• IV SA/Wa 529/14 - Wyrok W...
  29.03.2024

IV SA/Wa 529/14

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-05-16

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Agnieszka Wójcik
Jakub Linkowski /przewodniczący sprawozdawca/
Małgorzata Małaszewska-Litwiniec

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2014 r. sprawy ze skargi I. M. i K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Wójt Gminy B. decyzją z dnia [...] września 2013 r., w oparciu o art. 71 ust. 2 pkt 2, art. 75 ust. 1 pkt 4, art. 84 i art. 85 ust. 1 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235 ze zm., dalej: "ustawa"), w zw. z § 3 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r. Nr 213, poz. 1397), na wniosek A.M. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "K.", stwierdził, że dla przedsięwzięcia polegającego na zmianie sposobu użytkowania istniejącego budynku gospodarczego na budynek usługowo-produkcyjny na działce nr [...] w miejscowości P. gm. B. brak jest potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływana na środowisko.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyli właściciele nieruchomości sąsiedniej – I.M. i K.M. (dalej: "skarżący"). Podali, iż odległość przedmiotowego budynku od ich działki nr [...] to około 9m, natomiast ich dom mieszkalny zlokalizowany jest w odległości ok. 20m od budynku, w którym ma być prowadzona działalność gospodarcza. W ich ocenie jest to odległość zbyt mała na lokalizację zakładu produkcyjnego o znacznym stopniu uciążliwości dla terenów sąsiednich. Wskazali, że brak planu nie oznacza, że można robić wszystko, bowiem właściwą ochronę daje art. 144 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego. Podnieśli także, że inwestor nie podał w karcie informacyjnej przedsięwzięcia, że na pobliskich działkach nr [...] i nr [...] od 10 lat rośnie las mieszany, stwarzający warunki do stałego lub okresowego bytowania zwierzyny oraz zakładania gniazd przez ptaki.

Podnieśli, że Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w W., jak i Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w P., nie widzieli konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko. W szczególności chodzi o pomiar hałasu powstającego przy cięciu, szlifowaniu, spawaniu, skręcaniu, wierceniu i malowaniu. Zdaniem skarżących, organy te nie wiedziały o ich sprzeciwie, co mogło mieć wpływ na treść opinii. Wskazali również, że istniejące ogrodzenie planowanej inwestycji zostało posadowione z naruszeniem granic nieruchomości sąsiedniej tj. drogi gminnej, co powinno być wyjaśnione przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wyjaśnili, iż ich celem jest zakwestionowanie planowanej inwestycji już na etapie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Podkreślili, że wnioskodawca od czerwca 2011 r. prowadził działalność produkcyjno-usługową i samowolnie dokonał zmiany sposobu użytkowania stodoły. Dlatego też PINB w P. [...] sierpnia 2012 r. wstrzymał użytkowanie tego budynku.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy B. z dnia [...] września 2013 r.

W ocenie Kolegium wydana przez organ I instancji decyzja spełnia wymogi przewidziane w art. 84 ust. 2, 85 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 63 ust. 1 ustawy.

W jej uzasadnieniu wykazano bowiem z jakich względów odstąpiono od oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Wyjaśniono, że przedsięwzięcie polegające na zmianie sposobu użytkowania istniejącego budynku gospodarczego na budynek usługowo-produkcyjny, w którym montowane będą urządzenia rolnicze tj. przyczepy rolnicze o handlowej nazwie "ścinacz zielonek" w ilości 20-30 sztuk rocznie nie stanowi zagrożenia dla środowiska.

