• VIII SA/Wa 645/14 - Wyrok...
  28.03.2024

VIII SA/Wa 645/14

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-08-20

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Leszek Kobylski
Marek Wroczyński /przewodniczący/
Sławomir Fularski /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Sędzia WSA Leszek Kobylski, Protokolant Specjalista Ilona Obara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi G. Z. na decyzję Dyrektora [...]Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w [...] z dnia [...]kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie płatności rolnośrodowiskowych na 2013 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z [...] stycznia 2014 r. Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) w S., działając na podstawie art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy z 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz. U. z 2013 r., poz. 173, zwana dalej "ustawą o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich"), art. 16 ust. 3 i ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 z dnia 27 stycznia 2011 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w odniesieniu do wprowadzenia procedur kontroli oraz do zasady wzajemnej zgodności w zakresie środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich (Dz. Urz. UE L 25/8 z 28.01.2011, dalej jako "rozporządzenie Komisji (UE) nr 65/2011"), § 2, § 3, § 5, § 6, § 9, § 10, § 11, § 12, § 18, § 20, § 26, § 38 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Program rolnośrodowiskowy" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. z 2013, poz. 361 z późn. zm.), art. 39 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz. Urz. UE L 277 z 21.10.2005, str.1, z późn. zm) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., zwana dalej "K.p.a.") orzekł o przyznaniu G. Z. płatności rolnośrodowiskowej na rok 2013 w pomniejszonej łącznej wysokości [...] zł, w tym z tytułu: rolnictwo ekologiczne

1.1 - Wariant 2.9 - Uprawy sadownicze i jagodowe (z certyfikatem zgodności)

o stawce [...] zł za powierzchnię uwzględnioną w płatności [...] ha/rok, kwotę

w wysokości [...] zł.

1.2 - Wariant 2.5 - Uprawy warzywne (z certyfikatem zgodności) o stawce

[...] zł za powierzchnię uwzględnioną w płatności [...] ha/rok, kwotę w wysokości

[...] zł.

1.3 - Wariant 2.1 - Uprawy rolnicze (z certyfikatem zgodności) o stawce [...] zł za powierzchnię uwzględnioną w płatności [...] ha/rok, kwotę w wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji wskazał, że w związku ze złożonym przez G. Z. w dniu [...] maja 2013 r. wnioskiem

o przyznanie płatności rolnośrodowiskowej, w dniach [...]-[...] lipca 2013 r. w gospodarstwie wnioskodawczyni odbyła się kontrola na miejscu. Z raportu z czynności kontrolnych w ramach działania programu rolnośrodowiskowego wynika, że nie stwierdzono deklarowanej uprawy na działkach rolnych: C, L, X. Ze względu na stwierdzony w czasie kontroli na miejscu na ww. działkach rolnych błąd DR6 powierzchnia stwierdzona dla działek przyjmuje wartość 0,00 ha. Kod nieprawidłowości DR6 ma wpływ na wyznaczenie zmniejszenia oraz ewentualne sankcje spowodowane przedeklarowaniem powierzchni. Powierzchnia działek rolnych zadeklarowana we wniosku na jakiej realizowano wariant 2.1 wynosi [...] ha. Powierzchnia deklarowana działek rolnych kwalifikowana do płatności na jakiej realizowano wariant 2.1 wynosi [...] ha. Powierzchnia zaś działek rolnych stwierdzona w kontroli administracyjnej

i kontroli na miejscu wynosi [...] ha. Wyliczona procentowa różnica między powierzchnią deklarowaną kwalifikowaną działek rolnych zadeklarowanych we wniosku dla wariantu 2.1 a powierzchnią stwierdzoną w czasie kontroli administracyjnej i kontroli na miejscu wynosi 25,2336%.

Organ wskazał, że zgodnie z art. 16 ust. 5 akapit (zdanie) 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 jeżeli różnica między powierzchnią zadeklarowaną kwalifikowaną do płatności rolnośrodowiskowej a powierzchnią stwierdzoną przekracza 20% powierzchni stwierdzonej dla danego wariantu, wówczas nie przyznaje się pomocy w danym roku. W związku z powyższym należy odmówić w roku bieżącym przyznania płatności z ww. wariantu.

