III SA/Gl 60/14

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. po rozpoznaniu wniosku pełnomocnika W. S. prowadzącego działalność pod firmą: "A" o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Kolegium nr [...] z dnia [...] r. stwierdzającej nieważność decyzji Starosty C. z [...] r. dotyczącej zmiany decyzji Starosty C. Nr [...] z dnia [...] . na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego utrzymał w mocy własną decyzję nr [...] .

Stan sprawy jest następujący:

Decyzją nr [...] z [...] r. Starosta C. udzielił "A" W. S. z siedzibą w K. przy ul. [...] pozwolenia na wytwarzanie określonych w decyzji odpadów z uwzględnieniem odzysku w miejscowości K. przy ul. [...] na działkach nr [...] .

Pozwolenie obejmowało wytwarzanie odpadów, wytwarzanie odpadów innych niż niebezpieczne, zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów oraz określenie miejsca i sposobu magazynowania odpadów.

"A" wystąpił do Starosty C. z wnioskiem z dnia [...] r. uzupełnionym dnia [...] r. o zmianę decyzji Starosty C. z dnia [...] r. nr [...] zmienionej decyzją z dnia [...] r nr [...] - pozwolenia na wytwarzanie odpadów wraz z zezwoleniem na prowadzenie odzysku odpadów.

Wniosek obejmował zmianę co do zwiększenia ilości wytwarzanych odpadów w wyniku prowadzonej działalności

Decyzją nr [...] z [...] r . Starosta C. , na wniosek "A" zmienił, w trybie art. 155 Kpa w/wym. decyzję z [...]r . zmienioną decyzją z dnia [...] r nr [...] .

Zmiana polegała na tym, iż punkt Pkt. V. ppkt. 1 i 2. B w/w decyzji otrzymał brzmienie:

1. Rodzaj i ilość odpadów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku na terenie sortowni Odpadów:

- 15 01 01 - opakowania z papieru i tektury w ilości 200 Mg/rok;

- 15 01 02 - opakowania z tworzyw sztucznych w ilości 200 Mg/rok;

- 15 01 03 - opakowania z drewna w ilości 100 Mg/rok;

-15 01 04 - opakowania z metali w ilości 50 Mg/rok;

-15 01 07 - opakowania ze szkła w ilości 700 Mg/rok;

-17 01 01 - odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów w ilości 1800 Mg/rok;

- 17 01 02 - gruz ceglany w ilości 300 Mg/rok;

-19 12 01 - papier i tektura w ilości 300 Mg/rok;

- 19 12 02 - metale żelazne w ilości 200 Mg/rok;

- 19 12 03 - metale nieżelazne w ilości 100 Mg/rok;

- 19 12 04 - tworzywa sztuczne i guma w ilości 1000 Mg/rok;

- 19 12 05 - szkło w ilości 800 Mg/rok;

- 19 12 07 - drewno inne niż wymienione w 19 12 06 w ilości 200 Mg/rok; - 19 12 08 tekstylia w ilości 100 Mg/rok; 19 12 09 minerały (np. piasek, kamienie) w ilości 60 000 Mg/rok

- 19 12 12 - inne odpady (w tym zmieszane substancje i przedmioty) z mechanicznej obróbki inne niż wymienione w 19 12 11 w ilości 55 340 Mg/rok;

- 20 03 07 - Odpady wielkogabarytowe w ilości 1500 Mg/rok;

2. Rodzaj i ilość odpadów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku na terenie Bazy Transportowej:

B. odpady inne niż niebezpieczne:

-1001 01- żużle, popioły paleniskowe i pyły z kotłów (z wyłączeniem pyłów z kotłów wymienionych w 10 01 04) w ilości 10 Mg/rok;

- 15 02 03 - sorbenty, materiały filtracyjne, tkaniny do wycierania (np. szmaty, ścierki) i ubrania ochronne inne niż wymienione w 15 02 02 w ilości 0,3 Mg/rok;

- 16 01 03 - zużyte opony w ilości 15 Mg/rok;

- 1601 17 - metale żelazne w ilości 3 Mg/rok

- 16 02 14 - zużyte urządzenia inne niż wymienione w 16 02 09 do 16 02 13 w ilości 1 Mg/rok;

- 17 04 05 - żelazo i stal w ilości 2 Mg/rok;

Pozostałe punkty decyzji z [...] r. pozostały bez zmian.

