IV SA/Po 287/12

Uzasadnienie

S.S. pismem z dnia 21 listopada 2011 r. zgłosił zamiar zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczego obecnie użytkowanego jako pieczarkarnia, na hotel dla zwierząt- działalność usługowa polegająca na czasowej opiece nad zwierzętami, na terenie działki nr ewidencyjny [...] w K., przy ul. S. [...], gm. C. Do zgłoszenia dołączono m.in.: oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością, zaświadczenie Wójta Gminy C., mapę zasadniczą z przedmiotowym budynkiem, opis planowanych prac wraz z rysunkami przedstawiającymi budynek podlegający zgłoszeniu.

Starosta P. decyzją z dnia [...] grudnia 2011r., znak: [...], działając na podstawie art. 71 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowane (j.t. Dz.U. z 2010r. nr 243, poz. 1623 ze zm. – dalej ustawa) wniósł sprzeciw wobec powyższego zgłoszenia. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż zapis ustaleń szczegółowych ust. 1 pkt 4) Uchwały Rady Gminy Czerwonak nr 400/LXIV/2002 z dnia 09.10.2002 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Kicin dotyczące zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej obszaru "MJ1", na którym znajduje się przedmiotowa inwestycja wskazują, że dopuszcza się prowadzenie nieuciążliwej działalności gospodarczej, nie kolidującej z zabudową mieszkaniową, w obiektach mieszkalnych oraz budynkach gospodarczych o powierzchni zabudowy do 60m2. Powierzchnia zabudowy planowanego hotelu dla zwierząt przekracza [...] m, co w ocenie organu, narusza powyższy zapis m.p.z.p. Ponadto, na podstawie art. 71 ust. 5 pkt 3) ustawy, lokalizacja inwestycji w niewielkiej odległości od budownictwa mieszkaniowego może spowodować pogorszenie warunków zdrowotno -sanitarnych a także wprowadzić trwałe uciążliwości dla terenów sąsiednich.

S.S. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, zarzucając organowi I instancji oparcie się na błędnym zastosowaniu przepisów prawa budowlanego dotyczących zmiany sposobu użytkowania oraz na błędnej interpretacji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Skarżący zarzucił również naruszenie art. 7 i art. 77 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm. – dalej k.p.a)

Wojewoda Wielkopolski po rozpatrzeniu powyższego odwołania, decyzją z dnia [...].02.2012r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy, zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. Ponadto, w myśl art. 71 ust. 5 pkt 2 ustawy, właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części narusza ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach budowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z art. 71 ust. 5 pkt. 3 ustawy wskazano, że właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli planowana zmiana sposobu użytkowania może spowodować niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotno- sanitarnych oraz wprowadzić, utrwalić bądź zwiększyć ograniczenia lub uciążliwości dla terenów sąsiednich. Organ odwoławczy zauważył, że badana decyzja nie posiada w sekwencji wymienionej podstawy prawnej: art. 71 ust. 5 pkt 2 ustawy, jednakże powołanie się w uzasadnieniu badanej decyzji na ww. przepis powoduje, że organ II instancji także musi zbadać powyższą kwestię i zasadność wniesienia sprzeciwu wobec przedmiotowego zgłoszenia. Zatem, kluczowe jest zbadanie niniejszego zgłoszenia pod względem zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz ustalenie czy niniejsza zmiana sposobu użytkowania może spowodować pogorszenie warunków zdrowotnych, sanitarnych i wprowadzić trwałe uciążliwości dla terenów sąsiednich.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy, przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno- sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. Zdaniem organu odwoławczego, zmiana użytkowania budynku z pieczarkarni na hotel dla zwierząt, biorąc pod uwagę charakter i proces technologiczny produkcji pieczarek, zmieni warunki sanitarno- zdrowotne w przedmiotowym budynku oraz warunki dotyczące ochrony środowiska (związane z ochroną zwierząt). Wziąć należy pod uwagę, że zmieni się charakter budynku z produkcyjnego na usługowy. Zatem należy stwierdzić, że przedmiotowa zmiana sposobu użytkowania podlega uregulowaniom zawartym w art. 71, 71a ustawy.

Organ odwoławczy stwierdził, że działka wskazana w zgłoszeniu znajduje się na terenie, na którym obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą nr 4000/LXIV/2002 Rady Gminy Czerwonak z dnia 9 października 2002 r. (Dz. Woj. WLKP nr 142 poz. 3876) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Kicin. Działka ta znajduje się w strefie miejscowego planu oznaczonej symbolem "MJ1", dla której dopuszcza się prowadzenie nieuciążliwej działalności gospodarczej, nie kolidującej z zabudową mieszkaniową, w obiektach mieszkalnych oraz budynkach gospodarczych o pow. zabudowy do 60 m2, wykluczając lokale gastronomiczne o ponad 12 miejscach konsumpcyjnych i dyskoteki.

