I SA/Bk 11/14

Uzasadnienie

W dniu [...] stycznia 2011 r. firma B. A. T. P. S.A. w A. (dalej przywoływana jako: Spółka), działając z upoważnienia B. (S. C. W.) Ltd, R. P. R., M.,.[...], W. B., dokonała wpisu do ewidencji w procedurze uproszczonej pod pozycją [...] towaru w postaci folii tytoniowej -Recon M125.

W dniu [...] stycznia 2011 r. Spółka, działając jako zgłaszający, przedstawiła

w Oddziale Celnym w A. zgłoszenie celne uzupełniające, dotyczące

ww. towaru, które zostało zarejestrowane pod pozycją [...].

Do zgłoszenia celnego załączono m.in. fakturę zakupu oraz deklarację wartości celnej. Zgłoszony towar uprzednio był objęty procedurą składu celnego typu D

na podstawie zgłoszenia celnego nr [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. Zgłaszająca zaklasyfikowała ww. towar według kodu CN 24039100, a do obliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu importu zastosowała stawkę

w wysokości 22 %.

W wyniku kontroli przeprowadzonej przez organ celny po zwolnieniu towaru,

w zakresie prawidłowości obliczonej kwoty podatku od towarów i usług z tytułu importu ww. towaru ustalono, że w treści zgłoszenia zastosowano stawkę podatku

od towarów i usług w nieprawidłowej wysokości. W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Celnego w S. postanowieniem z dnia [...] września 2013 r. wszczął wobec Skarżącej postępowanie podatkowe w zakresie prawidłowości ujętej

w ww. zgłoszeniu celnym uzupełniającym kwoty podatku od towarów i usług.

Po przeprowadzonym postępowaniu, decyzją nr [...] z dnia [...] września 2013 r. organ celny określił kwotę podatku od towarów i usług

z tytułu importu przedmiotowego towaru przy zastosowaniu stawki podatku obowiązującej w dniu powstania obowiązku podatkowego, tj. w dniu 5 stycznia

2011 r. W decyzji organ poinformował również Spółkę o ciążącym na niej obowiązku naliczenia odsetek od powstałej zaległości podatkowej, stosownie do treści art. 53 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej powoływana jako "o.p.").

Od powyższej decyzji, pismem z dnia [...] września 2013 r., sprostowanym pismem z dnia [...] października 2013 r., Spółka odwołała się do Dyrektora Izby Celnej w B., żądając uchylenia decyzji organu I instancji w części dotyczącej odsetek i umorzenia postępowania w tym zakresie, ewentualnie uchylenia tej decyzji w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez ten organ.

W odwołaniu Spółka zarzuciła organowi I instancji naruszenie:

- art. 65 ust. 5 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 682, ze zm., dalej powoływana jako "u.p.c."), w zw. z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, póz. 1054, ze zm., dalej powoływana jako "u.p.t.u."), poprzez określenie w decyzji wymogu zapłaty odsetek od kwoty podatku, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą określoną

w decyzji a kwotą pobraną na podstawie zgłoszenia celnego, w sytuacji, gdy dane podane w zgłoszeniu celnym nie wynikały z zaniedbania lub świadomego działania dłużnika;

- art. 120, 121 § 1 i art. 122 o.p., poprzez brak wyjaśnienia stanu faktycznego

w sprawie i zignorowanie okoliczności, które sprawiły, że Spółka do obliczania należności z tytułu podatku VAT przyjęła stawkę podatku właściwą dla momentu objęcia towarów procedurą składu celnego, a nie stawkę podatku właściwą

dla momentu dopuszczenia do obrotu.

Nie uznając argumentów strony za zasadne, decyzją nr [...]z dnia [...] grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Celnej w B. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Organ administracji zauważył, że w stanie prawnym obowiązującym w dniu powstania w rozpatrywanej sprawie obowiązku podatkowego w podatku od towarów

i usług, odsetki od podatku od towarów i usług były pobierane na zasadach wynikających z przepisów o.p., tj. od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku. Nie podzielił zarzutu Skarżącej odnośnie możliwości odstąpienia w przedmiotowym stanie faktycznym od poboru odsetek za zwłokę na podstawie

art. 65 ust. 5 u.p.c.w zw. z art. 38 ust. 1 u.p.t.u.

