VII SA/Wa 617/12

Uzasadnienie

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem, znak [...] wydanym [...]stycznia 2012 r. utrzymał w mocy postanowienie [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2011 r. odmawiające wstrzymania postępowania egzekucyjnego w przedmiocie wykonania przez W. S. obowiązku rozbiórki kładki drewnianej dla pieszych na rzece Ł. w miejscowości [...].

W uzasadnieniu organ podał, że obowiązek rozbiórki wybudowanej bez wymaganego pozwolenia na budowę kładki został nałożony decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...]wydaną [...] czerwca 2006r. utrzymaną w mocy decyzją [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...]sierpnia 2006r.

Upomnieniem z dnia 27 września 2006r. W. S. został wezwany do niezwłocznego wykonania nałożonego obowiązku.

Z uwagi na fakt, że zobowiązany nie wykonał nałożonego na niego obowiązku, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] wystawił tytuł wykonawczy z dnia [...] listopada 2006r., a postanowieniem z dnia [...]listopada 2006r., nałożył na zobowiązanego grzywnę w celu przymuszenia w wysokości 3000zł oraz opłatę związaną z wydaniem postanowienia w kwocie 68 zł. [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] marca 2007r., po rozpatrzeniu zażalenia W. S., utrzymał w mocy w/w postanowienie organu powiatowego z dnia [...]listopada 2006r.

Następnie [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] marca 2007 r., wstrzymał z urzędu postępowanie egzekucyjne do dnia 31 marca 2008r., uznając że drewniana kładka, której dotyczy nakaz rozbiórki jest niezbędna dla mieszańców miejscowości [...]w celu przedostawania się na drugi brzeg rzeki [...], natomiast przez Urząd Gminy opracowywany jest projekt na budowę nowej kładki.

W. S. pismem z dnia 3 marca 2008r. wystąpił do wojewódzkiego organu nadzoru budowlanego przedłużenie terminu wstrzymania postępowania egzekucyjnego.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uznając, że zachodzą uzasadnione okoliczności, postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2008r.,

znak: [...], wstrzymał z urzędu postępowanie egzekucyjne do dnia 31 października 2008r.

Następnie W. S. pismem z dnia 28 października 2008r. ponownie wystąpił do organu nadzoru budowlanego stopnia wojewódzkiego o przedłużenie terminu wstrzymania postępowania egzekucyjnego.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] maja 2009r., znak [...], utrzymanym w mocy postanowieniem Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]lipca 2009r., znak: [...] odmówił wstrzymania postępowania egzekucyjnego.

Postanowienia te były przedmiotem kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem wydanym 2 grudnia 2009r. w sprawie o sygn. akt

VII SA/Wa 1395/09 po rozpoznaniu skargi W. S. uchylił zaskarżone postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru z [...]lipca 2009r. oraz postanowienie organu I instancji z [...]maja 2009r.

Ponownie rozpatrując wniosek z 28 października 2008r. [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego przeprowadził w dniu [...]czerwca 2010r. oględziny kładki. Według oświadczenia W. S. kładka została zatopiona podczas powodzi. Stwierdzono, że istniejące fragmenty kładki były w złym stanie technicznym, pomost pofałdowany, bez bocznych barierek.

Następnie [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego pismem z dnia 17 sierpnia 2011r., zobowiązał Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] do przeprowadzenia kontroli odnośnie tego, czy obowiązek rozbiórki drewnianej kładki dla pieszych na rzece [...]w miejscowości [...], został wykonany, a w przypadku istnienia przedmiotowej kładki, do dokonania oceny jej stanu technicznego.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] pismem z dnia 8 września 2011r. poinformował, przedkładając dokumentację fotograficzną, że obowiązek rozbiórki przedmiotowej kładki nie został wykonany. Kładka w okresie wysokiego poziomu wody uległa znacznemu uszkodzeniu. W S wymienił 10 słupów nośnych i wykonał nowy pomost. W ocenie organu powiatowego, kładka nie spełnia podstawowych wymagań dotyczących bezpieczeństwa konstrukcji, a przede wszystkim bezpieczeństwa użytkowania. Podkreślono, że użytkowanie przedmiotowej kładki stwarza realne zagrożenie bezpieczeństwa dla osób z niej korzystających.

W tej sytuacji w ocenie organu odwoławczego organ I instancji prawidłowo uznał, że brak jest podstaw do uznania rozpatrywanej sprawy za szczególnie uzasadniony przypadek, uzasadniający wstrzymanie postępowania egzekucyjnego dotyczącego rozbiórki przedmiotowej kładki. Organ podkreślił, że fakt znacznej odległości kładki od innych mostów na rzece [...] (ok. 7km i 8km), nie może stanowić podstawy do wstrzymania postępowania egzekucyjnego, zwłaszcza sytuacji gdy użytkowanie tejże kładki stwarza realne zagrożenie bezpieczeństwa dla osób z nie korzystających.

Skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł W.S., wnosząc o uchylenie tak zaskarżonego postanowienia jak i postanowienia organu i instancji. W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał argumenty zawarte w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych( Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Podkreślenia przy tym wymaga, że zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012r., poz. 270 (dalej p.p.s.a.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Biorąc pod uwagę powyższe kryteria sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zarówno zaskarżone postanowienie jak i poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji zostały wydane z naruszeniem przepisów postępowania, a naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że objęte skargą postanowienia zapadły w postępowaniu prowadzonym po wyroku Sądu. Bowiem wyrokiem wydanym dnia 2 grudnia 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygn. akt

VII SA/Wa 1395/09 uchylił postanowienie Głównego inspektora Nadzoru Budowlanego z 10.07.2009r. i poprzedzające je postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] maja 2009r. wydane w przedmiocie odmowy wstrzymania postępowania egzekucyjnego. Uchylając w/w rozstrzygnięcie Sąd uznał, że kontrolowane postanowienia zostały wydane z oczywistym naruszeniem art. 7, 77 § 1 i 107 §3 k.p.a.- bowiem ograny obu instancji nie wyjaśniły wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności.