W postanowieniu z dnia 17 stycznia 2012 r. Wojewoda Wielkopolski nałożył obowiązek na Zgłaszającego o uzupełnienie zgłoszenia m.in. o wskazanie powierzchni zabudowy budynku gospodarczego podlegającej zmianie sposobu użytkowania wraz z odpowiednimi rysunkami przedstawiającymi powierzchnię tejże zamiany sposobu użytkowania. W uzupełnieniu akt sprawy, Wnioskodawca przedstawił wyliczenia wskazujące, że zmiana sposobu użytkowania dotyczy jedynie powierzchni wynoszącej 59,955 m2. Organ odwoławczy kwestionując powyższe wyliczenia stwierdził, że zmiana sposobu użytkowania obiektu może dotyczyć części obiektu, z tym że część ta powinna dotyczyć chociażby jednego pomieszczenia, a nie tylko części pomieszczenia będącego składową całości powiązaną ze sobą funkcjonalnie. Zgodnie z załączonym rysunkiem, obiekt nr 5, rys. nr 9, pieczarkarnia, łącznik- rzut przyziemia, pomieszczenie, pomieszczenie którego dotyczy zmiana sposobu użytkowania posiada powierzchnię zabudowy powyżej dopuszczalnych 60 m2- biorąc pod uwagę długość i szerokość wraz ze ścianami oraz wskazaną na rysunku skalę. W przypadku, gdy za budynek gospodarczy uzna się wszystkie powiązane ze sobą pomieszczenia, to tym bardziej powierzchnia budynku gospodarczego wzrośnie.

Odnosząc się do stanowiska odwołującego, że budynek gospodarczy powstał przed obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego i nie można odnosić wytycznych dotyczących powierzchni do budynków powstałych przed datą obowiązywania planu, organ odwoławczy stwierdził, że należy wziąć pod uwagę postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod uwagę. Ustawodawca dopuścił badanie zgodności zmian sposobu użytkowania z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie wyłączając przypadków budynków powstałych przed uchwaleniem tychże planów. Zdaniem organu odwoławczego, badana zmiana sposobu może również spowodować niedopuszczalne wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich (w myśl art. 71 ust. 5 pkt. 3 lit. d ustawy). Przepis ten mówi o możliwości wystąpienia niniejszych zagrożeń, zatem ich wystąpienie musi zostać jedynie uprawdopodobnione. Zgodnie z mapami zasadniczymi dołączonymi do zgłoszenia, budynek podlegający zmianie sposobu użytkowania jest usytuowany w granicy działki. Zatem nie jest możliwe wykonanie wielu działań ochronnych wskazanych w złożonych wyjaśnieniach, m.in. wykonanie tzw. ekranów zieleni. Bez znaczenia jest, że właściciele działki graniczącej bezpośrednio z przedmiotowym budynkiem pisemnie oświadczyli, że zgadzają się na niniejszą zmianę sposobu użytkowania. Zatem, możliwość wprowadzenia uciążliwości w postaci hałasu dla terenów sąsiednich nadal istnieje. Fakt zabezpieczenia przed kontaktem wzrokowym zwierząt nie zmniejszy możliwości występowania tychże uciążliwości. Podobnie sytuacja wygląda z warunkami zdrowotno-sanitarnymi. Zmiana z produkcji roślinnej na usługi dla zwierząt- hotel dla zwierząt, zmieni warunki zdrowotno- sanitarne, które wpłyną także na teren sąsiednich działek. Organ odwoławczy za nieuzasadnione uznał również zarzuty dotyczące naruszenia przez organ I instancji art. 7 i art. 77 k.p.a.

