II OSK 860/11

Uzasadnienie

II OSK 860/11

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Kr 1167/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu skargi Skarbiec Nieruchomości 5 Sp. z o.o, Sp. komandytowo-akcyjna na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] lipca 2010 r., w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy - stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia.

W uzasadnieniu wyroku podano, iż postanowieniem z dnia [...] marca 2010 r. Marszałek Województwa Małopolskiego uzgodnił projekt decyzji o warunkach zabudowy dla Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie dla zamierzenia inwestycyjnego pn: zagospodarowanie terenu parku rzecznego obejmującego siedliska przyrodnicze rzeki Wilgi wraz z infrastrukturą techniczną. W uzasadnieniu organ wskazał, że Prezydent Miasta Krakowa pismem z dnia [...] lutego 2010 r. zwrócił się o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy dla wskazanego zamierzenia budowlanego z uwagi na to, iż teren objęty wnioskiem, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa przyjętego uchwałą Nr VII/58/94 Rady Miasta Krakowa z dnia 16 listopada 1994 r., który utracił moc z dniem 31 grudnia 2003 r. położony jest w obszarze oznaczonym w planie symbolem W - "Obszar Wód Otwartych" oraz symbolem UP - "Obszar Usług Publicznych", przeznaczonymi do realizacji usług publicznych. Organ wskazał, że przedmiotem uzgodnienia jest część planowanej inwestycji położona na terenach oznaczonych w ww. planie miasta Krakowa symbolami: W oraz UP. W tym zakresie plan zagospodarowania przestrzennego Województwa Małopolskiego przyjęty Uchwałą Sejmiku Województwa Małopolskiego Nr XV/174/03 z dnia 22 grudnia 2003 r. uwzględnia w terenie objętym wnioskiem modernizację obwałowań - rzeki Wilgi w ramach rozbudowy infrastruktury przeciwpowodziowej. W zakresie terenu UP omawiany plan nie określa w terenie objętym wnioskiem wyżej wymienionych zadań.

Nadto organ podniósł, że w oparciu o art. 105 § 1 kpa umarza postępowanie w zakresie terenu oznaczonego symbolem ZP - "Obszar Miejskiej Zieleni Publicznej" oraz symbolem KT/L 1/2 — "Obszar Tras Komunikacyjnych". Teren ZP nie jest przeznaczony do realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 39 ust.3 pkt 3 i art. 48 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wyniki analizy obszaru oznaczonego symbolem KT/L 1/2 - ulice lokalne o szerokości w liniach rozgraniczających 12-20 m wskazują jednoznacznie na lokalne znaczenie ul. Ruczaj. Tereny te nie podlegają więc uzgodnieniu z Marszałkiem Województwa Małopolskiego.

Zażalenie na ww. postanowienie złożyła Skarbiec Nieruchomości 5 sp. z o.o. spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w Warszawie, domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości. W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że rozstrzygniecie zawarte w postanowieniu nie wskazuje w sposób jednoznaczny jakie stanowisko zaprezentował organ uzgadniający. Użycie sformułowania "uzgadnia się" jest niezgodne z treścią uzasadnienia postanowienia, z którego wynika, że zamiarem organu było umorzenie postępowania uzgadniającego w trybie art. 105 kpa jako bezprzedmiotowego. Nadto umorzenie postępowania w trybie art. 105 kpa następuje w drodze wydania decyzji, a nie postanowienia.

Postanowieniem z dnia [...] lipca 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy. W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że zaskarżone postanowienie zostało wydane przy uwzględnieniu art. 48 i art. 39 ust. 3 pkt 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Organ I instancji ustalił, że plan zagospodarowania przestrzennego uwzględnia w terenie objętym wnioskiem modernizację obwałowań rzeki Wilgi w ramach rozbudowy infrastruktury przeciwpowodziowej, natomiast w ramach obszaru UP plan nie określa dla terenu objętego wnioskiem takich zadań. W konsekwencji do przedłożonego do uzgodnienia projektu decyzji, organ nie wniósł zastrzeżeń.

Odnosząc się do zarzutów zażalenia organ odwoławczy podał, że okoliczność, iż w uzasadnieniu postanowienia zawarto nieprawidłowe sformułowanie o umorzeniu w podanym zakresie postępowania, należy w kontekście treści postanowienia ocenić "wyłącznie jako niefortunne sformułowanie językowe, które nie może dyskwalifikować wydanego postanowienia w całości". Brak jest podstaw do uchylenia z tej racji kwestionowanego postanowienia, gdyż sprawa nie wymaga prowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego, z kolei uchylenie postanowienia i orzeczenie reformatoryjne przez organ odwoławczy sprowadzałoby się do wydania postanowienia o tożsamym rozstrzygnięciu.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie wniosła Skarbiec Nieruchomości 5 sp. z o.o. Sp. komandytowo-akcyjna z siedzibą w Warszawie, zaskarżonemu postanowieniu zarzucając naruszenie art. 7, 8, 10, 11 i 77 kpa poprzez niewyczerpujące zebranie i zbadanie materiału dowodowego w sprawie, prowadzenie postępowania w sposób sprzeczny z zasadą pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa oraz poprzez niewystarczające wyjaśnienie stronie zasadności przesłanek podjętego rozstrzygnięcia; art. 107 § 3 w związku z art. 126 kpa poprzez zbyt skrótowe i niejasne sformułowanie uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia oraz art. 138 § 1 pkt. 1 kpa poprzez utrzymanie w mocy błędnego rozstrzygnięcia organu l instancji, zamiast jego uchylenia.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie podtrzymało stanowisko wyrażone w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył stwierdził nieważność zaskarżonego rozstrzygnięcia.

