I SA/Bd 647/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
2014-05-20Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Mariusz Pawełczak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi S. W. i M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...]2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2008 r. postanowił: odmówić zmiany postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 04 października 2013r., sygn. akt I SA/Bd 647/13 odmawiającego przyznania skarżącemu prawa pomocy
Uzasadnienie
I SA/Bd 647/13
UZASADNIENIE
Wraz ze skargą na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] 2013r. w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2008r. skarżący wniósł na urzędowym formularzu PPF o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący podał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną, którego miesięczny dochód z tytułu świadczeń emerytalno – rentowych wynosi [...]zł miesięcznie. Posiada dom oraz nieruchomość rolną o pow. [...] ha.
Zarządzeniem z dnia 19 sierpnia 2013r. referendarz sądowy wezwał pełnomocnika skarżącego do nadesłania dokumentów oraz oświadczeń obrazujących sytuację finansową wnioskodawcy.
W odpowiedzi skarżący oświadczył, że nie posiada osobistych kont bankowych, nie korzystał z dopłat do gruntów rolnych z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, nie korzysta z innej pomocy. Posiada samochód marki [...] rok produkcji [...], który jest niesprawny.
Postanowieniem z dnia 04 października 2013r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Strona nie wniosła sprzeciwu od powyższego orzeczenia.
Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę strony.
W dniu 28 marca 2014r. wpłynął kolejny wniosek skarżącego złożony na urzędowym formularzu PPF o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Wnioskodawca oświadczył, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną, którego miesięczny dochód z tytułu świadczeń emerytalno – rentowych wynosi [...] zł miesięcznie. Rubryki dotyczące stanu majątkowego pozostały niewypełnione.
Zarządzeniem z dnia 02 kwietnia 2014r. referendarz sądowy wezwał pełnomocnika skarżącego do nadesłania dokumentów oraz oświadczeń obrazujących sytuację finansową i majątkową wnioskodawcy.
Powyższe wezwanie pozostało bez odpowiedzi.
Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje:
Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) – dalej zwana "p.p.s.a." - prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane osobie fizycznej, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z konstrukcji tego przepisu wynika, że to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy. W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że rozstrzygnięcie w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę.
Przepis ten stanowi odstępstwo od zasady ponoszenia przez stronę kosztów postępowania, określonej w art. 199 p.p.s.a. Celem instytucji prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest zagwarantowanie stronie konstytucyjnego prawa do sądu ustanowionego w art. 45 ust.1 Konstytucji RP. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania z budżetu państwa i powinno mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych, w których zdobycie środków finansowych na udział w postępowaniu sądowym jest obiektywnie niemożliwe (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2011 r. sygn. akt I FZ 136/11). Wnioskodawca powinien, zatem wykazać poprzez złożenie stosownych dokumentów w postaci rachunków, wyciągów bankowych, zaświadczeń itp., że jego sytuacja materialna uniemożliwia lub utrudnia w istotny sposób dostęp do sądu. Inicjatywa dowodowa w tym zakresie spoczywa, więc na wnioskodawcy. Wynika to z treści art. 252 § 1 p.p.s.a., który stanowi, że wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o jej stanie majątkowym i dochodach.
Przystępując do rozpoznania przedmiotowego wniosku w pierwszej kolejności wskazać należy, że w jego toku wydano już postanowienie w przedmiocie prawa pomocy, które do chwili obecnej zachowało swą prawną moc. Jednakże postanowienie to należy do tzw. postanowień niekończących postępowania w sprawie, które - stosownie do treści art. 165 p.p.s.a., mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Jak stanowi ten przepis odstąpienie od oceny powziętej we wcześniejszym postanowieniu może wchodzić w grę jedynie wtedy, gdy okoliczności stanowiące przesłankę danego rozstrzygnięcia uległy zmianie. Innymi słowy bez zmiany okoliczności sprawy nie można uchylić ani zmienić prawomocnego postanowienia.
