• II SA/Go 292/12 - Wyrok W...
  29.03.2024

II SA/Go 292/12

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
2012-06-27

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Jacek Jaśkiewicz /sprawozdawca/
Marek Szumilas
Mirosław Trzecki /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz (spr.) Sędzia WSA Marek Szumilas Protokolant sekr. sąd. Elżbieta Dzięcielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi Gminy na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wniesienia sprzeciwu wobec zamiaru wykonywania robót budowlanych oraz nałożenia obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Wojewody na rzecz Gminy kwotę 500 (pięćset) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] Starosta Powiatu, powołując się na przepis art. 30 ust. 6 pkt 1 w zw. z art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243 poz. 1623 ze zm.) po rozpatrzeniu zgłoszenia złożonego w dniu [...] listopada 2011 r. przez Gminę wniósł sprzeciw wobec zamiaru wykonania robót budowlanych polegających na budowie przydomowych oczyszczalni ścieków w [...], na nieruchomościach nr ewid. [...].

W jej uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego pozwolenia na budowę nie wymaga budowa indywidualnych przydomowych oczyszczalni ścieków o wydajności do 7,50 m 3 na dobę. Jednakże jak organ wyjaśnił, przedmiotowa inwestycja ma być realizowania w obszarze Natura 2000: [...].

Zgodnie natomiast z art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia, które wymagają przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000, zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Tym samym w rozpatrywanej sprawie istnieje prawdopodobieństwo, że przedsięwzięcie może znacząco negatywnie oddziaływać na niniejszy obszar, wobec czego wymaga ono uzyskania pozwolenia na budowę.

Organ podkreślił, że w zgłoszeniu stwierdzono szereg nieprawidłowości, jednakże ich uzupełnienie, nie miałoby wpływu na przyjęcie wniesionego zgłoszenia, w związku z czym, organ odstąpił od ich uzupełnienia. Tym nie mniej organ wskazał, że zgłoszenie narusza dyspozycję art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2005 r., Nr 236, poz. 2008 ze zm.), § 31 ust. 1 pkt 4, § 36 ust. 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75 poz. 690 ze zm.) oraz art. 36 ustawy z dnia 18 sierpnia 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r., Nr 239, poz. 2019 ze zm.).

Ponadto Starosta wskazał, że dla działki nr [...], na rzecz M. i T.P. wydane zostało pozwolenie na budowę (decyzja nr [...] z dnia [...] września 2008 r.) dla inwestycji polegającej na budowie budynku jednorodzinnego, dla której przewidziano realizację przydomowego zbiornika bezodpływowego. Tym samym dla zmiany warunków realizacji tej inwestycji i budowy przydomowej oczyszczalni ścieków niezbędne byłoby dokonanie zmiany tego pozwolenia w trybie przewidzianym ustawą.

Nadto organ stwierdził, że zgodnie z art. 30 ust. 6 pkt 1 Prawa budowlanego właściwy organ wnosi sprzeciw jeżeli wykonanie robót budowlanych objętych zgłoszeniem dotyczy budowy lub robót budowlanych wymagających uzyskania pozowania na budowę. Z uwagi zatem, że część działek objętych inwestycją mieści się w obszarze Natura 2000, zgodnie z art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego roboty objęte zgłoszeniem wymagają pozwolenia na budowę, po przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko.

2. W odwołaniu od powyższej decyzji Gmina wyraziła pogląd, iż w jej ocenie przedmiotowa inwestycja nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, nie jest bowiem przedsięwzięciem wymagającym przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, co potwierdza jednocześnie treść rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Odnosząc się do wskazanego przez organ potencjalnego zagrożenia dla obszaru Natura 2000 podkreśliła, że wśród zagrożeń tego obszaru w Standardowym Formularzu Danych, ograniczających się do zanieczyszczeń powietrza, budowy dróg, eksploatacji złóż torfu i pokładów gytii wapiennej, nie wymieniono zagrożeń dla gruntu w postaci zanieczyszczeń wprowadzanych z przydomowych oczyszczalni. Odwołująca się wskazała, iż uwzględniła zawarte w tym dokumencie dane i w konsekwencji, dla ochrony tego obszaru, zastosowano technologię wykorzystania powtórnego oczyszczania ścieków co odpowiada dyspozycji art. 42 Prawa wodnego oraz zapisom Kioto będącego uzupełnieniem Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu oraz zapisów Konferencji Klimatycznej w Durbanie.

Odwołująca wskazała również, że przedmiotowa inwestycja realizowana będzie między innymi z funduszy Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007-20013. Konieczność przeprowadzenia postępowania w sprawie uzyskania pozwolenia na budowę, spowoduje niedotrzymanie terminu na uzupełnienie dokumentacji związanej z uzyskanie tych funduszy, co spowodować może usunięcie inwestycji z listy wniosków zakwalifikowanych do dofinansowania.