Pismem z dnia [...] lutego 2014 r. beneficjentka wniosła odwołanie na powołane rozstrzygnięcie wnosząc o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji co do punktu 1.3 wariant 2.1. (uprawy rolnicze z certyfikatem zgodności) i odmowy przyznania płatności za 2013 r. Odwołująca się za nieprawidłowe uznała, podjęte na podstawie kontroli, ustalenia faktyczne organu. Wniosła o przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego

i ponowne wydanie decyzji w oparciu o stwierdzony stan faktyczny.

W uzasadnieniu odwołania wskazała, że w jej gospodarstwie, w dniach od [...] – [...] lipca została przeprowadzona kontrola przez dwóch inspektorów terenowych reprezentujących ARiMR. Inspektorzy bez jej udziału dokonali kontroli pól i zasiewów stwierdzając, że nie wnoszą żadnych istotnych uwag i zastrzeżeń do stanu upraw. Ich stwierdzenia pokrywały się z oceną gospodarstwa i przeprowadzoną kontrolą w dniu [...] czerwca 2013 r. przez inspektora jednostki certyfikującej, który stwierdził zgodność prowadzonych upraw.

Odwołująca się podniosła, że wobec braku uwag i zastrzeżeń inspektorów do stanu upraw rolniczych sporządzony przez nich na dzień [...] lipca 2013 r. protokół podpisała bez szczegółowego zapoznania się, nie wnosząc żadnych uwag. Podobnie postąpiła podpisując drugi protokół przesłany pocztą ufając, że zawarte w nim zapisy

i ustalenia są zgodne ze stanem faktycznym. Dopiero w dniu [...] stycznia 2014 r., po zapoznaniu się z decyzją stwierdziła, że protokół z dnia [...] lipca 2013 r. nie jest zgodny ze stanem faktycznym i niesie dla niej konsekwencje pozbawiając ją dopłat w wysokości ok. [...] zł. Inspektorzy stwierdzili bowiem na działkach C i L zamiast jęczmienia jarego, mieszankę strączkowo – zbożową, a na działce X mieszankę zbożową jarą. Jej zdaniem powyższe nastąpiło w wyniku pomylenia przez inspektorów rosnącego

w jęczmieniu chwastu zwanego potocznie "wyką dziką". Powyższy fakt i stan upraw można określić na podstawie: analizy wykonanych przez inspektorów fotografii zasiewów, analizy zapisów w protokole z dnia [...] czerwca 2013 r. Jednostki Certyfikującej Ekogwarancja, analizy próbek posiadanych nasion jęczmienia jarego nawet po jego oczyszczeniu, zeznań świadków, stwierdzenia występowania w uprawie w 2014 r.

W konkluzji odwołania dodała, że gdyby na działkach C, L, X występowała inna roślina strączkowa, czy też motylkowa, to jej gatunek byłby oznaczony i wpisany

w protokół jednostki certyfikującej, tak jak to uczyniono w przypadku działek rolnych A, B, K, J, M, Z, AC.

Decyzją Nr [...] z [...] kwietnia 2014 r. Dyrektor [...]Oddziału Regionalnego ARiMR w W., biorąc za podstawę art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji organu pierwszej instancji w zaskarżonym zakresie.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia, po przedstawieniu stanu faktycznego i prawnego sprawy, organ odwoławczy stwierdził zasadność wydanej przez organ pierwszej instancji decyzji, opartej na prawidłowo przeprowadzonych oględzinach działek rolnych i zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Wskazał, że podstawę zmniejszenia płatności rolnośrodowiskowej stanowiły wyniki kontroli na miejscu przeprowadzonej w gospodarstwie beneficjentki.

Organ odwoławczy zauważył, że w trakcie kontroli na miejscu przeprowadzonej w dniu [...] lipca 2013 r. w gospodarstwie beneficjentki wykryto nieprawidłowości na działkach rolnych zadeklarowanych we wniosku. Został sporządzony raport z czynności kontrolnych o nr [...], którego kopię przekazano stronie w dniu kontroli. Podczas kontroli stwierdzono nieprawidłowości dotyczące powierzchni działki rolnej C, L, X - gdzie wykluczono z płatności powierzchnię całych działek rolnych z uwagi na brak deklarowanej we wniosku uprawy. Na przedmiotowych działkach inspektorzy stwierdzili mieszankę strączkowo-zbożową (działka C, L) oraz mieszankę zbożową jarą (działka X) wobec deklarowanej uprawy jęczmienia jarego. Wykluczenie z płatności ww. działek spowodowało, że różnica pomiędzy powierzchnią deklarowaną a stwierdzoną wyniosła 25,23%. W myśl zaś art. 16 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 jeżeli różnica między powierzchnią zadeklarowaną kwalifikowaną do płatności rolnośrodowiskowej, a powierzchnią stwierdzoną przekracza 20% powierzchni stwierdzonej dla danego wariantu, wówczas nie przyznaje się pomocy w danym roku.