W dniu [...] r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wpłynął wniosek C. Przedsiębiorstwa Komunalnego Sp. z oo. o wszczęcie z urzędu postępowania w przedmiocie unieważnienia decyzji wydanych dla "A" z siedzibą w K. przy ul. [...] , w tym decyzji z dnia [...] r. znak: nr [...] .

Kolegium po wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności stwierdziło nieważność decyzji Starosty C. nr [...] z dnia [...] r. zmieniającej własną decyzję nr [...] z dnia [...]r . jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa.

Wyjaśniono, iż poddana kontroli Kolegium decyzja Starosty C. z [...] r. dotyczyła zmiany własnej decyzji Starosty C. - pozwolenia na wytwarzanie odpadów z dnia [...] r. - w ten sposób, iż zwiększała rodzaj i ilość odpadów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku na terenie Sortowni odpadów, w tym odpadu o kodzie 19 12 09 - minerały (np. piasek, kamienie) do ilości 60.000 Mg/rok. Jednocześnie decyzja ta pozostawiała w mocy sposób gospodarowania tym odpadem tj.: przekazywanie do odzysku na składowisku odpadów komunalnych do tworzenia warstwy przesypowej (izolacyjnej) lub do budowy dróg technologicznych.

Natomiast w dacie wydawania decyzji zmieniającej obowiązywało rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 marca 2003r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów ze zmianą wprowadzoną rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 26 lutego 2009r., które w § 16a określało materiały będące odpadami lub materiały nie będące odpadami odpady, które mogą być użyte do wykonania warstwy izolacyjnej.

Ze wskazanego przepisu wynikało również, że do wykonania warstwy izolacyjnej dopuszcza się zastosowanie innych rodzajów odpadów, jeżeli na podstawie badań stwierdzono, że spełniają kryteria przewidziane dla odpadów obojętnych określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005r. w sprawie kryteriów oraz procedur dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu (Dz. U. Nr 186, poz. 1553, z 2006r. Nr 38, poz. 264 oraz z 2007r. Nr 121, poz. 832).

Z przepisu tego zdaniem Kolegium wynikało, iż odpady o kodzie 19 12 09 nie są dopuszczone wprost do wykonywania warstwy izolacyjnej. Rozporządzenie nie wyklucza możliwości ich zastosowania przy wykonywania warstwy izolacyjnej składowiska, ale pod warunkiem stwierdzenia na podstawie badań, iż spełniają kryteria przewidziane dla odpadów obojętnych określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005r. w sprawie kryteriów oraz procedur dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu.

Kolegium stwierdziło jednak, iż decyzja zmieniająca nie nakładała obowiązku wykonywania badań tego odpadu pod kątem spełniania kryteriów przewidzianych dla odpadów obojętnych, a pozostawiono w mocy ustalony decyzją z dnia 30.04.2008r. sposób gospodarowania odpadem: tj. przekazywanie do odzysku na składowisku odpadów komunalnych do tworzenia warstwy przesypowej (izolacyjnej) lub do budowy dróg technologicznych.

Dlatego też Kolegium uznało, iż organ I instancji dopuścił w analizowanej decyzji wskazany odpad do stosowania warstwy izolacyjnej wbrew zakazowi zawartemu w przepisie §16a cyt. rozporządzenia.

Powyższe, w ocenie Kolegium, stanowi rażące naruszenie prawa, gdyż dopuszcza sposób gospodarowania odpadem w sposób sprzeczny z obowiązującym przepisami, co może wywołać skutki nie do zaakceptowania z punktu widzenia ochrony środowiska.

Pismem z [...]r. pełnomocnik W. S. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Kolegium z dnia [...] r., w którym wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji bądź, o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania w niniejszej sprawie.

Zdaniem wnioskodawcy, brak było podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji Starosty C. z dnia [...] r. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postawiono zarzuty: naruszenia art. 156 K.p.a. poprzez dokonanie ustalenia w zakresie rażącego naruszenia prawa chociaż analiza sprawy pozwala jedynie na postawienie zarzutu nieodpowiedniego zastosowania wykładni prawa, wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa poprzez stwierdzenie nieważności decyzji, która w swym rozstrzygnięciu nie dotyczy zakresu, który w ocenie organu stanowi rażące naruszenie prawa.