Produkcja prowadzona będzie w istniejącym już murowanym budynku gospodarczym o powierzchni 18m x 6,2m, który wymaga niewielkiego tylko remontu. Zmianie nie ulegną gabaryty i architektura obiektu. W obiekcie będzie prowadzona działalność produkcyjna i usługi spawalnicze. Organ uwzględnił również rodzaj technologii stosowanej w procesie produkcji. Z karty informacyjnej planowanego przedsięwzięcia wynika, że proces produkcji będzie się odbywał w budynku, przy drzwiach zamkniętych. Będzie tam wykonywane cięcie profili i kształtowników metalowych przy użyciu piły taśmowej, wiercenie otworów w kształtownikach przy użyciu elektronarzędzi, spawanie podzespołów za pomocą półautomatu spawalniczego, a finalnie montowanie przyczep w jedną całość za pomocą takich narzędzi jak: młotek, klucze ręczne, elektronarzędzia - szlifierka i wiertarka. Prace lakiernicze i malarskie odbywać się będą w firmach zewnętrznych, a w zakładzie dokonywane będą jedynie naprawy uszkodzonych powłok malarskich. Wymienione urządzenia posiadają niską moc akustyczną, dlatego też normy hałasu nie będą przekroczone. Produkcja będzie prowadzona w systemie jednozmianowym w godzinach od 7.00 do 17.00, a w okresie zwiększonego natężenia pracy, czyli od kwietnia do sierpnia - do 19.00. Zmontowane i gotowe do sprzedaży przyczepy magazynowane będą z tyłu budynku na placu o powierzchni 480m. Mając na uwadze rodzaj planowanej do zastosowania technologii produkcji, a także niewielkie jej rozmiary zasadnie uznano, że planowana działalność nie stwarza zagrożenia dla środowiska.

Organ zanalizował różne warianty realizacji przedsięwzięcia, w tym wariant zakładający niepodejmowanie działalności, wariant zaproponowany przez inwestora, polegający na adaptacji istniejącego budynku, co uznano za wariant najkorzystniejszy. Nie generuje on bowiem żadnych zagrożeń środowiskowych, a pozytywnie wpłynie na rynek pracy stwarzając nowe miejsca zatrudnienia. Nie brał natomiast pod uwagę lokalizacji przedsięwzięcia w innym terenie, ponieważ byłoby to niekorzystne z uwagi na koszty inwestycji, ale przede wszystkim z punktu widzenia ochrony środowiska, ponieważ spowodowałoby konieczność przeznaczenia pod zabudowę trenów niezainwestowanych i wyłączenia ich z naturalnego sposobu użytkowania.

Wskazał, że teren, na którym planowane jest przedsięwzięcie to teren głównie rolniczy z zabudową mieszkaniową. Od strony wschodniej nieruchomość inwestycyjna graniczy z zabudową mieszkaniową, która zlokalizowana jest w odległości ok. 21 m od granicy planowanego zakładu, natomiast sąsiednie budynki gospodarcze znajdują się w odległości ok. 10 m. Jednakże z uwagi na to, że przewidywane uciążliwości zamkną się w granicach działki inwestycyjnej, to nie stwierdził zagrożenia dla środowiska nieruchomości sąsiednich.

Zdaniem Kolegium z charakterystyki przedsięwzięcia wynika, że inwestycja będzie miała nieznaczny wpływ na środowisko w fazie eksploatacji, co będzie związane z emisją zanieczyszczeń w postaci pyłów i gazów do powietrza, powstających w procesie spawania. Jednakże z uwagi na wielkość emisji nie będzie to miało negatywnego wpływu na środowisko, a zastosowanie zieleni izolacyjnej przyczyni się do zmniejszenia zasięgu rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń pyłowych i gazowych. Jedynym odpadem powstającym procesie produkcji będzie złom żelaza i stali, który gromadzony będzie w odpowiednio zabezpieczonych pojemnikach oraz przekazywany do odzysku właściwym firmom. Źródłem hałasu będzie praca piły taśmowej i półautomatów spawalniczych. Poziom hałasu dla piły taśmowej wynosi 65dB, a dla urządzenia spawalniczego - 80dB i dla elektronarzędzi - 74 - 92 dB. Jednakże z uwagi na to, że urządzenia te pracować będą wewnątrz zamkniętego budynku i przez ograniczony okres czasu ( piła - 0,5 - 1h na dobę, półautomaty spawalnicze - we wszystkie dni robocze średnio około 2 - 3h na dobę) normy hałasu mnie będą przekroczone. W procesie produkcji nie będą powstawały ścieki technologiczne, a jedynie socjalno-bytowe, które odprowadzane będą do zbiornika ścieków sanitarnych.

