• II SA/Gd 755/12 - Wyrok W...
  29.03.2024

II SA/Gd 755/12

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
2014-04-09

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Jolanta Górska
Mariola Jaroszewska /przewodniczący sprawozdawca/
Wanda Antończyk

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Wanda Antończyk Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2014 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi G. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 7 listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 7 listopada 2012 r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowanego z dnia 5 września 2012 r. nakazującą G. G. rozbiórkę obiektu budowlanego o wymiarach zewnętrznych 3,5 x 3,6 m i wysokości 2,2 m, położonego na działce nr [[...]], dobudowanego do segmentu B budynku handlowo-usługowego zlokalizowanego przy ul. W. w K., wybudowanego w warunkach samowoli budowlanej.

Decyzja wydana została na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. i art. 48 ust. 1 i 4, art. 80 ust. 2 pkt 2, art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.).

Do wydania przedmiotowych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego na wniosek W. F., właściciela segmentu A w budynku handlowo - usługowym nr [[...]] w K., wszczął postępowanie administracyjne w sprawie samowoli budowlanej. Wszczęcie postępowania poprzedzone było kontrolą doraźną przeprowadzoną w dniu 8 czerwca 2011 roku. Organ pierwszej instancji ustalił, że budynek handlowo-usługowy nr [[...]] położony przy ul. W. w K. jest budynkiem o dwóch kondygnacjach nadziemnych, w którym wydzielono 15 samodzielnych segmentów. Segment budynku oznaczony literą B położony jest na działce nr [[...]] i jest użytkowany przez N. G. i G. G., współwłaścicieli działki. Do elewacji tylnej segmentu B budynku handlowo-usługowego został dobudowany na działce nr [[...]] obiekt budowlany będący przedmiotem niniejszego postępowania. Konstrukcję przedmiotowego obiektu stanowią stalowe profile zamknięte o przekroju 40/40 mm - słupki pionowe i rygle poziome oraz o przekroju 20/20 mm - stężenia pionowe. Do konstrukcji zamontowana jest blacha stalowa trapezowa 15 mm, ściany osłonowe oraz dach. Obiekt nie posiada fundamentów i jest zakotwiony śrubami stalowymi do podłoża wykonanego z kostki typu "polbruk" oraz do murowanej ściany budynku handlowo-usługowego. Obiekt pełni funkcję magazynową - składowane są w nim skrzynki i zgrzewki z napojami. Podczas kontroli w dniu 7 lipca 2011 r. obiekt nie posiadał zadaszenia. Zdaniem organu zadaszenie prawdopodobnie zostało zdemontowane na dzień kontroli i powtórnie zostało zamontowane trwale za pomocą blacho wkrętów o czym świadczą zdjęcia wykonane dzień po kontroli tj. w dniu 8 lipca 2011 r., jak również w dniach 27 października 2011 r. i 6 lipca 2012 r. Ponadto obiekt posiadał stwierdzone trwale zamocowane zadaszenie w dniu wszczęcia postępowania, o czym świadczą zdjęcia wykonane w dniu 8 czerwca 2011 r. Obiekt wybudowany został przez G. G. w okresie kwiecień - maj 2011 r., bez wymaganego pozwolenia na budowę.

W ocenie organu przedmiotowy obiekt jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane. Demontaż zadaszenia obiektu na dzień kontroli nie może prowadzić do wniosku, że przedmiotowy obiekt jest ogrodzeniem, a na co powołuje się skarżący, ponieważ gdy dokonywano samowoli budowlanej, jak również dzień po kontroli obiekt posiadał zadaszenie – w postaci trwałego zamocowania zadaszenia blachowkrętami do konstrukcji stalowej obiektu, co stwierdzono także podczas kontroli w dniach 27 października 2011 r. i 6 lipca 2012 r.

W związku z naruszeniem przez skarżącego przepisów art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, organ pierwszej instancji działając na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy Prawo budowlane wstrzymał postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2012 r. prowadzenie robót budowlanych i nałożył na inwestora obowiązek przedłożenia w terminie do dnia 15 czerwca 2012 r. ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu działki nr [[...]] dla przedmiotowej inwestycji oraz czterech egzemplarzy sprawdzonego projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem aktualnym na dzień opracowania projektu, o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego osoby sporządzającej w/w projekt, jak i oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Inwestor nie przedłożył w zakreślonym terminie żądanej dokumentacji, co nakładało na organ nadzoru budowlanego obowiązek orzeczenia nakazu rozbiórki.