SKO w C. po zapoznaniu z aktami sprawy i treścią wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymało decyzją z [...] r. nr [...] sporną decyzję w mocy podzielając stanowisko, że kontrolowana decyzja Starosty C. z dnia [...] r. dotyczyła zmiany własnej decyzji Starosty C. - pozwolenia na wytwarzanie odpadów z dnia [...]r . - w ten sposób, iż zwiększała rodzaj ilość odpadów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku na terenie Sortowni odpadów, w tym odpadu o kodzie 19 12 09 - minerały (np. piasek, kamienie) do ilości 60.000 Mg/rok. Jednocześnie decyzja ta pozostawiała w mocy sposób gospodarowania tym odpadem tj.: przekazywanie do odzysku na składowisku odpadów komunalnych do tworzenia warstwy przesypowej (izolacyjnej) lub do budowy dróg technologicznych. W ocenie SKO decyzja zmieniająca nie nakładała obowiązku wykonywania badań tego odpadu pod kątem spełniania kryteriów przewidzianych dla odpadów obojętnych, dlatego też uznano, że Starosta C. dopuścił w analizowanej decyzji wskazany odpad do stosowania warstwy izolacyjnej wbrew zakazowi zawartemu w przepisie art. 16a w/w rozporządzenia. W konsekwencji podzielono w całości pogląd iż decyzja Starosty C. była dotknięta wadą rażącego naruszenia prawa.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego strona postawiła organowi zarzut nieważności postępowania, w związku z: błędnym stwierdzeniem, iż Starosta C. wydał decyzję z [...] r. znak [...] z rażącym naruszeniem prawa w sytuacji, w której unieważniona decyzja była jedynie decyzją aktualizującą, w stosunku do decyzji Starosty C. z [...] r. znak [...] , w zakresie przewidywanej ilości wytworzonych odpadów, co tym samym powodowało, iż nie znajdowały do niej zastosowania przepisy wskazane przez SKO jako podstawa nieważności decyzji - tj. wobec naruszenia art. 156 § 2 K.p.a. poprzez wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa, niezasadnym stwierdzeniem nieważności całości decyzji Starosty C. z dnia [...] r. w sytuacji, gdy SKO w C. stwierdziło naruszenia jedynie co do części zagadnień wynikających z decyzji odnoszących się do odpadu o kodzie 19 12 09, co oznacza iż w pozostałej części decyzja została wydana bez podstawy prawnej tj. z naruszeniem art. 156 § 2 K.p.a.

Z ostrożności procesowej strona postawiła zarzut naruszenia norm prawa procesowego, mogące mieć wpływ na wynik postępowania, a mianowicie:

a) naruszenie art. 80 K.p.a. poprzez brak oceny całokształtu materiału dowodowego, w szczególności w związku z brakiem analizy zakresu unieważnionej decyzji, i orzeczenie o jej nieważności z powodu rażącego naruszenia prawa, w sytuacji gdy przedmiot decyzji wykluczał możliwość stwierdzenia jej nieważności na podstawie wskazanej przez SKO w C. ,

b) naruszenie art. 107 § 3 K.p.a. poprzez wadliwe uzasadnienie decyzji, a w szczególności brak dostatecznego uzasadnienia na jakiej podstawie SKO w C. , przyjęło, iż decyzja dotyczy pozwolenia na wytwarzanie danego rodzaju odpadów w sytuacji, gdy dotyczyła ona jedynie zwiększenia przewidywanej ilości wytwarzanego odpadu, zaś pozwolenie na jego wytwarzanie zostało zawarte w decyzji Starosty C. z dnia [...] r. znak [...] , która nie była przedmiotem postępowania w sprawie,

c) naruszenie art. 138 § 1 K.p.a. poprzez bezpodstawne utrzymanie w całości w mocy własnej decyzji z dnia [...] r., znak [...] , wobec faktu, iż nawet gdyby czysto hipotetycznie przyjąć, iż w ogóle istniała podstawa do unieważnienia decyzji Starosty C. , to dotyczyła ona jedynie części decyzji odnoszącej się do ustalenia limitu ilości wytwarzania odpadu nr 19 12 09, gdyż ustalenie limitu ilości wytwarzania pozostałych, oznaczonych w przedmiotowej decyzji, odpadów w ogóle nie zostało przez SKO w C. zakwestionowane.