Organ wskazał, że po odwołaniu wnioskodawczyni dokonano ponownej weryfikacji raportu z czynności kontrolnych, analizy całości materiału dowodowego, raportów z czynności kontrolnych oraz wykonanych zdjęć fotograficznych. Wzięto również pod uwagę wyjaśnienia wnioskodawczyni. Organ stwierdził, że Kierownik Biura Powiatowego ARiMR, przy ustalaniu powierzchni uprawnionej, oparł się na danych wynikających z raportu z kontroli na miejscu, biorąc pod uwagę szkice terenowe, zdjęcia fotograficzne, mając na uwadze żądanie wyrażone we wniosku i na załącznikach graficznych.

Następnie organ odwoławczy wyjaśnił, że celem kontroli w gospodarstwie jest zweryfikowanie warunków kwalifikowalności do pomocy. W przypadku stwierdzenia powierzchni niekwalifikujących się do przyznania płatności wykonawca kontroli ma obowiązek udokumentować stwierdzoną okoliczność, m.in. poprzez wykonanie zdjęć fotograficznych na tych obszarach. Te obszary zostały wykluczone z przyznanych płatności, zaś pozostałe, wobec których nie stwierdzono nieprawidłowości, zakwalifikowano do przyznania płatności. Przepis art. 76 § 3 K.p.a. dopuszcza

obalenie domniemania zgodności z prawdą dokumentu urzędowego w drodze

przeprowadzenia dowodu przeciwko treści (osnowie) takiego dokumentu. Nie wyklucza to przeprowadzenia dowodu zaprzeczającego autentyczności dokumentu. Oba domniemania mogą być obalone wszelkimi środkami dowodowymi. Strona, która zaprzecza prawdziwości (autentyczności) dokumentu urzędowego albo twierdzi, że zawarte w nim stwierdzenia, oświadczenia i poświadczenia upoważnionego podmiotu, od którego dokument ten pochodzi, są niezgodne z rzeczywistością, powinna jednak tą okoliczność udowodnić.

W ocenie organu odwoławczego kontrole w gospodarstwie wnioskodawczyni, przeprowadzone zostały w sposób prawidłowy i rzetelny, w oparciu o obowiązujące

w tym zakresie przepisy, w związku z czym brak jest podstaw do podważenia ich wiarygodności. O wadze dowodu z protokołu z kontroli świadczy, że kontrole prowadzone mogą być tylko przez określone podmioty spełniające określone

w przepisach warunki. Jedynie kontrolom przeprowadzonym w gospodarstwach wnioskodawców przez upoważnionych inspektorów ARiMR, których obowiązkiem jest ustalenie powierzchni kwalifikującej się do przyznania płatności i sporządzenie szczegółowego protokołu z kontroli, należy co do zasady przypisać przymiot wiarygodności z racji przeprowadzenia kontroli przez podmioty wyspecjalizowane (dysponujące odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi)

i bezstronne.

Organ odwoławczy podkreślił, że istotne znaczenie ma również fakt, iż strony oraz inne osoby uczestniczące w postępowaniu w sprawach dotyczących przyznania płatności są zobowiązane przedstawiać dowody oraz dawać wyjaśnienia, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek. Jak wynika z art. 21 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Beneficjentka nie przedstawiła zaś żadnego dowodu, który mógłby zaprzeczać twierdzeniom organu

i ustaleniom w trakcie kontroli administracyjnej i kontroli na miejscu.