Realizacja inwestycji nie będzie wymagała wycięcia drzew i krzewów, a wnioskodawca przewidział możliwość nasadzenia z wszystkich stron obiektu zielni średni i wysokopiennej, zimozielonej o wysokości 4 - 5m, posadzonych w małych odstępach, które będą łagodziły strefę uciążliwości dla środowiska i negatywnego oddziaływania na sąsiednią zabudowę.

Organ zaznaczył, że uwzględnił, iż w pobliżu nie ma większych kompleksów leśnych, zbiorników wodnych, ani obszarów chronionych w oparciu o przepisy ustawy o ochronie przyrody, w tym obszarów Natura 2000. Środowisko przyrodnicze w zasięgu oddziaływania inwestycji i bezpośrednim sąsiedztwie nie posiada wartości przyrodniczych podlegających ochronie.

Reasumując Kolegium stwierdziło, że zmiana przeznaczenia budynku gospodarczego i uruchomienie w nim działalności produkcyjno-usługowej nie będzie powodować znaczących zanieczyszczeń do powietrza, wody i gleby, emisji nadmiernego hałasu, a w rejonie inwestycji nie występują obszary chronione. W jego ocenie z analizy sprawy wynika, że z uwagi na skalę przedsięwzięcia i wielkość zajmowanego terenu, oddziaływanie przedsięwzięcia organiczny się do działki objętej wnioskiem, nie przewiduje się również kumulowania oddziaływania przedsięwzięcia z innymi przedsięwzięciami w sąsiedztwie. Analiza stanowiska organów opiniujących oraz załączonej do wniosku karty informacyjnej przedsięwzięcia, wskazuje na brak spełnienia przesłanek określonych w art. 63 ustawy, uzasadniających konieczność nałożenia na inwestora obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia.

Odnosząc się do zarzutów odwołania wyjaśniło, że z akt sprawy wynika, iż za obszar oddziaływania inwestycji uznano również nieruchomość skarżących, uwzględniając, że znajdują się na niej zabudowania mieszkalne i gospodarcze. Jednak z uwagi na to, że ewentualne negatywne oddziaływanie inwestycji ograniczy się do nieruchomości objętej przedsięwzięciem, odległość sąsiedniej zabudowy nie może wpłynąć na treść decyzji. Ponadto brak jest przepisów, które regulowałyby kwestie odległości tego rodzaju zakładu od najbliższej zabudowy. Inwestor przewidział zaś nasadzenia roślinności średnio- i wysokopiennej, która zminimalizuje ewentualne uciążliwości.

Ustosunkowując się natomiast do stwierdzenia, iż w pobliżu planowanej inwestycji tj. działkach nr [...] i [...] rośnie 10-letni las, gdzie występują warunki do stałego lub okresowego bytowania zwierzyny i ptaków organ odwoławczy stwierdził, że okoliczność to nie podważa rozstrzygnięcia pierwszoinstancyjnego. Zauważył, że ww. działki znajdują się poza obszarem oddziaływania planowanego przedsięwzięcia, a nadto znajdujący się tam las nie podlega ochronie i nie posiada wartości przyrodniczych, które należałoby chronić.

Podał także, że poza przedmiotem mniejszego postępowania jest podnoszona w odwołaniu kwestia ogrodzenia nieruchomości, na której znajduje się budynek, którego przeznaczenie ma być zmienione. Postępowanie to dotyczy planowanego przedsięwzięcia i sprowadza się do ustalenia czy inwestycja w kształcie opisanym we wniosku inwestora zagraża środowisku oraz czy spełnia wymagania i parametry w zakresie ochrony środowiska.

Końcowo podkreślił, że kwestie związane z prawidłowością lokalizacji i budową ogrodzenia posesji nie wchodzą zakres przedmiotowej sprawy, należą bowiem do kompetencji organów budowlanych i nie mają żadnego znaczenia dla oceny wpływu przedsięwzięcia na środowisko.

