I SA/Lu 115/14

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją z dnia [...] Minister Finansów uznał za nieprawidłowe stanowisko A. P. dotyczące zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nadwyżki z niewykorzystanej kwoty będącej zwrotem wydatków ponoszonych w związku ze zrealizowaniem i przesłaniem towaru na adres kupującego na podstawie udzielonego przez niego pełnomocnictwa.

We wniosku z dnia 22.08.2013r. A. P. przedstawiła zdarzenie przyszłe wymagające interpretacji art. 79 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28.11.2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.UEL Nr 347.1 ze zm.- dalej "dyrektywa").

Skarżąca wyjaśniła, że jest czynnym podatnikiem VAT i rozlicza się na podstawie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Prowadzi działalność polegającą na sprzedaży internetowej towarów. Zgodnie z regulaminem sprzedaży, kosztami związanymi z wysyłką towarów obciążany jest nabywca, stosownie do art. 547 k.c.

Zapłata za dostawę następuje łącznie z zapłatą za towar na rachunek bankowy lub przekazem pocztowym i stanowi zwrot za wydatki poniesione w imieniu i na rzecz kupującego. W umowie aukcji lub regulaminie sklepu internetowego skarżąca umieszcza klauzulę, będącą załącznikiem do umowy, zgodnie z którą kupujący udziela sprzedającemu pełnomocnictwa do zawarcia w jego imieniu i na jego rzecz umowy o świadczenie usług pocztowych i przesłanie w jego imieniu zakupionych przedmiotów oraz zobowiązuje się do poniesienia wszystkich kosztów związanych z zawarciem umowy z operatorem pocztowym tj. kosztów eksploatacyjnych pojazdu, opakowania, transportu i innych.

Wydatki z zerową stawką VAT, jak i ze stawką 23 %, nie będą ujmowane w księdze podatkowej, ponieważ zwrot wydatków nie jest obrotem, lecz realizacją pełnomocnictwa. Koszty dostawy skarżąca określa hipotetycznie z dołu według cen znaczków pocztowych lub wymogów danego operatora pocztowego.

Ewentualna nadwyżka będzie zwracana kupującemu pod warunkiem, że nie będzie większa od kosztów przelewu bankowego, chyba, że kupujący pokryje koszt przelewu oraz pod warunkiem, że kupujący wskaże miejsce i sposób zwrotu.

W związku z tym zdarzeniem skarżąca zapytała, czy udzielone przez kupującego pełnomocnictwo zwalnia z opodatkowania nadwyżkę z niewykorzystanej kwoty zwrotu wydatków.

Zdaniem skarżącej, z art. 79 dyrektywy wynika, że nie jest zobowiązana do opodatkowania podatkiem VAT niewykorzystanej kwoty zwrotu kosztów w związku z udzielonym pełnomocnictwem.

W zaskarżonej interpretacji organ przytoczył treść art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm. – dalej "ustawa") oraz treść art. 79 lit c dyrektywy i wyjaśnił, że skuteczne pełnomocnictwo do zawarcia umowy o usługi pocztowe w imieniu i na rzecz nabywcy towarów oznacza, że otrzymana przez skarżącą od nabywcy kwota zwrotu kosztów wykonania tej usługi (dostarczenia przesyłki zawierającej towary) nie stanowi podstawy opodatkowania, gdyż nie stanowi dla skarżącej obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy. W takim przypadku skarżąca nie świadczy usługi pocztowej, lecz nabywa ją od operatora pocztowego bezpośrednio kupujący towary. Zwrot przez nabywcę kosztów poniesionych przez skarżącą w jego imieniu i na jego rzecz nie podlega opodatkowaniu, gdyż podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy tytułem zwrotu wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy towarów.

Organ stwierdził, że w opisanej we wniosku sytuacji opodatkowaniu nie będzie podlegała jedynie kwota stanowiąca zwrot kosztów przesyłki, natomiast opodatkowaniu będzie podlegała niezwrócona nabywcy kwota stanowiąca nadwyżkę z kwoty przeznaczonej do opłacenia wszystkich kosztów poniesionych w związku ze zrealizowaniem przesyłki towaru, gdyż kwota nadwyżki, przekraczająca kwotę zwrotu kosztów przesyłki, będzie stanowiła dodatkowe wynagrodzenie z tytułu dostawy towarów.

W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa skarżąca zarzuciła, że organ nie zdefiniował pojęcia "zwrot wydatków" i bezpodstawnie ograniczył swoją ocenę do sytuacji związanej z zawarciem umowy z operatorem pocztowym.

Organ nie znalazł podstaw do zmiany interpretacji.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie A.P. wniosła o uchylenie interpretacji i zarzuciła naruszenia art. 79 dyrektywy poprzez jego niezastosowanie, a tym samym niezastosowanie zasady pierwszeństwa prawa unijnego przed prawem krajowym.

