II SA/Łd 1075/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] znak [...] Wojewoda [...] po rozpatrzeniu odwołania K. i S. K., utrzymał w mocy decyzję Starosty[...] , wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej z dnia [...] nr[...].

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy niniejszej wnioskiem z dnia 15 kwietnia 2010 r., uzupełnionym w dniu 7 maja 2010 r. oraz w dniu 20 maja 2010 r. K. A.-P. działając w imieniu podmiotu realizującego cel publiczny – A S.A. (obecnie: B S.A.) wystąpiła o ustalenie odszkodowania za szkody powstałe wskutek wybudowania na działce nr 125 obręb O. gmina K., odcinka linii elektroenergetycznej 400 kV relacji A do Stacji T.

W toku postępowania ustalono, że decyzją Starosty [...] z dnia [...] nr [...] oraz ostateczną decyzją Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] ograniczono sposób korzystania z nieruchomości położonej w obrębie O., gm. K. oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 125 o pow. 0,70 ha, stanowiącej własność S. i K. K., dla której Sąd Rejonowy w W. Zamiejscowy VII Wydział Ksiąg Wieczystych w P. prowadzi księgę wieczystą KW nr[...], przez udzielenie A S.A. (obecnie: B S.A.) zezwolenia na założenie i przeprowadzenie linii elektroenergetycznej 400 kV B.-T., w tym na podwieszenie przewodów linii elektroenergetycznej przez działkę nr 125.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Starosta [...] wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej ustalił na rzecz K. i S. K. odszkodowanie za szkody powstałe wskutek ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej w obrębie O., gm. K. oznaczonej jako działka nr 125 o pow. 0,70 ha, przez wybudowanie odcinka linii elektroenergetycznej 400 kV relacji A do Stacji T. w wysokości 23.041,00 zł (pkt 1), zobowiązał do wypłaty odszkodowania określonego w pkt. 1 B S.A. (pkt 2) i stwierdził, że wypłata odszkodowania ma nastąpić jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie odszkodowania stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego.

W odwołaniu od tej decyzji K. i S. K. zarzucili organowi I instancji oparcie decyzji na nierzetelnej opinii, zawierającej błędne założenia i nieaktualne dane. Podnieśli, że operat ustala utratę pożytków tylko w 2010 r. a nie obejmuje lat następnych. Nie uwzględnia także aktualnych wartości 1 m2 gruntu, jak również faktu, że na nieruchomości nie można wybudować jakiegokolwiek budynku czy budowli, a także czy i jakie straty powstaną w przyszłości z powodu braku możliwości zagospodarowania i wykorzystania tzw. rozlewiska znajdującego się od strony zachodniej przedmiotowej działki.

Wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] Wojewoda [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W jej uzasadnieniu organ przywołując brzmienie art. 124 ust. 1 i 4, art. 128 ust. 4, art. 129 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) wskazał, że zgodnie z mapą ewidencyjną gruntów z uwidocznioną służebnością gruntową z dnia 5 marca 2008 r., stanowiącą integralną część decyzji Starosty [...] nr[...] , obszar ograniczonego użytkowania na działce nr 125 wynosi 1878 m2.

Do wniosku o ustalenie odszkodowania załączono dokumenty świadczące o zaistnieniu okoliczności wywołującej dopuszczalność zgłoszenia żądania ustalenia odszkodowania, tj. zakończenia budowy urządzenia w obrębie nieruchomości. Przedłożono decyzję Starosty [...] z dnia [...] nr [...] oraz ostateczną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę A S.A. (obecnie B S.A.) linii energetycznej napowietrznej 400 kV B.-T. na działkach położonych w gminie K., m.in. na działce oznaczonej numerem 125, położonej w obrębie O. oraz oświadczenie kierownika budowy C Sp. z o.o. z dnia 10 maja 2010 r., z którego wynika, że na działce położonej w O., gm. K. o numerze 125, stanowiącej własność S. i K.K. całość prac została wykonana, podwieszono przewody robocze i odgromowe oraz stwierdzono, że w trakcie robót nie wystąpiły szkody w pożytkach rolnych.

W dniu 25 kwietnia 2012 r. sporządzono dla potrzeb niniejszego postępowania operat szacunkowy autorstwa rzeczoznawcy majątkowego F. Ś., określający wartości poniesionych szkód wskutek ograniczenia sposobu korzystania z przedmiotowej nieruchomości gruntowej. W dniu 20 maja 2013 r. rzeczoznawca majątkowy na podstawie art. 156 ust. 3 u.g.n. potwierdził aktualność operatu szacunkowego. Jak wyjaśniono zakres i zasięg powstałych szkód jest uzależniony od rodzaju infrastruktury nadziemnej, parametrów technicznych infrastruktury, technicznych aspektów przebiegu procesu inwestycyjnego, okresu rozpoczęcia i zakończenia procesu inwestycyjnego, sposobu aktualnego użytkowania nieruchomości. Liniowy charakter infrastruktury przebiegającej przez nieruchomości o różnym przeznaczeniu, różnym użytkowaniu i różnej intensywności użytkowania powoduje konieczność wydzielenia jednorodnych obszarów wykorzystania nieruchomości i stosowania do nich odrębnych procedur szacowania. Różne rodzaje szkód występujących na tej samej nieruchomości wymagają zastosowania odrębnych sposobów określenia ich wielkości. Wielkość szkody powinna być określona według stanu przedmiotu szacowania na dzień zaistnienia szkody i cen z daty ustalenia odszkodowania. Stan nieruchomości przyjęto na dzień - 28 lipca 2008 r. Przedmiotowa nieruchomość to działka zabudowana stanowiąca użytek rolny (RV i RVI), jej otoczenie stanowią tereny zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej jednorodzinnej oraz użytki rolne. Działka położona jest przy drodze gminnej z nawierzchnią asfaltową z uzbrojeniem: wodociąg, sieć energetyczna NN. Część działki, nad którą przebiegają dwie linie WN, znajduje się w strefie ochronnej. Na działce wydzielono pas technologiczny o szerokości 2 x 32 m do obsługi nowowybudowanej linii elektroenergetycznej 400 kV relacji B. – T. o pow. 0,1878 ha. W zakresie stref ochronnych obiektów elektroenergetycznych wzdłuż linii wysokiego napięcia 400 kV- 80,0 m (po 40 m od osi), obowiązuje zakaz zabudowy kubaturowej, urządzeń do zraszania pól (wszelkie prace budowlane i instalacyjne powinny odbywać się pod nadzorem właściwego gestora sieci energetycznej). Warunki glebowo-środowiskowe dość dobre.