Skarżący wniósł odwołanie od tej decyzji, domagając się jej uchylenia i umorzenia postępowania. Twierdzi, że ogrodzenie, które wykonał na działce nr [[...]] nie stanowi obiektu budowlanego. Według skarżącego kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie ma fakt, czy przedmiotowe ogrodzenie posiada zadaszenie. Zdaniem skarżącego pokrywa nie jest zadaszeniem, gdyż nie jest trwale przymocowana do ściany budynku, czy ogrodzenia. Poza tym jest elementem ruchomym, który w przypadku deszczowej pogody, jak i po godzinach zamknięcia sklepu stanowi pokrywę przykrywająca znajdujące się za ogrodzeniem skrzynki z butelkami. W związku z powyższym na budowę przedmiotowego ogrodzenia nie jest wymagane pozwolenie na budowę, ani zgłoszenie. Skarżący wskazał również, że nie został poinformowany o terminie oględzin mających miejsce w dniu 8 czerwca 2011 r.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z 7 listopada 2012 r., utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu organ podzielił ustalenia i argumentację organu pierwszej instancji. Ocenił, że wykonany został tymczasowy obiekt budowlany pełniący funkcję magazynową, który zgodnie z przepisami art. 28 ustawy Prawo budowlane wymagał uzyskania pozwolenia na budowę. Organ odwoławczy wskazał również, że z uwagi na przewidzianą przepisami ustawy Prawo budowlane (art. 48 ust. 2 i 3) możliwość legalizacji samowoli budowlanej, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dokonał analizy możliwości doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z prawem i zobowiązał inwestora do przedłożenia dokumentów, o których mowa w art. 48 ust. 3 pkt 1 i 2 tej ustawy. Wobec niewykonania obowiązków przez inwestora, stosownie do art. 48 ust. 4 ustawy Prawo budowlane, orzekł o rozbiórce. Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu organ odwoławczy stwierdził, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego przed wydaniem zaskarżonej decyzji pismem z dnia 11 lipca 2012 r. zawiadomił strony o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Pomimo skutecznego odebrania przesyłki z tą informacją w dniu 13 lipca 2012 r., skarżący z prawa tego nie skorzystał.

G. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, żądając jej uchylenia. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie:

1. art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane poprzez błędne zastosowanie, w konsekwencji zakwalifikowanie przedmiotowego ogrodzenia w wysokości nieprzekraczającej 2,20 m, wyposażonego w pokrywę, jako tymczasowego obiektu budowlanego, w sytuacji, w której obiekt posadowiony przez skarżącego nie spełnia kryteriów przewidzianych w w/w przepisie;

2. art. 29 ust. 23 ustawy Prawo budowlane poprzez jego pominięcie;

3. art. 107 § 3 k.p.a., albowiem uzasadnienie faktyczne zaskarżonej decyzji nie zawiera wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł oraz przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej;

4. art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a. z zw. z art. 107 § 3 k.p.a., bowiem organ nie rozważył szczegółowo i nie rozpatrzył całego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie;

5. art. 79 k.p.a. poprzez pominięcie, albowiem skarżący nie był informowany o dokonywanych przez organy nadzoru budowlanego oględzinach ogrodzenia;

6. zasad ogólnych postępowania administracyjnego wyrażonych w art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 11 k.p.a.

Skarżący podtrzymał argumentację powołaną w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji. Jego zdaniem organ pierwszej instancji dokonał błędnego zastosowania i niewłaściwej wykładni art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane polegającą na przyjęciu, że inwestycja wykonana przez skarżącego jest tymczasowym obiektem budowlanym, podczas gdy wybudował on ogrodzenie o wysokości 2,20 m, na które nie był obowiązany uzyskiwać pozwolenia na budowę ani dokonywać zgłoszenie właściwemu organowi. Ponadto skarżący w postępowaniu odwoławczym wniósł o przeprowadzenie innych dowodów, w tym dowodu z opinii biegłego. Organ odwoławczy nie przeprowadził zgłaszanych dowodów, a w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji nie wskazał przyczyn, dla których uznał te dowody za nieistotne. Organ wydał swe rozstrzygnięcie opierając się o szczegółową dokumentację fotograficzną dokonaną podczas przeprowadzonych w różnych terminach oględzin. Skarżący tylko raz był informowany o planowanych oględzinach, w których mógł wziąć udział. Zatem, w ocenie strony, należy odmówić mocy dowodowej dowodom, które zostały zgromadzone z wyraźnym naruszenie przepisów proceduralnych.