Postawiono także naruszenie norm prawa materialnego, a mianowicie:

a) bezpodstawne zastosowanie § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005 r., w sprawie kryteriów procedury dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu (Dz. U. z 2006 r. Nr 186, poz. 38 z późn. zm.) - w sytuacji gdy przedmiotem unieważnionej decyzji nie było dopuszczenie odpadów do składowania,

b) bezpodstawne zastosowanie § 6a. rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów (Dz. U. z 2003r. Nr 61, poz. 549 z póżn. zm.) - w sytuacji gdy przedmiotem unieważnionej decyzji nie było, i w związku ze złożonym wnioskiem nie mogło być, ustalenie o sposobie gospodarowania odpadami, a jedynie ustalenie limitów wytwarzania danego rodzaju odpadów.

W konsekwencji postawionych zarzutów strona wniosła o: stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości i decyzji ją poprzedzającej i zasadzenie od organu na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Wskazać należy , iż zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej (§ 1). Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2). Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlega prawidłowość zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność wykładni tych przepisów. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy ( art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 - zwaną dalej Prawo o postępowaniu).

Rozpoznając skargę w tych granicach Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów prawa co uzasadnia jej uchylenie.

Na wstępie należy zaznaczyć, że kontrolowane w niniejszej sprawie rozstrzygnięcie organu zapadło w ramach jednego z nadzwyczajnych trybów postępowania administracyjnego, tj. w trybie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej.

Jako podstawa prawna decyzji wydanej przez SKO w C. orzekającego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jako organ I instancji, wskazany został między innymi przepis art.156 §1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. jed. Dz.U. z 2013 r., poz. 267 dalej: k.p.a.), stanowiący, że organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która została wydana bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.

Jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych "Rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej sprzeczności z przepisami prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Cechą rażącego naruszenia prawa jest również to, że treść decyzji pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią zastosowanego w niej przepisu. Jak wskazał w wyroku z 31 stycznia 2006 r. (sygn. akt I OSK 883/05, Lex nr 299873), NSA rażące naruszenie prawa stanowi kwalifikowaną formę "naruszenia prawa". Utożsamianie tego pojęcia z każdym "naruszeniem prawa" nie jest słuszne. Naruszenie przepisów postępowania lub prawa materialnego, mające istotny wpływ na wynik sprawy, nie może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w postępowaniu prowadzonym w trybie nadzoru, jeżeli nie nosi cech rażącego naruszenia prawa. Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. naruszenie prawa tylko wtedy powoduje nieważność decyzji, gdy ma charakter rażący. A zatem dla uznania, że wystąpiło owo kwalifikowane "naruszenie prawa", konieczne jest stwierdzenie i wykazanie, iż miało ono charakter rażący. Te poglądy skład orzekający w całości podziela.

W rozpoznanej sprawie SKO w C. orzekając jako organ I instancji uznało, że decyzja nr [...] z dnia [...] r. którą Starosta C. zmienił w trybie art. 155 Kpa własną decyzję z [...]r . zmienioną decyzją z [...]r . w ten sposób, iż zwiększył rodzaj i ilość odpadów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku na terenie Sortowni odpadów w tym odpadu o kodzie 19 12 09 - minerały (np. piasek, kamienie) do ilości 60.000 Mg/rok , przy jednoczesnym pozostawieniu w mocy sposobu gospodarowania tym odpadem tj.: przekazywania do odzysku na składowisku odpadów komunalnych do tworzenia warstwy przesypowej (izolacyjnej) lub do budowy dróg technologicznych, została wydana z rażącym naruszeniem przepisów prawa .

Rażące naruszenie przepisów prawa SKO wywiodło z faktu, iż w dacie wydawania decyzji zmieniającej - [...]r . obowiązywało rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 marca 2003r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów ze zmianą wprowadzoną rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 26 lutego 2009r. Określało ono w "§ 16a materiały będące odpadami lub materiały niebędące odpadami i odpady, które mogą być użyte do wykonania warstwy izolacyjnej. Ze wskazanego przepisu wynikało również, że do wykonania warstwy izolacyjnej dopuszcza się zastosowanie innych rodzajów odpadów, jeżeli na podstawie badań stwierdzono, że spełniają kryteria przewidziane dla odpadów obojętnych określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005r. w sprawie kryteriów oraz procedur dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu (Dz. U. Nr 186, poz. 1553, z 2006r. Nr 38, poz. 264 oraz z 2007r. Nr 121, poz. 832).

