzin w analizowanych obszarze. Należy bowiem zauważyć, że w celu sporządzenia inwentaryzacji stanu lasu nie przeprowadza się oględzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.). Jak sygnalizowano już wcześniej, inwentaryzacja stanu lasu jest ekspertyzą sporządzaną przez podmiot posiadający specjalistyczną wiedzę, i jako dokument stanowi ona dowód w sprawie. Postępowaniem dowodowym nie są natomiast objęte czynności podejmowane przez autora ekspertyzy w celu zgromadzenia niezbędnych informacji. Organ administracji publicznej bada bowiem jedynie rezultat tych działań, a nie same działania. Dlatego też brak było w niniejszej sprawie podstaw do zawiadamiania skarżącego w trybie art. 79 k.p.a. o oględzinach terenu, na którym znajduje się las, jak i do udziału pracownika organu I instancji przy czynnościach podejmowanych przez autora oficjalnej inwentaryzacji stanu lasu.

Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.), w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywatel. Jak wynika zarazem z art. 77 § 1 k.p.a., organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy, przy czym w myśl art. 80 k.p.a. organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Wymogi te w ocenie Sądu zostały w niniejszej sprawie spełnione w stopniu wystarczającym dla wydania prawidłowego rozstrzygnięcia.

Wreszcie, należy wskazać, że w toku postępowania administracyjnego doszło do uchylenia powołanego rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r. i wejścia w życie w dniu 11 grudnia 2012 r. rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2012 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu (Dz. U. poz. 1302). Inwentaryzacja stanu lasu, sporządzona na zlecenie organu I instancji, została zatem opracowana jeszcze pod rządami poprzednio obowiązującego rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r., natomiast organy administracji publicznej orzekały już w chwili, gdy w obrocie prawnym funkcjonowało rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2012 r. Niemniej, zgodnie z § 10 powołanego rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2012 r., do planów urządzenia lasu, uproszczonych planów urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu, sporządzonych przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe. Oznacza to, że niniejszej sprawie nie zachodziła podstawa do aktualizacji inwentaryzacji stanu lasu, sporządzonej na zlecenie organu I instancji, gdyż na mocy wyraźnego przepisu rozwiązania prawne zawarte w poprzednio obowiązującym akcie wykonawczy pozostały w tym zakresie w mocy.

Podsumowując, należy stwierdzić, że inwentaryzacja stanu lasu, sporządzona na zlecenie organu I instancji, została wykonana poprawnie, zgodnie z przepisami, a jej treść nie budzi wątpliwości. Opracowanie to mogło zatem stanowić podstawę określenie obowiązków z zakresu gospodarki leśnej, a wykorzystanie ustaleń zawartych w tej ekspertyzie w zaskarżonych decyzjach nie budzi wątpliwości. Tym samym zarówno decyzja organu I instancji, jak i decyzja organu odwoławczego okazały się trafne i odpowiadają prawu.

W tej sytuacji Sąd, rozpoznając sprawę w granicach skargi, nie znalazł także żadnych podstaw do jej uwzględnienia. Skarga jako bezzasadna podlegała zatem oddaleniu na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...