VII SA/Wa 852/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-08-20Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Wilczewska-Rzepecka /przewodniczący sprawozdawca/
Bożena Więch-Baranowska
Tadeusz NowakSentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.) Sędzia WSA Bożena Więch-Baranowska Sędzia WSA Tadeusz Nowak po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. W. i M. W. o wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi D. W. i M. W. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy uzupełnienia postanowienia postanawia: oddalić wniosek D. W. i M. W. o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Elżbiety Zielińskiej-Śpiewak
Uzasadnienie
W dniu 7 sierpnia 2014 r. wpłynął do Sądu wniosek D. W. i M. W. o wyłączenie od orzekania sędziego Elżbiety Zielińskiej-Śpiewak. Skarżący wskazali, iż tego wymaga dobro interesu publicznego i polskiego wymiaru sprawiedliwości. Zarzucili Sędziemu, iż jest stronnicza i niesprawiedliwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.), wyłączenie sędziego od orzekania w sprawie sądowoadministracyjnej może nastąpić z mocy samej ustawy bądź też na wniosek strony.
Przyczyny wyłączenia z mocy ustawy zostały enumeratywnie wymienione w art. 18 tego aktu prawnego i stanowią katalog zamknięty. Tym samym, nie jest możliwym orzeczenie o wyłączeniu sędziego od orzekania w sprawie z mocy ustawy w przypadkach innych niż przewidziane przez ustawodawcę. Przesłanką wyłączenia sędziego na podstawie art. 19 p.p.s.a. jest istnienie okoliczności tego rodzaju, że mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności sędziego w danej sprawie.
Przyczyny wyłączenia sędziego na wniosek strony zostały przez ustawodawcę jedynie ogólnie określone. W konsekwencji zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego. Zaznaczyć przy tym należy, iż zgodnie z art. 20 p.p.s.a., strona składająca wniosek obowiązana jest wskazać i jednocześnie uprawdopodobnić przyczyny wyłączenia. Na stronie spoczywa zatem obowiązek wskazania przyczyny wyłączenia oraz powołania okoliczności lub dowodów uprawdopodobniających istnienie tej przyczyny. Uprawdopodobnienie jest środkiem zastępczym dowodu, nie dającym pewności co do określonych faktów, a stanowiącym jedynie wiarygodność twierdzenia o nich.
Ponieważ instytucja wyłączenia sędziego stanowi gwarancję konstytucyjnego prawa do bezstronnego sądu, rozpatrując wniosek sąd obowiązany jest nie tylko zbadać, czy ów szczególny stosunek osobisty rzeczywiście istnieje i czy występują podstawy wyłączenia, ale także, czy przytoczone okoliczności mogą budzić wątpliwości co do bezstronności sędziego i uzasadniać jego wyłączenie. Istotnym jest, że nie wszystkie stosunki osobiste ze stroną mogą uzasadniać wyłączenie sędziego od rozpoznania sprawy, lecz tylko takie, które na podstawie obiektywnych okoliczności mogą wywołać wątpliwości co do jego bezstronności.
Zgodnie ze stanowiskiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w przypadku gdy w danej sprawie zachodzi uzasadnione przypuszczenie braku bezstronności sędziego, stanowisko strony w tej kwestii jest ważne, ale nie decydujące. Istotne w tej mierze jest natomiast to, czy przypuszczenie jest obiektywnie zasadne (por. decyzja ETPC z dnia 11 maja 1999 r., sygn. 33642/96, System Informacji Prawnej LEX, nr 41089). Zaznaczyć również należy, iż w celu wyjaśnienia charakteru stosunków osobistych łączących sędziego ze stroną, w myśl art. 22 § 2 ustawy ustawodawca nałożył na sędziego, którego dotyczy wniosek o wyłączenie, obowiązek złożenia w tym zakresie stosownych wyjaśnień.
Z treści oświadczenia złożonego przez sędziego Elżbietę Zielińską-Śpiewak, wynika, iż z żadną ze stron postępowania w sprawie VII SA/Wa 852/14 nie występują okoliczności tego rodzaju, że mogłyby wywoływać uzasadnioną wątpliwość co do jej bezstronności, nie zachodzą również ustawowe przesłanki wynikające z art. 18 p.p.s.a.
Zdaniem Sądu, podnoszone przez stronę skarżącą zarzuty nie wywołują uzasadnionych wątpliwości, co do bezstronności sędziego i w konsekwencji nie uzasadniają jego wyłączenia. Samo przeświadczenie strony o prowadzeniu przez sędziego postępowania w sposób wadliwy i nieobiektywny, nie stanowi wystarczającej przesłanki uzasadniającej jego wyłączenie na podstawie art. 19 p.p.s.a., tym bardziej, że skarżący mogą zwalczać wadliwe orzeczenia wydawane przez Sąd za pomocą środków odwoławczych.
