I SA/Gl 1748/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
2014-04-07Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Bożena Suleja /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w podatku od nieruchomości za 2006 r. postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta B. odmawiające A Sp. z o.o. w D. zawieszenia postępowania podatkowego w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 r.
Jak wynika z akt administracyjnych powyższe postanowienie zostało doręczone A Sp. z o.o. w D. (ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że przesyłka została awizowana w dniu 4 października 2013 r., a następnie wydana jej adresatowi w dniu 21 października 2013 r.) oraz radcy prawnemu S.K.(ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że przesyłka została doręczona adresatowi w dniu 7 października 2013 r.).
W dniu 19 listopada 2013 r. (data nadania) A Sp. z o.o. w D. złożyła skargę na powyższe postanowienie.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o oddalenie skargi.
Na podstawie zarządzenia Zastępcy Przewodniczącego Wydziału z dnia
23 grudnia 2013 r. wezwano stronę skarżącą do usunięcia braku formalnego skargi na wyżej oznaczone postanowienie przez złożenie dokumentu wykazującego umocowanie do wniesienia skargi i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej (KRS), w terminie siedmiu dni pod rygorem jej odrzucenia.
Ponadto na podstawie powyższego zarządzenia z dnia 23 grudnia 2013 r. zwrócono się do organu o wyjaśnienie powodu doręczenia zaskarżonego postanowienia bezpośrednio skarżącej spółce A Sp. z o.o. w D. oraz radcy prawnemu S.K. wskazując przy tym, że akta administracyjne nie zawierają pełnomocnictwa dla tego radcy prawnego. Nadto zwrócono się do organu o podjęcie czynności mających na celu wyjaśnienie terminu doręczenia przesyłki poleconej zawierającej zaskarżone postanowienie i adresowanej do A Sp. z o.o. w D., a w szczególności o wyjaśnienie w korespondencji z właściwym naczelnikiem urzędu pocztowego, czy przesyłka ta była powtórnie awizowana oraz gdzie pozostawiono zawiadomienie.
W dniu 27 stycznia 2014 r. (data nadania) strona skarżąca, przy piśmie z tego samego dnia dotyczącego spraw o sygn. akt od I SA/Gl 1747/13 do I SA/Gl 1750/13 oraz
I SA/Gl 1751/13, złożyła jedną wspólną dla ww. spraw kserokopię odpisu z KRS-u, którą załączono do akt sprawy o sygn. I SA/Gl 1747/13.
Z uwagi na brak zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki poleconej z dnia
30 grudnia 2013 r. zawierającej m.in. wezwanie od usunięcia braku formalnego skargi, na podstawie zarządzenia Zastępcy Przewodniczącego Wydziału z dnia 3 lutego 2014 r., zwrócono się do Poczty Polskiej S.A. z reklamacją tej przesyłki.
W odpowiedzi Poczta Polska S.A. nadesłała duplikat zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki poleconej z dnia 30 grudnia 2013 r., z którego wynika, że przesyłka ta została odebrana w dniu 20 stycznia 2014 r.
Wobec powyższego na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału
z dnia 19 lutego 2014 r. zwrócono się do właściwego naczelnika urzędu pocztowego o wskazanie, czy i kiedy nastąpiło awizowanie przesyłki poleconej z dnia 30 grudnia 2013 r., a także o wskazanie gdzie pozostawione zostały zawiadomienia o awizacji przesyłki.
W piśmie z dnia 21 marca 2014 r. Poczta Polska S.A. wyjaśniła, że przesyłka polecona z dnia 30 grudnia 2013 r. była awizowana po raz pierwszy w dniu
3 stycznia 2014 r., a następnie powtórne awizowana w dniu 13 stycznia 2014 r.,
o czym pozostawiono zawiadomienia w skrzynce oddawczej adresata. W dniu
20 stycznia 2014 r. przesyłkę wydano w placówce pocztowej.