W operacie przytoczono zapisy z dziennika budowy dotyczące montażu przewodów roboczych w sekcji naciągowej od słupa nr 70 do 776, zgłoszenia wykonania uziemienia słupów na stanowiskach nr 71-76, montażu przewodów odgromowych od słupa 70-76, zgłoszenia zakończenia w dniu 21 maja 2010 r. prac montażowych na odcinku od słupa 71 do nr 76 linii 400kV (odcinek C ), uporządkowanie i przywrócenie terenu do stanu pierwotnego. Wobec braku wpisu dotyczącego powierzchni, na której została zniszczona uprawa żyta na pow. 849 m2 i "zajeżdżony" grunt podczas budowy linii - montażu przewodów napowietrznych, przyjęto zgłoszoną przez współwłaścicieli nieruchomości pow. 800 m2.

W dacie wizji lokalnej, tj. 16 kwietnia 2012 r. nie stwierdzono na gruncie uszkodzeń wierzchniej warstwy gleby, czy nierówności terenu w obrębie pasa technologicznego. Na części rolnej działki były pozostałości samosiewu gorczycy z 2011 r., a na końcowej części działki - po zaoranym pastwisku były w zagłębieniach kałuże wody.

Załączone sprawozdanie nr EE/LA1/37/11 z pomiarów natężenia pola elektrycznego i magnetycznego 50 Hz w wybranych przęsłach linii elektroenergetycznej 400 kV relacji B.-T. wskazuje w punkcie 6, że zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem Ministra Środowiska nie występują wartości natężenia pola elektrycznego większe niż 10 kV/m - czyli wartości dopuszczalnej dla obszarów dostępnych dla ludzi. Badania potwierdziły również, że nie występują wartości natężenia pola magnetycznego większe od 60 A/m - czyli wartości dopuszczalnej dla obszarów dostępnych dla ludzi i granicznej dla lokalizacji budynków mieszkalnych.

Również wyniki pomiaru hałasu nie przekraczają dopuszczalnych poziomów zarówno w dzień jak i w nocy.

W operacie wskazano, że wartość gruntów dla pasa ochronnego, związanego z obiektem liniowym powinna odpowiadać wartości gruntu inwestycyjnego, pozyskiwanego dla budowy podobnych obiektów, ponieważ pasy te są wprowadzane do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego uchwałami rad gmin jako grunty służebne, związane z określonym rodzajem infrastruktury technicznej.

Dla potrzeb wyceny przeprowadzono analizę cen transakcyjnych nieruchomości gruntowych, niezabudowanych będących przedmiotem obrotu na rynku lokalnym. Analizą objęto kilkadziesiąt transakcji na rynku lokalnym. W wyniku analizy odrzucono transakcje, w których deklarowane ceny wyraźnie odbiegały od cen średnich (ceny skrajne). Ceny nieruchomości przyjętych do analizy porównawczej zawierały się w przedziale cenowym od 8,90 zł/m2 do 17,52 zł/m2. Cena średnia wyniosła - 11,53 zł/m2 (149,93 zł/m2 : 13 = 11,53 zł/m2).

Rzeczoznawca określił zmniejszenie wartości nieruchomości na kwotę – 18.799,00 zł. Dokonując obliczeń wskazał, że pas technologiczny wynosi 1878 m2, wartość rynkowa gruntu - 14,30 zł/m2, zaś współczynnik uwzględniający elementy wpływające na wartość szacowanego prawa rzeczoznawca określił na poziomie - 0,70 (1878 x 14,30 x 0,70 = 18.799,00 zł). Z kolei ujemny wpływ na wartość części budowlanej działki określono na poziomie 10 % licząc od jej wartości rynkowej. Ustalono, że powierzchnia części nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę wyniosła 2175 m2. Wartość części przedmiotowej nieruchomości wyniosła 31.103,00 zł (2175 m2 x 14,30 zł/m2 = 31.103,00 zł). Stąd oceniono, że wartość części budowlanej nieruchomości zmniejszyła się o 3.110,00 zł (31.103,00 zł x 0,10 = 3.110, 00 zł).

Wartość szkód w pożytkach określono na kwotę 1.132,00 zł. Wartość plonów określono na kwotę 311 zł. Wskazano również, że z związku z "zajeżdżeniem" pola czasowo obniżono urodzajność gleby poprzez uszkodzenie jej struktury, spowodowało to również przejściowe obniżenie plonu zboża (żyta). Wartość ubytków plonów wyniosła 156 zł, koszt dodatkowego nawożenia 35,00 zł, zaś koszt nawożenia organicznego 630,00 zł.

Biorąc po uwagę powyższe łączna wartość ustalonego odszkodowania wyniosła 23.041 zł (18.799 + 3.110 + 1.132 = 23.041).

Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu rzeczoznawca majątkowy wskazał, że przytoczone w operacie transakcje spełniają wymogi transakcji wolnorynkowych, zawartych w trybie cywilno-prawnym w okresie 20.08.2010-15.02.2012 r. (operat datowany jest na 25 kwietnia 2012 r.). Dotyczą one działek pod zabudowę siedliskową i jednorodzinną oraz celu publicznego. Natomiast wartość szkód w pożytkach dotyczy tylko przytoczonego w operacie okresu, ponieważ brak jest jakichkolwiek przyczyn do wyłączenia działki czy jej części z uprawy. Rzeczoznawca zaznaczył, że operat został opracowany po wysłuchania relacji stron i przyjęciu do spisanego protokołu informacji wnioskodawców dotyczącej rodzaju i rozmiary szkód w plonach, gdyż od wykonawcy sieci nie zgłoszono zaistnienia szkód.