3. Wojewoda decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...], wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98 poz. 1071 ze zm., dalej k.p.a.) uchylił decyzję z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] Starosty Powiatu i

- orzekł sprzeciw wobec zamiaru wykonania robót budowlanych objętych zgłoszeniem Gminy z dnia [...] listopada 2011 r. i na podstawie art. 30 ust. 7 pkt 2 Prawa budowlanego oraz

- nałożył obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę przydomowych oczyszczalni ścieków wymienionych w tym zgłoszeniu.

W uzasadnieniu decyzji Wojewoda wskazał, że zgodnie z art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29- 31. W świetle art. 29 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego pozwolenia na budowę nie wymaga budowa indywidualnych przydomowych oczyszczalni ścieków o wydajności do 7,50 m 3 na dobę.

Z treści art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego wynika natomiast, że pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia, które wymagają przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, oraz przedsięwzięcia wymagające przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000, zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

Przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko wymagają przedsięwzięcia wskazane w art. 59 ust. 1 pkt 1 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego osady ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U.2008, Nr 199, poz. 1227 ze zm.) ze oraz te, w stosunku do których organ ochrony środowiska nałożył taki obowiązek (art. 59 ust. 1 pkt 2 i art. 97 ust. 1 tej ustawy).

Wobec faktu, że przedmiotowe przedsięwzięcie nie należy do grupy przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko oraz wobec braku rozstrzygnięć w kwestii konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, w tym na obszar Natura 2000, nie znajduje uzasadnienia zastosowany przez Starostę art. 29 ust 3 Prawa budowlanego. Stanowiło to podstawę, jak wyjaśnił organ odwoławczy, uchylenia zaskarżonej w odwołaniu decyzji Starosty.

Jednocześnie organ zwrócił uwagę, że większość miejscowości znajdujących się w obrębie gminy oraz większa część miasta nie posiada systemowych urządzeń do odprowadzania i unieszkodliwiania ścieków. Mieszkańcy nieobjęci systemem sieci kanalizacyjnych na terenie miasta i gminy wyposażeni są w zbiorniki bezodpływowe tzw. "szamba". W związku z potrzebą niezwłocznego rozwiązania problemu gospodarki ściekami planowana jest budowa wielu przydomowych oczyszczalni ścieków ( nie tylko w [...] miejscowości objętej przedmiotowym zgłoszeniem, ale także w [...]). Efektem działania przydomowych oczyszczalni ścieków jest wprowadzanie do gruntu podczyszczonych ścieków. Wprowadzanie ścieków do gruntu powoduje zanieczyszczenie gruntu i wód podziemnych. Kumulacja odprowadzanych ścieków do gruntu może negatywnie oddziaływać na siedliska przyrodnicze, siedliska gatunków oraz wody powierzchniowe. Nie ulega bowiem wątpliwości, że nawet podczyszczone ścieki z oczyszczalni zawierają szereg szkodliwych substancji.

Ponadto przy niewłaściwym użytkowaniu urządzeń przydomowej oczyszczalni ścieków do gruntu wprowadzane są nieoczyszczone ścieki pochodzące przede wszystkim ze stosowania środków czystości. Z punktu widzenia ochrony środowiska istotnym jest fakt, że w przeważającej większości przypadków w przydomowych oczyszczalniach ścieków nie ma kontroli jakości ścieków oczyszczonych. Wyniki efektywności pracy oczyszczalni bardzo rzadko są sprawdzane. Planowana do budowy duża liczba przydomowych oczyszczalni ścieków powoduje, że nie można budowy każdej z nich traktować w sposób indywidualny, należy bowiem wziąć pod uwagę skumulowane oddziaływanie całego przedsięwzięcia (w kilku obrębach jednej gminy), które może stanowić duże zagrożenie dla utrzymania właściwego stanu środowiska naturalnego.

W związku powyższym Wojewoda orzekł o sprzeciwie wobec zamiaru budowy przydomowych oczyszczalni ścieków w miejscowości [...] objętych zgłoszeniem z dnia [...] listopada 2011 r. i nałożył na inwestora obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę na podstawie art. 30 ust. 7 pkt 2 Prawa budowlanego. Organ wyjaśnił, przy tym że w trakcie postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę będzie możliwe też ustalenie konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 (art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko).