Z kolei w piśmie z dnia 12 lutego 2014 r. organ poinformował o podjętych czynnościach dotyczących doręczenia A Sp. z o.o. w D. przesyłki zawierającej zaskarżone postanowienie. W tych ramach odnotował, że zgodnie
z wyjaśnieniami Poczty Polskiej S.A. pierwsze awizo zostało dokonane w dniu
4 października 2013 r., a powtórne – w dniu 14 października 2013 r. Każdorazowo zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w placówce pocztowej pozostawiono
w skrzynce oddawczej. Przesyłkę wydano w placówce pocztowej w dniu 21 października 2013 r. Do pisma organ załączył pismo Poczty Polskiej S.A. z dnia 10 lutego 2014 r. stanowiące odpowiedź na reklamację organu. Pismo to załączono do akt administracyjnych.
Natomiast w piśmie z dnia 28 lutego 2014 r. organ wyjaśniając powód doręczenia zaskarżonego postanowienia zarówno A Sp. z o.o. w D. jak
i radcy prawnemu S.K. wskazał, że ze złożonych do akt administracyjnych dokumentów wynikało umocowanie radcy prawnego S.K. do działania w imieniu A Sp. z o.o. w D. Podniósł, że postępując w ślad za organem I instancji przesyłał pisma na adres Spółki oraz jej pełnomocnika w związku z niejasnym postępowaniem reprezentanta Spółki L.W., który kwestionował skuteczność pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu S.K. Zaznaczył przy tym, że osoba ta, będąca jedynym członkiem zarządu A Sp. z o.o. w D., mogła potwierdzić skuteczność pełnomocnictwa dla tego radcy prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej "ppsa"), skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Ponadto należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 150 § 1 pkt 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., zwanej dalej "O.p.") w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149 operator pocztowy w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez operatora pocztowego. Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a O.p.). Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź
w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 150 § 2 O.p.).
Powołany przepis O.p. ustanawia tzw. zastępczy sposób doręczania. Przepis ten umożliwia przyjęcie fikcji prawnej, że pismo, którego adresat nie odebrał z placówki pocztowej lub z urzędu gminy (miasta) w określonym terminie, zostało doręczone
z upływem ostatniego dnia tego terminu. Taki tryb doręczenia jest wyjątkiem od zasady właściwego doręczania korespondencji i jako taki winien być interpretowany ściśle. Skuteczność tak zwanego doręczenia zastępczego zależy od zachowania wszystkich warunków takiego doręczenia, które zostały określone w art. 150 O.p. Ma ono niewątpliwie rację bytu z punktu widzenia sprawności obrotu (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 września 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 609/09, publ. Lex nr 529398).
W rozpatrywanej sprawie ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki poleconej adresowanej do A Sp. z o.o. w D., zawierającej zaskarżone postanowienie wynika, że została ona odebrana w dniu 21 października 2013 r.
Niemniej jednak, mając na uwadze przytoczoną wyżej regulację, przyjdzie stwierdzić,
że skoro przesyłka ta została awizowana po raz pierwszy w dniu 4 października 2013 r.,
a następnie po raz drugi w dniu 14 października 2013 r., to doręczenie zgodnie
z przytoczoną regułą zawartą w art. 150 O.p. nastąpiło już wcześniej, tj. z dniem
18 października 2013 r. Termin bowiem do odebrania tej przesyłki biegł od daty pierwszego awizowania przez kolejnych 14 dni. Odbiór decyzji przez adresata po upływie 14 dni od daty złożenia decyzji w urzędzie pocztowym jest czynnością organizacyjno-techniczną, nie mającą znaczenia dla zaistnienia skutku w postaci doręczenia, uzależnionego wyłącznie od spełnienia warunku przewidzianego w ustawie – upływ ostatniego dnia okresu (zob. wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi
z dnia 18 września 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 609/09, publ. Lex nr 529398, Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 613/10, publ. Lex nr 1068765).
Wobec powyższego wskazany w art. 53 § 1 ppsa trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi, liczony od dnia doręczenia postanowienia, tj. od dnia 18 października 2013 r., upłynął w dniu 18 listopada 2013 r. (poniedziałek). Jeżeli bowiem ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, jak w niniejszej sprawie na niedzielę 17 listopada 2013 r., za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu wolnym lub dniach wolnych od pracy, a więc 18 listopada 2013 r. Skarga została natomiast wniesiona w dniu 19 listopada 2013 r., a więc już po upływie ustawowego terminu przewidzianego dla dokonania tej czynności.
