II SA/Łd 363/14

Uzasadnienie

Skargą z dnia 26 lutego 2013r. E. A.-G. zaskarżyła do sądu administracyjnego postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. W treści skargi skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], nr [...], umarzającej postępowanie odwoławcze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., nr 270 ze zm. w skrócie P.p.s.a.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Postanowienie, o którym wyżej mowa sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 P.p.s.a.).

W pierwszej kolejności podkreślić wypada, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto, iż postanowienie sądu w trybie art. 61 § 3 P.p.s.a. może dotyczyć aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Dotyczy to zarówno rozstrzygnięć wydanych w postępowaniu zwyczajnym, jak również w postępowaniu nadzwyczajnym. (por. postanowienia NSA z dnia 11 marca 2014r., sygn. akt II OZ 229/14; z dnia 10 kwietnia 2013r., sygn. akt II FSK 523/13 oraz z dnia 8 marca 2013r., sygn. akt II OSK 457/13 – orzeczenia dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Warunkiem wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest wykazanie we wniosku okoliczności wskazanych w art. 61 § 3 P.p.s.a. – tj. wystąpienia niebezpieczeństwa nastąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w wyniku wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd podejmuje decyzję o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności na podstawie okoliczności wskazanych przez stronę skarżącą, ale także uwzględnia inne okoliczności, które mają znaczenie dla rozpoznania wniosku.

Niemniej jednak odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonego w niniejszej sprawie aktu nie jest podyktowana brakiem uprawdopodobnienia wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Wynikająca z przywołanej normy prawnej instytucja ochrony tymczasowej nie dotyczy bowiem wszystkich aktów, a jedynie takich, które mają przymiot wykonalności. Wykonanie aktu oznacza natomiast spowodowanie w sposób dobrowolny lub w trybie przymusowym, takiego stanu w rzeczywistości społecznej, który jest zgodny z treścią aktu. Przedmiotem wykonania aktu administracyjnego jest każde zachowanie się podmiotu zobowiązanego, polegające na działaniu, zaniechaniu pewnego działania, znoszeniu zachowania innych podmiotów, czy świadczeniu w rozumieniu prawa cywilnego. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania i w związku z tym nie każdy wymaga wykonania (por. T. Woś: Postępowanie sądowoadministracyjne, Warszawa 2002, s. 155 – 156 czy M. Jaśkowska, M. Masternak, E. Ochendowski: Postępowanie sądowoadministracyjne, Warszawa 2004, s. 144 – 145, J. Borkowski: Glosa do postanowienia NSA z 16 października 1996r., IV SAB 59/96, OSP 1998, nr 1, poz. 22, s. 48).

Z uwagi na charakter wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przedmiotem wstrzymania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania (por. Z. Kmieciak, glosa do postanowienia NSA z dnia 23 stycznia 1997 roku, sygn. akt SA/Rz 1382/96, opubl. OSP 1998/3/54, t. 1).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że zaskarżona decyzja nie może być wstrzymana, bowiem skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. umarzającej postępowanie odwoławcze. W tym miejscu należy wyjaśnić, iż rozstrzygnięcie w sprawie umorzenia postępowania administracyjnego nie nadaje się do wykonania, bowiem wydanie decyzji w tym przedmiocie nie wiąże się z obowiązkiem działania, zaniechania, czy też nakazem znoszenia zachowania zarówno dla skarżących, jak również dla innych podmiotów. Decyzja ta nie wywołuje żadnych skutków materialnych, a organy administracji publicznej nie mają możliwości użycia przymusu państwowego do doprowadzenia do stanu zgodnego z treścią zaskarżonej decyzji. Innymi słowy decyzja taka nie może być egzekwowana w postępowaniu egzekucyjnym. Skoro zatem decyzja odmawiająca zmiany terminu nie nakłada na skarżącą nowych praw lub obowiązków, które podlegałyby wykonaniu to oznacza, iż do decyzji tej nie może mieć zastosowania instytucja wstrzymania wykonania aktu uregulowana w art. 61 § 3 P.p.s.a.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że wniosek o wstrzymanie mógłby co najwyżej dotyczyć decyzji organu I instancji w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej, bowiem decyzja ta ma walor wykonalności. Jednakże sąd nie mógł z urzędu dokonać odmiennej interpretacji żądania zawartego we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Kolegium, skoro wynika z niego wprost, że ów wniosek dotyczy decyzji z dnia [...] umarzającej postępowanie odwoławcze.

Należy przy tym także podkreślić, że celem instytucji wstrzymania wykonania decyzji jest ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi w zakresie zapobieżenia znacznej szkodzie lub trudnym do odwrócenia skutkom, a nie ocena legalności decyzji. W związku z tym rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji nie jest uzależnione od zasadności samej skargi, a w szczególności nie zależy od dostrzeżenia przez Sąd w decyzji wady w postaci naruszenia prawa. Rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji abstrahuje od ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej. Podejmowane jest bowiem na wstępnym etapie postępowania, gdy brak jest podstaw do wyrokowania o zasadności skargi.

W tej sytuacji Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.

LS