II SA/Wa 1263/13

Uzasadnienie

Minister Edukacji Narodowej postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 k.p.a., utrzymał w mocy postanowienie [...] Kuratora Oświaty z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy K. z dnia [...] października 2000 r. nr [...] o nadaniu B. D. stopnia nauczyciela mianowanego.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Minister Edukacji Narodowej podniósł, iż pismem z dnia [...] kwietnia 2012 r. J. I. - p. o. Dyrektora Szkoły Podstawowej w P., złożyła wniosek do [...] Kuratora Oświaty o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy K. z dnia [...] października 2000 r., nadającej B. D. stopień nauczyciela mianowanego.

Postanowieniem z dnia[...] czerwca 2012 r., wydanym na podstawie art. 157 § 2 oraz 61a k.p.a., [...] Kurator Oświaty odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o nadaniu B. D. stopnia nauczyciela mianowanego podnosząc, iż J. I. nie jest stroną w postępowaniu o nadanie B. D. stopnia nauczyciela mianowanego.

Uznając, iż wnioskodawczyni posiada interes prawny w żądaniu stwierdzenia nieważności ww. decyzji z dnia [...] października 2000 r. nadającej stopień awansu zawodowego nauczycielowi B. D., J. I. wniosła zażalenie na postanowienie [...] Kuratora Oświaty z dnia [...] czerwca 2013 r.

Minister Edukacji Narodowej nie stwierdził podstaw do uwzględnienia zażalenia i rozstrzygnięciem z dnia [...] października 2013 r. utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, iż zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a., postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Stroną - w myśl art. 28 k.p.a. - jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Zgodnie natomiast z art. 61a § 1 k.p.a., gdy żądanie, o którym mowa w art. 61, zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Postępowanie administracyjne dotyczy interesu prawnego konkretnej osoby wówczas, gdy w tym postępowaniu wydaje się decyzję, która rozstrzyga o prawach i obowiązkach tej osoby, lub rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach innego podmiotu wpływa na prawa i obowiązki tej osoby (vide wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2005 r., sygn. akt II OSK 310/05, publik. LEX nr 190891).

W ocenie organu II instancji, [...] Kurator Oświaty w sposób prawidłowy odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o nadaniu B. D. stopnia nauczyciela mianowanego, ponieważ zaskarżone postanowienie nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach J. I., ani też nie wpływa na jej prawa i obowiązki. Podmiot, dla którego z przepisów prawa materialnego nie wynikają żadne uprawnienia ani obowiązki, nie ma przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., nie jest więc legitymowany do żądania wszczęcia postępowania czy też kwestionowania zapadłych w tym postępowaniu rozstrzygnięć. W konsekwencji, przyjęcie takiej koncepcji legitymacji procesowej strony w postępowaniu administracyjnym powoduje, że organ administracyjny zobowiązany jest zbadać treść żądania podmiotu wnoszącego podanie przed wszczęciem danego postępowania, gdyż postępowanie może być wszczęte tylko wtedy, gdy wniosek taki złożył legitymowany do tego podmiot (vide wyrok NSA z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt I OSK 31/10, publik. LEX 745210).

Organ odwoławczy stwierdził, iż postępowanie administracyjne zakończone wydaniem przez Wójta Gminy K. decyzji z dnia [...] października 2000 r. nadającej B. D. stopień nauczyciela mianowanego nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach J. I., ani też nie wpływa na jej prawa i obowiązki. Wobec tego nie można przyznać J. I. przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a. i łączących się z tym faktem uprawnień.

Minister Edukacji Narodowej podniósł, że zażalenie zostało złożone przez J. I. jako pełniącą obowiązki Dyrektora Szkoły Podstawowej w P.. Decyzja Wójta Gminy K. z dnia [...] października 2000 r. nadająca B. D. stopień nauczyciela mianowanego nie dotyczy praw i obowiązków J. I. jako dyrektora szkoły, co powoduje, że nie ma ona interesu prawnego w przedmiocie rozstrzygnięcia o nadaniu stopnia awansu zawodowego B. D.. Natomiast przywołane w zażaleniu postępowanie, toczące się przed Sądem Rejonowym w L., może wskazywać wbrew twierdzeniom zawartym w zażaleniu, jedynie na interes faktyczny kierującego szkołą, a nie na interes prawny.