Skargę na ostateczną w administracyjnym toku instancji decyzję organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła G. Z. (dalej jako "skarżąca") wnioskując o uchylenie zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji

w części dotyczącej punktu 1.3 wariant 2.1 uprawy rolnicze.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła, że została wydana bez przeprowadzenia istotnego dla sprawy dowodu ustalenia jaki gatunek roślin znajduje się na fotografiach wykonanych przez inspektorów ARiMR podczas lustracji plantacji potwierdzających stan i rodzaj uprawy na działkach rolnych oznaczonych literami "C", "L" i "X". Ponadto

w postępowaniu odwoławczym zignorowano podnoszony przez skarżącą dowód jakim jest protokół z kontroli upraw dokonanej w dniu [...] czerwca 2013 r. przez Jednostkę Certyfikującą Ekogwarancja, w którym stwierdzono zgodność stanu uprawy

z deklarowaną przez nią we wniosku rolnośrodowiskowym rośliną uprawną.

Skarżąca wskazała, że sedno tej sprawy polega na określeniu jaka uprawa rolnicza znajdowała się na ww. działkach rolnych. Do wniosku rolnośrodowiskowego skarżąca zgodnie ze stanem faktycznym wpisała "jęczmień" co potwierdza protokół jednostki certyfikującej. Podczas kontroli stwierdzono śladowe ilości roślin strączkowych (groch, wyka) nie dających podstaw do zakwalifikowania uprawy jako mieszanka zbożowo - strączkowa. Inspektorzy ARiMR podczas kontroli w dniach [...]-[...] lipca 2013 r. w raporcie stwierdzili na działkach "C" i "L" mieszankę zbożowo – strączkową, a na działce "X" mieszankę zbożowo - jarą w wyniku błędnego rozpoznania obficie występującego w uprawie chwastu "wyka dzika" i potraktowania go jako roślinę uprawną. Protokół i raport z kontroli ARiMR skarżąca podpisała, gdyż była zapewniona przez kontrolujących inspektorów, że kontrola nie stwierdza uchybień w tym zakresie, co też było zgodne z ustaleniami wcześniejszej kontroli z jednostki certyfikującej.

Zdaniem skarżącej fakt podpisania przez nią protokołu z kontroli nie może być decydującym, ostatecznym i niepodważalnym argumentem na oddalenie jej roszczeń. Przy odrobinie dobrej woli urzędniczej można było bowiem przeprowadzić dowód

z wykonanych fotografii plantacji gdzie eksperci potwierdzą jej stanowisko, że jest to chwast.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego ARiMR w W. wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wskazał, że strona nie przedstawiła w toku postępowania dowodów, które mogłyby doprowadzić do ewentualnej zmiany ustaleń w sprawie. Organ odwoławczy ocenił zatem przedstawiane twierdzenia strony jako jedynie polemikę z ustaleniami organu w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Oznacza to, iż sąd rozpoznając skargę ocenia, czy zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 134 powołanej wyżej ustawy Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami

i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Nie może przy tym wydać orzeczenia na niekorzyść strony skarżącej, chyba że dopatrzy się naruszenia prawa skutkującego stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.

Mając na uwadze ww. kryteria, w ocenie Sądu w składzie orzekającym

w niniejszej sprawie, skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona jak

i poprzedzająca ją decyzja odpowiadają prawu. Sąd nie stwierdził naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, nie dopatrzył się też takiego naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Skarga w niniejszej sprawie dotyczy decyzji Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego ARiMR w W. utrzymującej w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w S. w sprawie przyznania płatności rolnośrodowiskowej na 2013 r. w pomniejszonej wysokości.

Bezsporne w niniejszej sprawie jest, że w związku ze złożonym przez skarżącą wnioskiem o przyznanie ww. płatności, w jej gospodarstwie przeprowadzono w dniach [...] - [...] lipca 2013 r. kontrolę na miejscu. Ze znajdującego się w aktach administracyjnych sprawy raportu z czynności kontrolnych wynika, że w gospodarstwie skarżącej nie stwierdzono deklarowanej przez nią uprawy na działkach trzech działkach rolnych oznaczonych symbolami "C", "L", "X", co skutkowało nadaniem przez kontrolujących inspektorów sankcjonujących kodów nieprawidłowości DR6 i DR 34.

