• II SAB/Sz 44/14 - Postano...
  28.03.2024

II SAB/Sz 44/14

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
2014-06-09

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Katarzyna Grzegorczyk-Meder /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk - Meder po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. na bezczynność Burmistrza w przedmiocie przyznania lokalu mieszkalnego postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] r. (data stempla pocztowego) K. S. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę przeciwko Burmistrzowi w sprawie przyznania lokalu socjalnego lub komunalnego z zasobu gminnego.

Skarżący wskazał, że od [...] r. składa wnioski do organu i do dnia dzisiejszego nie ma przyznanego lokum socjalnego. Nie przyznano lokum mieszkalnego pomimo, jak twierdzi skarżący, jego bardzo ciężkiej sytuacji, która jest Burmistrzowi znana. Do skargi, K. S. dołączył liczną korespondencję jaką otrzymał od organu w sprawie przydziału lokalu z zasobu mieszkaniowego Gminy.

Ponieważ, stosownie do art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, Sąd w dniu [...] r. przesłał skargę Burmistrzowi celem nadania jej biegu.

Po zwrocie skargi Sądowi oraz nadesłaniu akt administracyjnych i odpowiedzi na skargę, zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia [...] r. została ona zarejestrowana, jako skarga na bezczynność Burmistrza w sprawie przyznania lokalu mieszkalnego. Wobec tak ustalonego przedmiotu skargi K. S., zarządzeniem z dnia [...] r., organ został zobowiązany do udzielenia na nią odpowiedzi. Wypełniając powyższe wezwanie sądowe, Burmistrz w piśmie z dnia [...] r., wniósł o odrzucenie skargi K. S. z uwagi na brak wyczerpania przezeń środka zaskarżenia, przed organem właściwym w sprawie, ewentualnie o jej oddalenie wskazując, że organ nie zachował się bezczynnie, odpowiadając skarżącemu na jego pisma i wpisując go na listę osób oczekujących na lokal mieszkalny. Według wyjaśnień organu, każdorazowo wniosek skarżącego badała komisja mieszkaniowa, która wydawała opinię co do zasadności przyznania lokalu. Lokal mieszkalny nie został przyznany skarżącemu z powodu braku wolnych lokali i w konsekwencji wpisano skarżącego na listę osób oczekujących na lokal. Poinformowano o tym wielokrotnie zarówno w drodze pisemnej jak i w drodze ustnych wyjaśnień.

Zarządzeniem z dnia [...] r., Sąd zobowiązał K. S. do wskazania w terminie 7 dni, czy przed wystąpieniem ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność Burmistrza, skarżący wezwał na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa w związku z niewykonaniem czynności nakazanej prawem (art. 101 a ustawy o samorządzie gminnym), pod rygorem odrzucenia skargi.

Przesyłka sądowa zawierająca wezwanie do wykazania wyczerpania środka zaskarżenia, z uwagi na niemożność jej osobistego doręczenia skarżącemu, złożona została w placówce pocztowej dnia [...] r. na okres siedmiu dni z adnotacją o nie doręczeniu przesyłki, o czym powiadomiono skarżącego umieszczając stosowne zawiadomienie w skrzynce listowej adresata (awizo). Powtórnego awiza dokonano dnia [...] r. na kolejne siedem dni (dowód - k. 35 akt sądowych). Ponieważ skarżący, po upływie czternastu dni liczonych od dnia pozostawienia przesyłki w oddawczym urzędzie pocztowym, jej nie odebrał, urząd ten w dniu [...] r. zwrócił przesyłkę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z adnotacją "ZWROT. Nie podjęto w terminie".

W piśmie z dnia [...] r., skarżący zwrócił się do Sądu o przyspieszenie rozpatrzenia sprawy, jednakże w terminie zakreślonym w ww. wezwaniu sądowym, ani dotychczas, nie odpowiedział w kwestii wyczerpania środka zaskarżenia przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:

Sąd przed przystąpieniem do merytorycznej oceny zasadności skargi, zobowiązany jest ustalić jej dopuszczalność, w tym m.in. pod kątem właściwości sądu administracyjnego, a także wyczerpania, przed wniesieniem skargi, środków zaskarżenia przed organem właściwym w sprawie.

W tejże sprawie, mającej za przedmiot bezczynność organu gminy w sprawie przyznania lokalu z gminnego zasobu mieszkaniowego, kwestię dopuszczalności skargi należy ocenić, uwzględniając brzmienie art. 3 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej "P.p.s.a."), który określa właściwość sądów administracyjnych w sprawach skarg na akty organów jednostek samorządu terytorialnego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, inne niż akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w art. 3 § 2 P.p.s.a. Charakter administracyjnoprawny sprawy objętej przedmiotem niniejszej skargi, został potwierdzony w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 21 lipca 2008 r. sygn. akt I OPS 4/08 (opubl. w ONSAiWSA 2008, nr 6, poz. 90), w którym stwierdzono, że akt organu gminy dotyczący zakwalifikowania i umieszczenia na liście oczekujących na najem lokalu mieszkalnego zasobu gminy jest aktem z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 6 P.p.s.a. Ustalanie listy osób zakwalifikowanych do zawarcia umowy i oczekujących na najem lokalu nie jest podejmowaniem czynności cywilnoprawnej, nie kreuje bowiem stosunku cywilnoprawnego najmu lokalu, lecz jest wykonywaniem publicznoprawnych zadań gminy i poprzedza podjęcie czynności cywilnoprawnych. Przyjęcie odmiennego poglądu powodowałoby, że osoba, która nie uzyskała wpisu na listę oczekujących jest pozbawiona na tym etapie postępowania ochrony prawnej. W uzasadnieniu ww. uchwały, zwrócono uwagę na dwuetapowość postępowania w przedmiocie udzielenia pomocy mieszkaniowej z zasobów gminy. W pierwszym etapie wniosek podlega badaniu, następnie kwalifikacji, w wyniku czego osoba uprawniona umieszczana jest na liście oczekujących na najem, bądź odmawia się jej takiego umieszczenia, gdy nie spełnia warunków. W drugim etapie dochodzi do zawarcia umowy najmu z osobą umieszczoną na liście w chwili nadejścia jej kolejności. Pierwszy etap ma charakter administracyjny, drugi cywilny.

