• I SA/Gl 1489/13 - Postano...
  29.03.2024

I SA/Gl 1489/13

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
2014-03-17

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Bożena Miliczek-Ciszewska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Miliczek – Ciszewska, , , po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie podatku od gier w kwestii wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

Odpowiadając na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi na oznaczoną w sentencji decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. w kwocie 249,00 zł, skarżąca Spółka wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

Z uzasadnienia wniosku, zawartego w urzędowym formularzu PPPr wynika, że Spółka prowadzi liczne spory sądowe z organami administracji publicznej na obszarze właściwości Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w całym kraju – Spółka podała, iż postępowań wymiarowych oraz w sprawie zwrotu nadpłaty w podatku od gier prowadzi obecnie kilkaset.

Z oświadczenia o majątku i dochodach wynika, że wysokość kapitału zakładowego Spółki wynosi 1.000.000,00 zł, wartość środków trwałych 300.155,92 zł, a zysk w ubiegłym roku obrotowym wyniósł 713.731,90 zł. Spółka wskazała na jeden rachunek bankowy, którego stan na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku wynosił 180.334,29 zł. Dodała, że w swoim majątku posiada automaty do gier o niskich wygranych, które obecnie nie przedstawiają realnej wartości – z uwagi na stopniowe eliminowanie z rynku działalności podmiotów urządzających tego rodzaju gry.

Dodać należy, że w sprawach o sygn. akt od I SA/Gl 1437/13 do I SA/Gl 1439/13 rozpatrując analogiczne jak w sprawie niniejszej wnioski Spółki o przyznanie prawa pomocy, referendarz sądowy wezwał Spółkę do nadesłania dokumentów źródłowych. Nadesłany przez skarżącą plik tychże dokumentów dołączono do akt sprawy o sygn. I SA/Gl 1437/13. Z nadesłanego wśród tychże dokumentów wyciągu z rachunku bankowego Spółki wynika, iż stan dostępnych środków na dzień 30 września 2013 r. wynosił 102.661,55 zł; na dzień 31 października 2013 r. odpowiednio 257.441,32 zł; saldo na dzień 30 listopada 2013 r. wyniosło natomiast 331.150,99 zł. Z kolei stan aktywów obrotowych Spółki na koniec 2012 r. wyniósł 1.096.231,76 zł, w tym środków pieniężnych w kasie i na rachunkach – 196.161,50 zł. Zobowiązania krótkoterminowe na dzień 31 grudnia 2012 r. stanowiły kwotę 724.799,75 zł. W okresie od 1 stycznia 2013 r. do 30 listopada 2013 r. Spółka odnotowała zysk netto w wysokości 240.556,09 zł. W okresie od sierpnia do października 2013 r. Spółka dokonała dostawy towarów bądź świadczyła usługi na terytorium kraju na łączną kwotę 10.214.668,00 zł. Stan kasy Spółki na dzień 30 listopada 2013 r. wynosił 107.940,36 zł.

Postanowieniem z dnia 3 lutego 2014 r. referendarz sądowy odmówił Spółce przyznania prawa pomocy. Wskazał on przede wszystkim, że Spółka wnosiła o przyznanie prawa pomocy w innych postępowaniach, lecz jej wnioski były załatwiane odmownie. Dotyczy to między innymi sprawy o sygn. akt I SA/Gl 1437/13, w której zebrano obszerną dokumentację źródłową. Zaakcentował następnie, że przesłanki przyznania Spółce prawa pomocy nie zostały spełnione, co stwierdzić można już na podstawie jej wniosku, bez potrzeby wzywania o dokumenty źródłowe. Wszystkie wartości wskazane we wniosku nieporównywalnie bowiem przekraczają wysokość wpisu od skargi. Konkluzję tę potwierdza uwzględnienie ustaleń, poczynionych w toku postępowania w sprawie o sygn. akt I SA/Gl 1437/13, które obrazują aktualny stan rzeczy: w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 30 listopada 2013 r. Spółka odnotowała zysk netto w kwocie 240.556,09 zł, w okresie od sierpnia do października 2013 r. dokonała dostawy towarów bądź świadczyła usługi na terytorium kraju na łączną kwotę 10.214.668,00 zł, a stan jej kasy na dzień 30 listopada 2013 r. wynosił 107.940,36 zł.