S.S. kwestionując powyższą decyzję wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie prawa, mające istotny wpływ na wynik sprawy. Skarżący wskazał na naruszenie art. 107 § 3 k.p.a. poprzez nie wskazanie w treści uzasadnienia zaskarżonej decyzji okoliczności wskazujących na możliwość wystąpienia zagrożeń, o których mowa w art. 71 ust 5 pkt 3 ustawy oraz ich istotności i dopuszczalności. Zdaniem skarżącego, naruszono również art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. przez nie wyjaśnienie w sposób należyty stanu faktycznego sprawy, wydanie decyzji w oparciu o dowolne ustalenia, nie poparte zebranym w sprawie materiałem dowodowym. W skardze wskazano również na naruszenie art. 71 ust. 5 pkt 2 ustawy poprzez uznanie, że zmiana sposobu użytkowania sprzeczna jest z planem zagospodarowania przestrzennego z uwagi na gabaryty budynku, podczas gdy wytyczne co do wielkości powierzchni budynków gospodarczych, w których można prowadzić działalność gospodarczą dotyczą jedynie budynków powstałych w okresie obowiązywania planu. Ten zaś nie zawiera ani przepisów tymczasowych, ani przepisów nakazujących przebudowę budynków, w których jest prowadzona działalność gospodarcza, powstałych w okresie obowiązywania poprzednich planów zagospodarowania, w szczególności zmniejszenia ich powierzchni do 60m2. Mając powyższe na uwadze, Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że Wojewoda Wielkopolski dokonał dowolnych ustaleń w sprawie i nie mając żadnych dowodów w tym zakresie, z góry założył, że prowadzenie hotelu dla zwierząt samo w sobie uprawdopodabnia możliwość powstania uciążliwości. Zupełnie przy tym organ II instancji zapomina o tym, że w przepisie art. 71 ust. 5 pkt ustawy mowa jest o nieodpuszczalnych, a nie jakichkolwiek, uciążliwościach. W ocenie Skarżącego, organ II instancji bezzasadnie nie uwzględnia twierdzeń dotyczących sposobu prowadzenia hotelu dla zwierząt i de facto utożsamia taką działalność z prowadzeniem schroniska dla zwierząt, gdzie kilkadziesiąt lub setki psów mieszkających w boksach, na terenie otwartym, szczeka 24 godziny na dobę. Tymczasem zwierzęta, które przebywałyby w hotelu Skarżącego, miałyby komfortowe warunki - spałyby w legowiskach, kanapach, i fotelach (zgodnie z upodobaniem ich właściciela). Skarżący wskazał, że podobnie usługi prowadzone są na terenie całej Polski, nawet w mieszkaniach w blokach wielorodzinnych, nadto ilość psów w hotelu nie mogłaby spowodować, co do zasady, hałasu większego niż hałas pochodzący od psów, które zamieszkują w typowym bloku mieszkalnym. Czyli, nie można co do zasady uznać, że przebywanie psa lub psów w budynku, a w szczególności w oddzielnych boksach, odgrodzonych nie siatką lub kratą (jak w schroniskach) ale nieprzezroczystymi ścianami powoduje uciążliwość i to nieodpuszczalną. Zupełnie przy tym bezpodstawne są argumenty, że jakieś hałasy mają być słyszalne i uciążliwe dla terenów sąsiednich i przenikać mają przez ścianę budynku. Z zaskarżonej decyzji nie wynika nadto jakie to uciążliwości zdrowotno-sanitarne mają wpływać na tereny sąsiednie i w jaki sposób, tym samym prawidłowość wydania decyzji jest niemożliwa do kontroli.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika również, że zmiana sposobu użytkowania budynku jest niezgodna z treścią planu zagospodarowania przestrzennego. W tym miejscu wskazać należy, że budynek gospodarczy, w którym prowadzona była działalność gospodarcza - pieczarkarnia powstał, kiedy to nie obowiązywał plan miejscowy uchwalony przez Radę Gminy Czerwonak nr 400/LXIV/2002 w dniu 9.10.2002 r.

Wojewoda Wielkopolski w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że kontrola sądu administracyjnego, zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002r., nr 153, poz. 1269) i art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 – dalej P.p.s.a.), sprowadza się do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Kontrola ta ogranicza się więc do zbadania czy w toku rozpoznania sprawy organy administracji publicznej nie naruszyły prawa materialnego i procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, czy zgodnie z art. 7, 77 § 1 i 80 k.p.a. dokonano ustalenia stanu faktycznego a dokonana ocena tych ustaleń znajduje oparcie w materiale dowodowym i uzasadnieniu decyzji sporządzonym zgodnie z art. 107 k.p.a., a więc w sposób przekonywujący. Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany powołaną podstawą prawną (art. 134 §1 P.p.s.a.). Podkreślić należy również, że zgodnie z przepisem art. 133 § 1 P.p.s.a. podstawą wyrokowania są akta sprawy.