Skarżący nie zgadzając się z ww. decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W skardze wnieśli o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez nałożenie na A.M. prowadzącego działalność gospodarczą "K.", obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedmiotowego przedsięwzięcia bądź ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W ocenie skarżących organ dokonał błędnej wykładni art. 63 ustawy, nie uwzględnił emisji i występowania innych uciążliwości w takim stopniu w jakim występują one faktycznie i uznał, że nie zagrażają one środowisku naturalnemu. Nie wziął również pod uwagę faktu, że w pobliżu planowanej inwestycji na działkach nr [...] i nr [...] rośnie 10-letni las mieszany, gdzie występują warunki do stałego i okresowego bytowania zwierzyny i ptaków, wychodząc z błędnego założenia, że działki te znajdują się poza obszarem oddziaływania planowanego przedsięwzięcia, a nadto las nie podlega ochronie i nie posiada wartości przyrodniczych, które należałoby chronić.

Skarżący podnieśli, że z eksploatacją przedsięwzięcia związana będzie emisja gazów, pyłów do powietrza. Podkreślili, że odór stwierdzono podczas kontroli przeprowadzonej [...] Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska [...] stycznia 2012 r. Podali, że podczas oględzin dokonanych spoza ogrodzenia kontrolowanej nieruchomości (z uwagi na nieobecność jej właściciela), stwierdzono m.in. wyczuwalny zapach środków malarskich, co wskazuje na to, że działalność wykonywana w ramach planowanego przedsięwzięcia będzie miała wpływ na środowisko nie tylko na terenie działki, na której planowana jest inwestycja.

Zdaniem skarżących zapewnienia inwestora, że malowanie, będzie wykonywał u wykonawców zewnętrznych a pozostałe prace w budynku przy zamkniętych drzwiach, dzięki czemu hałas i inne uciążliwości powstające w procesie produkcji mają być zminimalizowane, nie zasługują na uwzględnienie z uwagi na dotychczasowe zachowanie inwestora, który nagminnie łamał i łamie przepisy i nakazy wynikające z decyzji organów administracji, (wynika to z kontroli przeprowadzonych przez pracowników PINB, MWIOŚ, UG B.).

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, iż w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji orzekające w sprawie nie naruszyły prawa w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Stosownie zaś do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) -zwanej dalej p.p.s.a., Sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że w granicach danej sprawy Sąd dokonuje oceny zgodności zaskarżonego aktu z przepisami prawa, bez względu na zarzuty podniesione w skardze.

Rozpoznając skargę w świetle wyżej wskazanych kryteriów należy uznać, iż zasługuje ona na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja narusza przepisy prawa procesowego w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Należy zgodzić się z zarzutami skarżących - wyrażonymi również podczas rozprawy sądowej -, że organy administracji nie wykazały, że budynek, który ma być zaadoptowany na cele prowadzenia działalności gospodarczej (produkcyjnej) jest w takim stanie technicznym, który umożliwia prowadzenie w nim produkcji bez szkody dla środowiska naturalnego i okolicznych mieszkańców.

W takiej sytuacji uznać należy, że utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji organu I instancji świadczy o tym, że organ odwoławczy nie przeprowadził postępowania zgodnie z wymogami procedury administracyjnej.

Wyrażona w art. 15 k.p.a. istota zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego polega na dwukrotnym rozpatrzeniu i rozstrzygnięciu przez dwa różne organy tej samej sprawy wyznaczonej treścią zaskarżonego rozstrzygnięcia. Zadaniem organu drugiej instancji w postępowaniu administracyjnym jest rozważenie, wszystkich okoliczności sprawy, a nie tylko, rozważenie czy możliwe jest utrzymanie w mocy rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji. Obowiązkiem organu odwoławczego jest ponowne rozpatrzenie sprawy tak jak gdyby nie było rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji.

W sprawie niniejszej organ odwoławczy nie zastosował się do tej zasady.

Należy stwierdzić, iż nie wyjaśniono bardzo ważnej okoliczności tj. stanu technicznego budynku, w którym ma być prowadzona działalność produkcyjna.