W złożonym w terminie sprzeciwie (zatytułowanym "Zażalenie") Spółka podniosła, że jej działalność wymaga posiadania zasobów obrotowych, które tylko pozornie wydają się znaczne. W praktyce musi ona regulować na bieżąco zobowiązania względem wynajmujących lokale na punkty gier, wypłacać wygrane graczom, opłacać serwis urządzeń i uiszczać podatek od gier, niezależnie od osiąganego wyniku finansowego w prowadzonej działalności. Wskazała, że stan rachunku bankowego, przy uwzględnieniu specyfiki prowadzonej działalności, nie jest wcale wysoki. Przy znacznych kosztach funkcjonowania czysty dochód Spółki nie jest znaczny, dodatkowo pomniejsza go konieczność wypłaty wspólnikom dywidendy. Z kolei wartość bilansowa aktywów nie odzwierciedla ich wartości rzeczywistej a jedynie wartość księgową, co szczególnie dotyczy środków trwałych w postaci automatów do gier. Automaty te, z uwagi na brak ich potencjalnych nabywców oraz nieopłacalność przeróbki do innych celów, posiadają obecnie wartość rynkową materiałów wtórnych, które można by uzyskać po ich demontażu. Ponadto, zbycie środków trwałych w celu pozyskania środków na prowadzenie postępowań sądowych oznaczałoby brak możliwości dalszego prowadzenia działalności.

Spółka dodała, że przedsiębiorcy rynku gier podejmując działalność nie zakładali, że z powodów stricte politycznych wymierzony zostanie szereg działań w branżę hazardową, których celem przewodnim stanie się eliminacja z rynku przedsiębiorców, prowadzących tego typu działalność.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że zgodnie z art. 260 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: P.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.

W dalszej kolejności wskazać trzeba, że zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2 P.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym, czyli stosownie do art. 245 § 3 tej ustawy obejmującym między innymi zwolnienie od opłat sądowych, może być przyznane osobie prawnej, gdy wykaże ona, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.

Zwolnienie od kosztów sądowych stanowi zatem wyjątek od zasady ich uiszczania, mający zastosowanie jedynie w sytuacjach, gdy jest to konieczne dla zapewnienia stronie skarżącej prawa do sądu. Wnioskodawca musi zatem wykazać, czyli udowodnić zaistnienie okoliczności, uzasadniających wniosek o zwolnienie od obowiązku uiszczania wpisu.

Zdaniem Sądu, w niniejszym postępowaniu Spółka nie udowodniła braku dostatecznych środków na poniesienie kosztów postępowania w sprawie. Z nadesłanych do przywoływanej już sprawy o sygn. akt I SA/Gl 1437/13 dokumentów źródłowych wynika, że stan dostępnych środków na dzień 30 września 2013 r. wynosił 102.661,55 zł; na dzień 31 października 2013 r. odpowiednio 257.441,32 zł; saldo na dzień 30 listopada 2013 r. wyniosło natomiast 331.150,99 zł. Z kolei stan aktywów obrotowych Spółki na koniec 2012 r. wyniósł 1.096.231,76 zł, w tym środków pieniężnych w kasie i na rachunkach 196.161,50 zł. Zobowiązania krótkoterminowe na dzień 31 grudnia 2012 r. stanowiły kwotę 724.799,75 zł. W okresie od 1 stycznia 2013 r. do 30 listopada 2013 r. Spółka odnotowała zysk netto w wysokości 240.556,09 zł. W okresie od sierpnia do października 2013 r. Spółka dokonała dostawy towarów bądź świadczyła usługi na terytorium kraju na łączną kwotę 10.214.668,00 zł. Stan kasy Spółki na dzień 30 listopada 2013 r. wynosił 107.940,36 zł. Z kolei stan rachunku bankowego Spółki na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku o prawo pomocy w niniejszej sprawie wynosił 180.334,29 zł.

Wszystkie powyższe wartości – co wymaga podkreślenia - wielokrotnie przewyższają wartość należnego w niniejszej sprawie wpisu. Posiadane przez Spółkę aktywa finansowe wystarczają, zdaniem Sądu, na pokrycie kosztów postępowania sądowego, i to uwzględniając konieczność poniesienia kosztów także w pozostałych sprawach, nie tylko tych, zawisłych przed tutejszym Sądem. Wskazać w tym miejscu również należy, że jak wynika ze złożonego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy PPPr, Spółka posiada kapitał zakładowy o wartości 1.000.000,00 zł a wartość jej środków trwałych wynosi 300.155,92 zł. Spółka dysponuje więc znacznym majątkiem. W orzecznictwie akcentuje się, że osoba prawna nie może powoływać się tylko na to, że aktualnie nie dysponuje środkami na poniesienie kosztów sądowych, ale musi także wykazać, że nie ma ich, mimo iż podjęła wszelkie niezbędne działania, by zdobyć fundusze na pokrycie wydatków (por. np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 marca 2011 r., sygn. akt I OZ 191/11, publ. LEX nr 794951). Zaznaczyć należy, że oprócz obiektywnego braku środków na pokrycie kosztów postępowania liczy się tu również możliwość ich pozyskania w inny sposób, taki jak np. zaciągnięcie kredytu czy też podwyższenie kapitału zakładowego (por. B. Dauter, Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, wydanie 2, Lexis Nexis, Warszawa 2009 r., s. 673).