Poza sporem w niniejszej sprawie jest również, że skarżąca w dniu [...] lipca 2013 r. była obecna przy kontroli na miejscu i osobiście odebrała raport z czynności kontrolnych. Powyższe potwierdzają podpisy skarżącej złożone przez nią na każdej ze stron przedmiotowego raportu w ww. dniu. Skarżąca przyznaje również, że

w późniejszym czasie otrzymała za pośrednictwem poczty kopię przedmiotowego raportu, którą to po uprzednim podpisaniu odesłała do organu nie zgłaszając żadnych zastrzeżeń, czy to uwag do zawartych w nim przez kontrolujących informacji. Dopiero zaś w piśmie z dnia [...] lutego 2014 r., stanowiącym odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji skarżąca wskazała, że nie zgadza się z ustaleniami kontrolujących.

W ocenie Sądu, okolicznością istotną w niniejszej sprawie jest właśnie fakt, że skarżąca w postępowaniu przed organem pierwszej instancji, w terminie 7 dni od otrzymania raportu z czynności kontrolnych nie zgłosiła żadnych pisemnych umotywowanych zastrzeżeń, że nie zgadza się z jego ustaleniami. Zauważyć bowiem należy, że z kontroli przeprowadzonej na miejscu sporządza się raport, który umożliwia wgląd w szczegóły przeprowadzonych kontroli. Kontrole na miejscu przeprowadzane są przez upoważnionych do tych czynności inspektorów ARiMR, posiadających odpowiednie wykształcenie i wyposażonych w odpowiedni sprzęt pomiarowy

i informatyczny. Rolnikowi, który nie zgadza się z ustaleniami raportu przysługuje prawo wniesienia w terminie 7 dni od jego otrzymania zastrzeżeń co do wskazanych uchybień. Pouczenie o powyższym uprawnieniu rolnika znajduje się w otrzymanym przez skarżącą raporcie z czynności kontrolnych.

Skarżąca nie zgadzając się z otrzymaną kopią raportu z czynności kontrolnych, mogła więc, w ściśle określonym terminie – 7 dni wnieść zastrzeżenia do tegoż raportu. Z uprawnienia takiego skarżąca jednak nie skorzystała, podpisując zarówno kopię raportu otrzymaną w dniu zakończenia kontroli, tj. [...] lipca 2013 r., jak i kopię tego raportu przekazaną jej za pośrednictwem poczty przesyłką poleconą z dnia [...] sierpnia 2013 r. Powyższe prowadzi do wniosku, że skarżąca zgodziła się z wynikami kontroli, bowiem w wymaganym przez prawo terminie nie zgłosiła żadnych zastrzeżeń.

W takiej sytuacji za prawidłowe należy uznać ustalenia zawarte w raporcie

z czynności kontrolnych. Jak wynika z ustaleń kontrolnych, powierzchnia działek rolnych zadeklarowana przez skarżącą we wniosku w ramach wariantu 2.1 – uprawy rolnicze

(z certyfikatem zgodności) wynosiła [...] ha, zaś powierzchnia działek rolnych stwierdzona w kontroli administracyjnej i kontroli na miejscu wynosi [...] ha. Wyliczona procentowa różnica między powierzchnią deklarowaną kwalifikowaną działek rolnych

a powierzchnią stwierdzoną w czasie kontroli administracyjnej i kontroli na miejscu

w ramach ww. wariantu wynosi 25,2336%.

Zgodnie z art. 16 ust. 5 akapit (zdanie) 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 jeżeli różnica między powierzchnią zadeklarowaną kwalifikowaną do płatności rolnośrodowiskowej a powierzchnią stwierdzoną przekracza 20% powierzchni stwierdzonej dla danego wariantu, wówczas nie przyznaje się pomocy w danym roku.

Nie zasługuje na uwzględnienie argumentacja skarżącej, że podpisanie przez nią raportu z czynności kontrolnych było wynikiem zapewnienia przez kontrolujących inspektorów, że kontrola nie stwierdza uchybień. Dowodom w postaci raportu

z czynności kontrolnych, z racji przeprowadzenia kontroli przez podmioty wyspecjalizowane (dysponujące odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi) i bezstronne, co do zasady przypisać bowiem należy przymiot wiarygodności.