W odpowiedzi na skargę Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jej oddalenie skargi, podtrzymując swoje stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269, ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Sąd administracyjny, w zakresie swej właściwości, ocenia zatem zaskarżoną decyzję administracyjną pod względem jej zgodności z prawem materialnym i procesowym, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania orzeczenia. Zgodnie z przepisem art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przedmiotem kontrolowanej sprawy administracyjnej jest nakaz rozbiórki orzeczony przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 5 września 2012 r. podjętą na podstawie art. 48 ust. 1 i r ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., nr 243, poz. 1623 ze zm.), utrzymaną następnie w mocy decyzją Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 7 listopada 2012 r. Rozbiórka dotyczy opisanego przez organy obiektu budowlanego o wymiarach zewnętrznych 3,5 x 3,6 m i wysokości 2,2 m, położonego na działce nr [[...]], dobudowanego do segmentu B budynku handlowo - usługowego zlokalizowanego przy ul. W. w K., wybudowanego bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę.

Na wstępie rozważań należy wskazać, że nakaz rozbiórki o jakim stanowi przepis art. 48 ust. 1 ustawy Prawo budowlane nie ma charakteru bezwzględnego. Samo stwierdzenie, że obiekt budowlany został wybudowany bez wymaganego pozwolenia na budowę nie jest równoznaczne z obowiązkiem orzeczenia jego rozbiórki, ponieważ organ ma obowiązek przeprowadzenia w pierwszej kolejności postępowania legalizacyjnego.

Jak stanowi przepis art. 48 ustawy Prawo budowlane:

1. właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę.

2. Jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1:

1) jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności:

a. ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo

b. ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

2) nie narusza przepisów, w tym techniczno - budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem - właściwy organ wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych.

3. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2 ustala się wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń budowy oraz nakłada obowiązek przedstawienia, w wyznaczonym terminie:

1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego;

2) dokumentów o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3; do projektu architektoniczno - budowlanego nie stosuje się przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2.

4. W przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ustępie 3, stosuje się przepis ust. 1

5. Przedłożenie w wyznaczonym terminie dokumentów, o których mowa w ust. 3 traktuje się jak wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na wznowienie robót budowlanych, jeżeli budowa nie została zakończona.

Zgodnie z prawidłowymi ustaleniami organów nadzoru budowlanego na działce nr [[...]] został wybudowany obiekt budowlany wykorzystywany jako obiekt magazynowo - składowy o wymiarach zewnętrznych 3,5 x 3,6 m i wysokości 2,2 m, dobudowany do segmentu B budynku handlowo - usługowego w K. przy ul. W. Według opisu (kwestionowanego przez skarżącego tylko co do zdejmowalnego zadaszenia, nazywanego przez inwestora "pokrywą"), konstrukcję przedmiotowego obiektu stanowią stalowe profile zamknięte o przekroju 40/40 mm - słupki pionowe i rygle poziome oraz o przekroju 20/20 mm - stężenia pionowe. Do konstrukcji zamontowana jest blacha stalowa trapezowa 15 mm, ściany osłonowe oraz dach. Obiekt nie posiada fundamentów i jest zakotwiony śrubami stalowymi do podłoża wykonanego z kostki typu "polbruk" oraz do murowanej ściany budynku handlowo-usługowego. Obiekt pełni funkcję magazynową i są w nim przechowywane skrzynki i zgrzewki z napojami. W oparciu o oświadczenie G. G. ustalono, że obiekt został wybudowany w okresie kwiecień - maj 2011 r. na gruncie stanowiącym współwłasność N. G.i G. G. Inwestorem był G. G., który nie posiada pozwolenia na budowę. Według ustaleń organu przedmiotowy obiekt posiada zadaszenie z blachy umocowane do konstrukcji obiektu za pomocą blachowkrętów. Powyższe ustalenie zostały dokonane podczas kontroli doraźnych przeprowadzonych przez organ pierwszej instancji bez udziału stron - w dniach 8 czerwca 2011 r., 8 lipca 2011 r., 27 października 2011 r. oraz 6 lipca 2012 r. i wykonanych wówczas zdjęć. Natomiast podczas oględzin przeprowadzonych w dniu 7 lipca 2011 r. z udziałem stron obiekt nie posiadał zadaszenia.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do głównie do oceny, z jakim obiektem budowlanym mamy w niniejszej sprawie do czynienia i czy wymagał on pozwolenia na budowę, jak twierdzą organy, czy też pozostawał poza reglamentacją prawa budowlanego odpowiadając warunkom ogrodzenia, które nie wymagało ani pozwolenia na budowę ani również zgłoszenia, jak twierdzi skarżący. Przy czym kwestia, czy zadaszenie, które jak wynika z opisu stanu faktycznego można zdejmować, o czym chociażby świadczą zdjęcia wykonane podczas oględzin z dnia 7 lipca 2011 r., a istocie potwierdza to sam skarżący, ma charakter drugorzędny, istotna jest natomiast ustalona przez organy jego niekwestionowana funkcja (składowo - magazynowa).