Przedmiotem kontroli w niniejszej sprawie jest decyzja organu odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję Starosty P. zgłaszającej sprzeciw od zgłoszenia zamiaru zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczego obecnie użytkowanego jako pieczarkarnia, na hotel dla zwierząt- działalność usługowa polegająca na czasowej opiece nad zwierzętami, na terenie działki nr ewidencyjny [...] w K, przy ul. S. [...], gm. C. W sprawie nie jest kwestionowane, oraz nie budzi zastrzeżeń w ramach dokonywanej obecnie kontroli, że objęta wnioskiem działka znajduje się na terenie, na którym obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wsi Kicin, uchwalony uchwałą nr 4000/LXIV/2002 Rady Gminy Czerwonak z dnia 9 października 2002 r. (Dz. Woj. WLKP nr 142 poz. 3876) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Kicin. Przedmiotowa działka jest usytuowana na obszarze oznaczonym symbolem MJ1, co potwierdza materiał zgromadzony w aktach sprawy.

Podstawą materialnoprawną rozstrzygania tego rodzaju spraw jest art. 71 ustawy. Ustęp 1 pkt.2 tego artykułu stanowi, że przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności: podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. Zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. W zgłoszeniu należy określić dotychczasowy i zamierzony sposób użytkowania obiektu budowlanego lub jego części. Do zgłoszenia należy dołączyć:

1) opis i rysunek określający usytuowanie obiektu budowlanego w stosunku do granic nieruchomości i innych obiektów budowlanych istniejących lub budowanych na tej i sąsiednich nieruchomościach, z oznaczeniem części obiektu budowlanego, w której zamierza się dokonać zmiany sposobu użytkowania;

2) zwięzły opis techniczny, określający rodzaj i charakterystykę obiektu budowlanego oraz jego konstrukcję, wraz z danymi techniczno-użytkowymi, w tym wielkościami i rozkładem obciążeń, a w razie potrzeby, również danymi technologicznymi;

3) oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2;

4) zaświadczenie wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostateczną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;

5) w przypadku zmiany sposobu użytkowania, o której mowa w ust. 1 pkt 2 - ekspertyzę techniczną, wykonaną przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane bez ograniczeń w odpowiedniej specjalności;

6) w zależności od potrzeb - pozwolenia, uzgodnienia lub opinie wymagane odrębnymi przepisami (ust. 2 art. 71).

Przepis art.71 ust. 1 - nie wymienia enumeratywnie wszystkich przypadków, które według ustawy podpadają pod pojęcie "zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego (lub jego części)". Ustawodawca użył w nim bowiem określenia "w szczególności", które oznacza, że wymienione w tym przepisie "podjęcie" bądź "zaniechanie" w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zostały wymienione jedynie przykładowo. Istotne jest jednak, aby podjęta bądź zaniechana działalność zmieniała warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. Podkreślić przy tym należy, że w orzecznictwie przyjęte zostało, że przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymagającą zgłoszenia właściwemu organowi należy rozumieć nie tylko przeznaczenie obiektu do innego rodzaju użytkowania, lecz także zintensyfikowanie dotychczasowego sposobu użytkowania obiektu, jeżeli spowoduje to skutki określone w powołanym art. 71 ust. 1. Nie tylko zmiana rodzaju użytkowania obiektu budowlanego, lecz także znaczące zwiększenie realizowanej już działalności wytwórczej lub usługowej w tym obiekcie mogą powodować niekorzystne dla otoczenia skutki, w szczególności w sferze bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń (por. wyrok NSA z dnia 29 stycznia 1997 r., sygn. akt II SA/Kr 337/96, publ. Pr.Gosp. 1997/7/39). W świetle powyższego oczywistym jest, iż zmiana sposobu użytkowania obiektu obecnie użytkowanego jako pieczarkarnia, na hotel dla zwierząt podlega zgłoszeniu.

Mając powyższe na uwadze ocenić należy zasadność wniesienia przez organ I instancji sprzeciwu. Zgodnie bowiem z art. 71 ust. 5 ustawy, właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części:

1) wymaga wykonania robót budowlanych, objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę;

2) narusza ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach budowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;

3) może spowodować niedopuszczalne:

a) zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia,

b) pogorszenie stanu środowiska lub stanu zachowania zabytków,

c) pogorszenie warunków zdrowotno-sanitarnych,

d) wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich.

Jak wynika z treści zaskarżonych decyzji, powodem wniesienia sprzeciwu w przedmiotowej sprawie była niezgodność planowanej inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i uznanie, że planowana inwestycja spowoduje niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotno – sanitarnych i wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń bądź uciążliwości dla terenów sąsiednich.