Jak słusznie wskazuje organ odwoławczy, raport z czynności kontrolnych ma moc prawną dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 76 K.p.a. Wymieniony przepis dopuszcza obalenie domniemania zgodności z prawdą dokumentu urzędowego

w drodze przeprowadzenia dowodu przeciwko treści (osnowie) takiego dokumentu. Nie wyklucza to przeprowadzenia dowodu zaprzeczającego autentyczności dokumentu. Oba domniemania mogą być obalone wszelkimi środkami dowodowymi. Strona, która zaprzecza prawdziwości (autentyczności) dokumentu urzędowego albo twierdzi, że zawarte w nim stwierdzenia, oświadczenia i poświadczenia upoważnionego podmiotu, od którego dokument ten pochodzi, są niezgodne z rzeczywistością, powinna jednak tą okoliczność udowodnić. Skarżąca nie wykazała zaś w toku postępowania, że zawarte

w raporcie z czynności kontrolnych ustalenia są niezgodne z rzeczywistością.

Wyjaśnić należy, że niniejsza sprawa dotyczy przyznania płatności rolnośrodowiskowej na 2013 r. Powyższe oznacza, że zastosowanie mają przepisy powoływanej już wyżej ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 1 pkt 1, do postępowań w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba, że przepisy ustawy stanowią inaczej. Ustęp 2 art. 21 ustawy stanowi, iż w postępowaniu w sprawach dotyczących przyznania pomocy organ, przed którym toczy się postępowanie:

1) stoi na straży praworządności;

2) jest obowiązany w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy;

3) udziela stronom, na ich żądanie, niezbędnych pouczeń, co do okoliczności faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania;

4) zapewnia stronom, na ich żądanie, czynny udział w każdym stadium postępowania; przepisu art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.

Strony oraz inne osoby uczestniczące w postępowaniu, o którym mowa w ust. 2 są obowiązane przedstawiać dowody oraz dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek; ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne (ust. 3).

Z powyższego przepisu wynika, że postępowanie przed organami ARiMR (od 2007 r.), w celu ułatwienia realizacji nałożonych jej zadań, zostało w dość istotny sposób zmodyfikowane, uzyskując szczególny charakter w stosunku do postępowania administracyjnego uregulowanego w K.p.a. Do najistotniejszych zmian należy zaliczyć odejście od fundamentalnej zasady prawdy obiektywnej określonej w art. 7 K.p.a., tj. organy ARiMR zostały zobowiązane jedynie do wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego w miejsce dotychczasowego obowiązku wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego. Ponadto przyjęto zasadę, że ciężar dowodu ciąży na osobie która z tego faktu będzie wywodzić skutki prawne. Tak więc, konsekwencją tej zasady jest przeniesienie ciężaru dowodu na podmiot, który z tego faktu czerpie korzyści, tym samym w obowiązującym obecnie stanie prawnym w niejaki sposób zmuszono stronę do większej aktywności. Ograniczone również zostały takie zasady jak: zasada czynnego udziału stron w postępowaniu, czy też zasada udzielania informacji poprzez przyjęcie, że tylko na żądanie strony organ zobowiązany jest je przestrzegać.

W ocenie Sądu w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, organy obu instancji postępowały zgodnie z ww. przepisami i prawidłowo, w wyczerpujący sposób rozpatrzyły zebrany w sprawie materiał dowodowy. Natomiast skarżąca po otrzymaniu raportu z czynności kontrolnych nie skorzystała ze swoich uprawnień do złożenia stosownych umotywowanych na piśmie zastrzeżeń. Składając zaś odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji nie przedstawiła dowodów które mogłyby w sposób skuteczny obalić jego ustalenia. Tym samym, należy uznać, że mimo ciążącego na niej obowiązku wykazania faktów z których wywodzi skutki prawne, nie udowodniła podnoszonych przez siebie okoliczności.

Obowiązek zaś poszukiwania dowodów, czyli dowodzenia ciąży nie tylko na organie administracji. Obarcza on także stronę, która zresztą z reguły, w swym dobrze rozumianym interesie, powinna wykazywać dbałość o przedstawienie środków dowodowych. Strona jest bowiem równorzędnym partnerem organu w zakresie prawa do inicjowania dowodów, nie jest więc zwolniona od współudziału w realizacji tego obowiązku, zwłaszcza, iż nieudowodnienie określonej czynności faktycznej może prowadzić do rezultatów dla niej niekorzystnych.

W konsekwencji powyższych ustaleń, należy uznać, że rozstrzygnięcia organów obu instancji są zgodne z prawem. W sprawie nie doszło do naruszenia przepisów postępowania, z uwagi na ograniczone ich stosowanie przed organami ARiMR.

Mając na uwadze powyższe, skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a. należało oddalić.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...