Nie zweryfikowano twierdzeń skarżących, że stan techniczny tego budynku jest na tyle zły, że nie zapewnia on tego aby wszelkie szkodliwe oddziaływania procesu produkcyjnego nie wydostawały się poza budynek.

Nie ustalono, czy stan przedmiotowego budynku zapewnia, że np. emisją zanieczyszczeń w postaci pyłów i gazów do powietrza, powstających w procesie spawania i piłowania nie będzie w sposób nadmierny i niekontrolowany wydostawać się z tego budynku.

Z akt sprawy wynika, że wnioskodawca od czerwca 2011 r. prowadził działalność produkcyjno-usługową i samowolnie dokonał zmiany sposobu użytkowania stodoły. Dlatego też Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. w sierpniu 2012 roku wstrzymał użytkowanie tego budynku.

Organ prowadzący postępowanie w niniejszej sprawie powinien był ustalić, co było powodem takiego działania organu nadzoru budowlanego.

Zdaniem Sądu, bardzo istotna w sprawie kwestia stanu technicznego budynku mającego służyć działalności produkcyjnej nie została w sposób należyty wyjaśniona.

Zaniechanie przez organ administracyjny podjęcia czynności zmierzających do zebrania pełnego materiału dowodowego, zwłaszcza gdy strona powołuje się na określone i ważne dla niej okoliczności, jest uchybieniem przepisom postępowania administracyjnego, skutkującym wadliwością decyzji. Stosownie do przepisów art. 7 k.p.a. i art. 77 § 1 k.p.a., podstawą niewadliwej decyzji w każdej sprawie może być tylko ocena zgromadzonego przez organ administracyjny pełnego materiału dowodowego, pozwalającego na ustalenie zgodnego bądź zbliżonego do rzeczywistości stanu faktycznego sprawy.

W tym miejscu należy wskazać, że realizacja obowiązku zebrania i rozpatrzenia pełnego materiału dowodowego przez organ administracji przebiega w dwóch płaszczyznach. Po pierwsze, polega na przeprowadzeniu postępowania dowodowego co do wszystkich okoliczności stanowiących fakty prawotwórcze, a więc takich, z którymi w świetle przepisów obowiązującego prawa związane są określone skutki prawne. Po drugie, zebrany materiał dowodowy powinien znaleźć pełne odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji.

Prawidłowo zredagowane, pod względem merytorycznym i prawnym, uzasadnienie decyzji administracyjnej ma podstawowe znaczenie dla stosowania zasady przekonywania, wyrażonej w art. 11 k.p.a., a realizowanej na podstawie art. 107 § 3 k.p.a. Mocą przywołanej zasady organ jest zobowiązany do wyjaśnienia stronom zasadności przesłanek, którymi kierował się przy załatwieniu sprawy. Uzasadnienie decyzji winno być elementem decydującym o przekonaniu strony, co do trafności rozstrzygnięcia. Zasada przekonywania nie zostaje zaś zrealizowana, gdy organ pominie milczeniem twierdzenia strony lub ustosunkuje się do nich lakonicznie. Obowiązek organu administracji publicznej zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego jest niezależny od tego, czy materiał dowodowy potwierdza stanowisko strony, czy też je podważa. Obciąża on zarówno organ pierwszej instancji, jak i organ odwoławczy, ponownie rozpatrujący sprawę. Wyczerpujące rozpatrzenie materiału dowodowego polega zaś na takim ustosunkowaniu się do każdego ze zgromadzonych w sprawie dowodów, z uwzględnieniem wzajemnych powiązań między nimi, aby uzyskać jednoznaczność ustaleń faktycznych i prawnych.

W ponownym postępowaniu organ administracji musi jednoznacznie wyjaśnić, na jakiej podstawie przyjął, że stan techniczny budynku planowanego do prowadzenia produkcji jest na tyle dobry, że emisje powstające w procesie produkcyjnym nie będą wydostawały się poza ten obiekt.

Bez jednoznacznego wyjaśnienia tej kwestii nie jest możliwe wydanie w sprawie prawidłowego rozstrzygnięcia.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r. poz 270, ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...