I SA/Go 313/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
2014-09-02Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Dariusz Skupień /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Skupień po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 września 2014 r. sprawy ze skargi W.S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia: umorzyć postępowanie.
Uzasadnienie
W.S., reprezentowana przez doradcę podatkowego T.Z., wniosła skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] marca 2014r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie tego organu z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania.
Przyczyną zawieszenia postępowania wszczętego na wniosek skarżącej z dnia [...] września 2013 r. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów, było wystąpienie Marszałka Sejmu do Trybunału Konstytucyjnego o wyjaśnienie skutków prawnych wyroku Trybunału z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt SK 18/09, w którym orzeczono niekonstytucyjność m.in. art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r., czyli w okresie za jaki wymierzono skarżącej zryczałtowany podatek dochodowy.
Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa poprzez błędne uznanie, iż Trybunał Konstytucyjny jest sądem w rozumieniu tego przepisu, a także błędne uznanie, że postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym jest zagadnieniem wstępnym w postępowaniu administracyjnym (podatkowym), w którym zakwestionowany przepis miałby być podstawą rozstrzygnięcia.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu. Nadto organ poinformował, że w związku z postanowieniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt SK 18/09, skutkującym ustaniem przyczyn zawieszenia postępowania w zaskarżonej sprawie, postępowanie zostało podjęte postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2014r. nr [...]. Jednocześnie postępowanie wszczęte z wniosku skarżącej z dnia [...] września 2013 r. zostało zakończone decyzją Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...].
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 21 maja 2014 r. wezwano skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 złotych, w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu pod rygorem odrzucenia skargi.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżąca uiściła należną opłatę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed Sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – powoływanej dalej jako "P.p.s.a.") sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
W orzecznictwie podkreśla się, że bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego w rozumieniu art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. występuje, gdy zaistnieją zdarzenia, które uniemożliwiają osiągnięcie jego celu, albo spowodują, że kontrola zaskarżonego aktu lub czynności stała się zbędna.
Wskazać również należy, że celem postępowania sądowoadministracyjnego wywołanego skargą na postanowienie o zawieszeniu postępowania administracyjnego jest dokonanie kontroli przez sąd czy zatamowanie postępowania nie narusza przepisów i, gdyby sąd stwierdził naruszenie takich przepisów, wyeliminowanie z obrotu takiego postanowienia blokującego prowadzenie i zakończenie postępowania podatkowego (w realiach sprawy postępowania wznowieniowego).
Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy zaznaczyć trzeba, że wobec wydania przez Dyrektora Izby Skarbowej postanowienia z dnia [...] kwietnia 2014 r. o podjęciu z urzędu zawieszonego postępowania, wyeliminowana została przeszkoda do kontynuowania i zakończenia tego postępowania. Skarżąca zarzuciła organowi błędne uznanie, że postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym jest zagadnieniem wstępnym w postępowaniu administracyjnym (podatkowym), w którym zakwestionowany przepis miałby być podstawą rozstrzygnięcia. W ocenie skarżącej brak było podstaw do zawieszenia postępowania wznowieniowego, a więc wydanie postanowienia o podjęciu tego postępowania i doręczenie go stronie wyeliminowało skutki w zakresie nieprowadzenia postępowania. Tym samym skarżąca, choć w sposób zastępczy, uzyskała oczekiwany przez siebie cel tj. prowadzenie postępowania wznowieniowego, a jednocześnie postępowanie sądowoadministracyjne stało się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.
O bezprzedmiotowości postępowania sądowego przekonuje dodatkowo decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...], którą uchylono w całości decyzję tego organu z dnia [...] stycznia 2006 r. Nr [...] oraz decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie określenia skarżącej zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów i umorzono postępowanie w sprawie.
W tym stanie rzeczy Sąd, działając na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., umorzył postępowanie sądowoadministracyjne.
Odnosząc się do podniesionego w skardze wniosku skarżącej o zwrot kosztów postępowania wskazać należy, że kwestia ta została uregulowana w art. 200 i art. 201 P.p.s.a. Pierwszy z tych przepisów przewiduje zwrot kosztów postępowania w przypadku uwzględnienia skargi przez sąd, drugi zaś - uwzględnienia skargi przez organ w trybie autokontroli na podstawie art.54 § 3 P.p.s.a. W innych przypadkach sąd nie rozstrzyga o zwrocie kosztów postępowania. Nie istnieje bowiem podstawa prawna dla takiego rodzaju rozstrzygnięcia (por. postanowienie NSA z dnia 3 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1308/11 dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o sprawach na stronie internetowej orzeczenia.nsda.gov.pl.).
Tymczasem, w niniejszej sprawie nie doszło do merytorycznego badania skargi, tak by móc mówić o jej uwzględnieniu, a podjęcie postępowania przez organ nie było efektem uwzględnienia podniesionych w skardze zarzutów, lecz procesową konsekwencją ustania przyczyny, która w ocenie organu stanowiła podstawę zawieszenia postępowania. Brak zatem podstaw do zasądzenia zwrotu kosztów postępowania od organu na rzecz skarżącej.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Dariusz Skupień /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Skupień po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 września 2014 r. sprawy ze skargi W.S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia: umorzyć postępowanie.
