I SA/Rz 216/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
2014-05-08Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jarosław Szaro /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Szaro po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r., w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym, sprawy ze skargi A. W. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) stycznia 2006 r., nr (...), w przedmiocie stwierdzenia zaległości w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne, w związku z wnioskiem skarżącego o przyznanie mu prawa pomocy, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata - postanawia - oddalić wniosek.
Uzasadnienie
Skarżący zwrócił się do Sądu z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. W związku z tym złożył oświadczenie o stanie rodzinnym i majątkowym, z którego wynika, że jest on osobą samotnie gospodarującą, która nie osiąga żadnych dochodów, ani nie posiada jakiegokolwiek majątku.
Z uwagi na to, że ze złożonego przez skarżącego oświadczenia nie wynika, ani to w jaki sposób skarżący finansuje swoje wydatki na zaspokojenie najpilniejszych potrzeb bytowych, ani też gdzie zamieszkuje, zarządzeniem z dnia 8 kwietnia 2014 r. wezwano go do uzupełnienia tego braku.
Ustosunkowując się do przedmiotowego wezwania skarżący stwierdził, że korzysta z mieszkania zgodnie z obowiązującym prawem, a ze względu na brak dochodów nie ponosi jakichkolwiek wydatków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Na wstępie niniejszych rozważań należy zaznaczyć, że zainicjowana przez skarżącego sprawa należy do kategorii spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, w związku z tym, zgodnie z art. 239 pkt 1 lit e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.; zwanej dalej: P.p.s.a.), strona wnosząca skargę w takiej sprawie zwolniona jest z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Z tego też względu wniosek skarżącego o zwolnienie od przedmiotowych kosztów jest bezprzedmiotowy, gdyż korzysta on już z takiego zwolnienia z mocy samego prawa.
Rozpoznaniu podlega natomiast dalsza część wniosku, dotycząca ustanowienia adwokata. W tym wypadku będziemy mieć więc do czynienia z wnioskiem skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, w rozumieniu art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z przytoczonego wyżej przepisu wynika, że to strona wnioskująca o przyznanie ulgi w postaci prawa pomocy powinna przedstawić (tak należy rozumieć zwrot "wykazać") kompletne i wiarygodne dane na temat swojej sytuacji materialnej oraz zdolności płatniczych i ewentualnych możliwości uzyskania wsparcia od innych osób, na podstawie których możliwa będzie ocena spełnienia przez nią przesłanek przyznania prawa pomocy. W tym celu winna ona także współdziałać z sądem, w zakresie wyjaśnienia wszelkich rozbieżności i wątpliwości w tym zakresie, składając na wezwanie sądu dodatkowe oświadczenia i przedstawiając odpowiednie dokumenty źródłowe.
W niniejszej sprawie skarżący złożył oświadczenie o stanie rodzinnym i majątkowym, z którego wynika, że nie posiada on jakichkolwiek dochodów, majątku, ani mieszkania. W tej sytuacji więc logicznym jest, że musi on korzystać ze wsparcia innych osób lub powołanych do tego instytucji. Wzywany jednak do złożenia odpowiednich wyjaśnień w tej kwestii skarżący udzielił wymijających odpowiedzi, uchylając się de facto od ustosunkowania się do przedmiotowych kwestii. Okoliczności tych nie wyjaśnił także w sprzeciwie od postanowienia referendarza sądowego, w którym skupił się jedynie na zarzutach personalnych pod adresem rozpoznającego wniosek.
Taka postawa skarżącego, odmawiającego ujawnienia podstawowych informacji mogących służyć określeniu jego rzeczywistej sytuacji materialnej i możliwości płatniczych, nie może być uznana za służącą ocenie spełnienia przez niego przesłanek przyznania prawa pomocy, o których mowa w art. 246 P.p.s.a. Oprócz tego, faktyczna odmowa ustosunkowania się do postawionych w wezwaniu pytań, niezależnie tego, że uniemożliwia ocenę jego możliwości poniesienia kosztów, zwolnienia od których się domaga, poddaje także w wątpliwość wiarygodność podnoszonych przez skarżącego twierdzeń. Trudno bowiem przyjąć, że bez jakichkolwiek dochodów można prowadzić samodzielne gospodarstwo domowe, co zasugerowano w oświadczeniu.
