IV SA/Po 94/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2014-04-29Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Donata Starosta /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Donata Starosta po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. R. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. R. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] listopada 2013 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] grudnia 2013 r. A. R. (dalej: "Skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Wojewody Wielkopolskiego wskazaną w rubrum niniejszego postanowienia. Zaskarżoną decyzją Wojewoda uchylił decyzję Wójta [...] z dnia [...] września 2013 r. nr [...] i orzekł o wymeldowaniu skarżącej z pobytu stałego w [...].
W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając wniosek skarżąca zaznaczyła, że zameldowanie w określonym lokalu jest aktem rejestracji danych, z którym wiąże się dla osoby zameldowanej wiele istotnych spraw życiowych, związanych w szczególności z podejmowaniem czynności w urzędach i innych instytucjach, dla dokonania których wymagane jest wylegitymowanie się dokumentem potwierdzającym miejsce stałego zamieszkania i zameldowania (np. korzystanie z usług banku, na poczcie, rejestracja w przychodni). Wymeldowanie może zatem nie tylko spowodować utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu ale może wręcz doprowadzić do pozbawienia możliwości załatwienia istotnych spraw życiowych, a w konsekwencji może spowodować dla osoby bez stałego zameldowania zarówno znaczną szkodę jak i trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej p.p.s.a.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej: "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd, na wniosek strony skarżącej, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W niniejszej sprawie przedmiotem wniosku jest decyzja organu II instancji wydana w przedmiocie wymeldowania skarżącej z pobytu stałego. Sąd podkreśla, że zarówno zameldowanie, jak i wymeldowanie jest tylko aktem rejestracji danych dotyczących pobytu, ustaniu pobytu określonej osoby w dotychczasowym miejscu. Decyzja o wymeldowaniu ma wyłącznie charakter ewidencyjny i potwierdza jedynie stan faktyczny, że określona osoba nie przebywa w danym lokalu. Jest to więc niewątpliwie akt o charakterze deklaratoryjnym, którego wykonanie polega na technicznym wykreśleniu wpisu w ewidencji ludności. Z faktu zameldowania (wymeldowania) nie wynikają żadne prawa rzeczowe do lokalu, a rozstrzygnięcie takie nie uprawnia do przebywania w lokalu (por. postanowienie NSA z dnia 29 września 2010 r. sygn. akt II OZ 921/10, Lex nr 744012). W swej istocie zameldowanie (czynność materialno-techniczna) nie powoduje powstania jakiegokolwiek prawa do lokalu, zaś decyzja o wymeldowaniu i uchylenie tej czynności nie oznacza utraty prawa do lokalu, organy meldunkowe nie badają bowiem w tego rodzaju sprawach uprawnienia do lokalu. W konsekwencji decyzja o wymeldowaniu nie wywołuje trudnych do odwrócenia skutków prawnych. Nie można też zaliczyć jej, co do zasady, do tego rodzaju decyzji, która w efekcie wykonania mogłaby doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody, bowiem ma ona jedynie doprowadzić do zgodności danych ewidencyjnych z rzeczywistym stanem faktycznym.
Odnosząc się do argumentów skargi sąd wskazuje, że zna argumentację zawartą w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 20 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Op 373/12 (CBOSA) do której skarżąca zdaje się nawiązywać. Sąd zaznacza jednak, że skarżąca nie uprawdopodobniła, że w jej konkretnej sytuacji takie okoliczności faktyczne zachodzą, co przemawiałoby za uwzględnieniem wniosku. Same twierdzenia strony nie są w tym zakresie wystarczające (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 07 sierpnia 2013 r. sygn. akt II OZ 646/13, CBOSA).
Mając na względzie powyższe Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Donata Starosta /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Donata Starosta po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. R. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. R. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] listopada 2013 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] grudnia 2013 r. A. R. (dalej: "Skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Wojewody Wielkopolskiego wskazaną w rubrum niniejszego postanowienia. Zaskarżoną decyzją Wojewoda uchylił decyzję Wójta [...] z dnia [...] września 2013 r. nr [...] i orzekł o wymeldowaniu skarżącej z pobytu stałego w [...].
W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając wniosek skarżąca zaznaczyła, że zameldowanie w określonym lokalu jest aktem rejestracji danych, z którym wiąże się dla osoby zameldowanej wiele istotnych spraw życiowych, związanych w szczególności z podejmowaniem czynności w urzędach i innych instytucjach, dla dokonania których wymagane jest wylegitymowanie się dokumentem potwierdzającym miejsce stałego zamieszkania i zameldowania (np. korzystanie z usług banku, na poczcie, rejestracja w przychodni). Wymeldowanie może zatem nie tylko spowodować utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu ale może wręcz doprowadzić do pozbawienia możliwości załatwienia istotnych spraw życiowych, a w konsekwencji może spowodować dla osoby bez stałego zameldowania zarówno znaczną szkodę jak i trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej p.p.s.a.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej: "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd, na wniosek strony skarżącej, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W niniejszej sprawie przedmiotem wniosku jest decyzja organu II instancji wydana w przedmiocie wymeldowania skarżącej z pobytu stałego. Sąd podkreśla, że zarówno zameldowanie, jak i wymeldowanie jest tylko aktem rejestracji danych dotyczących pobytu, ustaniu pobytu określonej osoby w dotychczasowym miejscu. Decyzja o wymeldowaniu ma wyłącznie charakter ewidencyjny i potwierdza jedynie stan faktyczny, że określona osoba nie przebywa w danym lokalu. Jest to więc niewątpliwie akt o charakterze deklaratoryjnym, którego wykonanie polega na technicznym wykreśleniu wpisu w ewidencji ludności. Z faktu zameldowania (wymeldowania) nie wynikają żadne prawa rzeczowe do lokalu, a rozstrzygnięcie takie nie uprawnia do przebywania w lokalu (por. postanowienie NSA z dnia 29 września 2010 r. sygn. akt II OZ 921/10, Lex nr 744012). W swej istocie zameldowanie (czynność materialno-techniczna) nie powoduje powstania jakiegokolwiek prawa do lokalu, zaś decyzja o wymeldowaniu i uchylenie tej czynności nie oznacza utraty prawa do lokalu, organy meldunkowe nie badają bowiem w tego rodzaju sprawach uprawnienia do lokalu. W konsekwencji decyzja o wymeldowaniu nie wywołuje trudnych do odwrócenia skutków prawnych. Nie można też zaliczyć jej, co do zasady, do tego rodzaju decyzji, która w efekcie wykonania mogłaby doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody, bowiem ma ona jedynie doprowadzić do zgodności danych ewidencyjnych z rzeczywistym stanem faktycznym.
Odnosząc się do argumentów skargi sąd wskazuje, że zna argumentację zawartą w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 20 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Op 373/12 (CBOSA) do której skarżąca zdaje się nawiązywać. Sąd zaznacza jednak, że skarżąca nie uprawdopodobniła, że w jej konkretnej sytuacji takie okoliczności faktyczne zachodzą, co przemawiałoby za uwzględnieniem wniosku. Same twierdzenia strony nie są w tym zakresie wystarczające (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 07 sierpnia 2013 r. sygn. akt II OZ 646/13, CBOSA).
Mając na względzie powyższe Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
