II SAB/Gd 56/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
2012-09-03Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Mariola Jaroszewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 3 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością bezczynność Ł. na bezczynność Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie przekazania odwołania od decyzji nakazującej udostępnienie zabytku dla celów badawczych postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie
A. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na bezczynność Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w sprawie przekazania odwołania od decyzji nakazującej udostępnienie zabytku dla celów badawczych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył co następuje.
Warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji publicznej w przedmiocie przekazania odwołania organowi odwoławczemu w trybie art. 133 kpa jest uprzednie wystąpienie przez stronę skarżącą z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie do organu wyższego stopnia nad organem, który w ocenie strony skarżącej pozostaje w bezczynności (zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2011 r., str. 501). Zgodnie bowiem z treścią art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) – zwanej dalej ustawą, skargę na bezczynność można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przy czym przez wyczerpanie środków odwoławczych należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Do środków zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 ustawy należy zaliczyć również zażalenie do organu wyższego stopnia uregulowane w art. 37 § 1 kpa (zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2008, str. 835; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 listopada 2005 r., sygn. II SAB/Op 13/05, publ. ONSAiWSA 2006, nr 4, poz. 104). Zgodnie z treścią art. 37 § 1 kpa na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Ponieważ z akt administracyjnych sprawy nie wynikało, aby skarżąca wniosła do organu wyższego stopnia zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, tym samym, zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II z dnia 12 lipca 2012 r., wezwano pełnomocnika strony skarżącej do wskazania, w terminie 7 dni, czy skarżąca przed wniesieniem skargi zwracała się do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Warszawie z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków .
W piśmie procesowym z dnia nadanym w dniu 20 lipca 2012 r. pełnomocnik skarżącej wyjaśnił, że strona skarżąca nie występowała z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, ponieważ w ocenie skarżącej w niniejszej sprawie nie zachodzi przypadek niezałatwienia sprawy w terminie. Organ administracyjny uznając, że stronie nie przysługuje odwołanie, zawiadomił stronę skarżącą, iż pozostawił odwołanie strony skarżącej bez nadawania dalszego biegu. Problem zatem sprowadza się nie do niezałatwienia sprawy w terminie, gdyż organ administracyjny w pewien sposób załatwił sprawę w terminie, lecz do bezprawności załatwienia tej sprawy. Dlatego też w niniejszej sprawie należało wezwać organ do usunięcia naruszenia prawa.
W świetle przedstawionych okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że skarga wniesiona w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna. W treści skargi konkretnie wskazano, że dotyczy ona bezczynności organu administracji w załatwieniu odwołania, a strona domaga się zobowiązania organu administracyjnego do przekazania wniesionego przez stronę skarżącą w dniu 14 marca 2012 r. odwołania od decyzji organu administracyjnego z dnia 5 marca 2012 r., wydanej w sprawie o numerze [[...]] wraz z aktami tej sprawy do organu odwoławczego - Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Z akt sprawy wynika również, że przed wniesieniem przedmiotowej skargi skarżąca nie wystąpiła do organu wyższego stopnia z wymaganym zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie. Niewyczerpanie trybu wynikającego z art. 52 ustawy czyni skargę niedopuszczalną.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Mariola Jaroszewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 3 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością bezczynność Ł. na bezczynność Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie przekazania odwołania od decyzji nakazującej udostępnienie zabytku dla celów badawczych postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie
A. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na bezczynność Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w sprawie przekazania odwołania od decyzji nakazującej udostępnienie zabytku dla celów badawczych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył co następuje.
Warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji publicznej w przedmiocie przekazania odwołania organowi odwoławczemu w trybie art. 133 kpa jest uprzednie wystąpienie przez stronę skarżącą z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie do organu wyższego stopnia nad organem, który w ocenie strony skarżącej pozostaje w bezczynności (zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2011 r., str. 501). Zgodnie bowiem z treścią art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) – zwanej dalej ustawą, skargę na bezczynność można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przy czym przez wyczerpanie środków odwoławczych należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Do środków zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 ustawy należy zaliczyć również zażalenie do organu wyższego stopnia uregulowane w art. 37 § 1 kpa (zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2008, str. 835; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 listopada 2005 r., sygn. II SAB/Op 13/05, publ. ONSAiWSA 2006, nr 4, poz. 104). Zgodnie z treścią art. 37 § 1 kpa na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Ponieważ z akt administracyjnych sprawy nie wynikało, aby skarżąca wniosła do organu wyższego stopnia zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, tym samym, zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II z dnia 12 lipca 2012 r., wezwano pełnomocnika strony skarżącej do wskazania, w terminie 7 dni, czy skarżąca przed wniesieniem skargi zwracała się do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Warszawie z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków .
W piśmie procesowym z dnia nadanym w dniu 20 lipca 2012 r. pełnomocnik skarżącej wyjaśnił, że strona skarżąca nie występowała z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, ponieważ w ocenie skarżącej w niniejszej sprawie nie zachodzi przypadek niezałatwienia sprawy w terminie. Organ administracyjny uznając, że stronie nie przysługuje odwołanie, zawiadomił stronę skarżącą, iż pozostawił odwołanie strony skarżącej bez nadawania dalszego biegu. Problem zatem sprowadza się nie do niezałatwienia sprawy w terminie, gdyż organ administracyjny w pewien sposób załatwił sprawę w terminie, lecz do bezprawności załatwienia tej sprawy. Dlatego też w niniejszej sprawie należało wezwać organ do usunięcia naruszenia prawa.
W świetle przedstawionych okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że skarga wniesiona w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna. W treści skargi konkretnie wskazano, że dotyczy ona bezczynności organu administracji w załatwieniu odwołania, a strona domaga się zobowiązania organu administracyjnego do przekazania wniesionego przez stronę skarżącą w dniu 14 marca 2012 r. odwołania od decyzji organu administracyjnego z dnia 5 marca 2012 r., wydanej w sprawie o numerze [[...]] wraz z aktami tej sprawy do organu odwoławczego - Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Z akt sprawy wynika również, że przed wniesieniem przedmiotowej skargi skarżąca nie wystąpiła do organu wyższego stopnia z wymaganym zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie. Niewyczerpanie trybu wynikającego z art. 52 ustawy czyni skargę niedopuszczalną.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