Tak więc z uwagi na niemożność odniesienia się w sposób merytoryczny do wniosku skarżącego, spowodowaną jego postawą, nakierowaną na odmowę współpracy w tej kwestii, Sąd, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., oddalił jego wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jarosław Szaro /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Szaro po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r., w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym, sprawy ze skargi A. W. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) stycznia 2006 r., nr (...), w przedmiocie stwierdzenia zaległości w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne, w związku z wnioskiem skarżącego o przyznanie mu prawa pomocy, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata - postanawia - oddalić wniosek.
Uzasadnienie
Skarżący zwrócił się do Sądu z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. W związku z tym złożył oświadczenie o stanie rodzinnym i majątkowym, z którego wynika, że jest on osobą samotnie gospodarującą, która nie osiąga żadnych dochodów, ani nie posiada jakiegokolwiek majątku.
Z uwagi na to, że ze złożonego przez skarżącego oświadczenia nie wynika, ani to w jaki sposób skarżący finansuje swoje wydatki na zaspokojenie najpilniejszych potrzeb bytowych, ani też gdzie zamieszkuje, zarządzeniem z dnia 8 kwietnia 2014 r. wezwano go do uzupełnienia tego braku.
Ustosunkowując się do przedmiotowego wezwania skarżący stwierdził, że korzysta z mieszkania zgodnie z obowiązującym prawem, a ze względu na brak dochodów nie ponosi jakichkolwiek wydatków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Na wstępie niniejszych rozważań należy zaznaczyć, że zainicjowana przez skarżącego sprawa należy do kategorii spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, w związku z tym, zgodnie z art. 239 pkt 1 lit e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.; zwanej dalej: P.p.s.a.), strona wnosząca skargę w takiej sprawie zwolniona jest z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Z tego też względu wniosek skarżącego o zwolnienie od przedmiotowych kosztów jest bezprzedmiotowy, gdyż korzysta on już z takiego zwolnienia z mocy samego prawa.
Rozpoznaniu podlega natomiast dalsza część wniosku, dotycząca ustanowienia adwokata. W tym wypadku będziemy mieć więc do czynienia z wnioskiem skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, w rozumieniu art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z przytoczonego wyżej przepisu wynika, że to strona wnioskująca o przyznanie ulgi w postaci prawa pomocy powinna przedstawić (tak należy rozumieć zwrot "wykazać") kompletne i wiarygodne dane na temat swojej sytuacji materialnej oraz zdolności płatniczych i ewentualnych możliwości uzyskania wsparcia od innych osób, na podstawie których możliwa będzie ocena spełnienia przez nią przesłanek przyznania prawa pomocy. W tym celu winna ona także współdziałać z sądem, w zakresie wyjaśnienia wszelkich rozbieżności i wątpliwości w tym zakresie, składając na wezwanie sądu dodatkowe oświadczenia i przedstawiając odpowiednie dokumenty źródłowe.
W niniejszej sprawie skarżący złożył oświadczenie o stanie rodzinnym i majątkowym, z którego wynika, że nie posiada on jakichkolwiek dochodów, majątku, ani mieszkania. W tej sytuacji więc logicznym jest, że musi on korzystać ze wsparcia innych osób lub powołanych do tego instytucji. Wzywany jednak do złożenia odpowiednich wyjaśnień w tej kwestii skarżący udzielił wymijających odpowiedzi, uchylając się de facto od ustosunkowania się do przedmiotowych kwestii. Okoliczności tych nie wyjaśnił także w sprzeciwie od postanowienia referendarza sądowego, w którym skupił się jedynie na zarzutach personalnych pod adresem rozpoznającego wniosek.
Taka postawa skarżącego, odmawiającego ujawnienia podstawowych informacji mogących służyć określeniu jego rzeczywistej sytuacji materialnej i możliwości płatniczych, nie może być uznana za służącą ocenie spełnienia przez niego przesłanek przyznania prawa pomocy, o których mowa w art. 246 P.p.s.a. Oprócz tego, faktyczna odmowa ustosunkowania się do postawionych w wezwaniu pytań, niezależnie tego, że uniemożliwia ocenę jego możliwości poniesienia kosztów, zwolnienia od których się domaga, poddaje także w wątpliwość wiarygodność podnoszonych przez skarżącego twierdzeń. Trudno bowiem przyjąć, że bez jakichkolwiek dochodów można prowadzić samodzielne gospodarstwo domowe, co zasugerowano w oświadczeniu.
Tak więc z uwagi na niemożność odniesienia się w sposób merytoryczny do wniosku skarżącego, spowodowaną jego postawą, nakierowaną na odmowę współpracy w tej kwestii, Sąd, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., oddalił jego wniosek o przyznanie prawa pomocy.