Jako, że odpady o kodzie 19 12 09 nie były wprost dopuszczone do wykonywania warstwy izolacyjnej, a rozporządzenie przewidywało możliwość ich zastosowania przy wykonywania warstwy izolacyjnej składowiska, pod warunkiem stwierdzenia na podstawie badań, iż spełniają kryteria przewidziane dla odpadów obojętnych określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005r. w sprawie kryteriów oraz procedur dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu, tym samym w ocenie SKO, gdy w decyzji zmieniającej nie nałożono obowiązku wykonywania badań tego odpadu pod kątem spełniania kryteriów przewidzianych dla odpadów obojętnych, przy jednoczesnym pozostawieniu w mocy ustalonego decyzją z dnia [...] r. sposobu gospodarowania odpadem: - przekazywania do odzysku na składowisku odpadów komunalnych do tworzenia warstwy przesypowej (izolacyjnej) lub do budowy dróg technologicznych SKO uznało, że Starosta C. dopuścił w decyzji z [...]r . odpad do stosowania warstwy izolacyjnej wbrew zakazowi zawartemu w przepisie "§ 16a pkt 3 w/w rozporządzenia. To zatem stanowiło rażące naruszenie prawa.

Z taką oceną SKO wyrażoną w zaskarżonej decyzji skutkującej stwierdzeniem nieważności decyzji Starosty C. z dnia [...]r . [...] Sąd się nie zgadza. W ocenie Sądu decyzja ta nie jest dotknięta kwalifikowaną wadą uzasadniająca stwierdzenie jej nieważności .

Na wstępie przypomnieć należy, iż w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów (Dz. U. Nr 61, poz. 549) wprowadzono zmiany dokonane rozporządzeniem tegoż Ministra z dnia 26 lutego 2009 r. (Dz. U nr 329 poz. 320.) W szczególności dodano § 16a w brzmieniu: Do wykonania warstwy izolacyjnej, o której mowa w art. 53 ust. 2 pkt 9 oraz art. 53 ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach, mogą być użyte materiały będące odpadami lub materiały niebędące odpadami. Do wykonania warstwy izolacyjnej dopuszcza się zastosowanie następujących rodzajów odpadów, wymienionych w katalogu odpadów, oznaczonych kodami:

1) 17 01 01 Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów,

2) 17 01 02 Gruz ceglany,

3) 17 01 03 Odpady innych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia,

4) 17 01 07 Zmieszane odpady z betonu, gruzu ceglanego, odpadowych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia inne niż wymienione w 17 01 06,

5) 17 05 04 Gleba i ziemia, w tym kamienie, inne niż wymienione w 17 05 03,

6) 20 02 02 Gleba i ziemia, w tym kamienie

- pod warunkiem spełnienia wymagań określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005 r. w sprawie kryteriów oraz procedur dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu (Dz. U. Nr 186, poz. 1553, z 2006 r. Nr 38, poz. 264 oraz z 2007 r. Nr 121, poz. 832).

Do wykonania warstwy izolacyjnej dopuszcza się zastosowanie innych rodzajów odpadów, jeżeli na podstawie badań stwierdzono, że spełniają kryteria przewidziane dla odpadów obojętnych określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005 r. w sprawie kryteriów oraz procedur dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu (pkt 3).

Do wykonywania badań, o których mowa w ust. 3, stosuje się § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005 r. w sprawie kryteriów oraz procedur dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu (pkt 4.)

W § 2 tegoż aktu zastrzeżono, iż rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, co nastąpiło w Dz. U. z dnia 13 marca 2009 r.