Mając na uwadze treść skargi oraz odpowiedź organu na skargę i dołączone do sprawy dokumenty, uznać należy, że sprawa K. S., którego wniosek znajduje się na liście oczekujących do rozpatrzenia, znajduje się na pierwszym etapie postępowania o przyznanie lokum z zasobu gminy, co oznacza, że przedmiotowa skarga jest w tym zakresie dopuszczalna.

Przechodząc do pozostałych aspektów związanych z dopuszczalnością skargi, zwrócić należy uwagę, że stosownie do art. 52 § 1, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.). W przypadku kwestionowania przed sądem administracyjnym bezczynności organu w zakresie zaniechania działania uchwałodawczego z art. 3 § 2 ust. 5 P.p.s.a., czy czynności prawnych lub faktycznych nakazanych prawem w rozumieniu art. 3 § 2 ust. 6 P.p.s.a., obowiązuje regulacja wynikająca z art. 101 a ustawy z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, przewidująca odpowiednie stosowanie trybu zaskarżenia wskazanego z art. 101 ww. ustawy, tj. uprzedniego bezskutecznego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.

Warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego w trybie art. 101 ust. 1 powołanej ustawy jest bezskuteczność uprzedniego wezwania tego organu do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie to będzie bezskuteczne wtedy, gdy wezwany organ gminy wyraźnie odmówi usunięcia naruszenia prawa, bądź nie zajmie żadnego stanowiska w tej kwestii w terminie przewidzianym dla załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym.

Zatem w przedmiotowej sprawie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na bezczynność Burmistrza Miasta w przedmiocie przyznania lokalu mieszkalnego z zasobów gminnych, skarżący winien poprzedzić, skierowaniem do tego organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 101 a w związku z art. 101 § 1 ustawy o samorządzie gminnym.

W aktach sprawy brak jest dokumentów świadczących o wyczerpaniu tego rodzaju środka zaskarżenia w sprawie przez K. S.. Powyższe skutkowało skierowaniem do skarżącego wezwania do wykazania wyczerpania trybu określonego w art. 101 a ustawy o samorządzie gminnym.

Stosownie do art. 73 § 1 P.p.s.a., w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w artykułach 65-72, pismo składa się na okres czternastu dni

w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy umieszczając jednocześnie w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia (§ 2). W przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Stosownie do art.73 § 4 powołanego przepisu doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1.

W niniejszej sprawie skarżący K. S. nie odebrał przesyłki sądowej zawierającej wezwanie do wykazania wyczerpania środka zaskarżenia przez organem właściwym w sprawie, pomimo jej dwukrotnego prawidłowego awizowania przez Pocztę Polską, tj. w dniu [...] r. oraz w dniu [...]mr. Zatem należy stwierdzić, iż skuteczne doręczenie ww. wezwania nastąpiło dnia [...] r. Siedmiodniowy termin do zrealizowania wezwania sądowego upłynął w takich warunkach dnia [...]r. (czwartek), który to dzień nie był sobotą ani dniem ustawowo wolnym od pracy (patrz art. 83 § 2 P.p.s.a.), jednakże skarżący w zakreślonym terminie nie wykazał, że wyczerpał tryb zaskarżenia, wynikający z art. 101 a ustawy o samorządzie gminnym. Wprawdzie w dniu [...] r. skarżący skierował do Sądu pismo z prośbą o przyspieszenie rozpoznania sprawy, jednakże w piśmie tym, w żaden sposób, nie odniósł się w kwestii stanowiącej przedmiot ww. wezwania sądowego.

Brak reakcji skarżącego na wezwanie sądowe do wykazania wypełnienia obowiązku polegającego na wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa, w związku z niepodjęciem czynności przewidzianej prawem, jest równoznaczny z niedopełnieniem przez stronę wskazanego wyżej wymogu wynikającego z art. 52 § 1 w związku z art. 101 a ustawy o samorządzie gminnym. Niewyczerpanie środków zaskarżenia przed organem właściwym w sprawie, powoduje, że złożona do sądu administracyjnego skarga jest niedopuszczalna z innych przyczyn w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., co w konsekwencji obliguje sąd do jej odrzucenia. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3 P.p.s.a.).

Z powyższych względów, Sąd uznał, że skarga K. S. jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w związku z art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o czym orzekł odpowiednio, jak na wstępie.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...