4. Wnosząc skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gorzowie Wlkp. na powyższa decyzję, Gmina zarzuciła organowi naruszenie art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego poprzez przyjęcie, że objęte zgłoszeniem przedsięwzięcie polegające na budowie przydomowych oczyszczalni ścieków, jest przedsięwzięciem wymagającym przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko lub oddziaływania na obszar Natura 2000, podczas gdy organ nie przeprowadził w tym zakresie żadnego postępowania dowodowego.

Ponadto naruszenie art. 30 ust. 7 Prawa budowlanego, z uwagi na przyjęcie, że objęte zgłoszeniem przedsięwzięcie może spowodować pogorszenie stanu środowiska podczas gdy organ nie przeprowadził w tym zakresie żadnego postępowania dowodowego.

Na tej podstawie Gmina wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia oraz orzeczenie na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu Skarżąca wskazała, że twierdzenia organu dotyczące możliwości negatywnego oddziaływania na środowisko, w tym w zakresie skumulowanego oddziaływania planowanych oczyszczalni, nie znajdują potwierdzenia w żadnym dokumencie w zgromadzonych aktach sprawy. Pozostaje także w sprzeczności z projektowaną technologią. Organ nie uwzględnił w ocenie strony istotnych dla sprawy okoliczności, w tym projektowanej technologii, zaangażowania profesjonalnego biura projektowego, przyjmując jednocześnie generalną opinię w odniesieniu do funkcjonowania przydomowych oczyszczalni ścieków. Podkreśliła ponadto, że budowa przydomowej oczyszczalni nie mieści się w zamkniętym katalogu przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. (Dz. U. z 2010 r. nr 213 poz. 1397).

Nadto podkreśliła, że każda z planowanych oczyszczalni stanowi odrębne przedsięwzięcie. W ocenie strony nie zachodzi tu ryzyko skumulowanego oddziaływania na środowisko, z uwagi na okoliczność, iż każda z oczyszczalni posadowiona będzie na odrębnej działce.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji oraz wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

5. Zgodnie z art. 1 ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tym organami a organami administracji rządowej. Kontrola administracji publicznej wykonywana przez sądy administracyjne, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Sąd uwzględnia skargę na decyzję lub postanowienie w sytuacji, gdy stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Uwzględnienie skargi prowadzi do uchylenia zaskarżonego aktu lub czynności ewentualnie stwierdzenia jej nieważności, gdyż wymiar i konstrukcja sądowej kontroli stosowania prawa przez organy administracji wyklucza możliwość merytorycznego rozstrzygnięcia o przedmiocie sprawy administracyjnej, zatem dokonania zmiany zaskarżonego aktu lub czynności.

6. Zgodnie z przepisami art. 30 ust. 1 Prawa budowlanego zgłoszenia właściwemu organowi wymaga, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3:

1) budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1-3, 5-19 i 20a-21;

1a) budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 20 - z zastrzeżeniem art. 29a;

2) wykonywanie robót budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 1, 4-6 oraz 9-13;

3) budowa ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych i innych miejsc publicznych oraz ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m i wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu:

a) krat na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz obiektach wpisanych do rejestru zabytków,

b) urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych,

c) (uchylona);

4) budowa obiektów małej architektury w miejscach publicznych.

Zgodnie z ust. 5 art. 30 Prawa budowlanego zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, należy dokonać przed terminem zamierzonego rozpoczęcia robót budowlanych. Do wykonywania robót budowlanych można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie, w drodze decyzji, sprzeciwu i nie później niż po upływie 2 lat od określonego w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia.

Z przepisu ust. 6 art. 30 Prawa budowlanego wynika, że właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli:

1) zgłoszenie dotyczy budowy lub wykonywania robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę;

2) budowa lub wykonywanie robót budowlanych objętych zgłoszeniem narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub inne przepisy;

3) zgłoszenie dotyczy budowy tymczasowego obiektu budowlanego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 12, w miejscu, w którym taki obiekt istnieje.

Natomiast na podstawie przepisu ust. 7 art. 30 Prawa budowlanego właściwy organ może nałożyć, w drodze decyzji, o której mowa w ust. 5, obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie określonego obiektu lub robót budowlanych objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli ich realizacja może naruszać ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub spowodować:

1) zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia;

2) pogorszenie stanu środowiska lub stanu zachowania zabytków;

3) pogorszenie warunków zdrowotno-sanitarnych;

4) wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich

7. Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego pozwolenia na budowę nie wymaga budowa indywidualnych przydomowych oczyszczalni ścieków o wydajności do 7,50 m3 na dobę czyli oczyszczalni będących przedmiotem niniejszej sprawy. Istotą sporu jest uznanie przez organ drugiej instancji, że kumulacja budowy przedmiotowych oczyszczalni na terenie obszaru chronionego województwa [...] istnieje prawdopodobieństwo, że przedmiotowe przedsięwzięcie może oddziaływać na środowisko, choć nie należy do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku.

