II FSK 1115/12
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-06-06Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Wolf- Kalamala /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej M. C., M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 194/11 w sprawie ze skargi M. C., M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia 29 grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki postanawia sprostować z urzędu oczywistą omyłkę w punkcie 2 sentencji wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1115/12 poprzez zastąpienie zasądzonej kwoty "5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych" kwotą "240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych".
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1115/12, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M. C. i M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 194/11 w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia 29 grudnia 2010 r. w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki. W punkcie 2 sentencji orzeczenia Sąd drugiej instancji zasądził od M. C., M. Z. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w O. kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – zwanej dalej: "p.p.s.a.") sąd administracyjny może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Wykładnia gramatyczna komentowanego przepisu wskazuje, że wszystkie opisane w nim nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny (por. Słownik języka polskiego PWN L-P, Warszawa 1995 pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, s. 421). Oczywistość wadliwości może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi nie budzącymi wątpliwości okolicznościami. Wyraża się ona bowiem w tym, że jest natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia.
Błąd pisarski jest oczywistą omyłką wówczas, gdy jest widoczne, że wbrew zamierzeniu sądu doszło do niewłaściwego użycia wyrazu lub oczywiście mylnej pisowni albo widocznie niezamierzonego opuszczenia jednego lub więcej wyrazów (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2001 r., sygn. akt II SA 863/00),
Za błąd rachunkowy uznaje się błąd wynikający z niewłaściwego przeprowadzenia badań arytmetycznych, a w szczególności błędne zsumowanie lub odjęcie poszczególnych pozycji (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 887/04, postanowienie NSA z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 558/11) .
Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że wysokość kwoty zasądzonej od skarżących na rzecz organu podatkowego - Dyrektora Izby Celnej w O. tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego stanowi oczywistą omyłkę.
Stosownie do § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490), w postępowaniu przed sądami pierwszej instancji w sprawach, w których – tak jak w niniejszym postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności podatkowej osób trzecich - przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, kwota wynagrodzenia (stawka minimalna) należna pełnomocnikowi wynosi 240 złotych. Zgodnie natomiast z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a) powołanego rozporządzenia, wynagrodzenie radcy prawnego w drugiej instancji obejmujące sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi - 75 % stawki minimalnej, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny - 100% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W orzecznictwie przesądzono, że sporządzenie odpowiedzi na skargę kasacyjną jest czynnością zbliżoną do sporządzenia skargi kasacyjnej i daje prawo do żądania zwrotu kosztów postępowania z tego tytułu (vide: uchwała NSA z dnia 19 listopada 2012 r., sygn. akt II FPS 4/12, publ. ONSAiWSA z 2013 r. nr 3 poz. 38). W niniejszej sprawie radca prawny, który nie prowadził sprawy przed Sądem pierwszej instancji, sporządził i wniósł odpowiedź na skargę kasacyjną oraz brał udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Z tego względu Sąd powinien przyznać pełnomocnikowi organu podatkowego tytułem wynagrodzenia 100% stawki minimalnej, tj. 240 zł.
Nie ulega wątpliwości, że zaistniały błąd był w istocie oczywistą omyłką, dlatego na podstawie art. 156 § 1 i 2 w zw. z art. 193 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny postanowił sprostować go z urzędu.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Wolf- Kalamala /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej M. C., M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 194/11 w sprawie ze skargi M. C., M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia 29 grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki postanawia sprostować z urzędu oczywistą omyłkę w punkcie 2 sentencji wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1115/12 poprzez zastąpienie zasądzonej kwoty "5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych" kwotą "240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych".
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1115/12, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M. C. i M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 194/11 w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia 29 grudnia 2010 r. w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki. W punkcie 2 sentencji orzeczenia Sąd drugiej instancji zasądził od M. C., M. Z. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w O. kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – zwanej dalej: "p.p.s.a.") sąd administracyjny może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Wykładnia gramatyczna komentowanego przepisu wskazuje, że wszystkie opisane w nim nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny (por. Słownik języka polskiego PWN L-P, Warszawa 1995 pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, s. 421). Oczywistość wadliwości może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi nie budzącymi wątpliwości okolicznościami. Wyraża się ona bowiem w tym, że jest natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia.
Błąd pisarski jest oczywistą omyłką wówczas, gdy jest widoczne, że wbrew zamierzeniu sądu doszło do niewłaściwego użycia wyrazu lub oczywiście mylnej pisowni albo widocznie niezamierzonego opuszczenia jednego lub więcej wyrazów (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2001 r., sygn. akt II SA 863/00),
Za błąd rachunkowy uznaje się błąd wynikający z niewłaściwego przeprowadzenia badań arytmetycznych, a w szczególności błędne zsumowanie lub odjęcie poszczególnych pozycji (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 887/04, postanowienie NSA z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 558/11) .
Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że wysokość kwoty zasądzonej od skarżących na rzecz organu podatkowego - Dyrektora Izby Celnej w O. tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego stanowi oczywistą omyłkę.
Stosownie do § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490), w postępowaniu przed sądami pierwszej instancji w sprawach, w których – tak jak w niniejszym postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności podatkowej osób trzecich - przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, kwota wynagrodzenia (stawka minimalna) należna pełnomocnikowi wynosi 240 złotych. Zgodnie natomiast z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a) powołanego rozporządzenia, wynagrodzenie radcy prawnego w drugiej instancji obejmujące sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi - 75 % stawki minimalnej, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny - 100% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W orzecznictwie przesądzono, że sporządzenie odpowiedzi na skargę kasacyjną jest czynnością zbliżoną do sporządzenia skargi kasacyjnej i daje prawo do żądania zwrotu kosztów postępowania z tego tytułu (vide: uchwała NSA z dnia 19 listopada 2012 r., sygn. akt II FPS 4/12, publ. ONSAiWSA z 2013 r. nr 3 poz. 38). W niniejszej sprawie radca prawny, który nie prowadził sprawy przed Sądem pierwszej instancji, sporządził i wniósł odpowiedź na skargę kasacyjną oraz brał udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Z tego względu Sąd powinien przyznać pełnomocnikowi organu podatkowego tytułem wynagrodzenia 100% stawki minimalnej, tj. 240 zł.
Nie ulega wątpliwości, że zaistniały błąd był w istocie oczywistą omyłką, dlatego na podstawie art. 156 § 1 i 2 w zw. z art. 193 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny postanowił sprostować go z urzędu.