Pojęcie obiektu budowlanego zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego. Zgodnie z tym przepisem obiektem budowlanym jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowla stanowiąca całość techniczno – użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, jak i obiekt małej architektury. Organ drugiej instancji ocenił natomiast przedmiotowy obiekt jako tymczasowy obiekt budowlany. Zgodnie z art. 3 pkt 5 przez "tymczasowy obiekt budowlany" należy rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt niepołączony trwale z gruntem jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.

Wyliczenie przedstawione w przytoczonym przepisie ma charakter przykładowy. Cecha tymczasowości wynika z cech konstrukcyjnych, trwałości materiałów czy też technologii budowy. Tymczasowe obiekty budowlane nie muszą też odpowiadać ustawowemu zdefiniowaniu pojęć budynku, budowli, czy obiektu małej architektury (zob. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2006 r., sygn. akt II OSK 1099/05, ONSAiWSA z 2008 r., nr 1, poz. 17). Zatem skoro w niniejszej sprawie mamy do czynienia z opisanym w decyzji obiektem niepołączonym trwale z gruntem, o konstrukcji blaszanej, można uznać zasadność stanowiska organu odwoławczego co do jego kwalifikacji jako obiektu tymczasowego.

Co do zasady tymczasowy obiekt budowlany wymaga pozwolenia na budowę, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane. Wprawdzie w przepisach art. 29 ust. tej ustawy ustawodawca zwolnił z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę tymczasowe obiekty budowlane, lecz dotyczy to budowy tylko tymczasowych obiektów budowlanych, niepołączonych trwale z gruntem i przewidzianych do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, ale nie później niż przed upływem 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu (pkt 12) oraz tymczasowych obiektów budowlanych stanowiących wyłącznie eksponaty wystawowe, niepełniących jakichkolwiek funkcji użytkowych, usytuowanych na terenach przeznaczonych na ten cel (pkt 25). Z ustaleń organu oraz akt sprawy wynika, że obiekt wybudowany przez skarżącego warunków tych nie spełnił. Zatem pisany wyżej obiekt wybudowany przez skarżącego, pełniący funkcję magazynową, nie podlegał zwolnieniu z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Tym samym organy trafnie przyjęły konieczność uzyskania pozwolenia na jego budowę.

Nie można zaaprobować twierdzeń skarżącego odnośnie wybudowania na zapleczu segmentu B budynku handlowo – usługowego ogrodzenia. Co do zasady, funkcją ogrodzenia jest oddzielenie od siebie części terenu, zazwyczaj ogrodzenie odgradza określony teren od działek sąsiednich. W niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z takim oddzieleniem terenu, które funkcjonalnie wskazywałoby na powstanie ogrodzenia, lecz jak wynika z prawidłowych ustaleń organów wybudowany został obiekt o określonych wymiarach, w celu składowania w nim pojemników z napojami. Skarżący wprawdzie kwestionuje prawidłowość ustaleń odnoszących się do zadaszenia tego obiektu jako elementu trwałego, lecz przyznaje w odwołaniu, że zadaszenie takie istnieje, przy czym nazywa je "pokrywą" przykrywającą znajdujące się "za ogrodzeniem" skrzynki z butelkami.