Według Dyrektora Izby Celnej w B. przepis art. 65 ust. 5 u.p.c. ustanawia wyjątek dotyczący odstąpienia przez organ celny, w ściśle określonych okolicznościach, od poboru odsetek od kwoty długu celnego. Przepis ten podlega regule interpretacyjnej, wedle której wyjątki od zasad należy rozumieć i stosować ściśle, zawężająco, zgodnie z istotą relacji zasada-wyjątek. Ponadto w orzecznictwie i piśmiennictwie powszechnie aprobowany jest pogląd, że przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, wszelka zaś wykładnia rozszerzająca

jest niedopuszczalna, zwłaszcza w odniesieniu do wyjątków.

Zdaniem organu II instancji, na potwierdzenie prawidłowości powyższego rozumowania ma wpływ dodania do ustawy o podatku od towarów i usług art. 37

ust. 1 a u.p.t.u. Z uzasadnienia rządowego projektu ustawy należy wywnioskować,

że dodanie art. 37 ust. 1 a u.p.t.u. wynikało z faktu dotychczasowego nieunormowania tej materii ustawowo.

Co do zarzutu naruszenia przepisów prawa procesowego poprzez nieuwzględnienie treści regulaminu składu celnego, w którym istnieje zapis odnośnie obowiązku stosowanie stawek w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą składu celnego brak jest zdaniem Dyrektora Izby Celnej w B. podstaw do przyjęcia innego momentu powstania obowiązku podatkowego, niezależnie od tego, jakiego dokonano zapisu w regulaminie składu celnego. Ponadto organ zauważył, że zapis w regulaminie składu celnego odnosi się jedynie do należności celnych, a nie podatkowych.

Odnośnie zarzutu, że organ I instancji w treści decyzji z dnia [...] kwietnia

2012 r. potwierdził zasadę zastosowania stawki podatkowej z dnia objęcia procedurą składu celnego, a nie z dnia dopuszczenia do obrotu, organ II instancji zauważył,

że ww. decyzja stała się ostateczna i nie stanowi przedmiotu postępowania odwoławczego. Niemniej w treści decyzji, widnieje zapis, że: "(...) stawkę celną należy zastosować obowiązującą w chwili objęcia towarów procedurą dopuszczenia do swobodnego obrotu (z dnia powstania długu celnego)."

Na powyższą decyzję Spółka wywiodła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wnosząc o jej uchylenie w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy, tj. art. 65 ust. 5 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. u.p.c. w związku z art. 38

ust. 1 u.p.t.u., poprzez określenie w decyzji wymogu zapłaty odsetek od kwoty podatku stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą określoną w decyzji a kwotą pobraną na podstawie zgłoszenia celnego, w sytuacji gdy dane podane w zgłoszeniu celnym nie wynikały z zaniedbania lub świadomego działania dłużnika.

Skarżonej decyzji zarzucono również naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: naruszenie art. 120, 121 § 1 i art. 122 o.p., poprzez brak wyjaśnienia stanu faktycznego w sprawie i zignorowanie okoliczności, które sprawiły, że Spółka do obliczania należności z tytułu podatku VAT przyjęła stawkę podatku właściwą dla momentu objęcia towarów procedurą składu celnego, a nie stawkę podatku właściwą dla momentu dopuszczenia

do obrotu, które to okoliczności wynikały nie tyle z działań Spółki, ale przede wszystkim naczelnika urzędu celnego.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Celnej w B., podtrzymując stanowisko w sprawie, wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skargę należało oddalić, bowiem zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa.