Stosownie z kolei do art. 58 § 1 pkt 2 ppsa sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
Zauważyć ponadto należy, że tym bardziej skarga ta byłaby spóźniona, gdyby liczyć termin jej wniesienia od daty doręczenia zaskarżonego postanowienia radcy prawnemu S.K. Jak wyżej wskazano postanowienie to zostało mu doręczone w dniu 7 października 2013 r., zatem skargę wniesioną w dniu 19 listopada 2013 r. również należałoby uznać za spóźnioną.
W świetle powyższego bez znaczenia pozostaje sposób doręczenia przez organ zaskarżonego postanowienia zarówno skarżącej Spółce jak i radcy prawnemu S.K., albowiem w obu przypadkach skarga wniesiona w dniu
19 listopada 2013 r. jest spóźniona.
Niezależnie od powyższego należy odnotować, że zgodnie z art. 29 ppsa przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28, mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu. Dokumentem stwierdzającym umocowanie do reprezentacji strony w odniesieniu
do spółek kapitałowych jest aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia
17 października 2007 r., sygn. akt I FSK 927/07, publ. Lex nr 516658). Brak zaś dokumentu stwierdzającego umocowanie do reprezentacji strony stanowi brak formalny, który podlega usunięciu w trybie art. 49 § 1 ppsa (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2005 r., sygn. akt GSK 1337/04, ONSAiWSA 2005/5/91). W myśl tego przepisu, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę
o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W przypadku więc, gdy pismem tym jest skarga, niewykonanie w terminie wezwania do złożenia takiego dokumentu obliguje sąd, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ppsa, do jej odrzucenia.
Ponadto należy wskazać, że stosownie do art. 48 § 3 ppsa zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym.
Z powyższego wynika, że dokument winien więc być złożony do sądu
w postaci oryginału bądź jego odpisu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym (art. 48 § 3 ppsa). Oznacza to, że art. 48 § 3 ppsa dopuszcza jedynie dwie możliwe postacie dokumentów składanych do sądu: oryginały lub odpisy uwierzytelnione przez notariusza lub pełnomocnika – profesjonalistę. Również dokument wykazujący umocowanie do wniesienia skargi i określający sposób reprezentacji strony skarżącej, jeżeli nie jest złożony w oryginale, winien być poświadczony za zgodność z oryginałem zgodnie z art. 48 § 3 ppsa. Obowiązku wykazania swojego umocowania przez osobę dokonującą czynności w postępowaniu w imieniu osoby prawnej nie zmienia regulacja zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, zgodnie z którą "od dnia ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym nikt nie może zasłaniać się nieznajomością ogłoszonych wpisów", jak i domniemanie prawdziwości danych wpisanych do rejestru, wynikające z art. 17 tej ustawy (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. akt II GSK 1407/10, publ. Lex
nr 707983).
Zwrócić w tym miejscu należy uwagę, że stosownie do art. 73 ppsa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72 cytowanej ustawy, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy
z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, które umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej,
a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. W przypadku niepodjęcia pisma w powyższym terminie, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Doręczenie uważa się za dokonane
z upływem ostatniego dnia czternastodniowego okresu, liczonego od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej bądź w urzędzie gminy.
Taka sytuacja wystąpiła w omawianej sprawie. Z duplikatu zwrotnego potwierdzenia odbioru oraz pisma Poczty Polskiej S.A. z dnia 21 marca 2014 r. wynika, że przesyłkę poleconą z dnia 30 grudnia 2013 r. zawierającą m.in. wezwanie do usunięcia braku formalnego skargi doręczono w dniu 20 stycznia 2014 r. Przyjdzie jednak stwierdzić, że skoro ta przesyłka polecona została awizowana po raz pierwszy w dniu
3 stycznia 2014 r., a następnie po raz drugi w dniu 13 stycznia 2014 r., to doręczenie zgodnie z przytoczoną regułą zawartą w art. 73 ppsa nastąpiło już wcześniej, tj. z dniem 17 stycznia 2014 r. Termin bowiem do odebrania tej przesyłki biegł od daty pierwszego awizowania przez kolejnych 14 dni. Okoliczność, że powtórne awizo doręczono dopiero
w dniu 13 stycznia 2014 r., z uwagi na to, że dni 11 i 12 stycznia 2014 r. przypadały na sobotę i niedzielę, nie może mieć wpływu na zmianę terminu wynikającego z art. 73 ppsa. Jeśli strona nie odbierze przesyłki w ciągu 14 dni od dnia dostarczenia pierwszego awiza, uznać należy, że została ona doręczona prawidłowo. Termin nie może być przedłużony, nawet gdy listonosz pozostawi w skrzynce adresata drugie awizo później niż siódmego dnia od daty dostarczenia pierwszego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego
w Warszawie z dnia 23 października 2012 r., sygn. akt I FSK 1640/11, wydany na podst. art. 150 Ordynacji podatkowej, zawierającego analogiczną regulację jak art. 73 ppsa, publ. Lex nr 1221982).