Postanowienie Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] kwietnia 2013 r. stało się przedmiotem skargi wniesionej przez J. I. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarżąca zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 28 k.p.a., poprzez błędne przyjęcie, że p.o. dyrektora Szkoły Podstawowej w P. J. I. nie jest stroną postępowania w niniejszej sprawie, nie czyniąc żadnych ustaleń na temat interesu prawnego, czy też braku takiego interesu po stronie wnioskodawcy, co w konsekwencji doprowadziło do odmowy wszczęcia postępowania,

2) art. 61a k.p.a. w zw. z art. 157 § 2 k.p.a., poprzez przyjęcie, że organ I instancji prawidłowo zastosował art. 61a k.p.a. i odmówił wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie, w sytuacji gdy istniały przesłanki do wszczęcia postepowania o stwierdzenie nieważności przedmiotowej decyzji z urzędu, nie czyniąc przy tym żadnych istotnych, merytorycznych rozważań na temat interesu prawnego, czy też braku takiego interesu po stronie wnioskodawcy,

3) art. 7 i 77 k.p.a., polegające na nierozpatrzeniu materiału dowodowego i niepodjęciu jakichkolwiek kroków niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego, tj.: niewyjaśnienie wszystkich okoliczności dotyczących interesu prawnego po stronie wnioskodawcy, a jedynie ograniczenie się do stwierdzenia, że postępowanie administracyjne zakończone wydaniem przez Wójta Gminy K. decyzji z dnia [...] października 2000 nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach skarżącej, ani też nie wpływa na jej prawa i obowiązki w rozumieniu art. 28 k.p.a.,

4) naruszenie art. 8 i 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 126 k.p.a., poprzez nienależyte i błędne uzasadnienie zaskarżonego postanowienia z uwagi na to, że organ drugiej instancji w żaden sposób nie uzasadnił, dlaczego w niniejszej sprawie zdaniem organu postępowanie administracyjne zakończone wydaniem przez Wójta Gminy K. decyzji z dnia [...] października 2000 r. nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach J. I., ani też nie wpływa na jej prawa i obowiązki, oraz dlaczego nie można przyznać skarżącej przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., a ograniczył się tylko i wyłącznie do ponownego przywołania stanowiska organu pierwszej instancji,

5) art. 9 i 11 k.p.a., poprzez niedostateczne wyjaśnienie podstaw i przesłanek utrzymania w mocy postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej wydanej przez Wójta Gminy K. z dnia [...] października 2000 r., ograniczenie się jedynie do ponownego przytoczenia stanowiska organu I instancji, tj. organ nie uzasadnił w żaden sposób, dlaczego w niniejszej sprawie brak jest podstaw do wszczęcia postępowania z urzędu w sytuacji, gdy organ przyjął, że skarżącemu nie można przyznać przymiotu strony (art. 28 k.p.a.), jak również niewyjaśnienie, z jakich powodów zdaniem organu postępowanie administracyjne zakończone wydaniem przez Wójta Gminy K. decyzji z dnia [...] października 2000 r. nie wpływa na prawa i obowiązki skarżącej,

6) art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 144 k.p.a., poprzez utrzymanie w mocy postanowienia z dnia [...] maja 2013 r. wydanego przez [...] Kuratora Oświaty, pomimo odmowy wszczęcia przez ten organ przedmiotowego postępowania na podstawie art. 61a k.p.a., w sytuacji braku podstaw do jego zastosowania w niniejszej sprawie.

Skarżąca ponadto podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego, tj. art. 10 ust. 1 i 8, art. 11 Karty Nauczyciela oraz art. 39 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, poprzez ich niezastosowanie w niniejszej sprawie, w sytuacji gdy z przepisów tych można wywieść interes prawny po stronie skarżącej.