Nie zgadzając się z organem I instancji w zakresie potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko przedmiotowej inwestycji oraz zastosowaną podstawą prawną (art. 30 ust. 6 pkt 1, Prawa budowlanego) Wojewoda uznał, że w sprawie zachodzi odrębna przesłanka określona w art. 30 ust. 7 pkt 2 Prawa budowlanego, skutkująca również wniesieniem sprzeciwu, jednakowoż z innej podstawy prawnej, bo związanej z nałożeniem na skarżącą obowiązeku uzyskania pozwolenia na wykonanie robót budowlanych (art. 30 ust. 7 Prawa budowlanego). Tej konsekwencji świadomy był również Wojewoda, który uchylił decyzję organu pierwszej instancji a następnie orzekł merytorycznie w sprawie (art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a.).

Organowi temu umknęło jednak, że zgodnie z ust. 5 art. 30 Prawa budowlanego decyzję o sprzeciwie wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia. Jest to termin prawa materialnego, a zatem upływ tego terminu ma ten skutek, że organ traci możliwość wydania decyzji o sprzeciwie. W sprawie nie jest sporne, że decyzja organu pierwszej instancji o sprzeciwie doręczona została stronie przed upływem 30-dniowego terminu do wniesienia sprzeciwu.

8. Problemem wymagającym rozstrzygnięcia (wykładni) jest natomiast kwestia dopuszczalności wniesienia sprzeciwu przez organ drugiej instancji po upływu wskazanego terminu. W tej mierze w orzecznictwie sądów administracyjnych wykrystalizowało się stanowisko, że wniesienie odwołania od decyzji o sprzeciwie nie powoduje przedłużenia materialnoprawnego terminu do jego wydania decyzji w tym przedmiocie. W konsekwencji organ odwoławczy nie może na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. uchylić decyzję o wniesieniu sprzeciwu i przekazać sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji w sytuacji, gdy upłynął termin do wniesienia sprzeciwu. W takim przypadku organ powinien ograniczyć się do rozstrzygnięcia o utrzymaniu decyzji o sprzeciwie w mocy lub o uchyleniu takiej decyzji i umorzeniu postępowania (por. wyrok NSA z dnia 6 marca 2009 r., II OSK 307/08, Lex nr 530044; wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2011 r.; II OSK 1048/10, Lex nr 1083500; wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 grudnia 2009 r., VII SA/Wa 1771/09, Lex nr 583637).

Skład rozpoznający niniejszą sprawę poglądy te podziela. Zdaniem Sądu odnoszą się one w równej mierze do sytuacji, gdy organ odwoławczy uchyla decyzję organu pierwszej instancji i przekazuje mu sprawę do ponownego rozpatrzenia (art. 138 § 2 k.p.a.), jak również do sytuacji gdy uchylając decyzję organu pierwszej instancji orzeka merytorycznie wnosząc sprzeciw (art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a.). W pierwszym przypadku organ I instancji nie może bowiem już wydać decyzji o sprzeciwie z powodu upływu terminu materialnoprawnego (art. 30 ust. 5 Prawa budowlanego). W drugim - wniesienie sprzeciwu przez organ drugiej instancji następuje również po upływie tego terminu.

W obu przypadkach uzasadnienie skutku upływu terminu materialnoprawnego jest identyczne. Celem wprowadzenia do Prawa budowlanego instytucji zgłoszenia było uproszczenie, a tym samym i przyspieszenie procesu budowlanego. Wyrazem tego jest możliwość realizacji przez inwestora zamierzenia budowlanego, o ile właściwy organ w terminie 30 dni od doręczenia zgłoszenia nie wniesienie w drodze decyzji sprzeciwu, i to tylko w razie zaistnienia określonych przesłanek. Tylko sprzeciw wniesiony przez organ w przewidzianym ustawowo terminie oznacza brak zgody na wykonywanie przez inwestora zamierzonych robót budowlanych (por. wyrok NSA z dnia 21 maja akt II OSK 742/08, Lex nr 574703; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 marca 2011 r., IV SA/Po 32/11, Lex 795208).

Skoro zatem decyzja Wojewody uchylająca decyzję organu pierwszej instancji i zawierająca "własny" sprzeciw wydana została z uchybieniem 30-dniowego materialnoprawnego terminu do jego wniesienia nie mogła wywołać skutku prawnego i jako taka ostać się w obrocie prawnym.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c" p.p.s.a., Sąd uchylił decyzję drugiej instancji. Na podstawie art. 152 p.p.s.a. orzeczono, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. Orzeczenie o kosztach oparto na podstawie art. 200 i 205 p.p.s.a.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...