Wobec powyższego siedmiodniowy termin na wykonanie wezwania do usunięcia braku formalnego skargi upłynął z dniem 24 stycznia 2014 r. Strona skarżąca nadała zaś przesyłkę zawierającą kserokopię odpisu KRS w dniu 27 stycznia 2014 r., a więc już po upływie ustawowego terminu przewidzianego dla dokonania tej czynności. Podkreślić należy, że w orzecznictwie wyrażono pogląd, że okoliczność, iż adresatowi wydano przesyłkę w terminie późniejszym nie ma żadnego znaczenia dla liczenia terminu wg wskazanego powyżej art. 73 ppsa (zob. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt II FZ 541/10,
II FZ 542/10, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl, a także z dnia 28 maja 2013 r., sygn. akt
II FZ 248/13, publ. Lex nr 1318910).
Nadto w świetle powyższych uwag przyjdzie stwierdzić, że strona nie tylko nie wykonała wezwania w terminie, ale też nie ustosunkowała się do niego w sposób prawidłowy. Złożona bowiem kserokopia odpisu KRS nie może być uznana za oryginał. Dokument ten mógłby wprawdzie czynić zadość "odpisowi", gdyby jednak był poświadczony za zgodność z oryginałem w sposób, który przewiduje treść art. 48 § 3 ppsa (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia
18 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 288/11, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i pkt 3 ppsa orzekł jak
w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Bożena Suleja /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w podatku od nieruchomości za 2006 r. postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta B. odmawiające A Sp. z o.o. w D. zawieszenia postępowania podatkowego w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 r.
Jak wynika z akt administracyjnych powyższe postanowienie zostało doręczone A Sp. z o.o. w D. (ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że przesyłka została awizowana w dniu 4 października 2013 r., a następnie wydana jej adresatowi w dniu 21 października 2013 r.) oraz radcy prawnemu S.K.(ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że przesyłka została doręczona adresatowi w dniu 7 października 2013 r.).
W dniu 19 listopada 2013 r. (data nadania) A Sp. z o.o. w D. złożyła skargę na powyższe postanowienie.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o oddalenie skargi.
Na podstawie zarządzenia Zastępcy Przewodniczącego Wydziału z dnia
23 grudnia 2013 r. wezwano stronę skarżącą do usunięcia braku formalnego skargi na wyżej oznaczone postanowienie przez złożenie dokumentu wykazującego umocowanie do wniesienia skargi i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej (KRS), w terminie siedmiu dni pod rygorem jej odrzucenia.
Ponadto na podstawie powyższego zarządzenia z dnia 23 grudnia 2013 r. zwrócono się do organu o wyjaśnienie powodu doręczenia zaskarżonego postanowienia bezpośrednio skarżącej spółce A Sp. z o.o. w D. oraz radcy prawnemu S.K. wskazując przy tym, że akta administracyjne nie zawierają pełnomocnictwa dla tego radcy prawnego. Nadto zwrócono się do organu o podjęcie czynności mających na celu wyjaśnienie terminu doręczenia przesyłki poleconej zawierającej zaskarżone postanowienie i adresowanej do A Sp. z o.o. w D., a w szczególności o wyjaśnienie w korespondencji z właściwym naczelnikiem urzędu pocztowego, czy przesyłka ta była powtórnie awizowana oraz gdzie pozostawiono zawiadomienie.
