II SA/Rz 731/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
2014-06-04Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Stanisław Śliwa /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2014r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2013r. znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego - postanawia – umorzyć postępowanie sądowe.
Uzasadnienie
D. K. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2013 r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] o odmowie przyznania jej prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
W skierowanym do tut. Sądu piśmie z dnia 26 maja 2014 r. D. K. zwróciła się o "cofnięcie decyzji w sprawie o sygnaturze akt II SA/Rz 1035/13" i szybkie umorzenie postępowania sądowego oraz zwrot akt do organu administracji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W świetle art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", skarżący uprawniony jest do cofnięcia złożonej skargi. Oświadczenie takie jest dla sądu wiążące, chyba, że zmierza ono do obejścia prawa lub też spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Wówczas sąd obowiązany jest do uznania je za niedopuszczalne
Oświadczenie D. K. zawarte w powołanym wyżej piśmie z dnia 26 maja 2014 r. należy zakwalifikować jako czynność procesową w postaci cofnięcia jej skargi. Z uwagi na brak stwierdzenia okoliczności wyłączających jego skuteczność postępowanie zainicjowane tą skargą należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 1, § 2 w zw. z art. 60 P.p.s.a.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Stanisław Śliwa /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2014r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2013r. znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego - postanawia – umorzyć postępowanie sądowe.
Uzasadnienie
D. K. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2013 r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] o odmowie przyznania jej prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
W skierowanym do tut. Sądu piśmie z dnia 26 maja 2014 r. D. K. zwróciła się o "cofnięcie decyzji w sprawie o sygnaturze akt II SA/Rz 1035/13" i szybkie umorzenie postępowania sądowego oraz zwrot akt do organu administracji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W świetle art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", skarżący uprawniony jest do cofnięcia złożonej skargi. Oświadczenie takie jest dla sądu wiążące, chyba, że zmierza ono do obejścia prawa lub też spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Wówczas sąd obowiązany jest do uznania je za niedopuszczalne
Oświadczenie D. K. zawarte w powołanym wyżej piśmie z dnia 26 maja 2014 r. należy zakwalifikować jako czynność procesową w postaci cofnięcia jej skargi. Z uwagi na brak stwierdzenia okoliczności wyłączających jego skuteczność postępowanie zainicjowane tą skargą należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 1, § 2 w zw. z art. 60 P.p.s.a.