W wywodach skargi argumentowała, że skoro, zgodnie z art. 79 dyrektywy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy, jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy, i zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym, to jest to równoznaczne z tym, że opodatkowaniu nie podlega całość przekazanej przez nabywcę kwoty przeznaczonej na pokrycie bezpośrednich i pośrednich kosztów związanych z nadaniem przesyłki w imieniu nabywcy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga nie może być uwzględniona, gdyż interpretacja prawa nie narusza.

Przedmiotem skargi jest interpretacja indywidualna wydana na wniosek skarżącej na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy – Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012r. poz. 749 – dalej "op").

Zgodnie z art. 14b § 2 i § 3 op wniosek o interpretację może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, wyczerpująco przedstawionego we wniosku, bowiem ocena prawna dokonana we wniosku i zgodnie z art. 14c op podlegająca weryfikacji przez organ, dotyczyć może jedynie podanych we wniosku okoliczności, w związku z którymi wnioskodawca formułuje wątpliwości prawne (pytanie). Wątpliwość skarżącej dotyczyła jedynie zasadności opodatkowania kwot niezwróconych nabywcom towarów, które to kwoty przekazywali oni tytułem zwrotu kosztów wysyłki towarów dokonywanej w imieniu i na rzecz nabywców tytułem zawartych przez nich umów z operatorem pocztowym.

Skarżąca w sposób jednoznaczny przedstawiła okoliczności dotyczące zdarzenia, które może wystąpić w przyszłości.

Zdarzeniem tym będzie, wynikające z umowy zawartej z nabywcą, uprawnienie skarżącej do zatrzymania kwoty przekraczającej zwrot kosztów wysyłki towarów ponoszonych przez skarżącą w imieniu i na rzecz nabywcy.

Zdaniem skarżącej, kwota otrzymana od nabywcy przewyższająca wydatki poniesione tytułem umowy zawartej z operatorem pocztowym, stanowi kwotę zwrotu wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy, o której mowa w art. 79 lit c dyrektywy i na podstawie tego przepisu wyłączona jest z podstawy opodatkowania.

Organ zasadnie uznał, że stanowisko skarżącej jest nieprawidłowe. Prawidłowo wyjaśnił, że zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, czyli całość świadczenia należnego od nabywcy.

Tytułem świadczenia nabywcy towarów, które otrzymuje skarżąca jest odpłatna dostawa towarów (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy), stąd wszystkie kwoty otrzymane od nabywcy, czyli całość świadczenia należnego od nabywcy, stanowią podstawę opodatkowania.

Powyższy przepis odpowiada unormowaniu art. 73 dyrektywy, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę, która dostawca otrzyma w zamian za dostawę towaru.

Wyłączenie z podstawy opodatkowania kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym (art. 79 lit. c dyrektywy), dotyczy kwot którymi podatnik dysponuje "przejściowo" – w imieniu i na rzecz nabywcy. Fakt, że te środki pieniężne stają się własnością skarżącej z chwilą ich otrzymania nie oznacza, że może nimi swobodnie dysponować, gdyż nabywca przekazał je w celu zapłacenia jego zobowiązań z tytułu umowy o świadczenie usług pocztowych zawartej w jego imieniu przez skarżącą.

Skoro z umowy zawartej przez skarżącą z nabywcą wynika, że skarżąca może nie zwracać nabywcy kwoty "nadwyżki" pozostającej po zapłaceniu operatorowi pocztowemu kosztów przesyłki, to oznacza, że ta kwota jest jej należna z tytułu odpłatnej dostawy towarów.

Zgodne z prawem jest więc stanowisko organu wyjaśniające, że "niewykorzystana kwota" stanowić będzie świadczenie należne od nabywcy z tytułu sprzedaży, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy.

Skarżąca uzasadniając zarzut skargi o naruszeniu art. 79 dyrektywy abstrahuje od przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia, w związku z którym przedstawiła wątpliwość co do interpretacji tego przepisu. Nieuwzględnia bowiem wskazanej we wniosku okoliczności, że niezwrócona nabywcy kwota nie była przez niego przekazana na poczet wydatków skarżącej, lecz na poczet wydatków nabywcy związanych z umową zawartą z operatorem pocztowym.

Jeżeli, jak skarżąca wywodzi w skardze, niezwrócona nabywcy kwota stanowiła zwrot wydatków skarżącej poniesionych przez nią we własnym imieniu, w celu wydania dostarczonych towarów, to art. 79 lit. c dyrektywy nie miałyby do takiej sytuacji zastosowania, bo dotyczy on jedynie kwot otrzymanych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy.

Organ interpretujący sytuacji takiej nie mógł rozważać, gdyż nie wynika ona z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia, a w tym zakresie organ związany był treścią art. 14b§ 3 op i art. 14c § 1 i § 2 op.

Wobec powyższego, na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 poz. 270 ze zm.), orzeczono jak w sentencji.