Uzasadnienie
W.S., reprezentowana przez doradcę podatkowego T.Z., wniosła skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] marca 2014r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie tego organu z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania.
Przyczyną zawieszenia postępowania wszczętego na wniosek skarżącej z dnia [...] września 2013 r. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów, było wystąpienie Marszałka Sejmu do Trybunału Konstytucyjnego o wyjaśnienie skutków prawnych wyroku Trybunału z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt SK 18/09, w którym orzeczono niekonstytucyjność m.in. art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r., czyli w okresie za jaki wymierzono skarżącej zryczałtowany podatek dochodowy.
Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa poprzez błędne uznanie, iż Trybunał Konstytucyjny jest sądem w rozumieniu tego przepisu, a także błędne uznanie, że postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym jest zagadnieniem wstępnym w postępowaniu administracyjnym (podatkowym), w którym zakwestionowany przepis miałby być podstawą rozstrzygnięcia.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu. Nadto organ poinformował, że w związku z postanowieniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt SK 18/09, skutkującym ustaniem przyczyn zawieszenia postępowania w zaskarżonej sprawie, postępowanie zostało podjęte postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2014r. nr [...]. Jednocześnie postępowanie wszczęte z wniosku skarżącej z dnia [...] września 2013 r. zostało zakończone decyzją Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...].
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 21 maja 2014 r. wezwano skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 złotych, w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu pod rygorem odrzucenia skargi.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżąca uiściła należną opłatę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed Sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – powoływanej dalej jako "P.p.s.a.") sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
W orzecznictwie podkreśla się, że bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego w rozumieniu art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. występuje, gdy zaistnieją zdarzenia, które uniemożliwiają osiągnięcie jego celu, albo spowodują, że kontrola zaskarżonego aktu lub czynności stała się zbędna.
Wskazać również należy, że celem postępowania sądowoadministracyjnego wywołanego skargą na postanowienie o zawieszeniu postępowania administracyjnego jest dokonanie kontroli przez sąd czy zatamowanie postępowania nie narusza przepisów i, gdyby sąd stwierdził naruszenie takich przepisów, wyeliminowanie z obrotu takiego postanowienia blokującego prowadzenie i zakończenie postępowania podatkowego (w realiach sprawy postępowania wznowieniowego).
Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy zaznaczyć trzeba, że wobec wydania przez Dyrektora Izby Skarbowej postanowienia z dnia [...] kwietnia 2014 r. o podjęciu z urzędu zawieszonego postępowania, wyeliminowana została przeszkoda do kontynuowania i zakończenia tego postępowania. Skarżąca zarzuciła organowi błędne uznanie, że postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym jest zagadnieniem wstępnym w postępowaniu administracyjnym (podatkowym), w którym zakwestionowany przepis miałby być podstawą rozstrzygnięcia. W ocenie skarżącej brak było podstaw do zawieszenia postępowania wznowieniowego, a więc wydanie postanowienia o podjęciu tego postępowania i doręczenie go stronie wyeliminowało skutki w zakresie nieprowadzenia postępowania. Tym samym skarżąca, choć w sposób zastępczy, uzyskała oczekiwany przez siebie cel tj. prowadzenie postępowania wznowieniowego, a jednocześnie postępowanie sądowoadministracyjne stało się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.
O bezprzedmiotowości postępowania sądowego przekonuje dodatkowo decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...], którą uchylono w całości decyzję tego organu z dnia [...] stycznia 2006 r. Nr [...] oraz decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie określenia skarżącej zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów i umorzono postępowanie w sprawie.
W tym stanie rzeczy Sąd, działając na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., umorzył postępowanie sądowoadministracyjne.
Odnosząc się do podniesionego w skardze wniosku skarżącej o zwrot kosztów postępowania wskazać należy, że kwestia ta została uregulowana w art. 200 i art. 201 P.p.s.a. Pierwszy z tych przepisów przewiduje zwrot kosztów postępowania w przypadku uwzględnienia skargi przez sąd, drugi zaś - uwzględnienia skargi przez organ w trybie autokontroli na podstawie art.54 § 3 P.p.s.a. W innych przypadkach sąd nie rozstrzyga o zwrocie kosztów postępowania. Nie istnieje bowiem podstawa prawna dla takiego rodzaju rozstrzygnięcia (por. postanowienie NSA z dnia 3 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1308/11 dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o sprawach na stronie internetowej orzeczenia.nsda.gov.pl.).
Tymczasem, w niniejszej sprawie nie doszło do merytorycznego badania skargi, tak by móc mówić o jej uwzględnieniu, a podjęcie postępowania przez organ nie było efektem uwzględnienia podniesionych w skardze zarzutów, lecz procesową konsekwencją ustania przyczyny, która w ocenie organu stanowiła podstawę zawieszenia postępowania. Brak zatem podstaw do zasądzenia zwrotu kosztów postępowania od organu na rzecz skarżącej.