Ponadto rzeczoznawca wskazał, że na nieruchomości rozpoczęto rozbudowę dotychczasowego budynku mieszkalno-gospodarczego na budynek mieszkalny, parterowy z poddaszem użytkowym, co przeczy jakoby nie istniała możliwość zagospodarowania działki poprzez zabudowę. Strefa zabudowy oznaczona na załączniku do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynosi 70 m od ulicy i przeznaczona jest pod zabudowę zagrodową i mieszkaniową jednorodzinną (4RM/MN), a pozostała część pod uprawy polowe (R). Budynek zlokalizowano około 27 m od ulicy. Rzeczoznawca wskazał, że linia napowietrzna przebiega około 67 m od budynków i wykonanych fundamentów.

Rzeczoznawca po raz kolejny odnosząc się do zarzutów odwołujących, w piśmie z dnia 20 maja 2013 r. stwierdził, iż zarzut małżonków K. dotyczący odległości linii napowietrznej od budynków i wykonanych fundamentów jest bezzasadny, ponieważ taśmą stalową wykonano pomiar w obecności zainteresowanych, a protokół z czynności rzeczoznawcy został podpisany przez p. K. Linia napowietrzna przebiega około 107m od ulicy. Istniejący budynek z nowymi fundamentami pod rozbudowę, zlokalizowany jest około 27m od ulicy. Poza tym stosownie do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy K. z dnia 23 marca 2007 r. strefa zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej jednorodzinnej (RM/MN) wynosi około 75 m od ulicy w głąb działki.

W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że analizowany operat szacunkowy sporządzony został zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego i może być użyty do celu dla jakiego został sporządzony. W opiniowanym operacie rzetelnie i odpowiednio dla celu wyceny opisano stany nieruchomości oraz przeznaczenie. Należycie sprecyzowano i sformułowano cel wyceny oraz jego zakres. Daty istotne dla procesu wyceny również przyjęto prawidłowe. Przedstawiono wybór odpowiedniej metodyki i techniki wyceny. Załączono i podano w treści operatu dane wykorzystane w procesie szacowania. Zamieszczono stosowne klauzule i oświadczenia potwierdzające dokonanie wyceny zgodnie z przepisami prawa.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi K. i S. K. wnieśli o uchylenie decyzji organów obu instancji zarzucając naruszenie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 102 poz. 651 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego dotyczącej ustalenia odszkodowania za zajęcie pasa ochronnego na ich działce w obrębie O. dla potrzeb inwestycji realizowanej przez A obecnie B S.A ul. A z powodu bezkrytycznego przyjęcia przez Starostę [...] opinii rzeczoznawcy F. Ś., do której wnioskodawcy złożyli szereg zastrzeżeń, z których żaden nie został uwzględniony mimo wykazania błędnych założeń i nieaktualnych danych, przez co opinia ta jest nierzetelna i nie powinna stanowić podstawy rozstrzygnięcia wysokości odszkodowania, a nadto braku wskazania podstawy prawnej przy odrzucaniu wniosku o jej zmianę, jak również tego, że operat ten jest już nieaktualny skoro pochodzi z 25 kwietnia 2012 r. W rezultacie określone decyzją odszkodowanie jest znacząco zaniżone.

W motywach skargi strony wskazały, że w dniu 24 września 2010 r. w Siedzibie Starostwa Powiatowego w P. odbyła się rozprawa, w czasie której wnosili o dokonanie pomiaru hałasu tejże linii w porze jesienno-zimowej. W rezultacie zbadano hałas w miesiącach letnich 2011 r. i - zdaniem skarżących - wynik badania jest niemiarodajny.

Na zlecenie Starosty [...] w kwietniu 2012 r. został sporządzony kolejny operat szacunkowy, którego autorem był rzeczoznawca F. Ś. Po otrzymaniu do wglądu tego dokumentu wnioskodawcy wnieśli szereg zastrzeżeń, które zostały opisane w piśmie z dnia 15 czerwca 2012 r. Zastrzeżenia dotyczyły ujętej przez tego biegłego wartości 1 m2 ceny ziemi, przyjęcie jako podstawy wyceny podobnych transakcji z 2010 r., a także nie podania przez biegłego przeznaczenia działek, które były przedmiotem transakcji. Ponadto skarżący zgłosili również inne zastrzeżenia do operatu, które były przedmiotem oceny biegłego, jednakże ostatecznie nie zostały one uwzględnione. Skarżący zakwestionowali parametry, które biegły przyjął do obliczeń takie jak: odległość budynku mieszkalnego do ulicy jest 27m a powinno być 37m, odległość od domu do linii energetycznej wynosi 57m a nie 67m, jak również ceny transakcji innych działek z 2010 i 2011 r. a nie z 2012 r. które były by bardziej miarodajne.

Protokół czynności rzeczoznawcy majątkowego z dnia 16 kwietnia 2012 r. nie został podpisany przez skarżącego oraz pracownika geodezji mimo, że uczestniczył w tej czynności. W tej sytuacji trudno uznać ten dokument jako dokument urzędowy. Skarżąca zdecydowała się podpisać ten protokół, mimo że w spornym zakresie był i jest nadal dla niej nieczytelny i nie otrzymała jego kopii zaraz po jego sporządzeniu. W czasie sporządzenia tego protokołu biegły zmierzył tylko odległość od ulicy do osi linii słupa, który stoi na działce sąsiada a co do reszty pomiaru stwierdził, że znajdują się one w innych dokumentach.