Jak wynika z akt niniejszej sprawy, sprowadzony towar - folia tytoniowa Recon M125, klasyfikowany do kodu CN 24012085 - został objęty procedurą dopuszczenia do obrotu w procedurze uproszczonej poprzez wpis do ewidencji dokonany w dniu [...] stycznia 2011 r. pod pozycją [...].

Zgodnie z treścią przepisów: art. 19 ust. 7 u.p.t.u. oraz art. 76 ust. 3, art. 201 ust. 1 lit. a i ust. 2 Rozporządzenia Rady nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. U.E. L. Nr 302, poz. 1 ze zm., dalej przywoływany jako "WKC"), w dniu dokonania wpisu ww. towaru do ewidencji

w procedurze uproszczonej (5 styczeń 2011 r.) powstał dług celny w przywozie, zatem w tym samym dniu powstał również obowiązek podatkowy w imporcie przedmiotowego towaru.

Należy zgodzić się z organem II instancji, że w stanie prawnym obowiązującym w dniu powstania w rozpatrywanej sprawie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, odsetki od podatku od towarów i usług były pobierane na zasadach wynikających z przepisów o.p., tj. od dnia następującego

po dniu upływu terminu płatności podatku.

Zgodnie z art. 51 § 1 o.p., zaległością podatkową jest podatek niezapłacony

w terminie płatności. Stosownie zaś do art. 53 § 1 o.p., od zaległości podatkowych,

z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Artykuł 33 ust. 4 u.p.t.u. stanowi, że podatnik jest zobowiązany w terminie

10 dni od dnia jego powiadomienia przez organ celny o wysokości należności podatkowych, do wpłacenia kwot obliczonych podatków. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonał w zgłoszeniu celnym prawidłowego obliczenia i wykazania kwoty należnego podatku z uwzględnieniem obowiązujących stawek, a organ celny

do upływu terminu płatności cła nie zakwestionował tego zgłoszenia, podatnik był zobligowany do uregulowania podatku w terminie płatności cła. Jeżeli natomiast podatnik zapłacił w tym terminie podatek w zaniżonej wysokości, to w części zaniżonego zobowiązania podatkowego powstaje zaległość podatkowa, stosownie do treści wyżej przytoczonego art. 51 § 1 o.p. Od zaległości tej nalicza się odsetki

za zwłokę (art. 53 § 1 o.p.) od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku, co wynika z treści przepisu art. 53 § 4 o.p.

Skoro w stanie prawnym przed 1 kwietnia 2011 r. do poboru odsetek

od podatku od towarów i usług zastosowanie miały przepisy o.p., dla wyjaśnienia tej kwestii w zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Celnej w Białymstoku słusznie powołując się na stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu przedstawione w wyroku z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. I SA/Po 695/11 (dostępny

na stronie internetowej Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych - http://orzeczenia.nsa.gov.pl), stwierdził, że w świetle przepisów art. 53 § 1 i § 4

w związku z art. 21 § 1 o.p., odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności, który związany jest

z powstaniem długu celnego, a więc z dniem przyjęcia zgłoszenia celnego,

co z kolei wynika z art. 201 WKC, a nie z wydaniem decyzji deklaratoryjnej określającej podatek w prawidłowej wysokości. Stanowisko takie jest konsekwencją przyjętej przez ustawodawcę konstrukcji powstania zobowiązań podatkowych z mocy prawa, zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 o.p. i obowiązku ich samoobliczenia

przez podatnika, na podstawie art. 33 u.p.t.u. Decyzja wydawana przez właściwy organ w sytuacji, gdy wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana

w zgłoszeniu celnym (art. 21 § 3 o.p.), nie ma charakteru konstytutywnego, nie tworzy zatem stosunku prawnego, określając jego niezbędne elementy i nie przekształca obowiązku w zobowiązanie podatkowe w żadnej części - także tej dotyczącej różnicy między podatkiem wynikającym z decyzji, a pobranym przez organ.