Zdaniem sądu, ustalenia organu odwoławczego odnośnie charakteru przedmiotowego obiektu budowlanego dokonane zostały prawidłowo, zgodnie z wymogami określonymi w art. 7 i art. 77 k.p.a., a ocena zebranego materiału dowodowego nie narusza przepisu art. 80 k.p.a. W skardze zarzuca się naruszenie art. 79 k.p.a. oraz art. 6, 7, 8, 9 i 11 k.p.a., upatrywane generalnie w zebraniu materiału dowodowego bez udziału strony. Zarzut ten jest nietrafny o tyle, że istotny i niezbędny dowód w sprawie, jakim był dowód z oględzin z dnia 7 lipca 2011 r. przeprowadzono z udziałem stron. Z protokołu dokumentującego ten dowód wynika szereg istotnych ustaleń organów, w tym opis szczegółowy opis obiektu, jego konstrukcja, funkcja, jaką pełni, data budowy oraz ustalenie braku pozwolenia na budowę. Późniejsza, a także wcześniejsza dokumentacja zdjęciowa – zdjęcia sporządzone przez organ pierwszej instancji bez powiadomienia o tym stron, nie mają charakteru rozstrzygającego dla oceny spornego obiektu, lecz jedynie posiłkowy odnośnie stwierdzenia istnienia jego zadaszenia, którego elementy stwierdzono podczas oględzin w dniu 7 lipca 2011 r. Istnienie zaś tego zadaszenie jest w istocie niesporne, a to że zadaszenie skarżący zdejmuje, nie ulega również wątpliwości w świetle zarówno zebranego materiału dowodowego jak i jego oświadczeń. Trzeba też podkreślić, że dowodem w sprawie administracyjnej jest stosownie do treści art. 75 § 1 k.p.a. wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny. Jak wynika z treści przytoczonego przepisu wymienione w nim konkretne dowody mają charakter przykładowy, pozyskanie zatem innych dowodów, jeżeli nie jest sprzeczne z prawem, a przyczynia się do wyjaśnienia sprawy, nie narusza wskazywanych w skardze zasad postępowania administracyjnego. Naruszenie art. 79 k.p.a. musiałoby zaś polegać na odebraniu stronie możliwości zweryfikowania dowodu, w takich warunkach podważyłoby to uznanie wiarygodności tego dowodu przez organ i w konsekwencji spowodowałoby ocenę postępowania dowodowego jako arbitralnego. W okolicznościach niniejszej sprawy stronie niewątpliwie zostało zagwarantowane uprawnienie do kwestionowania zebranego w sprawie materiału dowodowego, poprzez realizację zasady określonej w art. 10 § 1 k.p.a. Skarżący został powiadomiony o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszenia żądań. Zawiadomienie z tą informacją zostało skutecznie doręczone skarżącemu w dniu 13 lipca 2012 r., zaś decyzja organu pierwszej instancji została wydana w dniu 5 września 2012 r. Skarżący, jak wynika z akt sprawy administracyjnej, z uprawnienia tego nie skorzystał, natomiast w odwołaniu przedstawił swoje stanowisko kwestionujące prawidłowość uzyskania dowodów przeprowadzonych bez jego udziału. Jednocześnie jednak przyznał, że obiekt posiada "ruchome" zadaszenie. Do okoliczności tych odniósł się organ odwoławczy podkreślając brak zastrzeżeń skarżącego do zebranego materiału dowodowego przed organem pierwszej instancji. W istocie stanowisko strony skarżącej ma przede wszystkim charakter polemiczny z ustaleniem organu odwoławczego co do charakteru wybudowanego obiektu jako wymagającego pozwolenia na budowę, kwestia zaś, czy zadaszenie można zdjąć, co niewątpliwie inwestor czyni, nie jest rozstrzygająca dla oceny prawidłowości tych ustaleń.

Zatem w sprawie niniejszej ustalono i oceniono prawidłowo, że przedmiotowy obiekt magazynowo – składowy wybudowany na działce nr [[...]] jest obiektem, na realizację którego wymagane jest pozwolenie na budowę, a ponieważ inwestor takiego pozwolenia nie posiadał, przedmiotowy obiekt wybudowany został samowolnie.