Ponadto przedłożone skarżącym sprawozdania są niekompletne, przez co nie było możliwe dokładne zapoznanie się z tymi sprawozdaniami i zgłoszenie ewentualnych uwag. Z pierwszej strony tych sprawozdań wynika np. że inż. I. M. raz występuje jako kierownik pracy a innym razem, że autoryzował to sprawozdanie. W sprawozdaniu błędnie podano, że budynek znajduje się w odległości 100 metrów od osi a faktycznie jest to odległość około 57 metrów (w rubryce uwagi). Podanie błędnej odległości pozwala stwierdzić, iż stopień natężenia hałasu został nieprawidłowo ustalony. Wnioskodawcy z powodu tejże inwestycji domagali się przydzielenia im innej działki w innym miejscu, na której mogliby odtworzyć infrastrukturę wykonaną na przedmiotowej działce. Proponowana przez biegłego kwota odszkodowania jest rażąco niska w stosunku do rzeczywistego ubytku wartości tej działki na skutek tej inwestycji. Obecnie skarżący muszą zaniechać dalszych planów inwestycyjnych. Po nabyciu tejże działki wnioskodawcy planowali osiedlić się na niej po przejściu na emeryturę - celem poprawy dla siebie warunków klimatyczno-zdrowotnych, a także zagospodarować ją dla potrzeb działalności agroturystycznej. Planowali ją również rozbudować nie tylko dla siebie, ale także rodziny. Tego argumentu biegły w ogóle nie uwzględnił w swojej opinii. Zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi ustalenia wielkości szkody przy jej wyliczaniu należy uwzględnić wszystkie aspekty jej powstania. Po nabyciu tejże działki co miało miejsce w 1999 r. była ona uprawiana do 2009 r. Po tej dacie uprawa czegokolwiek na tej działce jest niemożliwa z uwagi na zrealizowaną inwestycję i zalewanie jej części do strony zachodniej tj. końcowej linii działki. Aby część zalewową działki o obszarze 29 m x 35 m można było uprawiać należałoby dokonać nawiezienia ziemi uprawnej. Wyłączony obszar działki miał najżyźniejszą glebę, której nawiezienie byłoby możliwe jednakże koszt tej operacji wyniósłby nawet więcej niż 30.000 zł co wynika z ustnego oświadczenia rzeczoznawcy, który sporządzał protokół w dniu 16 grudnia 2012 r. Kwestia ta została podniesiona w piśmie z dnia 15 grudnia 2012 r. do Starosty Pajęczańskiego. Skarżący od 2009 r. nie uprawiają części działki od strony zachodniej, natomiast od 2011 r. zaprzestali jakichkolwiek upraw z powodu wybudowania linii energetycznej.

Odpowiadając na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w motywach kwestionowanej decyzji.

Na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2014 r. skarżąca poparła skargę i oświadczyła, że odległość jej budynku od linii napowietrznej wynosi 57m, a nie 67m jak twierdzi organ.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – przywoływanej dalej w tekście jako "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, sąd administracyjny bada, czy zaskarżony akt administracyjny (decyzja, postanowienie) jest zgodny z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami proceduralnymi normującymi podstawowe zasady postępowania przed organami administracji publicznej.

Sąd badając legalność zaskarżonej decyzji Wojewody [...] orzekającej o utrzymaniu w mocy decyzji Starosty[...] , wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej o ustaleniu na rzecz K. i S. małżonków K. odszkodowania w wysokość 23.041,00 zł za szkody powstałe wskutek ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości położonej w obrębie O., gm. K., oznaczonej jako działka nr ewid. 125, o pow. 0,70 ha, przez wybudowanie odcinka linii elektroenergetycznej 400kV relacji A do Stacji T. i zobowiązaniu do wypłaty odszkodowania B S.A. stwierdził, że została ona wydana zgodnie z przepisami obowiązującego prawa, wobec czego brak jest podstaw do usunięcia jej z obrotu prawnego.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (j.t. Dz.U. z 2010 r. nr 102, poz. 651 ze zm.) – przywoływanej dalej w skrócie jako "u.g.n.". Stosownie do treści art. 124 ust. 1 i 4 u.g.n. starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. W rozumieniu art. 128 ust. 4 u.g.n. odszkodowanie przysługuje za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120 i 124-126. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek tych zdarzeń zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu. Wysokość odszkodowania ustala się według stanu, przeznaczenia i wartości, wywłaszczonej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu. W przypadku gdy starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje odrębną decyzję o odszkodowaniu, wysokość odszkodowania ustala się według stanu i przeznaczenia nieruchomości w dniu pozbawienia lub ograniczenia praw, a w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 3 i art. 106 ust. 1, według stanu i przeznaczenia nieruchomości odpowiednio w dniu wydania decyzji o podziale lub podjęcia uchwały o przystąpieniu do scalenia i podziału oraz jej wartości w dniu wydania decyzji o odszkodowaniu. Przepis art. 134 stosuje się odpowiednio (art. 130 ust. 1 u.g.n.). Ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości (art. 130 ust. 2 u.g.n). Rzeczoznawca majątkowy sporządza na piśmie opinię o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego (art. 156 ust. 1 u.g.n.). Operat szacunkowy może być wykorzystywany do celu, dla którego został sporządzony, przez okres 12 miesięcy od daty jego sporządzenia, chyba że wystąpiły zmiany uwarunkowań prawnych lub istotne zmiany czynników, o których mowa w art. 154 (art. 156 ust. 3). Operat szacunkowy może być wykorzystywany po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3, po potwierdzeniu jego aktualności przez rzeczoznawcę majątkowego. Potwierdzenie aktualności operatu następuje przez umieszczenie stosownej klauzuli w operacie szacunkowym przez rzeczoznawcę, który go sporządził (art. 156 ust. 4 u.g.n.).

Obowiązek zapłaty odszkodowania za szkody powstałe wskutek zdarzeń wymienionych w art. 124, art. 124b, art. 125 i art. 126 oraz za zmniejszenie wartości nieruchomości z tego powodu obciąża osobę lub jednostkę organizacyjną, która uzyskała zezwolenie odpowiednio na założenie lub przeprowadzenie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń, o którym mowa w art. 124 ust. 1, albo zezwolenie na wykonanie czynności związanych z konserwacją, remontami, usuwaniem awarii oraz usuwaniem z gruntu, o którym mowa w art. 124b ust. 1, albo zezwolenie na czasowe zajęcie nieruchomości w przypadku siły wyższej lub innej nagłej potrzeby zapobieżenia powstaniu znacznej szkody albo przedsiębiorcę, który na podstawie koncesji wykonuje działalność w zakresie poszukiwania, rozpoznawania lub wydobywania kopalin objętych własnością górniczą (art. 132 ust. 6 u.g.n.).