Z powyższych powodów skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości, a także poprzedzającego go postanowienia organu I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła m.in., iż w niniejszej sprawie organ nie miał podstaw do zastosowania regulacji zawartej w art. 61 a § 1 k.p.a., gdyż skarżąca we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Wójta Gminy K. z dnia [...] października 2000 r. powoływała się na własny prawny interes w tej sprawie. W myśl bowiem art. 10 ust. 1 Karty Nauczyciela, stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się w szkole, a w przypadku powołania zespołu szkół jako odrębnej jednostki organizacyjnej - w zespole szkół na podstawie umowy o pracę lub mianowania, z zastrzeżeniem ust. 8. Zaś ust. 8 stanowi, iż nie można nawiązać stosunku pracy z nauczycielem, który nie spełnia warunków, o jakich mowa w ust. 5 pkt 2 - 5, z zastrzeżeniem ust. 9. Zgodnie natomiast z art. 11 ww. ustawy, dyrektor szkoły nawiązuje z nauczycielem stosunek pracy odpowiednio na podstawie umowy o pracę lub mianowania na stanowisku zgodnym z posiadanymi przez nauczyciela kwalifikacjami oraz zgodnie z posiadanym przez nauczyciela stopniem awansu zawodowego. Powyższe przepisy mają istotne znaczenie w związku ze stwierdzeniem wygaśnięcia z mocy prawa przez Wójta Gminy J. stosunku pracy B. D. z dniem [...] lutego 2012 r. na podstawie art. 9 ust.1 pkt 1, art. 10 ust. 5 pkt 5, art.10 ust.8 w zw. z art. 26 ust.1 pkt 5 Karta nauczyciela i toczącym się w odniesieniu do powyższego postępowaniem sądowym. Sprawa ta jest przedmiotem rozpoznania przez Sąd Rejonowy [...] w L., [...] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt [...]. Połączona została ponadto do wspólnego rozpoznania ze sprawą o zapłatę B. D. wynagrodzenia przysługującego nauczycielowi z przygotowaniem pedagogicznym. W postępowaniu tym wnioskodawca jest stroną pozwaną, a powódka domaga się ustalenia istnienia stosunku pracy na stanowisku nauczyciela w Szkole Podstawowej w P. oraz o przywrócenie powódki do pracy na stanowisku dyrektora tej Szkoły. W sprawie tej powódka podnosi, że fakt posiadania przez nią przygotowania pedagogicznego wynika z aktów nadania stopnia nauczyciela mianowanego i dyplomowanego. Tym samym skarżąca jako p.o. dyrektora Szkoły posiada interes prawny, a ewentualne zatrudnienie przez J. I. B. D. jako osoby bez kwalifikacji stanowiłoby rażące naruszenie prawa przez wnioskodawczynię oraz negatywnie wpływałoby na jakość kształcenia. Ponadto spowoduje skutki nie do zaakceptowania z obowiązującym porządkiem prawnym.

W odpowiedzi na skargę Minister Edukacji Narodowej wniósł o jej oddalenie oraz podtrzymał argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W świetle art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym stosownie do § 2 ust. 1 powołanej ustawy, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Dokonując kontroli legalności zaskarżonego postanowienia, Sąd nie stwierdził, aby organ podejmujący w badanej sprawie rozstrzygnięcie, dopuścił się naruszenia prawa.

Przedmiotem skargi do Sądu jest postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego, a więc rozstrzygnięcie o charakterze proceduralnym, które ze swej istoty zamyka drogę do merytorycznego rozstrzygnięcia indywidualnej sprawy administracyjnej.

Badanie legalności takiego aktu musi zatem ograniczać się do kwestii ściśle procesowych, a do zagadnień prawa materialnego odwoływać się tylko w zakresie niezbędnym dla oceny prawidłowości zastosowanych w zaskarżonym postanowieniu przesłanek odmowy wszczęcia postępowania.

Zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a., postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Jednakże stosownie do art. 61a k.p.a., gdy żądanie, o którym mowa w art. 61, zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

Z treści zaskarżonego postanowienia wynika, że odmowa wszczęcia postępowania nadzorczego na wniosek skarżącego Wójta Gminy J. została spowodowana brakiem po stronie wnioskodawcy przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a.