W dniu 27 stycznia 2014 r. (data nadania) strona skarżąca, przy piśmie z tego samego dnia dotyczącego spraw o sygn. akt od I SA/Gl 1747/13 do I SA/Gl 1750/13 oraz
I SA/Gl 1751/13, złożyła jedną wspólną dla ww. spraw kserokopię odpisu z KRS-u, którą załączono do akt sprawy o sygn. I SA/Gl 1747/13.
Z uwagi na brak zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki poleconej z dnia
30 grudnia 2013 r. zawierającej m.in. wezwanie od usunięcia braku formalnego skargi, na podstawie zarządzenia Zastępcy Przewodniczącego Wydziału z dnia 3 lutego 2014 r., zwrócono się do Poczty Polskiej S.A. z reklamacją tej przesyłki.
W odpowiedzi Poczta Polska S.A. nadesłała duplikat zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki poleconej z dnia 30 grudnia 2013 r., z którego wynika, że przesyłka ta została odebrana w dniu 20 stycznia 2014 r.
Wobec powyższego na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału
z dnia 19 lutego 2014 r. zwrócono się do właściwego naczelnika urzędu pocztowego o wskazanie, czy i kiedy nastąpiło awizowanie przesyłki poleconej z dnia 30 grudnia 2013 r., a także o wskazanie gdzie pozostawione zostały zawiadomienia o awizacji przesyłki.
W piśmie z dnia 21 marca 2014 r. Poczta Polska S.A. wyjaśniła, że przesyłka polecona z dnia 30 grudnia 2013 r. była awizowana po raz pierwszy w dniu
3 stycznia 2014 r., a następnie powtórne awizowana w dniu 13 stycznia 2014 r.,
o czym pozostawiono zawiadomienia w skrzynce oddawczej adresata. W dniu
20 stycznia 2014 r. przesyłkę wydano w placówce pocztowej.
Z kolei w piśmie z dnia 12 lutego 2014 r. organ poinformował o podjętych czynnościach dotyczących doręczenia A Sp. z o.o. w D. przesyłki zawierającej zaskarżone postanowienie. W tych ramach odnotował, że zgodnie
z wyjaśnieniami Poczty Polskiej S.A. pierwsze awizo zostało dokonane w dniu
4 października 2013 r., a powtórne – w dniu 14 października 2013 r. Każdorazowo zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w placówce pocztowej pozostawiono
w skrzynce oddawczej. Przesyłkę wydano w placówce pocztowej w dniu 21 października 2013 r. Do pisma organ załączył pismo Poczty Polskiej S.A. z dnia 10 lutego 2014 r. stanowiące odpowiedź na reklamację organu. Pismo to załączono do akt administracyjnych.
Natomiast w piśmie z dnia 28 lutego 2014 r. organ wyjaśniając powód doręczenia zaskarżonego postanowienia zarówno A Sp. z o.o. w D. jak
i radcy prawnemu S.K. wskazał, że ze złożonych do akt administracyjnych dokumentów wynikało umocowanie radcy prawnego S.K. do działania w imieniu A Sp. z o.o. w D. Podniósł, że postępując w ślad za organem I instancji przesyłał pisma na adres Spółki oraz jej pełnomocnika w związku z niejasnym postępowaniem reprezentanta Spółki L.W., który kwestionował skuteczność pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu S.K. Zaznaczył przy tym, że osoba ta, będąca jedynym członkiem zarządu A Sp. z o.o. w D., mogła potwierdzić skuteczność pełnomocnictwa dla tego radcy prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej "ppsa"), skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Ponadto należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 150 § 1 pkt 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., zwanej dalej "O.p.") w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149 operator pocztowy w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez operatora pocztowego. Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a O.p.). Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź
w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 150 § 2 O.p.).
Powołany przepis O.p. ustanawia tzw. zastępczy sposób doręczania. Przepis ten umożliwia przyjęcie fikcji prawnej, że pismo, którego adresat nie odebrał z placówki pocztowej lub z urzędu gminy (miasta) w określonym terminie, zostało doręczone
z upływem ostatniego dnia tego terminu. Taki tryb doręczenia jest wyjątkiem od zasady właściwego doręczania korespondencji i jako taki winien być interpretowany ściśle. Skuteczność tak zwanego doręczenia zastępczego zależy od zachowania wszystkich warunków takiego doręczenia, które zostały określone w art. 150 O.p. Ma ono niewątpliwie rację bytu z punktu widzenia sprawności obrotu (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 września 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 609/09, publ. Lex nr 529398).