Należy zaznaczyć, że z samowolą budowlaną, w rozumieniu obowiązujących na dzień skarżonego rozstrzygnięcia przepisów ustawy Prawo budowlane, jest zarówno wybudowanie lub budowa obiektu lub jego części bez wymaganego pozwolenia na budowę, jak i bez wymaganego zgłoszenia lub pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organ. Podmiot naruszający obowiązujące prawo, w tym art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, zgodnie z którym roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29 - 31, ponosi ryzyko skutków w postaci przywrócenia stanu poprzedniego, czyli stanu poprzedzającego naruszenie prawa. Natomiast w obowiązującym stanie prawnym istnieje zasada, zgodnie z którą nakaz rozbiórki nielegalnie wybudowanego obiektu budowlanego poprzedzony zostaje oceną możliwości jego legalizacji. Generalnie po ustaleniu, że budowa jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz nie narusza innych przepisów, w tym techniczno-budowlanych można samowolnie wybudowany obiekt budowlany zalegalizować, co oznacza że nakaz rozbiórki może być orzeczony dopiero, gdy okaże się, że nie ma prawnych możliwości legalizacji samowoli, względnie gdy zainteresowany legalizacją inwestor lub właściciel nie zrealizuje nałożonych na nich obowiązków. Trzeba bowiem zaakcentować, że legalizacja obiektu wzniesionego bez wymaganego pozwolenia na budowę nie jest obowiązkiem, a uprawnieniem inwestora (właściciela). Takie stanowisko jest w pełni akceptowane w orzecznictwie (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 marca 2012 r. , sygn. akt II SA/Gd 880/12, LEX nr 1138398, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. akt II OSK 1879/07, LEX nr 478287).

W rozpatrywanej sprawie Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowanego przystąpił do postępowania legalizacyjnego dotyczącego przedmiotowego obiektu magazynowo - składowego wydając postanowienie w dniu 6 kwietnia 2012 r. w oparciu o art. 48 ust. 2 i 3 ustawy Prawo budowlane. W postanowieniu tym organ pierwszej instancji nakazał G. G. jako inwestorowi i współwłaścicielowi działki nr [[...]] przedłożyć w terminie do dnia 15 czerwca 2012 r. ostateczną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a także cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami i pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. W postanowieniu skarżący został pouczony, że w przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ust. 3, zastosowanie znajdzie przytoczony w uzasadnieniu ust. 1 art. 48 ustawy Prawo budowlane, o czym stanowi ust. 4 tego przepisu. Nadto organ poinformował o następnym etapie postępowania legalizacyjnego, informując o opłacie legalizacyjnej związanej z przedmiotowym obiektem.

Jest w sprawie niesporne, że G. G. nie wykonał nałożonych na niego obowiązków oraz nie podjął żadnych czynności celem uzyskania i przedstawienia wymaganych wskazanym postanowieniem dokumentów. Takie ustalenie organu nie budzi wątpliwości, a zatem przedstawione okoliczności sprawy nakładały na organ nadzoru budowlanego obowiązek wydania wobec inwestora nakazu rozbiórki przedmiotowego obiektu.

Zarzut skargi odnoszący się do nieustosunkowania się organu odwoławczego do zgłaszanych dowodów (w tym dowodu z opinii biegłego) jest uzasadniony, w tym zakresie organ naruszył przepis art. 107 § 3 k.p.a., jednakże naruszenie to nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy. Zakres dowodu z opinii biegłego wskazany przez stronę nie mógł mieć znaczenia dla niniejszej sprawy, bowiem to do organu należy zakwalifikowanie danego obiektu jako wymagającego lub niewymagającego pozwolenia na budowę bądź zgłoszenia. Natomiast kwestia możliwości zdejmowania zadaszenia przedmiotowego obiektu jest oczywista i nie wymaga szczególnych dowodów, przy czym nie może to wpłynąć na ocenę, że wybudowany samowolnie obiekt nie jest ogrodzeniem.

W przedstawionych okolicznościach należy podzielić stanowisko organu odwoławczego, że w świetle przepisu art. 48 ust. 1 w związku z ust. 4 ustawy Prawo budowlane prawidłowo nakazano rozbiórkę opisanego szczegółowo w decyzji obiektu budowlanego.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na mocy art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę jako niezasadną oddalił.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...