• II SA/Bd 1012/13 - Wyrok ...
  28.03.2024

II SA/Bd 1012/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
2014-05-07

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Elżbieta Piechowiak /przewodniczący/
Joanna Brzezińska /sprawozdawca/
Leszek Tyliński

Sentencja

Dnia 7 maja 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie: sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) sędzia WSA Leszek Tyliński Protokolant: asystent sędziego Magdalena Gadecka-Kauczor po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 7 maja 2014 roku sprawy ze skargi A. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B.y na rzecz radcy prawnego D. Z. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] z upoważnienia Prezydenta Miasta T. z-ca dyrektora do spraw świadczeń rodzinnych MOPR w T., na podstawie art. 1, 1rt. 2 pkt 2, art. 3 pkt 10, 15, 21, 22, art. 16a, art. 23 ust. 1 i 2, art. 24 ust. 1-3, art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz.U. z 2006r. Nr 139, poz. 992 z późn.zm.), odmówił A. specjalnego. specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną – mężem W. A. H.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji przytaczając przesłanki prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, określone w art. 16a w zw. z art. 3 pkt 22 ustawy o świadczeniach rodzinnych, w tym przesłankę rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej (ust. 1) stwierdził, że w przypadku wnioskodawczyni nie wystąpiła ustawowa przesłanka nabycia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w postaci rezygnacji z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki, gdyż strona ostatnio była zatrudniona w okresie do dnia [...] kwietnia 2004 r., a stosunek pracy ustał na podstawie art. 30 § 1 pkt 4 Kodeksu pracy tj. z upływem czasu na który umowa została zawarta.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. H. wniosła o jej uchylenia, zarzucając organowi brak obiektywizmu w ocenie sytuacji prawnej i rodzinnej. Wskazała, że umowa o pracę na czas określony, o której mowa w uzasadnieniu decyzji organu I instancji nie została przedłużona tylko i wyłącznie z tego powodu, że musiała sprawować opiekę nad mężem W. H., który jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) w T. decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...], na podstawie art. 16a ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267), orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji organu I instancji.

W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy podtrzymał stanowisko organu I instancji o nie wystąpieniu w sprawie przesłanki rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Podkreślając, że wnioskodawczyni zatrudniona była ostatni raz do [...].04.2004r. a stosunek pracy ustał wraz z upływem czasu, na który została zawarta umowa o pracę. Od [...].07.2004r. do [...].09.2005r. odwołująca była zarejestrowana w PUP jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Organ odwoławczy stwierdził na tej podstawie, że wnioskodawczyni nie zrezygnowała z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem, który legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wydanym przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w T. z dnia [...].10.2010r. zaliczającym W. H. do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności do dnia [...].10.2013r., przy czym ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od [...] czerwca 2004r. Zdaniem organu ze względu na fakt, iż odwołująca nie zrezygnowała z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem, przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego jest niemożliwe.

A. H. zaskarżyła powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B., wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi drugiej instancji, z uwagi na naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym, dające podstawę do wznowienia postępowania.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła, że od 2010r. korzystała ze świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad chorym mężem. Nie pracuje, utrzymuje się z renty męża i otrzymywanego do czerwca 2013r. świadczenia pielęgnacyjnego. Mąż jest po trzech udarach mózgu, a w lutym 2013r. złamał powtórnie kość udową lewej sparaliżowanej nogi. Obecnie więc leży lub porusza się na wózku inwalidzkim. Skarżąca podniosła, że utraciła prawa wcześniej już nabyte, co jest naruszeniem konstytucyjnego zaufania do Państwa i prawa. Organy zarówno pierwszej, jak i drugiej instancji nie zadały sobie trudu, aby dokładnie ustalić okoliczności faktyczne sprawy. Skarżąca wskazała, że mąż przeszedł pierwszy udar mózgu w 2001r., drugi w 2002, a w chwili gdy odmówiła przedłużenia umowy o pracę u Pana R., stan zdrowia męża był na tyle zły, że obawiając się w każdej chwili najgorszego, postanowiła zrezygnować z dalszego zatrudnienia (celem sprawowania nad nim osobistej opieki). Do zmian mózgowych dołączył się bowiem silna depresja, która mogła doprowadzić do samobójstwa, dlatego przestała pracować. W maju 2004r. mąż skarżącej przeszedł trzeci udar mózgu z poważnymi konsekwencjami. Na tej podstawie skarżąca zakwestionowała stwierdzenia organów, że nie zrezygnowała z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem. Skarżąca oświadczyła, że zarejestrowała się jako osoba bezrobotna nie dlatego, że poszukiwała pracy, lecz celem uzyskania ubezpieczenia zdrowotnego. Organy wyciągnęły zatem błędne wnioski, i nie pytały skarżącej o jej intencje w tym zakresie, podczas gdy skarżąca nie miała zamiaru i nie mogła podjąć żadnej pracy, ponieważ pracuje w domu przy obłożnie chorym mężu – 24 godziny na dobę. Skarżąca podniosła, że spełnia również wszystkie pozostałe warunki dla otrzymania specjalnego zasiłku opiekuńczego.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej jedynie pod względem zgodności z prawem. Sąd uwzględnia skargę na decyzję lub postanowienie w sytuacji, gdy stwierdzi naruszenie prawa materialnego lub naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy – art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r. poz. 270 z późn.zm.), przywoływanej dalej jako "P.p.s.a.". Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 P.p.s.a.).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, że decyzje organów administracji podjęte w niniejszym postępowaniu nie odpowiadają prawu.