W rozpatrywanej sprawie ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki poleconej adresowanej do A Sp. z o.o. w D., zawierającej zaskarżone postanowienie wynika, że została ona odebrana w dniu 21 października 2013 r.
Niemniej jednak, mając na uwadze przytoczoną wyżej regulację, przyjdzie stwierdzić,
że skoro przesyłka ta została awizowana po raz pierwszy w dniu 4 października 2013 r.,
a następnie po raz drugi w dniu 14 października 2013 r., to doręczenie zgodnie
z przytoczoną regułą zawartą w art. 150 O.p. nastąpiło już wcześniej, tj. z dniem
18 października 2013 r. Termin bowiem do odebrania tej przesyłki biegł od daty pierwszego awizowania przez kolejnych 14 dni. Odbiór decyzji przez adresata po upływie 14 dni od daty złożenia decyzji w urzędzie pocztowym jest czynnością organizacyjno-techniczną, nie mającą znaczenia dla zaistnienia skutku w postaci doręczenia, uzależnionego wyłącznie od spełnienia warunku przewidzianego w ustawie – upływ ostatniego dnia okresu (zob. wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi
z dnia 18 września 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 609/09, publ. Lex nr 529398, Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 613/10, publ. Lex nr 1068765).
Wobec powyższego wskazany w art. 53 § 1 ppsa trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi, liczony od dnia doręczenia postanowienia, tj. od dnia 18 października 2013 r., upłynął w dniu 18 listopada 2013 r. (poniedziałek). Jeżeli bowiem ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, jak w niniejszej sprawie na niedzielę 17 listopada 2013 r., za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu wolnym lub dniach wolnych od pracy, a więc 18 listopada 2013 r. Skarga została natomiast wniesiona w dniu 19 listopada 2013 r., a więc już po upływie ustawowego terminu przewidzianego dla dokonania tej czynności.
Stosownie z kolei do art. 58 § 1 pkt 2 ppsa sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
Zauważyć ponadto należy, że tym bardziej skarga ta byłaby spóźniona, gdyby liczyć termin jej wniesienia od daty doręczenia zaskarżonego postanowienia radcy prawnemu S.K. Jak wyżej wskazano postanowienie to zostało mu doręczone w dniu 7 października 2013 r., zatem skargę wniesioną w dniu 19 listopada 2013 r. również należałoby uznać za spóźnioną.
W świetle powyższego bez znaczenia pozostaje sposób doręczenia przez organ zaskarżonego postanowienia zarówno skarżącej Spółce jak i radcy prawnemu S.K., albowiem w obu przypadkach skarga wniesiona w dniu
19 listopada 2013 r. jest spóźniona.
Niezależnie od powyższego należy odnotować, że zgodnie z art. 29 ppsa przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28, mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu. Dokumentem stwierdzającym umocowanie do reprezentacji strony w odniesieniu
do spółek kapitałowych jest aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia
17 października 2007 r., sygn. akt I FSK 927/07, publ. Lex nr 516658). Brak zaś dokumentu stwierdzającego umocowanie do reprezentacji strony stanowi brak formalny, który podlega usunięciu w trybie art. 49 § 1 ppsa (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2005 r., sygn. akt GSK 1337/04, ONSAiWSA 2005/5/91). W myśl tego przepisu, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę
o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W przypadku więc, gdy pismem tym jest skarga, niewykonanie w terminie wezwania do złożenia takiego dokumentu obliguje sąd, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ppsa, do jej odrzucenia.
Ponadto należy wskazać, że stosownie do art. 48 § 3 ppsa zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym.