Jej wydanie i doręczenie nie może więc wyznaczać momentu powstania zobowiązania i zmieniać terminu płatności podatku lub terminu naliczania odsetek. Ze względu na sposób powstania zobowiązania, o jego nieterminowym wykonaniu w stosunku do całej należnej kwoty można mówić

już od momentu, w którym zobowiązany powinien był obliczyć i uiścić całą prawidłową wysokość podatku. Zobowiązanie podatkowe powstaje z mocy samego prawa w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego (powstania długu celnego)

i to w stosunku do całej kwoty należnego podatku, także tej nieuwzględnionej

przez stronę i określonej dopiero w decyzji. Organ celny zaś nie ustala tego obowiązku, a jedynie, stwierdzając nieprawidłowość wyliczeń, potwierdza jego istnienie i wysokość. Brak uiszczenia podatku w prawidłowej wysokości w terminie przewidzianym, jak dla należności celnych, powoduje więc, że już od tego momentu powstaje zaległość podatkowa, a co za tym idzie konieczność naliczenia odsetek za zwłokę w myśl art. 53 § 1 o.p.

Co do zarzutu naruszenia w niniejszej sprawie przez organy przepisów prawa materialnego, które miały wpływ na wynik sprawy, to należy zauważyć, że art. 65

ust. 5 u.p.c. w zw. z art. 38 ust. 1 u.p.t.u. stanowi, że organ celny pobiera odsetki,

w przypadku gdy kwota wynikająca z długu celnego została zaksięgowana

na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych danych, podanych

przez zgłaszającego w zgłoszeniu celnym, chyba że dłużnik udowodni, że podanie nieprawidłowych lub niekompletnych danych było spowodowane okolicznościami niewynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego działania. Odsetki pobierane są od niezaksięgowanej i niepobranej na podstawie zgłoszenia celnego kwoty należności wynikającej z długu celnego, od dnia następującego po dniu powstania długu celnego do dnia powiadomienia o tej kwocie.

Natomiast stosownie do art. 38 ust. 1 u.p.t.u., w zakresie nieuregulowanym

w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 19 ust. 7-9 oraz art. 33-37 u.p.t.u. stosuje się odpowiednio przepisy celne dotyczące poboru i wymiaru cła, z wyjątkiem przepisów dotyczących przedłużenia terminu zapłaty, odroczenia płatności oraz innych ułatwień płatniczych przewidzianych w przepisach celnych.

Przepis ten nakazuje, aby w zakresie nieuregulowanym przepisami ustawy stosować odpowiednie przepisy celne dotyczące poboru i wymiaru cła,

a więc w zasadzie przepisy ustawy Prawo celne oraz przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, z wyjątkiem przepisów dotyczących;

1. przedłużenia terminu zapłaty (art. 222 akapit czwarty WKC),

2. odroczenia płatności (art. 224-228 WKC) oraz

3. innych ułatwień płatniczych przewidzianych w przepisach celnych (art. 229 WKC).

Zdaniem Sądu, podkreślenia wymaga fakt, że przepis art. 65 ust. 5

w zw. art. 38 ust. 1 u.p.t.u., przy zastosowaniu wykładni językowej, należy stosować odpowiednio, a stosowanie to ogranicza się do poboru i wymiaru cła

a nie do zasad pobierania lub odstąpienia od pobierania odsetek.

Jak słusznie zauważa organ II instancji, przepis art. 65 ust. 5 u.p.c. ustanawia wyjątek dotyczący odstąpienia przez organ celny, w ściśle określonych okolicznościach, od poboru odsetek od kwoty długu celnego. Przepis ten podlega regule interpretacyjnej, wedle której wyjątki od zasady należy rozumieć i stosować ściśle, zawężająco, zgodnie z istotą relacji zasada-wyjątek (por. postanowienie NSA z dnia 6 stycznia 1995 r., II SA 136/95, ONSA 1996, nr 1, poz. 38).