Odnosząc się do kwestii niezgodności z planem wskazać należy, że zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego dla terenu oznaczonego symbolem MJ1 dopuszcza się prowadzenie nieuciążliwej działalności gospodarczej nie kolidującej z zabudową mieszkaniową, w obiektach mieszkalnych oraz budynkach gospodarczych o powierzchni zabudowy do 60 m2, wyklucza się lokale gastronomiczne o ponad 12 miejscach konsumpcyjnych i dyskoteki. Jak wynika z akt sprawy, budynek gospodarczy objęty zakresem niniejszego postępowania ma powierzchnię większą niż wskazana jako dopuszczalna. Fakt, że budynek został wybudowany wcześniej nie zmienia faktu, iż organ miał obowiązek dokonania kontroli planowanej zmiany przeznaczenie obiektu z odniesieniem do obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na dzień złożenia zgłoszenia zamiaru zmiany przeznaczenia budynku gospodarczego obecnie użytkowanego jako pieczarkarnia, na hotel dla zwierząt.

Ponadto wskazać należy na fakt, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza prowadzenie nieuciążliwej działalności gospodarczej nie kolidującej z zabudową mieszkaniową. Orzekający Sąd stwierdza także, że organ odwoławczy odniósł się do kwestii uciążliwości planowanej działalności w części uzasadnienia decyzji wskazującej na wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich, w więc w części decyzji dotyczącej podstawy zgłoszenia przez właściwy organ sprzeciwu na podstawie art. 71 ust. 5 pkt 3 lit. d ustawy. Powyższe przy stwierdzeniu przez organ odwoławczy zaistnienia niezgodności planowanej zmiany przeznaczenia z miejscowym planem może być uznane również za uzasadnienie niezgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W związku z powyższym wskazać należy, iż z oświadczenia złożonego na etapie postępowania odwoławczego wynika, że Skarżący zakłada prowadzenie hotelu dla zwierząt, w którym jednorazowo ma być przyjmowane do 12 psów. Zwierzęta mają przebywać w nocy w zamkniętych, odizolowanych boksach a w dzień mają przebywać na specjalnie przygotowanych wybiegach. Powyższe oświadczenie stoi w oczywistej sprzeczności z wynikającym ze skargi założeniem, że zwierzęta będą przebywać jedynie w budynku, co przy uwzględnieniu izolacji ścian budynku styropianem ma wykluczyć wpływ na nieruchomości sąsiednie. Oznacza, to że zasadnym jest przyjęcie, iż inwestor zakłada przebywanie zwierząt poza budynkiem na ogrodzonych wybiegach. W ocenie Sądu fakt, że wybiegi nie będą graniczyły z sąsiadującymi posesjami i będą ogrodzone betonowymi płytami nie powoduje wykluczenia możliwości zwiększonego hałasu generowanego przez nieznane sobie psy, różnych ras, przebywające na wybiegach w nieznanym sobie otoczeniu. Powyższe oznacza, że trudno uznać planowaną inwestycji za nieuciążliwą działalność gospodarczą nie kolidującą z zabudową mieszkaniową. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu w składzie orzekającym w niniejszej sprawie zgodzić należy się z organami administracyjnymi, że zmiana sposobu użytkowania budynku gospodarczego obecnie użytkowanego jako pieczarkarnia, na hotel dla zwierząt- działalność usługowa polegająca na czasowej opiece nad zwierzętami, jest niezgodna z założeniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Odnosząc się do zarzutów dotyczących naruszenia przez organy I i II instancji dyspozycji art. 71 ust. 5 pkt 3 ustawy zgodzić się należy ze Skarżącym, że organy wydanych przez siebie decyzjach nie wykazały, aby zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części mogła spowodować niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotno-sanitarnych czy wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu tylko możliwość spowodowania niedopuszczalnych przekroczeń norm zdrowotno - sanitarnych czy też innych ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich, może być podstawą wniesienia przez organ sprzeciwu na tej podstawie. Warunkiem koniecznym do wniesienia sprzeciwu na tej podstawie jest więc powołanie się na przepisy określające właściwe normy, z wykazaniem prawdopodobieństwa ich przekroczenia, czego organy orzekające w sprawie nie uczyniły. Brak właściwych ustań w powyższym zakresie i nie skonfrontowanie ich z właściwymi przepisami oznacza, że ustalenia organów w tym zakresie uznać należy za dowolne. Powyższe uznać należy za uchybienie przepisom prawa materialnego oraz przepisom art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a., które z uwagi na niezgodność planowanej zmiany przeznaczenia z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie miało wpływu na wynik sprawy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd działając na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.

ja