I SA/Ol 378/14

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia "[...]", określającą Spółce A w O. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego oleju smarowego.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w objętym kontrolą podatkową okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2011 r. Spółka dokonywała nabyć wewnątrzwspólnotowych olejów smarowych kwalifikowanych do kodów CN 27101981, CN 27101991 i CN 27101999, przy czym nie deklarowała i nie uiszczała z tego tytułu podatku akcyzowego.

W skardze na powyższą decyzję Spółka zarzuciła m.in. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 1 i ust. 3, art. 77 ust. 1 oraz art. 78 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 oraz ust. 2 Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L Nr 9 z 14 stycznia 2009 r., s. 12 ze zm.) oraz art. 2 ust. 4 lit. b) i art. 20 Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283 ze zm.).

W związku z powyższymi zarzutami skargi Spółka, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.), dalej jako: "p.p.s.a.", wniosła o zawieszenie postępowania sądowego do czasu wydania orzeczenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: "TSUE") z uwagi na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt I GSK 780/11. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że istota sporu w sprawie sprowadza się do oceny kwestii będącej przedmiotem powyższego zapytania Naczelnego Sądu Administracyjnego, a mianowicie, czy zastosowanie w polskiej regulacji instytucji właściwych zharmonizowanej akcyzie jest dopuszczalne w świetle prawa unijnego, oraz czy podatek akcyzowy nakładany w Polsce na oleje smarowe przeznaczone do celów innych niż paliwo silnikowe lub grzewcze jest innym podatkiem konsumpcyjnym, który mógłby być nakładany zgodnie z Dyrektywą Rady 2008/118/WE.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie, zaś w kwestii zgłoszonego przez stronę skarżącą wniosku o zawieszenie postępowania sądowego, wskazał, że skierowanie przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania prejudycjalnego nie może stanowić podstawy do powstrzymania się przez organy podatkowe od stosowania przepisów obowiązującej ustawy podatkowej. Odwołał się ponadto do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2012 r., sygn. akt I GPS 1/12, w świetle której wyłączenie z zakresu stosowania Dyrektywy Rady 2003/96/WE olejów smarowych nie stanowi podstawy do kwestionowania opodatkowania przedmiotowych wyrobów w ramach uprawnień własnych państwa członkowskiego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wskazać należy, że postanowieniem z 5 marca 2013 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I GSK 780/11 Naczelny Sąd Administracyjny skierował do TSUE następujące pytanie prejudycjalne:

"Czy art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 76 z 23 marca 1992 r., s. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne – Rozdział 9, t.1, s. 179) – oraz aktualnie odpowiednio art. 1 ust. 3 lit. a) i akapit pierwszy dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L 9 z 14 stycznia 2009 r., s. 12, z późn. zm.) – należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się nałożeniu przez państwo członkowskie na oleje smarowe oznaczone kodem CN 2710 19 71 – 2710 19 99, wykorzystywane do celów innych niż napędowe i grzewcze, podatku akcyzowego, według reguł właściwych dla ujednoliconego podatku akcyzowego nakładanego na konsumpcję produktów energetycznych?".

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że rozstrzygnięcie kwestii prawnej, objętej wyżej wskazanym pytaniem prejudycjalnym, ma istotne znaczenie dla określenia zakresu obowiązujących regulacji krajowych będących podstawą orzekania w przedmiotowej sprawie. Poza problemem prawnym rozstrzygniętym wskazaną przez organ odwoławczy uchwałą NSA z dnia 29 października 2012 r., I GPS 1/12, istnieje bowiem również zależność pomiędzy odpowiedzią TSUE na zadane pytanie prejudycjalne a rozstrzygnięciem niniejszej sprawy.

Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Zdaniem Sądu, dopuszczalność zawieszenia postępowania przed sądem administracyjnym ze względu na pytanie prejudycjalne zadane w innej sprawie mieści się w przesłance "innego toczącego się postępowania sądowego", którą judykatura wykłada w szeroki sposób, wychodząc poza tradycyjne rozumienie prejudycjalności postępowania (postanowienie NSA z dnia 20 maja 2008 r., sygn. akt II FZ 200/08, Lex nr 505445). Powyższe stanowisko uzasadnia również pogląd przyjęty w doktrynie i w orzecznictwie, że TSUE jest sądem wspólnotowym w znaczeniu ustrojowym (A. Wróbel, [w:] Wprowadzenie do prawa Wspólnot Europejskich (Unii Europejskiej), Zakamycze 2002, s. 154). Jeśli więc sąd administracyjny orzekający w danej sprawie uzna, iż odpowiedź TSUE na zadane w innej sprawie pytanie prejudycjalne będzie miała wpływ na rozstrzygnięcie w sprawie, w której orzeka, może zawiesić postępowanie na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.(postanowienie NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt I GSK 1066/11, opubl.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., Sąd postanowił zawiesić postępowanie do czasu podjęcia przez Trybunał rozstrzygnięcia w przedmiocie pytania prejudycjalnego.