Przez zmianę okoliczności sprawy, należy zaś rozumieć zmianę okoliczności faktycznych, które legły u podstaw poprzednio wydanego rozstrzygnięcia. W istocie chodzi więc o czynniki, które odnoszą się do zasadności utrzymania w obrocie prawnym wydanego postanowienia (por. R. Sawuła, glosa do postanowienia NSA z dnia 7 czerwca 1995 r., SA/Rz 461/95, Sam. Teryt. 1996, nr 3, poz. 71). W przypadku postanowienia rozstrzygającego o odmowie przyznania prawa pomocy należy założyć, że będą to nowe okoliczności świadczące o tym, iż sytuacja materialna wnioskodawcy uległa pogorszeniu w stosunku do stanu istniejącego w dacie wydania tegoż postanowienia.
Dokonując takiej oceny referendarz sądowy doszedł do przekonania, że przedstawione przez skarżącego w złożonym wniosku informacje nie pozwalają uwzględnić jego żądania. Przede wszystkim podnieść należy, że skarżący uchyla się od współpracy w zakresie wykazania zasadności swojego wniosku. Nie nadesłał, żadnych dokumentów źródłowych, o których mowa z zarządzeniu referendarza sądowego z dnia 02 kwietnia 2014r. Z art. 246 § 1 p.p.s.a. wynika zaś obowiązek wykazania przez stronę, że jej sytuacja majątkowa nie pozwala na poniesienie kosztów postępowania. Zatem strona ta powinna podjąć wszelkie czynności, które świadczyłyby o zasadności jej wniosku. W niniejszej sprawie strona nie przedłożyła żadnych dokumentów, o które była wzywana.
W konsekwencji brak jest zdaniem referendarza sądowego podstaw do przyjęcia, że w sprawie doszło do zmiany okoliczności w rozumieniu art. 165 p.p.s.a. uzasadniających przyznanie skarżącemu prawa pomocy w żądanym zakresie.
W związku z powyższym, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., przy uwzględnieniu art. 165 p.p.s.a, orzeczono jak w sentencji
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Mariusz Pawełczak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi S. W. i M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...]2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2008 r. postanowił: odmówić zmiany postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 04 października 2013r., sygn. akt I SA/Bd 647/13 odmawiającego przyznania skarżącemu prawa pomocy
Uzasadnienie
I SA/Bd 647/13
UZASADNIENIE
Wraz ze skargą na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] 2013r. w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2008r. skarżący wniósł na urzędowym formularzu PPF o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący podał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną, którego miesięczny dochód z tytułu świadczeń emerytalno – rentowych wynosi [...]zł miesięcznie. Posiada dom oraz nieruchomość rolną o pow. [...] ha.
Zarządzeniem z dnia 19 sierpnia 2013r. referendarz sądowy wezwał pełnomocnika skarżącego do nadesłania dokumentów oraz oświadczeń obrazujących sytuację finansową wnioskodawcy.
W odpowiedzi skarżący oświadczył, że nie posiada osobistych kont bankowych, nie korzystał z dopłat do gruntów rolnych z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, nie korzysta z innej pomocy. Posiada samochód marki [...] rok produkcji [...], który jest niesprawny.
Postanowieniem z dnia 04 października 2013r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Strona nie wniosła sprzeciwu od powyższego orzeczenia.
Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę strony.
W dniu 28 marca 2014r. wpłynął kolejny wniosek skarżącego złożony na urzędowym formularzu PPF o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Wnioskodawca oświadczył, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną, którego miesięczny dochód z tytułu świadczeń emerytalno – rentowych wynosi [...] zł miesięcznie. Rubryki dotyczące stanu majątkowego pozostały niewypełnione.
Zarządzeniem z dnia 02 kwietnia 2014r. referendarz sądowy wezwał pełnomocnika skarżącego do nadesłania dokumentów oraz oświadczeń obrazujących sytuację finansową i majątkową wnioskodawcy.
Powyższe wezwanie pozostało bez odpowiedzi.
Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje:
Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) – dalej zwana "p.p.s.a." - prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane osobie fizycznej, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z konstrukcji tego przepisu wynika, że to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy. W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że rozstrzygnięcie w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę.
Przepis ten stanowi odstępstwo od zasady ponoszenia przez stronę kosztów postępowania, określonej w art. 199 p.p.s.a. Celem instytucji prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest zagwarantowanie stronie konstytucyjnego prawa do sądu ustanowionego w art. 45 ust.1 Konstytucji RP. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania z budżetu państwa i powinno mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych, w których zdobycie środków finansowych na udział w postępowaniu sądowym jest obiektywnie niemożliwe (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2011 r. sygn. akt I FZ 136/11). Wnioskodawca powinien, zatem wykazać poprzez złożenie stosownych dokumentów w postaci rachunków, wyciągów bankowych, zaświadczeń itp., że jego sytuacja materialna uniemożliwia lub utrudnia w istotny sposób dostęp do sądu. Inicjatywa dowodowa w tym zakresie spoczywa, więc na wnioskodawcy. Wynika to z treści art. 252 § 1 p.p.s.a., który stanowi, że wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o jej stanie majątkowym i dochodach.
Przystępując do rozpoznania przedmiotowego wniosku w pierwszej kolejności wskazać należy, że w jego toku wydano już postanowienie w przedmiocie prawa pomocy, które do chwili obecnej zachowało swą prawną moc. Jednakże postanowienie to należy do tzw. postanowień niekończących postępowania w sprawie, które - stosownie do treści art. 165 p.p.s.a., mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Jak stanowi ten przepis odstąpienie od oceny powziętej we wcześniejszym postanowieniu może wchodzić w grę jedynie wtedy, gdy okoliczności stanowiące przesłankę danego rozstrzygnięcia uległy zmianie. Innymi słowy bez zmiany okoliczności sprawy nie można uchylić ani zmienić prawomocnego postanowienia.
Przez zmianę okoliczności sprawy, należy zaś rozumieć zmianę okoliczności faktycznych, które legły u podstaw poprzednio wydanego rozstrzygnięcia. W istocie chodzi więc o czynniki, które odnoszą się do zasadności utrzymania w obrocie prawnym wydanego postanowienia (por. R. Sawuła, glosa do postanowienia NSA z dnia 7 czerwca 1995 r., SA/Rz 461/95, Sam. Teryt. 1996, nr 3, poz. 71). W przypadku postanowienia rozstrzygającego o odmowie przyznania prawa pomocy należy założyć, że będą to nowe okoliczności świadczące o tym, iż sytuacja materialna wnioskodawcy uległa pogorszeniu w stosunku do stanu istniejącego w dacie wydania tegoż postanowienia.
Dokonując takiej oceny referendarz sądowy doszedł do przekonania, że przedstawione przez skarżącego w złożonym wniosku informacje nie pozwalają uwzględnić jego żądania. Przede wszystkim podnieść należy, że skarżący uchyla się od współpracy w zakresie wykazania zasadności swojego wniosku. Nie nadesłał, żadnych dokumentów źródłowych, o których mowa z zarządzeniu referendarza sądowego z dnia 02 kwietnia 2014r. Z art. 246 § 1 p.p.s.a. wynika zaś obowiązek wykazania przez stronę, że jej sytuacja majątkowa nie pozwala na poniesienie kosztów postępowania. Zatem strona ta powinna podjąć wszelkie czynności, które świadczyłyby o zasadności jej wniosku. W niniejszej sprawie strona nie przedłożyła żadnych dokumentów, o które była wzywana.
W konsekwencji brak jest zdaniem referendarza sądowego podstaw do przyjęcia, że w sprawie doszło do zmiany okoliczności w rozumieniu art. 165 p.p.s.a. uzasadniających przyznanie skarżącemu prawa pomocy w żądanym zakresie.
W związku z powyższym, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., przy uwzględnieniu art. 165 p.p.s.a, orzeczono jak w sentencji
