III SA/Wa 3171/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-02-24Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Dariusz Kurkiewicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku O. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi O. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
O. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. (zwana dalej: "Skarżącą") złożyła w niniejszej sprawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r.
We wskazanej skardze Skarżąca zawarła również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania skargi przez Sąd, wskazując w uzasadnieniu iż kwoty do których zapłaty została ona zobowiązana w związku z wydaniem zaskarżonej decyzji są tej wielkości, iż ich zapłata w sposób istotny wpłynęłaby na możliwość funkcjonowania skarżącej Spółki, w szczególności w aspekcie korzystania z prawa do zaskarżenia kwestionowanej decyzji. Za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji przemawia również w ocenie Skarżącej podniesiona w jej skardze kwestia przedawnienia zobowiązania podatkowego objętego tą decyzją.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W świetle art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - zwana dalej: "p.p.s.a.", po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Z powołanego wyżej przepisu wynika zatem, że sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli została spełniona co najmniej jedna z ustawowych przesłanek, tj. zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wskazane przesłanki są zwrotami niedookreślonymi, klauzulami generalnymi odsyłającymi do ocen pozaprawnych. Użyte przez ustawodawcę pojęcia "znaczna szkoda" lub "trudne do odwrócenia skutki" wymagają konkretyzacji w dokładnie i wszechstronnie przedstawionym materiale dowodowym, który powinien zaprezentować wnioskodawca. W tym miejscu, wskazać należy, że w art. 61 § 3 p.p.s.a chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 8 sierpnia 2006 r., II SA/Bk 352/06, LexPolonica nr 1241556).
Oznacza to, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku, tak aby przekonać sąd do zasadności zastosowania ochrony tymczasowej.
Należy także pamiętać, na co również zwracał uwagę Naczelny Sąd Administracyjny, że obowiązkiem strony jest sprecyzowanie we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji okoliczności wskazujących na zaistnienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. i dopiero wówczas sąd, oceniając wskazane przez stronę przesłanki, ma podstawy do sięgania do dokumentacji obrazującej sytuację majątkową strony, złożonej chociażby we wniosku o przyznanie prawa pomocy. Sąd nie jest natomiast uprawniony do odwrócenia tej kolejności i domyślania się intencji strony wnioskującej o wstrzymanie wykonania decyzji na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy (postanowienie NSA z dnia 12 października 2010 r., I GZ 319/10; postanowienie NSA z dnia 21 lipca 2008 r., I FZ 314/08).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, iż Skarżąca nie wykazała inicjatywy w zakresie uprawdopodobnienia przesłanek wstrzymania wykonalności aktu administracyjnego, który zaskarżyła w niniejszej sprawie. Nie uzasadniła bowiem wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji oraz nie przedstawiła dowodów na jego poparcie. Natomiast sąd administracyjny nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych w sprawie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżąca zaś ograniczyła się w istocie do samego sformułowania wniosku. Tymczasem bez okoliczności uzasadniających wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., oraz bez przedstawienia stosownych dokumentów, potwierdzających ich istnienie, nie jest możliwa ocena wniosku pod kątem spełnienia warunków uzasadniających wstrzymanie zaskarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Sąd odmówił wstrzymania zaskarżonej decyzji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Dariusz Kurkiewicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku O. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi O. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
O. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. (zwana dalej: "Skarżącą") złożyła w niniejszej sprawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r.
We wskazanej skardze Skarżąca zawarła również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania skargi przez Sąd, wskazując w uzasadnieniu iż kwoty do których zapłaty została ona zobowiązana w związku z wydaniem zaskarżonej decyzji są tej wielkości, iż ich zapłata w sposób istotny wpłynęłaby na możliwość funkcjonowania skarżącej Spółki, w szczególności w aspekcie korzystania z prawa do zaskarżenia kwestionowanej decyzji. Za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji przemawia również w ocenie Skarżącej podniesiona w jej skardze kwestia przedawnienia zobowiązania podatkowego objętego tą decyzją.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W świetle art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - zwana dalej: "p.p.s.a.", po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Z powołanego wyżej przepisu wynika zatem, że sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli została spełniona co najmniej jedna z ustawowych przesłanek, tj. zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wskazane przesłanki są zwrotami niedookreślonymi, klauzulami generalnymi odsyłającymi do ocen pozaprawnych. Użyte przez ustawodawcę pojęcia "znaczna szkoda" lub "trudne do odwrócenia skutki" wymagają konkretyzacji w dokładnie i wszechstronnie przedstawionym materiale dowodowym, który powinien zaprezentować wnioskodawca. W tym miejscu, wskazać należy, że w art. 61 § 3 p.p.s.a chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 8 sierpnia 2006 r., II SA/Bk 352/06, LexPolonica nr 1241556).
Oznacza to, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku, tak aby przekonać sąd do zasadności zastosowania ochrony tymczasowej.
Należy także pamiętać, na co również zwracał uwagę Naczelny Sąd Administracyjny, że obowiązkiem strony jest sprecyzowanie we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji okoliczności wskazujących na zaistnienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. i dopiero wówczas sąd, oceniając wskazane przez stronę przesłanki, ma podstawy do sięgania do dokumentacji obrazującej sytuację majątkową strony, złożonej chociażby we wniosku o przyznanie prawa pomocy. Sąd nie jest natomiast uprawniony do odwrócenia tej kolejności i domyślania się intencji strony wnioskującej o wstrzymanie wykonania decyzji na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy (postanowienie NSA z dnia 12 października 2010 r., I GZ 319/10; postanowienie NSA z dnia 21 lipca 2008 r., I FZ 314/08).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, iż Skarżąca nie wykazała inicjatywy w zakresie uprawdopodobnienia przesłanek wstrzymania wykonalności aktu administracyjnego, który zaskarżyła w niniejszej sprawie. Nie uzasadniła bowiem wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji oraz nie przedstawiła dowodów na jego poparcie. Natomiast sąd administracyjny nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych w sprawie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżąca zaś ograniczyła się w istocie do samego sformułowania wniosku. Tymczasem bez okoliczności uzasadniających wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., oraz bez przedstawienia stosownych dokumentów, potwierdzających ich istnienie, nie jest możliwa ocena wniosku pod kątem spełnienia warunków uzasadniających wstrzymanie zaskarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Sąd odmówił wstrzymania zaskarżonej decyzji.