W myśl § 43 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. z 2004 r. nr 207, poz. 2109 ze zm.) – dalej w skrócie "rozporządzenie", przy określaniu wartości poniesionych szkód na nieruchomości, o których mowa w art. 128 ust. 4 ustawy, uwzględnia się w szczególności: stan zagospodarowania nieruchomości na dzień wydania decyzji odpowiednio o wywłaszczeniu, ograniczeniu sposobu korzystania albo zezwoleniu na czasowe zajęcie nieruchomości oraz stan zagospodarowania nieruchomości na dzień zakończenia działań uzasadniających wydanie tej decyzji - pkt 1; utratę pożytków w okresie od dnia wydania decyzji do dnia zakończenia działań uzasadniających jej wydanie - pkt 2 (ust. 1). Przez stan zagospodarowania w przypadku nieruchomości zabudowanej rozumie się przeznaczenie i sposób wykorzystywania obiektów budowlanych oraz ich stan techniczny, a także cechy tych obiektów, a w szczególności gabaryty, formę architektoniczną, usytuowanie względem linii zabudowy oraz intensywność wykorzystania terenu (ust. 2). Przy określaniu zmniejszenia wartości nieruchomości, o którym mowa w art. 128 ust. 4 ustawy, uwzględnia się: zmianę warunków korzystania z nieruchomości – pkt 1; zmianę przydatności użytkowej nieruchomości – pkt 2; trwałe ograniczenie w sposobie korzystania z nieruchomości – pkt 3; skutki spowodowane obowiązkiem udostępnienia nieruchomości w celu wykonania czynności związanych z konserwacją oraz usuwaniem awarii ciągów, przewodów i urządzeń, o których mowa w art. 124 ust. 1 ustawy – pkt 4 (ust. 3). Wartość poniesionych szkód spowodowanych działaniami, o których mowa w art. 124 ust. 6 ustawy, określa się po wystąpieniu szkody. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (ust. 4).

Sąd analizując zaskarżoną decyzję w kontekście przywołanych wyżej norm prawnych i zgromadzonego materiału dowodowego stwierdził, że została ona wydana na wniosek podmiotu realizującego cel publiczny to jest A (obecnie B S.A.), w następstwie ostatecznej decyzji Starosty [...] z dnia [...] utrzymanej w mocy decyzją Wojewody [...] z dnia [...] ograniczającej skarżącym sposób korzystania z nieruchomości położonej w obrębie O., gmina K., oznaczonej jako działka nr ewid. 125 o pow. 0,70 ha, poprzez udzielenie A S.A. (obecnie: B S.A.) zezwolenia na założenie i przeprowadzenie linii elektroenergetycznej przez działkę nr 125. Podstawę określenia odszkodowania z tytułu trwałego ograniczenia w sposobie korzystania z przedmiotowej nieruchomości stanowił operat szacunkowy, sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego F. Ś. w dniu 25 kwietnia 2012 r., uaktualniony przez niego dnia 20 maja 2013 r. na podstawie art. 156 ust. 4 u.g.n. Wbrew zarzutom skargi był on więc aktualny zarówno w dacie orzekania przez organ I instancji jak i przez organ II instancji.

W pierwszej kolejności wspomnieć trzeba, że ustalona zaskarżoną decyzją kwota odszkodowania to kwota zmniejszająca wartość działki nr 125 o pow. 0,70ha, pas technologiczny o powierzchni 0,1878ha. Rzeczona decyzja, co godzi się podkreślić nie pozbawiła skarżących prawa własności do nieruchomości, a jedynie przyznała odszkodowanie za ograniczenie sposobu korzystania z niej w trybie art. 124 u.g.n. Spór pomiędzy stronami tego postępowania sprowadza się co do zasady do wysokości przyznanego małżonkom K. odszkodowania, według których odszkodowanie powinno być znacznie wyższe, aniżeli określił je organ na podstawie opinii rzeczoznawcy majątkowy.

W ocenie sądu rację mają organy administracyjne obu instancji twierdząc, że sporządzony dla potrzeb niniejszej sprawy operat szacunkowy, który niewątpliwie stanowi sformalizowaną prawnie opinię rzeczoznawcy majątkowego wydawaną w zakresie posiadanych przez niego wiadomości specjalnych odnośnie szacowania nieruchomości, zawiera wszystkie wymagane przepisami prawa elementy. Bezspornie jest on logiczny, zupełny i spójny, pozwala także prześledzić i zweryfikować tok rozumowania rzeczoznawcy. Co istotne, po jego sporządzeniu organ I instancji umożliwił stronom zapoznanie się z treścią operatu, zaś po zgłoszeniu przez skarżących pisemnych zastrzeżeń, wezwał rzeczoznawcę do ustosunkowania się do podniesionych zarzutów, co zresztą rzeczoznawca uczynił. Również w toku postępowania odwoławczego, rzeczoznawca na wezwanie Wojewody Łódzkiego ustosunkował się do zgłoszonych argumentów. Fakt, że stawiane przez skarżących zarzuty – wbrew ich oczekiwaniom - nie skutkowały zmianą operatu i w rezultacie podwyższeniem wysokości odszkodowania nie oznacza automatycznie, że operat jest błędny i nie może stanowić podstawy wydania decyzji o ustaleniu odszkodowania.

