• III SA/Łd 565/14 - Postan...
  29.03.2024

III SA/Łd 565/14

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2014-08-19

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Janusz Furmanek /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Gminy Miasta [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy Miasta[...] na decyzję Zarządu Województwa[...] z dnia[...] r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty przypadającej do zwrotu postanawia: - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. k.p.

Uzasadnienie

Gmina Miasto [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Zarządu Województwa [...] z dnia [...] r. utrzymującą w mocy decyzję własną z dnia [...] r. określającą kwotę przypadającą do zwrotu w wysokości 34 514,23 zł.

Skarżąca gmina wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca gmina stwierdziła, że organ administracji dysponując podstawą do wszczęcia egzekucji administracyjnej spowodowałby znaczne obciążenie finansowe. Konsekwencje egzekucji wskazanej wyżej kwoty mogą być trudne do odwrócenia, a późniejszy jej zwrot może nie przywrócić stanu sprzed egzekucji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. zawiera zamknięty katalog przesłanek pozytywnych warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podstawową przesłanką zastosowania instytucji ochrony tymczasowej jest zatem istniejące realnie niebezpieczeństwo zaistnienia takiej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego z uwagi na utratę przedmiotu świadczenia, który w skutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub poniesie on straty na życiu lub zdrowiu (zob. postanowienia NSA: z 25 października 2005 r., I OZ 1074/05; z 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04; z 3 lipca 2012 r., II OSK 1438/12). Omawiana instytucja ma więc na celu ochronę strony przed wystąpieniem nieodwracalnych skutków lub znacznej szkody przed zbadaniem przez sąd administracyjny legalności zaskarżonego aktu lub czynności. Z art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że wystąpienie z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu wiąże się z obowiązkiem takiego jego sformułowania, by powołane w nim okoliczności wskazywały na spełnienie przynajmniej jednej z dwóch przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W orzecznictwie i literaturze konsekwentnie podkreśla się, że uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) pozwalających wywieść, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Obowiązkiem strony jest więc poparcie wniosku twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami. Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania wspomnianego aktu lub czynności występowały w sprawie – sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę (zob. postanowienia NSA: z 26 listopada 2007 r., II FZ 338/07; z 29 maja 2009 r., I FZ 148/09; z 10 grudnia 2010 r., II FZ 536/10; z 1 marca 2011 r., II FZ 17/11; B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wydanie 4, Wolters Kluwer 2011, s. 229).

Zdaniem sądu w niniejszej sprawie skarżąca gmina nie przedstawiła żadnych, konkretnych argumentów uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku skarżąca gmina powołała się wprawdzie w sposób ogólny na "znaczne obciążenie finansowe", jakie mogłoby spowodować wszczęcie postępowania egzekucyjnego, "trudne do odwrócenia konsekwencje" z tym związane oraz "brak możliwości przywrócenia stanu sprzed egzekucji", lecz nie przedstawiła nawet żadnych konkretnych okoliczności odnoszących się do swojej aktualnej sytuacji finansowej, które pozwalałyby uznać, że zwrot określonej zaskarżoną decyzją kwoty może rzeczywiście spowodować dla niej negatywne skutki, o jakich stanowi art. 61 § 3 p.p.s.a. Z uzasadnienia wniosku nie wynika nawet to, czy postepowanie egzekucyjne już się toczy. Skarżąca gmina nie uzasadniła więc swojego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w wystarczającym stopniu. Nie wykazała, że w niniejszej sprawie istnieje potencjalnie możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków związanych z wykonaniem zaskarżonej decyzji. Do wniosku nie załączono żadnych dokumentów mogących potwierdzać argumentację zawartą w jego uzasadnieniu.

Poza tym należy zauważyć, że przedmiotem zaskarżonej decyzji jest określenie kwoty pieniężnej przypadającej do zwrotu. Nie ulega wątpliwości, że wykonanie jakiejkolwiek decyzji tego rodzaju ma dla jej adresata niekorzystne konsekwencje, gdyż każda decyzja administracyjna tego rodzaju pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do jej uiszczenia. Rodzaj obowiązku objętego tą decyzją nie wywołuje jednak stanu, który byłby nieodwracalny, gdyż odnosi się do świadczenia pieniężnego, z natury rzeczy przecież odwracalnego. W sytuacji uwzględnienia skargi istnieje możliwość zwrotu spornej kwoty. Nie jest to więc sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Nadto w przepisie art. 61 § 4 p.p.s.a. ustawodawca przewidział możliwość zmiany lub uchylenia przez sąd w każdym czasie, z urzędu lub na żądanie skarżącego, własnego postanowienia w sprawie wstrzymania wykonania aktu, w sytuacji wykazania zmiany okoliczności, które warunkowały jego podjęcie (por. postanowienie NSA z 7 października 2009 r., II FSK 1549/09). Samo wstrzymanie wykonania aktu lub czynności upada w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji, o czym stanowi art. 61 § 6 p.p.s.a. Rozstrzygnięcia podejmowane w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonych aktów lub czynności mają zatem charakter wyłącznie tymczasowy. Co do zasady więc, z wyjątkami przewidzianymi w przepisach szczególnych, okres obowiązywania ochrony tymczasowej i tak kończy się z chwilą wydania orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji. Orzeczeniami tymi będą zarówno wyroki, jak i postanowienia o odrzuceniu skargi lub umorzeniu postępowania. Podkreślić jednocześnie należy, że przy rozpoznaniu wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji nie jest brana pod uwagę ewentualna zasadność zarzutów skargi. Rozpatrując wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji sąd ocenia bowiem jedynie, czy w istocie wskazana przez stronę szkoda ma znaczny rozmiar lub istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie dokonuje wówczas oceny zasadności skargi, gdyż ustawa normująca postępowanie przed sądami administracyjnymi nie zawiera regulacji umożliwiającej zastosowanie omawianej instytucji w zależności od oceny prawdopodobieństwa wadliwości zaskarżonego aktu lub czynności (por. postanowienia NSA: z 16 czerwca 2005r., II OZ 513/05; z 6 lutego 2008 r., I OZ 47/08; z 1 kwietnia 2008 r., I OZ 209/08; z 3 lipca 2008 r., I OZ 493/08; z 18 czerwca 2008 r., I OZ 386/08; z 13 czerwca 2008 r., I OZ 410/08). Oceny takiej sąd administracyjny dokonuje dopiero wydając wyrok w rozpatrywanej sprawie (art. 132 p.p.s.a.).

Wobec powyższego sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.

k.p.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...