I SA/Op 46/14

Uzasadnienie

W skardze wniesionej przez "A" Spółka z o.o. w O. (dalej skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 30 października 2013 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za kwiecień 2011 r., strona skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadniając wniosek skarżąca podała, że wykonanie zaskarżonej decyzji może wyrządzić skarżącej znaczącą i niepowetowaną szkodę i to w sytuacji, gdy same już zarzuty skargi, dotyczące prowadzonego postępowania podatkowego uzasadniają jej uwzględnienie i uchylenie zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie .

Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej jako: [p.p.s.a]., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części skarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków

Przyznanie takiej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, iż ostateczna decyzja administracyjna podlega wykonaniu. U podstaw tej regulacji legła potrzeba zagwarantowania funkcjonowania procesu stosowania i realizowania norm prawa administracyjnego. Wstrzymanie wykonania aktu jest więc instytucją wyjątkową, co oznacza, iż przesłanki przewidziane w cytowanym przepisie nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej .

Z treści art. 61 § 3 p.p.s.a wynika obowiązek wykazania przez wnioskującego okoliczności uprawdopodobniających zaistnienie wskazanych przesłanek, przy czym uprawdopodobnienie to nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony. Wnioskujący winien wskazać na konkretne zdarzenia, czy też okoliczności świadczące o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione, czyli że na skutek wykonania decyzji grozi mu szkoda, której rozmiary przekraczają zwykłe następstwa zapłaty, bądź też, że do odwrócenia skutku jej realizacji nie wystarczy zwrot wyegzekwowanej należności wraz z odsetkami. Wnioskodawca musi zatem wykazać istnienie realnego niebezpieczeństwa, iż wykonanie zaskarżonego aktu przed zbadaniem jego prawidłowości przez sąd administracyjny, wywoła nieodwracalne pogorszenie jego sytuacji, którą trudno będzie naprawić nawet po ewentualnym wyeliminowaniu zaskarżonego aktu.

Wprawdzie obowiązek ustalenia, czy spełnione zostały przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. obciąża sąd, który przy rozpatrywaniu wniosku winien brać pod uwagę wszystkie okoliczności w nim podniesione, a ponadto także te, które wynikają z całości akt sprawy, to jednak uprawdopodobnienie okoliczności faktycznych będących podstawą wniosku ciąży na stronie skarżącej, która działa we własnym, procesowym interesie. Jak podkreśla się w orzecznictwie, wnioskujący jest wręcz zobligowany do przedstawienia argumentów i uzasadniających je dokumentów pozwalających sądowi na wszechstronną analizę przesłanek skorzystania z art. 61 § 3 ustawy (por. postanowienie NSA z 6 lutego 2009 r., sygn. akt II FZ 39/09- dostępne w internetowej bazie orzeczeń NSA i WSA www.nsa.gov.pl, jak i pozostałe powołane poniżej orzeczenia). Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04 "brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę".

Odnosząc powyższe rozważania do rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że skarżąca nie wykazała istnienia określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. przesłanek, warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.

Skarżąca we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ograniczyła się jedynie do wskazania na merytoryczną wadliwość zaskarżonej decyzji, nie podając żadnych argumentów ani konkretnych okoliczności, które mogłyby sugerować wystąpienie nieodwracalnych skutków lub niebezpieczeństwo powstania znacznej szkody. Również w aktach sprawy brak jest dokumentów, które mogłyby świadczyć, że przyznanie skarżącej ochrony tymczasowej jest uzasadnione.

Tym samym analizując wniosek skarżącej Sąd nie miał możliwości oceny jego zasadności pod kątem spełnienia warunków umożliwiających zastosowanie ochrony tymczasowej. W szczególności nie wiadomo, w czym należy upatrywać zawartego we wniosku twierdzenia, że na skutek wykonania zaskarżonej decyzji i wynikającej z niej należności podatkowej skarżącej może grozić znacząca i niepowetowana szkoda.

Sąd nie podzielił przy tym argumentu, że spełnienie tej przesłanki może być uzasadnione przekonaniem strony o słuszności podniesionych w skardze zarzutów.

Wskazać bowiem należy, że kontroli zgodności z prawem zaskarżonej decyzji, a zatem prawidłowości zastosowania przez organy przepisów obowiązującego prawa oraz trafności ich wykładni, sąd dokona dopiero na rozprawie. Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji, jako środek ochrony tymczasowej nie przesądza o zasadności samej skargi i oceniany jest w oderwaniu od postawionych w niej zarzutów. Jak wskazuje B. Dauter w: [B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005], środki ochrony tymczasowej nie mogą zastępować orzeczeń zawierających merytoryczną ocenę aktu czy też wpływać na ich treść.

Tym samym subiektywne przekonanie skarżącej o wadliwości wydanej decyzji nie mogło stanowić podstawy do uwzględnienia wniosku.

Uwzględniając zasadę, iż obowiązkiem sądu nie jest poszukiwanie okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji i nie jest on uprawniony do domyślania się intencji strony wnioskującej o wstrzymanie (zob. postanowienie NSA z dnia 6 lutego 2009 r., sygn. akt II FZ 39/09 oraz postanowienie NSA z dnia 7.02.2011 r., sygn. akt II FZ 18/11) Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a, orzekł, jak w sentencji postanowienia.