Zgodnie z art. 157 § 2 k.p.a., postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na żądanie strony, a każda sprawa prowadzona w trybie nadzwyczajnym, zaś w tej konkretnej sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji, jest sprawą nową. Oznacza to w praktyce, że w porównaniu do sprawy prowadzonej w trybie zwykłym, mogą wystąpić ponadto inne strony oprócz tych, które brały udział w zakończonej wydaniem decyzji i są to przyczyny podmiotowe, zaś w myśl art. 61a k.p.a., gdy żądanie, o którym mowa w art. 61, zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Z kolei według art. 28 k.p.a., stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Interes prawny przejawia się w tym, że określony podmiot ma roszczenie o przyznanie mu uprawnienia lub zwolnienia z nałożonego obowiązku, przy czym przyjmuje się w doktrynie prawa administracyjnego oraz w judykaturze, że pojęcie interesu prawnego ma charakter obiektywny i istnieje wówczas, gdy jego źródło istnieje w przepisach prawa materialnego i to odnoszących się wprost do sytuacji danego podmiotu, z którego można wywieść dla niego określone prawa lub obowiązki (patrz J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2004, s. 88). Stąd też o legitymizacji interesu prawnego nie decyduje sama wola strony lub też jej subiektywne przekonanie, lecz okoliczność istnienia przepisu prawa materialnego pozwalającego zakwalifikować interes tego podmiotu, jako prawny i przyjmuje się, że "związek normatywny między interesem prawnym lub obowiązkiem danego podmiotu a postępowaniem administracyjnym wyraża się w tym, że postępowanie "dotyczy" interesu prawnego lub obowiązku tego podmiotu. Postępowanie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku konkretnego podmiotu w tym sensie, że w wyniku takiego postępowania wydaje się decyzję, która rozstrzyga o prawach lub obowiązkach tej osoby lub rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach jednego podmiotu wpływa na prawa i obowiązki innego podmiotu. W pierwszym przypadku postępowanie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku danego podmiotu w sposób bezpośredni w tym znaczeniu, że decyzja administracyjna rozstrzyga o jego prawach i obowiązkach, w drugim – postępowanie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku innego podmiotu w sposób pośredni, decyzja bowiem nie rozstrzyga wprost o jego prawach i obowiązkach, lecz jedynie oddziaływuje na jego prawa i obowiązki wskutek powiązania sytuacji prawnej adresata decyzji z tym podmiotem (vide: M. Jaśkowska, A. Wróbel, Komentarz k.p.a. Wyd. Lex Wolters Kluwer Business. Warszawa 2009 r., str. 224). Z kolei od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, kiedy to jednostka jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, lecz nie może wskazać przepisu prawa powszechnie obowiązującego, który stanowiłby podstawę jej roszczeń i w konsekwencji uprawniał ją do żądania stosownych czynności organu administracji. Reasumując, o tym, czy jest się stroną danego postępowania administracyjnego decyduje przepis prawa materialnego pozwalający zakwalifikować interes podmiotu, jako "interes prawny".

W niniejszej sprawie skarżąca – pełniąca obowiązki dyrektora szkoły - wniosła o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy K. z dnia [...] października 2000 r. o nadaniu B. D. stopnia nauczyciela mianowanego. Wnioskodawczyni własnego interesu prawnego w tym postępowaniu upatruje w przepisach ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 191) ustalających kompetencje dyrektora szkoły do kształtowania stosunku pracy nauczycieli zatrudnianych przez ten organ w szkole.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się w szkole, a w przypadku powołania zespołu szkół jako odrębnej jednostki organizacyjnej - w zespole szkół na podstawie umowy o pracę lub mianowania, z zastrzeżeniem ust. 8. W świetle art. 10 ust. 5 pkt 5 ww. ustawy, stosunek pracy z nauczycielem mianowanym i z nauczycielem dyplomowanym nawiązuje się na podstawie mianowania, jeżeli m. in. posiada kwalifikacje wymagane do zajmowania danego stanowiska. Przepis art. 10 ust. 8 tej ustawy wskazuje, iż nie można nawiązać stosunku pracy z nauczycielem, który nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 5 pkt 2-5, z zastrzeżeniem ust. 9. Natomiast powołany ust. 9 dopuszcza, w przypadku zaistnienia potrzeby wynikającej z organizacji nauczania lub zastępstwa nieobecnego nauczyciela, w tym w trakcie roku szkolnego, jeżeli nie ma możliwości zatrudnienia osoby posiadającej wymagane kwalifikacje, można za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny zatrudnić nauczyciela, który nie spełnia warunku wymienionego w ust. 5 pkt 5.

Zgodnie z art. 11 powołanej ustawy, dyrektor szkoły nawiązuje z nauczycielem stosunek pracy odpowiednio na podstawie umowy o pracę lub mianowania na stanowisku zgodnym z posiadanymi przez nauczyciela kwalifikacjami oraz zgodnie z posiadanym przez nauczyciela stopniem awansu zawodowego.

Powyższe przepisy regulują zakres kompetencji jakie posiada dyrektor szkoły zatrudniając w niej nauczyciela, które sprowadzają się w istocie do dokonania formalnej weryfikacji, czy nauczyciel ubiegający się o zatrudnienie legitymuje się określonymi kwalifikacjami (dokumentem - w tym wypadku aktem mianowania) do objęcia wolnego stanowiska. Nie nadają natomiast dyrektorowi szkoły jakichkolwiek innych uprawnień w zakresie dokonywania merytorycznej oceny kwalifikacji kandydata.