W uzasadnieniu wyroku podano, że z akt administracyjnych wynika, iż postanowienie organu I instancji z dnia [...] marca 2010 r. zostało doręczone Skarbiec Nieruchomości 5 sp. z o.o. Sp. komandytowo-akcyjna z siedzibą w Warszawie w dniu 8 marca 2010 r. (k.64 akt), a zażalenie na to postanowienie zostało wniesione w dniu 1 kwietnia 2010 r. (data stempla na kopercie – k.58 akt). W myśl przepisu art.141 § 2 Kpa zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia stronie, a zatem zażalenie zostało przez stronę skarżącą wniesione po terminie.

W konsekwencji organ II instancji merytorycznie rozpoznając spóźnione zażalenie działał bez podstawy prawnej, gdyż weryfikował postanowienie ostateczne, korzystające z ochrony trwałości (art. 16 Kpa), w związku z czym zaskarżone postanowienie dotknięte jest wadą nieważności (art.126 Kpa w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 Kpa).

Skargę kasacyjną od tego wyroku wniosła Skarbiec Nieruchomości 5 Sp. z o.o, Sp. komandytowo-akcyjna zarzucając naruszenie przepisów postępowania w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 126 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 Kpa poprzez nieprawidłowe uznanie, że postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] lipca 2010 r., w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, dotknięte jest wadą nieważności, a także art. 141 § 4 ppsa poprzez brak wymaganego tym przepisem uzasadnienia Sądu co do podjętego rozstrzygnięcia oraz brak zawarcia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę rozstrzygnięcia, w szczególności w zakresie określonego przez Skarżącego na etapie postępowania zażaleniowego początku biegu terminu do wniesienia zażalenia,

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podkreśla się, że w związku z tym, że postanowienie o wszczęciu postępowania o ustalenie warunków zabudowy zostało stronie doręczone w dniu 25 marca 2010 r., od tej daty zatem należało liczyć siedmiodniowy termin do wniesienia zażalenia na postanowienie uzgodnieniowe. Doręczenie postanowienia uzgadniającego bezpośrednio stronie postępowania bez uprzedniego zawiadomienia jej o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy nie powinno skutkować rozpoczęciem biegu terminu do wniesienia zażalenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach.

Przede wszystkim należy stwierdzić, iż przedmiotem sprawy rozpoznawanej przez Naczelny Sąd Administracyjny jest kwestia zachowania terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie uzgadniające projekt decyzji o ustaleniu warunków zabudowy. Poza sporem w niniejszej sprawie jest, że postanowienie organu I instancji zostało Stronie doręczone w dniu 8 marca 2010 r., natomiast zażalenie na to postanowienie zostało wniesione w dniu 1 kwietnia 2010 r. Kwestią sporną jest natomiast początek biegu terminu do wniesienia przedmiotowego zażalenia. Zdaniem Strony wnoszącej skargę kasacyjną początek biegu tego terminu należy utożsamiać z datą doręczenia stronie postanowienia o wszczęciu postępowania w sprawie o ustalenie warunków zabudowy.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowisko wyrażone przez Stronę wnosząca skargę kasacyjną nie zasługuje na uwzględnienie.

Otóż treść przepisu art. 141 § 2 Kpa nie pozostawia wątpliwości, iż termin ten wynosi siedem dni i liczony jest od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia. Brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, iż bieg tego terminu uzależniony jest od uprzedniego doręczenia Stronie postanowienia o wszczęciu postępowania lub, że termin ten – jak podnosi się w skardze kasacyjnej - otwiera się dopiero w dacie dokonania tej czynności. Nie ma bowiem przepisu na którym możnaby oprzeć takie twierdzenie. W związku z powyższym należy uznać, że zarzuty skargi kasacyjnej nie były w stanie skutecznie podważyć prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny natomiast w pełni akceptuje stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przez Sąd I instancji, iż uchybienie ustawowego terminu do wniesienia zażalenia powoduje jego bezskuteczność, czego następstwem jest ostateczność postanowienia wydanego w I instancji, a co w konsekwencji wyłącza dopuszczalność jego kontroli w zwyczajnym postępowaniu odwoławczym.

Zarówno w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, jak i doktrynie ugruntowany jest pogląd, że rozpatrzenie odwołania (zażalenia) wniesionego z uchybieniem terminu, który nie został przywrócony, stanowi rażące naruszenie prawa - określone w art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Oznacza bowiem weryfikację w postępowaniu odwoławczym decyzji ostatecznej, czyli decyzji, która korzysta z ochrony trwałości w myśl art. 16 § 1 kpa /vide wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r. IV SA 2273/98/.

Prawidłowo zatem Sąd I instancji uznał, że zaskarżone postanowienie wydane zostało z rażącym naruszeniem prawa i stwierdził jego nieważność na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozpatrzyło bowiem zażalenie wniesione z uchybieniem terminu przewidzianego w art. 141 § 2 kpa, co wykazano powyżej.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku z mocy art. 184 ppsa.