Analizowany operat szacunkowy zgodnie z brzmieniem § 56 ust. 1 pkt 1-9 rozporządzenia przedstawia sposób dokonania wyceny nieruchomości, w tym określa przedmiot wyceny i wskazuje, że jej zakresem zostało objęte określenie wysokości odszkodowania z tytułu utraty pożytków z nieruchomości w tym w I roku, pogorszenie warunków korzystania z nieruchomości w okresie trwania inwestycji, przejściowe zmniejszenie wartości użytkowej nieruchomości oraz zmniejszenie wartości nieruchomości z tytułu trwałego ograniczenia w sposobie korzystania z nieruchomości. Celem wyceny było zaś określenie wartości poniesionych szkód wskutek ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości dla potrzeb Starostwa Powiatowego do ustalenia odszkodowania. W dalszej części opracowania rzeczoznawca określił podstawy formalne wyceny oraz źródła danych o nieruchomości, a także prawidłowo ustalił daty istotne dla określenia wartości nieruchomości, przyjmując datę sporządzenia wyceny i określenia jej wartości według stanu na dzień 25 kwietnia 2012 r., zaś stan zagospodarowana nieruchomości na dzień wydania decyzji o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości, a więc według stanu na dzień 28 lipca 2008 r. Opisując stan zagospodarowania nieruchomości rzeczoznawca podkreślił, że działka nr 125, o pow. 0,70 ha to działka zabudowana stanowiąca użytek rolny o klasach RV i RVI i tereny zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej jednorodzinnej MR/MN. Część działki, nad którą przebiegają dwie linie wysokiego napięcia znajduje się z strefie ochronnej. Na działce wydzielono pas technologiczny do obsługi wybudowanej linii elektroenergetycznej o powierzchni 0,1878ha, o szerokości 2x32m. W zakresie stref ochronnych obiektów elektroenergetycznych wzdłuż linii wysokiego napięcia 400kV -80,0m (po 40,0 m od osi), obowiązuje zakaz zabudowy kubaturowej, urządzeń do zraszania pól, a wszelkie prace powinny odbywać się pod nadzorem właściwego gestora sieci energetycznej. W dalszej części opracowania rzeczoznawca odwołując się do zapisów z dziennika budowy podniósł, że w dniu 21 maja 2010 r. zgłoszono zakończenie prac montażowych na odcinku od słupa nr 71 do nr 76 linii 400kV. Teren inwestycji został uporządkowany i przywrócony do stanu pierwotnego. Wobec braku wpisu dotyczącego powierzchni, na której została zniszczona uprawa żyta o powierzchni 849m2 i "zajeżdżony" grunt podczas budowy linii (montażu przewodów napowietrznych) rzeczoznawca przyjął powierzchnię 800m2, zgłoszoną przez współwłaścicieli nieruchomości. W dacie wizji lokalnej to jest w dniu 16 kwietnia 2012 r. nie stwierdzono na gruncie uszkodzeń wierzchniej warstwy gleby, czy nierówności terenu w obrębie pasa technologicznego. Na części rolnej działki były pozostałości samosiewu gorczycy z 2011 r., a na końcowej części działki po zaoranym pastwisku znajdowały się w zagłębieniach kałuże wody. Następnie rzeczoznawca zauważył, że wyniki badań pól elektromagnetycznych dowiodły, iż nie zostały przekroczone wartości dopuszczalne dla obszarów dostępnych dla ludzi i wartości graniczne dla lokalizacji budynków mieszkalnych, zaś wyniki badań hałasu nie przekraczają dopuszczalnych poziomów zarówno w dzień jak i w nocy. Jeśli chodzi o stan prawny nieruchomości, to w tym zakresie rzeczoznawca prawidłowo odwołał się do zapisów księgi wieczystej KW nr [...] prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości przez Sąd Rejonowy w W., stanu nieruchomości według ewidencji gruntów i budynków oraz przeznaczenia nieruchomości według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z uchwałą Rady Gminy w K. nr V/25/2007 z dnia 23 marca 2007 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K. (Dz.Urz. Woj. Łódzkiego nr 134, poz. 1231 z dnia 11 maja 2007 r.) przedmiotowa działka znajduje się w części na terenie rolnym do zalesienie "R/ZL", w części w strefie istniejącej linii wysokiego napięcia 2x400kV, w strefie projektowanej linii wysokiego napięcia 400kv (obecnie realizowanej), w strefie ochronnej linii elektroenergetycznej wysokiego napięcia 400 kV oraz w terenie zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej jednorodzinnej. Zgodnie z treścią planu w zakresie stref ochronnych obiektów energetycznych wzdłuż linii wysokiego napięcia 400kV-80,0 m (po 40,0 m od osi) obowiązuje zakaz zabudowy kubaturowej, urządzeń do zraszania pól (wszelkie prac budowlane i instalacyjne powinny odbywać się pod nadzorem właściwego gestora sieci energetycznej. Na działce wydzielono pas technologiczny do obsługi nowo wybudowanej linii elektroenergetycznej 400kV relacji B. –T. o pow. 0,1878ha. Szerokość pasa technologicznego 2x32m. W tym miejscu warto zauważyć, że to wspomniany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a nie jak błędnie wywodzą skarżący operat i wydana na jego podstawie decyzja o odszkodowaniu, wprowadza zakaz określonej zabudowy w strefie ochronnej. Ograniczenie prawa własności skarżących wobec przedmiotowej nieruchomości wynika zatem wprost z przepisu prawa miejscowego, którego są oni adresatami.

Określając sposób wyceny rzeczoznawca zastosował podejście porównawcze, metodę korygowania ceny średniej.

Wyboru właściwego podejścia oraz metody i techniki szacowania nieruchomości dokonuje rzeczoznawca majątkowy, uwzględniając w szczególności cel wyceny, rodzaj i położenie nieruchomości, przeznaczenie w planie miejscowym, stan nieruchomości oraz dostępne dane o cenach, dochodach i cechach nieruchomości podobnych (art. 154 ust. 1 u.g.n.).

Podejście porównawcze polega na określeniu wartości nieruchomości przy założeniu, że wartość ta odpowiada cenom, jakie uzyskano za nieruchomości podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego. Ceny te koryguje się ze względu na cechy różniące nieruchomości podobne od nieruchomości wycenianej oraz uwzględnia się zmiany poziomu cen wskutek upływu czasu. Podejście porównawcze stosuje się, jeżeli są znane ceny i cechy nieruchomości podobnych do nieruchomości wycenianej (art. 153 ust. 1). Przy stosowaniu podejścia porównawczego konieczna jest znajomość cen transakcyjnych nieruchomości podobnych do nieruchomości będącej przedmiotem wyceny, a także cech tych nieruchomości wpływających na poziom ich cen (§ 4 ust. 1 rozporządzenia). W podejściu porównawczym stosuje się metodę porównywania parami, metodę korygowania ceny średniej albo metodę analizy statystycznej rynku (§ 4 ust. 2 rozporządzenia). Przy metodzie korygowania ceny średniej, którą w tej sprawie zastosował rzeczoznawca, do porównań przyjmuje się co najmniej kilkanaście nieruchomości podobnych, które były przedmiotem obrotu rynkowego i dla których znane są ceny transakcyjne, warunki zawarcia transakcji oraz cechy tych nieruchomości. Wartość nieruchomości będącej przedmiotem wyceny określa się w drodze korekty średniej ceny nieruchomości podobnych współczynnikami korygującymi, uwzględniającymi różnice w poszczególnych cechach tych nieruchomości (§ 4 ust. 4 rozporządzenia).