Nadto, w orzecznictwie wielokrotnie podkreślano wyjątkowy charakter prawa pomocy, przyjmując, że osoba prawna dysponująca wciąż majątkiem, którego wartość wielokrotnie przewyższa wysokość wpisu, nie mieści się w hipotezie art. 246 § 2 pkt 2 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 listopada 2004 r., sygn. akt FZ 463/04, niepubl.).

Podkreślić dalej trzeba, że Spółka prowadzi cały czas działalność gospodarczą i generuje wysokie przychody. W orzecznictwie akcentuje się, że przedsiębiorstwo, które nie wykazało, że utraciło płynność finansową i nadal funkcjonuje w obrocie gospodarczym, nawet pomimo trudności finansowych powinno partycypować w kosztach postępowania sądowego (por. postanowienie NSA z dnia 1 kwietnia 2008r., sygn. akt I OZ 208/08, publ. LEX nr 477191).

Zaznaczyć należy w dalszej kolejności, że Spółka może dysponować środkami, zebranymi na rachunku bankowym. Nie przedstawiła bowiem dokumentów, które wskazywałyby na ewentualne zajęcie prowadzonego rachunku bankowego, uniemożliwiające swobodne korzystanie ze środków na nim zgromadzonych. Na możliwość ponoszenia kosztów postępowań sądowych wskazuje ponadto stan kasy i rachunku bankowego Spółki na koniec listopada 2013 r., wynoszący łącznie 439.091,35 zł.

Odnosząc się z kolei do argumentacji zawartej w sprzeciwie

o konieczności uwzględnienia kosztów związanych z eksploatacją urządzeń do gier, wypłaty wygranych dla graczy oraz dywidendy dla wspólników, Sąd nie znajduje uzasadnienia, aby budżet państwa ponosił koszty za stronę w sytuacji, gdy ta prowadząc działalność gospodarczą nie uwzględniła w niej kosztów postępowania sądowego. Koszty takie należy postrzegać jako normalne koszty działalności gospodarczej, gdyż dochodzenie swoich praw przed sądem jest elementem tej działalności i wymaga, na równi z koniecznością zapewnienia środków na bieżącą działalność, także zapewnienia środków na ich dochodzenie. Wydatki na koszty sądowe powinny być traktowane jako wydatki niezbędne do prowadzenia bieżącej działalności gospodarczej - strona prowadząc taką działalność powinna liczyć się z ponoszeniem kosztów w sprawach sądowych. W orzecznictwie wyrażono pogląd, że przedsiębiorca w ramach ryzyka prowadzenia działalności powinien liczyć się z możliwością albo koniecznością dochodzenia lub obrony swoich praw na drodze sądowej. W przypadku wystąpienia na drogę sądową powinien się liczyć z koniecznością poniesienia kosztów sądowych i przeznaczenia, z bieżącej działalności lub zgromadzonych zasobów pieniężnych, kwot niezbędnych do skutecznego wszczęcia procesu. Koszty związane z postępowaniem przed sądem należy traktować na równi z innymi kosztami prowadzonej działalności, takimi jak należności publicznoprawne, pieniężne zobowiązania umowne, czy wynagrodzenia pracownicze (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia

6 lutego 2013 r., sygn. akt II GZ 42/13, publ. http://orzeczenia.gov.pl). Konieczność zapewnienia bieżącej obsługi urządzeniom do gier czy też chęć wypłacenia wspólnikom dywidendy, nie może, w ocenie Sądu, być argumentem przemawiającym za zwolnieniem Spółki od kosztów sądowych.

Wskazać końcowo należy za Naczelnym Sądem Administracyjnym, że "niekorzystna (...) nowelizacja ustawy o grach hazardowych zmieniająca dotychczasowe zasady udzielania licencji na automaty do gier nie może wyłączać powinności ponoszenia kosztów postępowania sądowego, które immanentnie są związane z ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej" (zob. postanowienie z dnia 19 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FZ 436/11, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Reasumując, zebrany w toku niniejszego postępowania materiał nie pozwala zdaniem Sądu na stwierdzenie, że przesłanka wymieniona w art. 246 § 2 pkt 2 P.p.s.a. zachodzi w odniesieniu do Spółki. Jest tak tym bardziej dlatego, iż strona prowadząca działalność gospodarczą powinna wykazywać się szczególną zapobiegliwością w zakresie finansowania udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym, związanym z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą (por. np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia

6 października 2004 r., sygn. akt GZ 71/2004, publ. ONSAiWSA 2005/1/8 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. akt I FZ 27/11, publ. LEX nr 783621).

Mając powyższe na uwadze, Sąd, zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...