Powyższe stanowisko organu celnego potwierdza również okoliczność dodania do u.p.t.u. art. 37 ust. 1a, który z jednej strony jak słusznie zauważa Skarżąca nie stanowi aktów prawnych i może jedynie pomocniczo służyć

do interpretacji prawa, z drugiej jednak strony ta pomocniczość w przedmiotowym stanie faktycznym służy do prawidłowego zweryfikowania celu dokonania zmian przez ustawodawcę.

W uzasadnieniu rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku

od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (druk nr 3738 VI kadencji Sejmu RP) stwierdzono, że: "Proponuje się wprowadzenie analogicznego rozwiązania

jak w przepisach celnych. Oprócz odsetek za zwłokę od kwot podatku nieuiszczonych w terminie, naczelnik urzędu celnego będzie pobierać odsetki od niepobranej kwoty podatku, w sytuacji, gdy kwota podatku należnego z tytułu importu towarów

w prawidłowej wysokości została określona w decyzji. Odsetki te będą pobierane

od dnia następującego po dniu powstania obowiązku podatkowego do dnia powiadomienia o wysokości należności podatkowych. Dotyczy to przede wszystkim takich sytuacji, jak nielegalne wprowadzenie towarów, usunięcie towarów

spod dozoru celnego lub sytuacji, gdy podatnik wykazał w zgłoszeniu celnym podatek w nieprawidłowej wysokości.

Projektowana zmiana art. 37 ust. 1a ustawy o VAT odwołuje się również

do art. 65 ust. 5 Prawa celnego, zgodnie z którym organ celny pobiera odsetki,

w przypadku gdy kwota wynikająca z długu celnego została zaksięgowana

na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych danych, podanych

przez zgłaszającego w zgłoszeniu celnym, chyba że dłużnik udowodni, że podanie nieprawidłowych lub niekompletnych danych było spowodowane okolicznościami niewynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego działania.

Zgodnie z projektowaną zmianą odsetki, o których mowa w art. 37 ust. 1a,

nie będą zatem pobierane, w sytuacji gdy importer udowodni, że podanie nieprawidłowych danych było spowodowane okolicznościami niewynikającymi

z jego zaniedbania lub świadomego działania".

Z powyższego uzasadnienia rządowego projektu ustawy bezsprzecznie wynika, że dodanie art. 37 ust. 1a do u.p.t.u., określającego możliwość odstąpienia od poboru odsetek od podatku od towarów i usług z tytułu importu, wynikało m.in.

z faktu dotychczasowego nieunormowania tej materii w sposób ustawowy.

Jak zauważa się w orzecznictwie sądów administracyjnych utrata z pola widzenia celu, którego osiągnięciu służy konkretny przepis prawa z reguły prowadzi

do błędnego rozumienia tego przepisu i wadliwego jego zastosowania,

co w konsekwencji prowadzi do wypaczenia całego przyjętego rozwiązania prawnego (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 18 grudnia 2013 r., I SA/Sz 900/13, dostępny na stronie internetowej Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych - http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W świetle powyższego, zdaniem Sądu, bezpodstawne jest twierdzenie Skarżącej, że skoro przed 1 kwietnia 2011 r. możliwość odstąpienia od poboru odsetek nie była uregulowana w u.p.t.u., a odstąpienie od poboru odsetek nie mieści się w pojęciach przedłużenia terminu zapłaty, odroczenia płatności oraz innych ułatwień płatniczych, to art. 65 ust. 5 u.p.c. powinien mieć odpowiednie zastosowanie dla podatku od towarów i usług.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem organu II instancji, że przeciwko takiej interpretacji Skarżącej przemawia charakter art. 65 ust. 5 u.p.c., normujący ścisły wyjątek od zasady poboru odsetek od cła, który to wyjątek, jak już wyjaśniono wyżej, nie może być interpretowany rozszerzająco w stosunku do podatku

od towarów i usług, pomimo treści art. 38 ust. 1 u.p.t.u. Reguły kolizyjne i zasady wykładni systemowej nakazują interpretowanie przepisów szczególnych literalnie

lub ścieśniająco. Oznacza to, że zasady szczególne stosuje się wyłącznie do spraw wymienionych w przepisie o charakterze szczególnym i w żadnym wypadku

nie należy zastosowania takiego przepisu rozszerzać na przypadki wyraźnie

w nim niewymienione. Ponadto należy wskazać, że treść obowiązującego

od 1 kwietnia 2011 r. art. 37 ust. 1a u.p.t.u. ma charakter ewidentnie normatywny,

co pomocniczo potwierdza również wyżej powołany fragment uzasadnienia do ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach.