Jak zauważył rzeczoznawca zakres i zasięg powstałych szkód jest uzależniony od rodzaju infrastruktury podziemnej, parametrów technicznych infrastruktury, technicznych aspektów przebiegu procesu inwestycyjnego, okresu rozpoczęcia i zakończenia procesu inwestycyjnego, sposobu aktualnego użytkowania nieruchomości. Liniowy charakter infrastruktury przebiegającej przez nieruchomości o różnym przeznaczeniu, różnym użytkowaniu i różnej intensywności użytkowania powoduje konieczność wydzielenia jednorodnych obszarów wykorzystania nieruchomości i stosowania do nich odrębnych procedur szacowania. Różne rodzaje szkód występujących na tej samej nieruchomości wymagają zastosowania odrębnych sposobów określania ich wartości. Wielkość szkody powinna być określona według stanu przedmiotu szacowania na dzień zaistnienia szkody i cen z daty ustalenia odszkodowania. Przedmiotowa wycena, jak podkreślił rzeczoznawca ma charakter wyceny ostatecznej po zakończeniu procesu inwestycyjnego – wybudowania napowietrznej linii elektroenergetycznej. Poszczególne rodzaje szkód rzeczoznawca odniósł do pasa trwałego ograniczenia w sposobie korzystania z nieruchomości oraz pasa budowy (w tym pasa transportu i montażu). Określając wartość utraconych pożytków z nieruchomości autor operatu uwzględnił pożytki w uprawach polowych i pożytki utracone z powodu braku możliwości korzystania z nieruchomości. Wyceniając szkody z powodu zmniejszenia zdolności produkcyjnej w okresie porekultywacyjnym rzeczoznawca wziął pod uwagę okres dochodzenia gleby do pełnej zdolności produkcyjnej oraz oszacował wielkość obniżki plonów. Wycena szkód w pożytkach spowodowanych wprowadzeniem naziemnych elementów infrastruktury nad i podziemnej. Wycena zmniejszenia wartości nieruchomości wynikająca z trwałego ograniczenia w sposobie korzystania z nieruchomości w pasie eksploatacyjnym (pas technologiczny) oraz ewentualnego wpływu infrastruktury na wartość całej nieruchomości.

Dokonując określania wartości nieruchomości dla potrzeb niniejszej sprawy rzeczoznawca przeprowadził analizę rynku nieruchomości podnosząc, że wartość gruntów dla pasa ochronnego, związanego z obiektem liniowym powinna odpowiadać wartości gruntu inwestycyjnego, pozyskiwanego dla budowy podobnych obiektów, ponieważ pasy te są wprowadzane do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego uchwałami rad gmin jako grunty służebne, związane z określonym rodzajem infrastruktury technicznej. Opierając się na tym założeniu rzeczoznawca dla potrzeb niniejszej wyceny przeanalizował ceny transakcyjne nieruchomości gruntowych niezabudowanych na terenie gminy w powiecie pajęczańskim, będących przedmiotem obrotu na rynku lokalnym, przyjmując okres monitorowania cen z ostatnich dwóch lat (2010 r. – marzec 2012 r.).

Podnieść w tym miejscu trzeba, iż w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się jednolicie, że dopuszczalne jest przyjęcie do porównań transakcji z okresu ostatnich dwóch lat. Wówczas bowiem można mówić, przy spełnieniu oczywiście pozostałych warunków, o aktualnie kształtujących się cenach rynkowych. Zatem zarzut skarżących o nieprawidłowym doborze transakcji przyjętych do porównania jest w tym wypadku chybiony. Nie sposób bowiem zgodzić się z argumentami skargi, że transakcje nieruchomościami z roku 2012 byłyby bardziej miarodajne niż te z roku 2010 i 2011, skoro jak wynika z operatu szacunkowego od końca roku 2008 nie odnotowuje się wzrostu cen działek budowlanych na terenach wiejskich, położonych z dala od większych miast. Dla przykładu wskazać należy, że za 1m2 nieruchomości będącej przedmiotem obrotu w dniu 15 lutego 2012 r. uzyskano kwotę 10,57zł/m2, podczas gdy ceny 1m2 uzyskiwane za nieruchomości podobne będące przedmiotem transakcji w roku 2010 kształtują się na porównywalnym poziomie od 8,90zł/m2 do 13,23 zł/m2.

Jak wynika z operatu analizą objęto grunty o różnym przeznaczeniu w planie zagospodarowania przestrzennego głównie działki budowlane (zabudowa siedliskowa) oraz pod inwestycje celu publicznego, natomiast do końcowej analizy przyjęto nieruchomości gruntowe – obiekty inwestycji celu publicznego oraz posiłkowo notowania terenów budowlanych, zabudowa siedliskowa i jednorodzinna. Argument skargi o niepodaniu przez biegłego przeznaczenia działek, które były przedmiotem transakcji jest w tej sytuacji zupełnie niezasadny.

Zestawienie 13 transakcji przyjętych do porównania rzeczoznawca przestawił w tabeli, z której wynika, że ceny nieruchomości przyjętych do analizy porównawczej zawierały się w przedziale cenowym od 8,90 zł/m2 do 17,52zł/m2. Uwzględniając więc nieruchomości o cenie maksymalnej i minimalnej oraz zakres współczynników korygujących rzeczoznawca określił wartość 1 m2 prawa własności nieruchomości gruntowej części działki nr 125 – pasa technologicznego na kwotę 14,30 zł, co dla pasa technologicznego o powierzchni 1878 m2 z uwzględnieniem współczynnika K -0,70 daje wartość 18.799,00 zł.

Jednocześnie rzeczoznawca ustalił wartość rynkową części budowlanej działki nr 125 na kwotę 31.103,00 zł (2175m2 x 14,30 zł/m2=31.103,00 zł), wskazując iż wartość ta na skutek realizacji infrastruktury spadła o 10 %, co stanowi kwotę 3.110 zł (31.103,00 x 0,10=3.110 zł).

Przystępując następnie do określenia wartości szkód spowodowanych budową linii elektroenergetycznej na działce nr 125 rzeczoznawca kierując się brzmieniem art. 135 ust. 7 u.g.n. oszacował wartość szkód w pożytkach (plonach) w roku 2010 na kwotę 311,00 zł, w roku 2011 na kwotę 156,00 zł, oraz wartość przywrócenia pierwotnej żyzności gleby na kwotę 665,00 zł, co w sumie stanowi kwotę 1132,00 zł.

