I SA/Wa 183/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-04-03Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marta Kołtun-Kulik /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Kołtun - Kulik po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [....] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uznania zażalenia za nieuzasadnione postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 22 grudnia 2013 r. L. S. wniósł za pośrednictwem organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] uznające za nieuzasadnione zażalenie strony skarżącej na bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy [...] w sprawie odmowy przyznania pomocy finansowej.
Odpowiadając na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosło o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić, bowiem nie podlega kognicji sądów administracyjnych.
Sąd administracyjny, rozpoznając skargę, w pierwszej kolejności bada, czy zaskarżony akt lub czynność organu administracji publicznej podlega kontroli tego sądu.
Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony w art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zgodnie z którym sądy administracyjne w zakresie swojej właściwości sprawują kontrolę pod względem legalności, to jest zgodności z prawem, działań lub zaniechań organów administracji publicznej. Kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne, ma charakter ograniczony, co oznacza, że objęte są nią jedynie działania administracyjne wskazane w ustawie.
Szczegółowy katalog spraw objętych właściwością rzeczową sądów administracyjnych zawiera przepis art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.). Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika, że sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej poprzez orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych
sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W ocenie Sądu niniejsza sprawa, zainicjowana skargą L. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...], nie mieści się we wskazanym wyżej katalogu aktów i czynności poddanych kognicji sądu administracyjnego, albowiem przedmiotem skargi jest postanowienie Kolegium uznające za nieuzasadnione zażalenie strony skarżącej, złożone w trybie art. 37 kpa.
Zgodnie z art. 37 § 1 kpa, na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa lub ustalonym w myśl art. 36 kpa stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Stosownie zaś do dyspozycji art. 37 § 2 kpa, organ wymieniony w § 1 tegoż artykułu, uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.
Zażalenie, o którym mowa w art. 37 § 1 kpa, jest szczególnym środkiem przysługującym stronie postępowania, mającym całkowicie inny charakter aniżeli zażalenie, o którym mowa w art. 141–144 kpa. Rozpatrując to zażalenie organ nie wydaje decyzji administracyjnej ani postanowienia zaskarżalnego zażaleniem. Na podstawie art. 37 § 2 kpa w związku z art. 123 § 1 kpa i art.141 § 1 kpa uznać należy, iż sprawy te są załatwiane postanowieniem, na które nie przysługuje zażalenie. Postanowienia te nie podlegają zatem zaskarżeniu skargą do sądu administracyjnego.
Obowiązujący stan prawny nie upoważnia do zakwalifikowania przedmiotowej skargi do spraw, o których mowa w art. 3 § 2 powołanej ustawy.
Stwierdzić zatem należy, że skoro zaskarżone postanowienie Kolegium z dnia [...] grudnia 2013 r. uznające zażalenie wniesione w trybie art. 37 kpa za nieuzasadnione, nie podlega jurysdykcji sądowoadministracyjnej, to nie może być przedmiotem oceny przez sąd administracyjny, a skoro niniejsza skarga nie jest objęta zakresem działania tego Sądu, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
W świetle powyższego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marta Kołtun-Kulik /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Kołtun - Kulik po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [....] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uznania zażalenia za nieuzasadnione postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 22 grudnia 2013 r. L. S. wniósł za pośrednictwem organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] uznające za nieuzasadnione zażalenie strony skarżącej na bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy [...] w sprawie odmowy przyznania pomocy finansowej.
Odpowiadając na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosło o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić, bowiem nie podlega kognicji sądów administracyjnych.
Sąd administracyjny, rozpoznając skargę, w pierwszej kolejności bada, czy zaskarżony akt lub czynność organu administracji publicznej podlega kontroli tego sądu.
Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony w art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zgodnie z którym sądy administracyjne w zakresie swojej właściwości sprawują kontrolę pod względem legalności, to jest zgodności z prawem, działań lub zaniechań organów administracji publicznej. Kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne, ma charakter ograniczony, co oznacza, że objęte są nią jedynie działania administracyjne wskazane w ustawie.
Szczegółowy katalog spraw objętych właściwością rzeczową sądów administracyjnych zawiera przepis art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.). Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika, że sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej poprzez orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych
sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W ocenie Sądu niniejsza sprawa, zainicjowana skargą L. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...], nie mieści się we wskazanym wyżej katalogu aktów i czynności poddanych kognicji sądu administracyjnego, albowiem przedmiotem skargi jest postanowienie Kolegium uznające za nieuzasadnione zażalenie strony skarżącej, złożone w trybie art. 37 kpa.
Zgodnie z art. 37 § 1 kpa, na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa lub ustalonym w myśl art. 36 kpa stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Stosownie zaś do dyspozycji art. 37 § 2 kpa, organ wymieniony w § 1 tegoż artykułu, uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.
Zażalenie, o którym mowa w art. 37 § 1 kpa, jest szczególnym środkiem przysługującym stronie postępowania, mającym całkowicie inny charakter aniżeli zażalenie, o którym mowa w art. 141–144 kpa. Rozpatrując to zażalenie organ nie wydaje decyzji administracyjnej ani postanowienia zaskarżalnego zażaleniem. Na podstawie art. 37 § 2 kpa w związku z art. 123 § 1 kpa i art.141 § 1 kpa uznać należy, iż sprawy te są załatwiane postanowieniem, na które nie przysługuje zażalenie. Postanowienia te nie podlegają zatem zaskarżeniu skargą do sądu administracyjnego.
Obowiązujący stan prawny nie upoważnia do zakwalifikowania przedmiotowej skargi do spraw, o których mowa w art. 3 § 2 powołanej ustawy.
Stwierdzić zatem należy, że skoro zaskarżone postanowienie Kolegium z dnia [...] grudnia 2013 r. uznające zażalenie wniesione w trybie art. 37 kpa za nieuzasadnione, nie podlega jurysdykcji sądowoadministracyjnej, to nie może być przedmiotem oceny przez sąd administracyjny, a skoro niniejsza skarga nie jest objęta zakresem działania tego Sądu, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
W świetle powyższego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