W analizowanym stanie faktycznym sprawy B. D. nie ubiegała się o zatrudnienie w szkole zarządzanej przez skarżącą. W dacie orzekania przez organ nie była podległym dyrektorowi Szkoły Podstawowej w P. nauczycielem, ani nawet kandydatem na objecie wolnego wakatu. Dotychczasowy stosunek pracy został z nią wygaszony z mocy prawa na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 Karty Nauczyciela, zaś prawidłowość wygaszenia tego stosunku pracy stała się przedmiotem oceny przez Sąd Rejonowy [...] w L., [...] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt [...]. W zaistniałym stanie faktycznym i prawnym nie sposób doszukać się bezpośredniego, a nawet pośredniego oddziaływania postępowania o stwierdzenie nieważności nadania B. D. stopnia awansu zawodowego nauczyciela mianowanego, a sferą praw i obowiązków skarżącej pełniącej obowiązki Dyrektora Szkoły Podstawowej w P.

Jak podaje J. I. w skardze, ewentualne zatrudnienie B. D., ma charakter przyszły, niepewny i w dacie orzekania przez organ ta okoliczność nie tworzyła więzi prawnej pomiędzy B. D. a kompetencjami skarżącej wynikającymi z art. 39 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.).

W tym miejscu podkreślić wypada, iż pojęcie interesu prawnego ma charakter obiektywny i istnieje wówczas, gdy jego źródło istnieje w przepisach prawa materialnego i to odnoszących się wprost do sytuacji danego podmiotu, z którego można wywieść dla niego określone prawa lub obowiązki. Związek pomiędzy interesem prawnym a postępowaniem administracyjnym pozwalającym na przyjęcie, że interesu tego dotyczy postępowanie musi być bezpośredni, konkretny i realny. Przy takim związku należy eliminować sytuacje, w których skutki wcześniejszej konkretyzacji normy prawnej w odniesieniu do jednego podmiotu, pośrednio wpływają na sytuację prawną innego podmiotu – patrz wyrok WSA w Opolu z dnia 12 lutego 2013 r., sygn. akt II SA/Op 533/12 (publik. LEX nr 1287001). W tym kontekście na gruncie niniejszej sprawy organy zasadnie przyjęły, że J. I., zarówno jako osoba fizyczna, jak i pełniąca obowiązki dyrektora Szkoły Podstawowej w P. nie miała legitymacji, aby doprowadzić do wszczęcia postępowania nadzorczego, którego przedmiotem byłaby kontrola prawidłowości nadania poprzedniemu dyrektorowi tej szkoły B. D. aktu mianowania.

Źródłem interesu prawnego J. I. nie może być podnoszona w skardze okoliczność prowadzonego przed sądem powszechnym – sądem pracy postępowania z powództwa B. D. przeciwko organowi prowadzącemu szkołę - Wójtowi Gminy J.. Z uwagi na powyższe postępowanie skarżąca, jako pełniąca obowiązki dyrektora Szkoły Podstawowej w P., mogła być zainteresowana stwierdzeniem nieważności aktu nadania poprzedniemu dyrektorowi tej szkoły B. D. stopnia awansu zawodowego, nie oznacza to jednak, iż ma interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a., a co najwyżej posiada interes faktyczny, który nie stwarza legitymacji procesowej do bycia stroną w postępowaniu o stwierdzenie nieważności aktu nadania B. D. stopnia awansu zawodowego.

Dodać należy, iż przedmiotem niniejszego postępowania było badanie tylko przesłanek warunkujących dopuszczalność wniosku skarżącego o wszczęcie postępowania nadzorczego. Organ administracji, wbrew postulatom skargi, nie mógł w tym postępowaniu zajmować się oceną, czy zarzuty stawiane przez skarżącego uzasadniają wszczęcie postępowania nadzorczego z urzędu. Także ocena zgodności z prawem postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania na podstawie art. 61a k.p.a. nie może prowadzić do dokonania przez sąd materialno-prawnej oceny zasadności żądania – patrz wyrok WSA w Szczecinie z dnia 19 września 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 509/13 (publik. LEX nr 1395562).

W tym stanie sprawy, nie podzielając argumentów skargi i uznając, że zaskarżone postawienie prawa nie narusza, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.