III SAB/Lu 9/14

Uzasadnienie

Pismem z dnia 2 lutego 2014 r. J.H. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., w przedmiocie wydania decyzji.

Postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2014 r. Sąd odrzucił skargę J.H.

W piśmie z dnia 14 maja 2014 r. J. H. wystąpił z wnioskiem o wyłączenie sędziego WSA Grzegorza Wałejki od orzekania w sprawie. W piśmie nie wskazano żadnych okoliczności uzasadniających wniosek o wyłączenie sędziego.

Pismem z dnia 29 maja 2014 r. sędzia WSA Grzegorz Wałejko złożył wyjaśnienia i oświadczył, że w stosunku do jego osoby nie zachodzą przyczyny wyłączenia sędziego z mocy prawa, ani nie są mu znane okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), dalej: p.p.s.a., sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach: w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki; swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia, osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli; w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron; w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą; w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator; dotyczących skarg na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie; w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej. Stosownie do § 3 tego przepisu wyłączeniu podlega sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia objętego skargą o wznowienie postępowania, nie może orzekać, co do tej skargi.

Niezależnie od wskazanych przyczyn, w myśl art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Treść powołanego przepisu nie wskazuje, jakiego rodzaju okoliczności mogłyby uzasadniać podejrzenie braku bezstronności i tym samym wyłączenie sędziego. Wobec powyższego, zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób przeprowadzenia postępowania oraz na treść podejmowanego przez sędziego rozstrzygnięcia. Mogą to być więc okoliczności wynikające ze stosunku osobistego pomiędzy sędzią a jedną ze stron charakteryzujące się przede wszystkim istnieniem więzi emocjonalnej, której podstawą jest np. stosunek pokrewieństwa, przyjaźni, zależności służbowej, gospodarczej, społecznej, jak również wszelkie obiektywnie zaistniałe okoliczności, dające podstawę do powstania wątpliwości co do bezstronności sędziego.

Stosownie do art. 20 p.p.s.a., wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia. Wniosek ten powinien zatem wskazywać okoliczności lub dowody uprawdopadobniające istnienie przyczyny uzasadniającej wyłączenie sędziego. Nie ulega więc wątpliwości, że wnioskodawca, składając wniosek, powinien wskazać fakty, które mogłyby wywołać wątpliwość co do bezstronności sędziego. Niedopuszczalne jest formułowanie zarzutów o generalnym braku bezstronności danego sędziego w oderwaniu od specyfiki i okoliczności konkretnej sprawy.

Odnosząc powyższe do wniosku skarżącego, należy podnieść, że w świetle powołanych przepisów prawa nie jest on zasadny. Skarżący nie powołał żadnej przyczyny uzasadniającej wyłączenie sędziego z mocy prawa, jak również nie wskazał żadnej okoliczności, która mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w sprawie. Również Sąd rozpoznający wniosek żadnych takich okoliczności nie dopatrzył się.

Treść pisma z 14 maja 2014 r. wskazuje na ogólne niezadowolenie skarżącego z rozstrzygnięcia sprawy, nie jest to jednak absolutnie okoliczność, która może obiektywnie wywołać wątpliwość co do bezstronności sędziego w sprawie. Samo przeświadczenie strony o prowadzeniu przez sędziego postępowania w sposób wadliwy i nieobiektywny nie stanowi wystarczającej przesłanki uzasadniającej, w myśl art. 19 p.p.s.a., jego wyłączenie. Oceny tej nie może zmienić subiektywne przekonanie strony co do wadliwego, niewłaściwego orzekania sędziów (postanowienie NSA z dnia 5 września 2008 r., sygn. akt I OZ 665/08, Lex 440113).

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż w sprawie niniejszej nie ma podstaw do wyłączenia wskazanego we wniosku sędziego zarówno z mocy samej ustawy (art. 18 p.p.s.a.), jak również z powodu innych okoliczności mogących wywołać uzasadnione wątpliwości, co do jego bezstronności (art. 19 p.p.s.a.).

Wobec powyższego, na podstawie art. 22 § 1 i 2 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł jak w postanowieniu.