Skoro przepisy dopuszczające możliwość zastosowania do wykonania warstwy izolacyjnej innych rodzajów odpadów, pod warunkiem istnienia wobec nich badań stwierdzających spełnienie kryteriów przewidzianych dla odpadów z rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005r. przy jednoczesnym wskazaniu kiedy kryteria dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu uważa się za spełnione weszły w życie w marcu 2011r. to od tego czasu wiązały stronę skarżącą - adresata decyzji o udzieleniu pozwolenia na wytwarzanie odpadów w niej określonych. Tym samym, w ocenie Sądu, po stronie Starosty C. przy dokonywaniu zmiany własnej decyzji ostatecznej z [...] . nr [...] w zakresie wnioskowanym, nie było obowiązku do dokonywania zmian dodatkowych, nie objętych wnioskiem. Organ dokonując decyzją z [...] r. zmiany decyzji ostatecznej z [...] r nie naruszył prawa, a tym bardziej nie naruszył go w sposób rażący, jak uznało SKO. Nie można zgodzić się z organem, że powołane przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia [...] r., którymi dokonano zmian w rozporządzeniu w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów wiązałyby stronę dopiero z momentem zmiany decyzji o pozwoleniu na wytwarzanie odpadów w tym zakresie. Do takich wniosków mogłoby doprowadzić stanowisko prezentowane przez SKO, iż zmiana była konieczna w sposób oczywisty. Nie jest istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ustalenie zakresu adresatów normy wynikającej z powołanego § 16a rozporządzenia Ministra Środowiska z 26 lutego 2009r. Na Staroście C. m nie ciążył obowiązek wprowadzenia do decyzji pierwotnej z [...] r . wszystkich zamian przepisów, w tym i powyższych, które wiązałyby się ze sprawą wydania pozwolenia na wytwarzanie odpadów, których nawet wejście w życie następowałoby po dacie uchylenia decyzji pierwotnej .

Sąd podziela także trafność zarzutu skargowego co do wadliwości zaskarżonej decyzji i w tej części, którą stwierdzono nieważność co do całości decyzji Starosty C. z [...] r w punkcie V ppkt 1 i 2 w zakresie określającym rodzaj i wielkość innych odpadów, poza wskazanymi jako 19 12 09 ( minerały w ilości 60000 Mg/rok) przewidziane do wytwarzania w ciągu roku na terenie Sortowni Odpadów. Albowiem brak było po stronie SKO zarzutów rażącego naruszenia prawa w tym zakresie wobec wydanej decyzji przez Starostę C. . Stwierdzenie jej wydania z rażącym naruszeniem prawa jest nieprawidłowe. Zauważyć należy, iż we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy strona na tę nieprawidłowość wskazywała, co pozostawiono bez jakiegokolwiek odniesienia się, co także oznacza uchybienie w stosowaniu przepisów procesowych wynikających z k.p.a. Skoro po myśli art. 127§ 3 K.p.a od decyzji wydanej pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; a do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji, obowiązek odpowiedniego stosowania do wniosku przepisów dotyczących odwołań od decyzji oznacza merytoryczny charakter ponownego postępowania. To zaś oznaczało, iż SKO w C. miało obowiązek zbadania czy decyzja z [...] . w całości w zakresie określonym w pkt V ppkt 1 i 2 była dotknięta wadą rażącego naruszenia prawa. W tym jednak zakresie brak jest jakiejkolwiek analizy ze strony SKO, co uzasadnia słuszność zarzutu naruszenia art. 107 K.p.a. Stosownie bowiem do treści art. 107 § 3 K.p.a. uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów prawa. W prawie administracyjnym obowiązek uzasadnienia decyzji wiąże się ponadto z zasadą przekonywania (art. 11 K.p.a.) oraz zasadą pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa (art. 8 K.p.a). Tym regulacjom procesowym organ w sprawie uchybił.

Z przedstawionych wyżej względów należało uznać, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisów postępowania, mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy art. 155 k.p.a. poprzez przyjęcie, że Starosta C. miał obowiązek dokonania zmiany decyzji po przeprowadzeniu postępowania na wniosek strony i umieścić tam zapisy wynikające z treści w/w § 16 a Rozporządzenia Ministra Środowiska, w związku z czym naruszono art. 156 k.p.a. poprzez jego zastosowanie i przyjęcie, iż zachodzi przesłanka do stwierdzenia nieważności decyzji zmieniającej, stąd działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) orzeczono jak w sentencji.

Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia art. 200, a orzeczenie w przedmiocie niewykonania decyzji, przepis art. 152 p.p.s.a.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ wyda stosowną decyzję uwzględniając powyższe stanowisko Sądu .