Sąd podkreślił, że organy w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego w niniejszej sprawie wstrzymały z urzędu postępowanie egzekucyjne uznając, iż zachodzą uzasadnione okoliczności o których mowa w art. 23 § 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji tj., że kładka której dotyczy nakaz rozbiórki jest niezbędna dla mieszkańców miejscowości [...] w celu przedostania się na drugi brzeg rzeki [...].

Sąd wskazał również, że dla skarżącego (co oświadczył on na rozprawie) przedmiotowa kładka przez rzekę [...] jest najbliższą przeprawą umożliwiającą przedostanie się na drugą jej stronę. Najbliższe mosty przez rzekę znajdują się w odległości 7 i 8 kilometrów od jego miejsca zamieszkania, przy czym po tej stronie rzeki, po której mieszka skarżący nie ma żadnego sklepu ani szkoły. Biorąc pod uwagę te ustalenia Sąd stwierdził, iż nie można zaakceptować stanowiska organów, że brak jest podstaw do uznania rozpatrywanej sprawy za szczególnie uzasadniony przypadek, uzasadniający wstrzymanie prowadzonego przez organ powiatowy postępowania egzekucyjnego.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy podkreślić, że zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ocena prawna i wskazanie co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu Sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Wyrażona w orzeczeniu sądu administracyjnego ocena prawna i wskazania wiążą organ, którego działanie lub bezczynność były przedmiotem zaskarżenia oraz sąd rozpoznający sprawę w niniejszym postępowaniu.

W ocenie Sądu organy w niniejszej sprawie wydały rozstrzygnięcia z naruszeniem w/w art. 153 ustawy, co powoduje konieczność uchylenia zaskarżonych postanowień. Organy rozstrzygające sprawę ograniczyły się jedynie do dokonania oględzin przedmiotowej kładki, nie oceniły czy w tej sprawie zaistniały okoliczności uzasadniające wstrzymanie postępowania egzekucyjnego w trybie art. 23 § 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Z uwagi na fakt, że rozstrzygnięcie wydane na podstawie w/w przepisu ma charakter uznaniowy obowiązkiem organu jest jego uzasadnienie w taki sposób, aby umożliwić kontrolę rozstrzygnięcia pod kątem sprawdzenia czy wydający go organ nie przekroczył granic uznania. Z tych przyczyn niezmiernie ważnym jest uzasadnienie podjętego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 107 k.p.a. postanowienie wydane przez organ administracji publicznej powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne. W myśl postanowień powołanego przepisu uzasadnienie faktyczne powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn, z powodu których innym dowodów odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Przepis ten nakłada na organ obowiązek dokładnego wskazania podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. "Organ musi zająć stanowisko wobec całego materiału procesowego oraz uzasadnić jasno i należycie swoje zdanie, a w szczególności na jakiej podstawie uznał pewne fakty za prawdziwe" (zob. Wróbel A. Zakamycze 2000, a także wyrok NSA

z 13 grudnia 1988r., II SA 497/88, ONSA 1989 nr2, poz. 68, wyrok NSA z 3 lutego 1999r.,

IV SA 1010/97 LEX nr 48684) . Obowiązkiem każdego organu administracji jest jak najstaranniejsze wyjaśnienie podstawy faktycznej i prawnej postanowienia, wypływa także z zasad ogólnych wyrażonych w art. 9 k.p.a. (zasada udzielania informacji) oraz art. 11 k.p.a. (zasada przekonywania).

Uzasadnienie postanowień w rozpoznawanej sprawie ogranicza się jedynie do stwierdzenia, że przedmiotowa kładka jest w złym stanie technicznym, zagrażającym zdrowiu i życiu osób z niej korzystających, a odległość jaka dzieli miejsce zamieszkania skarżącego i jego rodziny do najbliższych możliwych przepraw przez rzekę [...] , tj. 7 i 8 km konieczna do każdorazowego przebycia dla załatwienia spraw codziennych nie może być uznana za "szczególnie uzasadniony przypadek (okoliczność) uzasadniający wstrzymanie postępowania egzekucyjnego spowodowany działaniem czynników, na których wystąpienie zobowiązany nie miał wpływu, niezależnych od sposobu jego postępowania – a więc wskazanych w art. 23 § 6 ustawy.

Wskazane naruszenia przepisów, tj. art. 153 p.p.s.a. oraz art. 7, 77, 80 k.p.a. powodują, iż zarówno zaskarżone postanowienie, jak też poprzedzające je postanowienie organu I instancji dotknięte są wadami uzasadniającymi ich uchylenie i wyeliminowanie z obrotu prawnego.

W ponownie prowadzonym postępowaniu organ I instancji powinien na nowo wnikliwie zbadać kwestię, czy w niniejszej sprawie zaistniały okoliczności uzasadniające wstrzymanie postępowania egzekucyjnego, za które mogą być uznane sytuacje spowodowane działaniem czynników, na których wystąpienie zobowiązany nie miał wpływu, niezależnych od sposobu jego postępowania, mające charakter losowy, zaistniałe w toku postępowania egzekucyjnego.

Ponownie rozpoznając sprawę organy orzekające w sprawie będą miały na uwadze w/w ocenę prawną przedstawioną przez Sąd w wyroku z 2 grudnia 2009r.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt.1 lit. C ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) orzekł jak w pkt. I sentencji.

Rozstrzygnięcie w pkt. II i III wyroku znajduje oparcie w art. 152 i 200 wymienionej ustawy.