W ocenie Sądu, skoro strona skarżąca nie wskazała przyczyn, które uzasadniałyby zastosowanie określonych w ustawie środków prawnych, wniosek nie mógł zostać uwzględniony.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 22 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Wilczewska-Rzepecka /przewodniczący sprawozdawca/Bożena Więch-Baranowska
Tadeusz Nowak
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.) Sędzia WSA Bożena Więch-Baranowska Sędzia WSA Tadeusz Nowak po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. W. i M. W. o wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi D. W. i M. W. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy uzupełnienia postanowienia postanawia: oddalić wniosek D. W. i M. W. o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Elżbiety Zielińskiej-Śpiewak
Uzasadnienie
W dniu 7 sierpnia 2014 r. wpłynął do Sądu wniosek D. W. i M. W. o wyłączenie od orzekania sędziego Elżbiety Zielińskiej-Śpiewak. Skarżący wskazali, iż tego wymaga dobro interesu publicznego i polskiego wymiaru sprawiedliwości. Zarzucili Sędziemu, iż jest stronnicza i niesprawiedliwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.), wyłączenie sędziego od orzekania w sprawie sądowoadministracyjnej może nastąpić z mocy samej ustawy bądź też na wniosek strony.
Przyczyny wyłączenia z mocy ustawy zostały enumeratywnie wymienione w art. 18 tego aktu prawnego i stanowią katalog zamknięty. Tym samym, nie jest możliwym orzeczenie o wyłączeniu sędziego od orzekania w sprawie z mocy ustawy w przypadkach innych niż przewidziane przez ustawodawcę. Przesłanką wyłączenia sędziego na podstawie art. 19 p.p.s.a. jest istnienie okoliczności tego rodzaju, że mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności sędziego w danej sprawie.
Przyczyny wyłączenia sędziego na wniosek strony zostały przez ustawodawcę jedynie ogólnie określone. W konsekwencji zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego. Zaznaczyć przy tym należy, iż zgodnie z art. 20 p.p.s.a., strona składająca wniosek obowiązana jest wskazać i jednocześnie uprawdopodobnić przyczyny wyłączenia. Na stronie spoczywa zatem obowiązek wskazania przyczyny wyłączenia oraz powołania okoliczności lub dowodów uprawdopodobniających istnienie tej przyczyny. Uprawdopodobnienie jest środkiem zastępczym dowodu, nie dającym pewności co do określonych faktów, a stanowiącym jedynie wiarygodność twierdzenia o nich.
Ponieważ instytucja wyłączenia sędziego stanowi gwarancję konstytucyjnego prawa do bezstronnego sądu, rozpatrując wniosek sąd obowiązany jest nie tylko zbadać, czy ów szczególny stosunek osobisty rzeczywiście istnieje i czy występują podstawy wyłączenia, ale także, czy przytoczone okoliczności mogą budzić wątpliwości co do bezstronności sędziego i uzasadniać jego wyłączenie. Istotnym jest, że nie wszystkie stosunki osobiste ze stroną mogą uzasadniać wyłączenie sędziego od rozpoznania sprawy, lecz tylko takie, które na podstawie obiektywnych okoliczności mogą wywołać wątpliwości co do jego bezstronności.
Zgodnie ze stanowiskiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w przypadku gdy w danej sprawie zachodzi uzasadnione przypuszczenie braku bezstronności sędziego, stanowisko strony w tej kwestii jest ważne, ale nie decydujące. Istotne w tej mierze jest natomiast to, czy przypuszczenie jest obiektywnie zasadne (por. decyzja ETPC z dnia 11 maja 1999 r., sygn. 33642/96, System Informacji Prawnej LEX, nr 41089). Zaznaczyć również należy, iż w celu wyjaśnienia charakteru stosunków osobistych łączących sędziego ze stroną, w myśl art. 22 § 2 ustawy ustawodawca nałożył na sędziego, którego dotyczy wniosek o wyłączenie, obowiązek złożenia w tym zakresie stosownych wyjaśnień.
Z treści oświadczenia złożonego przez sędziego Elżbietę Zielińską-Śpiewak, wynika, iż z żadną ze stron postępowania w sprawie VII SA/Wa 852/14 nie występują okoliczności tego rodzaju, że mogłyby wywoływać uzasadnioną wątpliwość co do jej bezstronności, nie zachodzą również ustawowe przesłanki wynikające z art. 18 p.p.s.a.
Zdaniem Sądu, podnoszone przez stronę skarżącą zarzuty nie wywołują uzasadnionych wątpliwości, co do bezstronności sędziego i w konsekwencji nie uzasadniają jego wyłączenia. Samo przeświadczenie strony o prowadzeniu przez sędziego postępowania w sposób wadliwy i nieobiektywny, nie stanowi wystarczającej przesłanki uzasadniającej jego wyłączenie na podstawie art. 19 p.p.s.a., tym bardziej, że skarżący mogą zwalczać wadliwe orzeczenia wydawane przez Sąd za pomocą środków odwoławczych.
W ocenie Sądu, skoro strona skarżąca nie wskazała przyczyn, które uzasadniałyby zastosowanie określonych w ustawie środków prawnych, wniosek nie mógł zostać uwzględniony.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 22 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.