Z powyższego wynika, że dokument winien więc być złożony do sądu
w postaci oryginału bądź jego odpisu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym (art. 48 § 3 ppsa). Oznacza to, że art. 48 § 3 ppsa dopuszcza jedynie dwie możliwe postacie dokumentów składanych do sądu: oryginały lub odpisy uwierzytelnione przez notariusza lub pełnomocnika – profesjonalistę. Również dokument wykazujący umocowanie do wniesienia skargi i określający sposób reprezentacji strony skarżącej, jeżeli nie jest złożony w oryginale, winien być poświadczony za zgodność z oryginałem zgodnie z art. 48 § 3 ppsa. Obowiązku wykazania swojego umocowania przez osobę dokonującą czynności w postępowaniu w imieniu osoby prawnej nie zmienia regulacja zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, zgodnie z którą "od dnia ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym nikt nie może zasłaniać się nieznajomością ogłoszonych wpisów", jak i domniemanie prawdziwości danych wpisanych do rejestru, wynikające z art. 17 tej ustawy (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. akt II GSK 1407/10, publ. Lex
nr 707983).
Zwrócić w tym miejscu należy uwagę, że stosownie do art. 73 ppsa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72 cytowanej ustawy, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy
z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, które umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej,
a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. W przypadku niepodjęcia pisma w powyższym terminie, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Doręczenie uważa się za dokonane
z upływem ostatniego dnia czternastodniowego okresu, liczonego od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej bądź w urzędzie gminy.
Taka sytuacja wystąpiła w omawianej sprawie. Z duplikatu zwrotnego potwierdzenia odbioru oraz pisma Poczty Polskiej S.A. z dnia 21 marca 2014 r. wynika, że przesyłkę poleconą z dnia 30 grudnia 2013 r. zawierającą m.in. wezwanie do usunięcia braku formalnego skargi doręczono w dniu 20 stycznia 2014 r. Przyjdzie jednak stwierdzić, że skoro ta przesyłka polecona została awizowana po raz pierwszy w dniu
3 stycznia 2014 r., a następnie po raz drugi w dniu 13 stycznia 2014 r., to doręczenie zgodnie z przytoczoną regułą zawartą w art. 73 ppsa nastąpiło już wcześniej, tj. z dniem 17 stycznia 2014 r. Termin bowiem do odebrania tej przesyłki biegł od daty pierwszego awizowania przez kolejnych 14 dni. Okoliczność, że powtórne awizo doręczono dopiero
w dniu 13 stycznia 2014 r., z uwagi na to, że dni 11 i 12 stycznia 2014 r. przypadały na sobotę i niedzielę, nie może mieć wpływu na zmianę terminu wynikającego z art. 73 ppsa. Jeśli strona nie odbierze przesyłki w ciągu 14 dni od dnia dostarczenia pierwszego awiza, uznać należy, że została ona doręczona prawidłowo. Termin nie może być przedłużony, nawet gdy listonosz pozostawi w skrzynce adresata drugie awizo później niż siódmego dnia od daty dostarczenia pierwszego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego
w Warszawie z dnia 23 października 2012 r., sygn. akt I FSK 1640/11, wydany na podst. art. 150 Ordynacji podatkowej, zawierającego analogiczną regulację jak art. 73 ppsa, publ. Lex nr 1221982).
Wobec powyższego siedmiodniowy termin na wykonanie wezwania do usunięcia braku formalnego skargi upłynął z dniem 24 stycznia 2014 r. Strona skarżąca nadała zaś przesyłkę zawierającą kserokopię odpisu KRS w dniu 27 stycznia 2014 r., a więc już po upływie ustawowego terminu przewidzianego dla dokonania tej czynności. Podkreślić należy, że w orzecznictwie wyrażono pogląd, że okoliczność, iż adresatowi wydano przesyłkę w terminie późniejszym nie ma żadnego znaczenia dla liczenia terminu wg wskazanego powyżej art. 73 ppsa (zob. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt II FZ 541/10,
II FZ 542/10, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl, a także z dnia 28 maja 2013 r., sygn. akt
II FZ 248/13, publ. Lex nr 1318910).
Nadto w świetle powyższych uwag przyjdzie stwierdzić, że strona nie tylko nie wykonała wezwania w terminie, ale też nie ustosunkowała się do niego w sposób prawidłowy. Złożona bowiem kserokopia odpisu KRS nie może być uznana za oryginał. Dokument ten mógłby wprawdzie czynić zadość "odpisowi", gdyby jednak był poświadczony za zgodność z oryginałem w sposób, który przewiduje treść art. 48 § 3 ppsa (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia
18 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 288/11, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i pkt 3 ppsa orzekł jak
w sentencji postanowienia.