Ogółem wartość obniżenia wartości nieruchomości na skutek lokalizacji urządzenia przesyłowego i wartości ograniczonego sposobu korzystania z nieruchomości rzeczoznawca ustalił na kwotę 23.041,00 zł.

Dodać w tym miejscu trzeba, że w pkt 10.3 operatu zatytułowanym "Uwagi do otrzymanego pisma właścicieli nieruchomości z dnia 15.12.2011 r. podczas lustracji w dniu 16.04.2012 r." rzeczoznawca w sposób jednoznaczny odniósł się do zarzutu skarżących o wykluczeniu możliwości uprawiania tej części nieruchomości podnosząc, że nie ma przeciwwskazań do uprawy warzyw na działce nawet w strefie ochronnej. Zatem sam fakt zaniechania przez skarżących jakichkolwiek upraw na działce wynika wyłącznie z ich woli i błędnego subiektywnego przekonania o braku możliwości uprawiania działki z uwagi na realizację inwestycji. Innymi słowy, skoro realizacja inwestycji nie wyklucza możliwości uprawiania działki, co wynika wprost z treści operatu, to skarżący nie mogą oczekiwać, że odszkodowanie za wartość szkód w pożytkach (plonach) będzie obejmować okres dłuższy aniżeli wynika to z operatu.

Jednocześnie rzeczoznawca w pkt. 10.3 operatu podkreślił, że zastoiska wody na końcowej części działki od strony zachodniej, tworzą się szczególnie po deszczach i na wiosnę, gdyż zmieniono sposób użytkowania trwałego użytku (pastwiska), przez zaoranie na grunty orne. Wyrównanie drogi polnej gruntowej, do którego przylega nie ma wpływu na zalewanie tej części działki. Swoje stanowisko w tym zakresie autor operatu potwierdził w piśmie z dnia 11 lipca 2012 r. dodając, że orka została wykonana w nieodpowiednim terminie agrotechnicznym.

Odnosząc się następnie do kwestionowanych przez skarżących parametrów, które biegły przyjął do obliczeń, a mianowicie odległości budynku mieszkalnego od ulicy, czy odległości domu od linii energetycznej na podkreślenie zasługuje fakt, że do operatu szacunkowego załączono protokół z oględzin działki nr 125, przeprowadzonych z udziałem skarżących w dniu 16 kwietnia 2012 r., podpisany wprawdzie tylko przez skarżącą, z którego wynika, że "w odległości około 67m od budynku (fundamentów) przebiega linia elektroenergetyczna napowietrzna WN 400kV od osi słupa". Skoro, jak twierdzą małżonkowie K., ów pomiar jest niewiarygodny, to nic nie stało na przeszkodzie aby pomiar ten zweryfikować, po postawieniu stosownego zarzutu w tym zakresie w trakcie oględzin nieruchomości. Załączony do operatu protokół dowodzi, że w dacie oględzin nieruchomości i dokonywania pomiarów, skarżący nie postawiali tego rodzaju zarzutów.

W przekonaniu sądu nie zasługują na uwzględnienie zarzuty skargi skierowane pod adresem pomiaru hałasu dokonanego w miesiącach letnich 2011 r., który w przekonaniu małżonków K. jest niewiarygodny tylko dlatego, że nie został przeprowadzony zgodnie z ich sugestiami w porze jesienno-zimowej. Podkreślić trzeba, że przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku powodowanego przez linie elektroenergetyczne nie uzależniają wiarygodności badań poziomu hałasu od pory roku, w których je przeprowadzono, lecz ustalają wartości graniczne hałasu dopuszczalne na terenach z zabudową jednorodzinną dla pory dziennej i pory nocnej. Dodać wreszcie wypada, że o wadliwości wspomnianego opracowania nie może świadczyć fakt, że kierownikiem pracy i jej autorem jest inż. I. M., skoro posiada on stosowne uprawnienia w tym przedmiocie. Podobnie zresztą rzecz się przedstawia w przypadku sprawozdania z pomiarów natężenia elektrycznego i magnetycznego. Mianowicie nie można z góry założyć, że jest on błędny tylko dlatego, że osobą zatwierdzającą wspomniane opracowanie był inż. I. M., jeśli tylko posiadał on stosowne uprawnienia w tym zakresie.

Nieuzasadniony w przekonaniu składu orzekającego jest również zarzut skarżących, iż zlokalizowanie na przedmiotowej działce linii elektroenergetycznej uniemożliwiło im prowadzenie działalności agroturystycznej, czy też wybudowanie jakiegokolwiek budynku bądź budowli. Analiza załączonej do sprawy dokumentacji dowodzi, że skarżący nie występowali o pozwolenie na budowę budynku na cele działalności agroturystycznej, czy też o pozwolenie na zmianę sposobu użytkowania dotychczasowego budynku. Niewiarygodne jest nadto twierdzenie jakoby niemożliwe było wybudowanie na przedmiotowej działce jakiegokolwiek budynku, skoro po pierwsze skarżący rozpoczęli rozbudowę dotychczasowego budynku mieszkalno-gospodarczego na budynek mieszkalny, parterowy z poddaszem użytkowym i wreszcie po drugie, skarżący zdają się nie dostrzegać, że zakaz zabudowy o czym była już mowa we wcześniejszych rozważaniach został ustalony przepisem prawa miejscowego i dotyczy wyłącznie pasa ochronnego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje natomiast strefę zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej jednorodzinnej około 75 m od ulicy w głąb działki.

Reasumując, sądowa kontrola legalności zaskarżonej decyzji Wojewody [...] dowiodła, że brak jest jakichkolwiek podstaw do usunięcia jej z obrotu prawnego. Kwestionowana decyzja nie narusza w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy prawa materialnego i procesowego, w jej uzasadnieniu organ szczegółowo przeanalizował operat szacunkowy stanowiący podstawę ustalenia odszkodowania i odniósł się do zarzutów odwołania. Jednocześnie sąd stwierdził, że zarzuty skargi, które zostały sformułowane dość ogólnikowo i nie dotyczyły naruszenia konkretnych przepisów u.g.n. bądź rozporządzenia nie mogły w żadnym razie rzutować na wynik sprawy.

Z tych wszystkich względów sąd oddalił skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a.

d.j.