Przedmiot sądowej kontroli w niniejszej sprawie stanowi decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] sierpnia 2013 r., mocą której utrzymano w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji odmawiające przyznania skarżącej specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad mężem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, z uwagi na brak spełnienia przez stronę przesłanki rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki, o której mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Skarżąca zakwestionowała stanowisko organów o niespełnieniu w sprawie wskazanej przesłanki.

Materialnoprawną podstawę odmowy przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego w rozpoznawanej sprawie stanowił art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2008 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 139 poz. 992 z późn.zm.) zwanej dalej jako "u.ś.r.", który stanowi, że specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r. poz. 788 i 1529) ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Przyznanie przedmiotowego świadczenia uzależnione jest także od spełnienia kryterium dochodowego, o czym stanowi ust. 2 art. 16a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Przesłanki negatywne specjalnego zasiłku opiekuńczego, wymienione zostały natomiast w ust. 8 art. 16a ustawy o świadczeniach rodzinnych, poprzez enumeratywne określone podmiotów, którym specjalny zasiłek opiekuńczy nie przysługuje. Wśród podmiotów wymienionych w tym przepisie (art. 16a ust. 8), w stosunku do których przedmiotowe świadczenie zostało wyłączone, nie wymienia się osób bezrobotnych zarejestrowanych w urzędach pracy.

Zauważyć należy, że wskazany przepis został wprowadzony do ustawy o świadczeniach rodzinnych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2012 r., poz. 1548) i zaczął obowiązywać od dnia 1 stycznia 2013 r. Na mocy tego przepisu do systemu świadczeń opiekuńczych zostało wprowadzone nowe świadczenie - specjalny zasiłek opiekuńczy. W przypadku tego świadczenia ustawodawca wymaga, aby konieczność sprawowania stałej opieki nad osobą niepełnosprawną w każdym przypadku wiązała się z rezygnacją z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Inaczej zatem niż w art. 17 ust. 1 u.ś.r. nie wystarcza w przypadku specjalnego zasiłku opiekuńczego samo niepodejmowanie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Implikuje to konieczność wykazania przez osobę ubiegającą się o zasiłek bezpośredniego związku – tak funkcjonalnego, jak i czasowego – pomiędzy zaprzestaniem pracy zarobkowej, a podjęciem się sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. W sytuacji braku wystąpienia zbieżności czasowej pomiędzy obu zdarzeniami można, co do zasady, mówić jedynie o niepodejmowaniu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki, a nie o rezygnacji z pracy zarobkowej w rozumieniu art. 16a ust. 1 u.ś.r.

Rezygnacja z zatrudnienia, o której mowa w tym przepisie to, zgodnie z art. 3 pkt 22 ustawy, rezygnacja z wykonywania pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego, umowy o pracę nakładczą oraz wykonywania pracy lub świadczenie usług na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych, a także prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej winna być zatem podyktowana zamiarem sprawowania opieki nad osobą związaną z rezygnującym węzłem obowiązku alimentacyjnego, której stan zdrowia bezwzględnie wymaga opieki. Istotą specjalnego zasiłku opiekuńczego jest bowiem pomoc osobom zdolnym do pracy, ale rezygnującym z niej po to, aby opiekować się niepełnosprawnym członkiem rodziny. Sprawowanie opieki powinno być zatem wyłącznym powodem rezygnacji z zatrudnienia, rezygnacja zaś z zatrudnienia oznacza, że podjęcie zatrudnienia było możliwe, gdyż osoba rezygnująca była zdolna do pracy.