Sąd zatem podziela stanowisko organu, z którego wynika, że treść normatywna art. 37 ust. 1a u.p.t.u., jego wykładnia literalna i systemowa, bez wątpienia

nie pozwalają na podzielenie stanowiska Skarżącej, jakoby wejście w życie tego przepisu miało jedynie zapobiec wątpliwościom co do zastosowania tego wyjątkowego udogodnienia dla importerów, a nie miało wprowadzać jakościowo odmiennej regulacji od dotychczasowej.

W przedmiotowej sprawie Sąd nie znajduje również podstaw do zastosowania przepisu analogicznego do art. 37 ust. 1a u.p.c., który wszedł w życie z dniem

1 kwietnia 2011 r. na mocy ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy

o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64,

poz. 332), tj. art. 65 ust. 5 u.p.c. w zw. z art. 38 ust. 1 u.p.t.u.

W art. 5 ww. ustawy prawodawca jednoznacznie stwierdza, że przepis art. 37 ust. 1a w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą ma zastosowanie do importu towarów, dla którego obowiązek podatkowy powstał od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Jak wynika z akt niniejszej sprawy, sprowadzony towar - folia tytoniowa Recon M125, klasyfikowany do kodu CN 24012085 - został objęty procedurą dopuszczenia do obrotu w procedurze uproszczonej poprzez wpis do ewidencji dokonany w dniu [...] stycznia 2011 r. pod pozycją [...] i w tym dniu powstał dług celny w przywozie, zatem w tym samym dniu powstał również obowiązek podatkowy w imporcie przedmiotowego towaru.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Sądu, przepis art. 37 ust. 1a u.p.c.

z pewnością nie znajduje zastosowanie w skarżonej sprawie.

Nie można podzielić również zarzutu Skarżącej, naruszenia wskazanych przepisów prawa procesowego poprzez nieuwzględnienie w niniejszej sprawie treści regulaminu składu celnego, w którym istnieje zapis odnośnie obowiązku stosowania stawek w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą składu celnego.

Należy podzielić pogląd organu II instancji, że stosownie do art. 33 ust. 1 u.p.t.u., podatnicy są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek. W przypadku importu stawki te należy przyjmować według stanu prawnego z dnia powstania obowiązku podatkowego (w przedmiotowej sprawie jest to [...] styczeń 2011 r.). Brak jest zatem podstaw do przyjęcia w niniejszej sprawie innego momentu powstania obowiązku podatkowego, niezależnie od tego, jakiego dokonano zapisu w regulaminie składu celnego. Ponadto należy podkreślić, że zapis w regulaminie składu celnego,

na który powołuje się strona skarżąca, odnosi się jedynie do należności celnych,

a nie podatkowych.

Sąd zatem stwierdza, że organy prawidłowo przeprowadziły postępowanie

w tej sprawie. Nie doszło w niej do naruszenia przepisów proceduralnych,

w tym art. 12 o.p., art. 121 § 1 o.p. i art. 122 o.p. Należy też podkreślić, że Skarżąca nie zastosowała się prawidłowo do obowiązujących przepisów prawa i błędnie zinterpretowała postanowienia pkt 54 powoływanego Regulaminu składu celnego. Organy wyczerpująco zebrały i rozpatrzyły cały materiał dowodowy. W prawidłowo ustalonym stanie faktycznym sprawy, organy właściwie zastosowały przepisy prawa materialnego.

W tym stanie rzeczy Sąd oddalił skargę, o czym orzekł na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).