W przedmiotowej sprawie orzekające organy administracji nie przyznały skarżącej przedmiotowego świadczenia powołując się na brak spełnienia przesłanki rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki. Stanowisko to oparły na ustaleniu, że skarżąca nie zrezygnowała z zatrudnienia, lecz umowa o pracę skarżącej uległa rozwiązaniu z dniem [...].04.2004r. na skutek upływu czasu, na jaki została zawarta.

W ocenie Sądu przywołane stanowisko organów w okolicznościach sprawy jest dowolne, nie zostało oparte na wszechstronnie zgromadzonym materiale dowodowym i ustaleniu rzeczywistych okoliczności niniejszej sprawy. Powołanie się wyłącznie na tryb ustania stosunku pracy (umowy na czas określony), nie uzasadniało w okolicznościach sprawy twierdzenia, iż skarżąca nie spełniła przesłanki rezygnacji z zatrudnienia w związku z koniecznością podjęcia opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym mężem. Jak już wskazano, istotą i celem specjalnego zasiłku opiekuńczego, co wynika z wykładni systemowej i celowościowej przytoczonych przepisów, jest pomoc osobom zdolnym do pracy, które rezygnują z niej po to, aby opiekować się niepełnosprawnym członkiem rodziny. Konieczność sprawowanie opieki jest więc nierozerwalnie związana rezygnacją z zatrudnienia i stanowi wyłączny jej powód. Przy interpretacji pojęcia rezygnacji z zatrudnienia nie sposób tracić z pola widzenia celu tegoż świadczenia, a taki stanowi przyznanie rekompensaty pieniężnej osobom, które podejmując się opieki nad swymi najbliższymi, niezdolnymi do samodzielnej egzystencji, rezygnują z własnej aktywności zawodowej. Immanentnym elementem rezygnacji z zatrudnienia jest zatem konieczność sprawowania opieki. Bezsprzecznie ani wśród przesłanek pozytywnych ani negatywnych prawa do przedmiotowego świadczenia (art. 16a ust. 1 i 2) nie określa się sposobu rezygnacji z zatrudnienia, w tym więc i formy i podstawy rozwiązania umowy o pracę jako warunku uznania, że rezygnacji z zatrudnienia miała w danym wypadku miejsce. Innymi słowy, ustawodawca nie zawęził pojęcia rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej do jakiegoś konkretnego sposobu i przyczyny rozwiązania umowy o pracę. Skoro tak, to nie można a priori przyjąć, jak uczyniły to orzekające w sprawie organy, że rozwiązanie umowy o pracę z upływem okresu, na jaki została ona zawarta oznacza brak rezygnacji z zatrudnienia w celu sprawowania opieki. Formalny aspekt zakończenia stosunku pracy nie determinuje przesłanki rezygnacji z zatrudnienia. Takie kryterium nie wynika bowiem z ustawy. Sposób rozumienia przesłanki rezygnacji z zatrudnienia jako warunku przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego powinien przede wszystkim uwzględniać istotę i cel specjalnego zasiłku opiekuńczego. Tym zaś jest rezygnacja z pracy z uwagi na konieczność sprawowanie opieki. W toku postępowania o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego organy powinny zatem bezwzględnie wyjaśnić i ustalić, czy osoba występująca z żądaniem przyznania jej świadczenia w momencie rezygnacji z aktywności zawodowej znajdowała się w takiej sytuacji rodzinnej, że gdyby nie ta sytuacja, w dalszym ciągu mogłaby ona wykonywać pracę, z której to zrezygnowała w związku z zaistniałą potrzebą sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny.

W niniejszej sprawie, co zasadnie zarzuca skarżąca, takich ustaleń zabrakło, tymczasem z oświadczenia strony wynika, że stan niepełnosprawności jej męża trwał już w 2004r. i właśnie z powodu jego pogorszenia musiała zrezygnować z dalszej pracy zawodowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad mężem.

Z akt sprawy wynika, że A. H. była zatrudniona na podstawie umowy o pracę w okresie od [...] września 2003r. do [...] kwietnia 2004r. w wymiarze ½ etatu., a stosunek pracy ustał z upływem okresu na jaki umowa o pracę była zawarta (świadectwo pracy z [...].04.2004r.). Z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z [...] października 2010r. (nr [...]) Miejskiego Zespołu do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w T. wynika, ze organ zaliczył W. H. (męża skarżącej) do znacznego stopnia niepełnosprawności do [...] października 2013r., przy czym określił, że "niepełnosprawność istnienie od [...].03.2003r. wg drugiej gr., a od [...].06.2004r. wg znacznego stopnia. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od [...].06.2004r."

Skarżąca w skardze do sądu administracyjnego twierdzi, co nie zostało wyjaśnione, czy też zweryfikowane w toku postępowania administracyjnego, że w kwietniu 2004r., zrezygnowała z możliwego dalszego zatrudnienia w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia męża i koniecznością sprawowania nad nim stałej opieki.

W świetle powyższych faktów istniała konieczność wyjaśnienia i ustalenia w toku postępowania, czy istotnie w trakcie trwania umowy o pracę zaistniały jakieś nagłe okoliczności związane z pogorszeniem się stanu zdrowia męża i jaki był jego stan i stopień niepełnosprawności w spornym okresie 2004r .w dacie zakończenia stosunku pracy. Czy zatem w istocie nastąpiła ostatecznie rezygnacja przez skarżącą z zatrudnienia i czy spowodowana była wyłącznie koniecznością sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawnym mężem (np. w związku z kolejnym udarem mózgu). To zaś, że umowa o pracę skarżącej została rozwiązana w ramach takiej, a nie innej ustawowej przyczyny rozwiązania stosunku pracy nie ma i nie może mieć, w okolicznościach sprawy, przesądzającego znaczenia dla oceny zaistnienia w sprawie przesłanki rezygnacji z zatrudnienia. Ustalenie tej przesłanki musi bowiem znajdować oparcie w całokształcie okoliczności danej sprawy, w tym przede wszystkim, jak podkreślono to wyżej, winno uwzględniać istotę specjalnego zasiłku opiekuńczego, jakim jest rezygnacja z zatrudnienia z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną. Orzekające organy nie zbadały jednak w tym świetle przesłanki rezygnacji z zatrudnienia, co stanowi o istotnym naruszeniu w sprawie przepisów postępowania tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 K.p.a., i co doprowadziło w efekcie do niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego tj. art. 16a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Nadto wskazać przyjdzie, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie wskazało w treści uzasadnienia skarżonej decyzji, jakie znaczenie w okolicznościach sprawy, dla rozstrzygnięcia o przysługiwaniu skarżącej uprawnienia do specjalnego zasiłku opiekuńczego ma fakt, że była ona zarejestrowana w PUP jako osoba bezrobotna w okresie od [...].07.2004r. do [...].09.2005r. Ustawodawca nie pozbawił osób bezrobotnych i zarejestrowanych w urzędach pracy prawa do ubiegania się o specjalny zasiłek opiekuńczy, o czym świadczy treść art. 16a ust. 8 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Tak więc również i rozpatrzenie sytuacji skarżącej z perspektywy posiadanego przez nią po rozwiązaniu umowy o pracę statusu osoby bezrobotnej, który to status strona utraciła, nie pozwala na przyjęcie z góry, że nie spełniła ona przesłanki rezygnacji z zatrudnienia.

Wobec powyższego stwierdzając, że w sprawie orzekające organy nie wyjaśniły w sposób prawidłowo przyczyny rezygnacji skarżącej z wykonywanej pracy zarobkowej oraz nie zawarły w uzasadnieniu podjętych rozstrzygnięć jasnych, nie budzących wątpliwości i logicznych argumentów świadczących o zasadności przejętego przez nie stanowiska, iż nie nastąpiła rezygnacja przez skarżącą z pracy podyktowana koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym mężem, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł o uchyleniu zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. O wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji Sąd orzekł na podstawie art. 152 P.p.s.a.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organy wezmą pod uwagę argumentację przedstawioną przez Sąd w niniejszym wyroku, a przy wydawaniu rozstrzygnięcia zobowiązane będą uwzględnić dokonaną wykładnię art. 16a ust.1 oraz art. 3 pkt 22 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Dodatkowo organ dokona oceny okoliczności sprawy, w tym bezspornego faktu uprzedniego przyznania ostateczną decyzją bezterminowo i pobierania przez skarżącą świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu sprawowania opieki nad mężem, w kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 grudnia 2013 r. sygn. akt K 27/13, w którym Trybunał orzekł, że art. 11 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie przyznanego pełnomocnikowi skarżącej wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną na zasadzie prawa pomocy znajduje oparcie w treści art. 250 P.p.s.a. w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013r. poz. 490).

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...