III SA/Wa 1982/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2012-09-20Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Grzelak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Agnieszka Grzelak po rozpoznaniu w dniu 20 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2012 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 roku postanawia odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych
Uzasadnienie
Skarżący R. L. reprezentowany przez r. pr. A.S. , wniósł do Sądu o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie [...], która przynosi straty. Podniósł, że wskutek nieuczciwości kontrahenta oraz decyzji organów skarbowych zostały zajęte jego rachunki bankowe. Skarżący oświadczył, że urząd skarbowy wyegzekwował kwoty około 150.000 zł. Żona Skarżącego jest zatrudniona w [...] i z tego tytułu uzyskuje dochód w kwocie 1.200 zł (brutto).
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że Skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną oraz, że posiada mieszkanie o powierzchni 54 m².
Na wezwanie referendarza sądowego do przedłożenia dokumentów obrazujących sytuację majątkową, Skarżący przedłożył zeznania podatkowe za lata 2010 i 2011 oraz wyciągi z rachunków bankowych. Skarżący oświadczył, że ponosi koszty miesięcznego utrzymania w kwocie 620 zł (czynsz), 125 zł – fundusz remontowy, 250 zł energia elektryczna, 200 zł leki. Posiada także zobowiązania z tytułu spłaty pożyczki bankowej, której rata wynosi 3.468,59 zł. Żona Skarżącego posiada również kredyt bankowy w wysokości 36.400 [...]. Ponadto Skarżący przedstawił wyliczenie z którego wynika, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza w marcu i w maju 2012 przyniosła przychód w kwotach 6.930 zł oraz 14.440 zł. Wydatki firmy Skarżący natomiast określił na łączną kwotę 138.378,94 zł.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwaną dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko z opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). W przypadku osób fizycznych przyznanie prawa pomocy następuje, w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1), a w zakresie częściowym – gdy osoba ta wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny ( pkt. 2 cyt. wyżej przepisu).
Z regulacji prawnych dotyczących kosztów sądowych można wysnuć wniosek, że wnoszenie opłat sądowych jest zasadą natomiast zwolnienie z ich uiszczenia stanowi odstępstwo od niej. Założeniem prawa do bezpłatnej pomocy jest to, że strona – ze względu na swój stan majątkowy – nie jest w stanie ponieść jej kosztów.
Prawo pomocy jest przyznawane osobom charakteryzującym się ubóstwem (przykładowo do takich osób zaliczyć można osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione zostały całkowicie środków do życia). Ubiegający się o taką pomoc powinni poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które winny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami.
Mając na uwadze powołane regulacje prawne i wynikające z nich zasady, jakimi należy kierować się rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, wysokość wpisu sądowego w kwocie 2.000 zł jak i stan faktyczny sprawy, należy stwierdzić, iż w sprawie brak jest podstaw dla pozytywnego załatwienia wniosku strony.
Jak podkreśla się w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienie z dnia 30 listopada 2005 r., sygn. akt II FZ 781/05) stwierdzenie wystąpienia przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy wymaga zestawienia wysokości środków, jakimi strona dysponuje z wysokością kosztów, do których zobowiązana jest na danym etapie postępowania. Ciężar wykazania tych przesłanek spoczywa na stronie skarżącej. Ocena przytoczonych przez nią okoliczności należy natomiast do Sądu (por. postanowienie NSA
z dnia 14 lutego 2005 r., sygn. akt FZ 760/04).
Po przeanalizowaniu informacji oraz dokumentów przedłożonych przez Skarżącego referendarz sądowy doszedł do przekonania, ze Skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych w sprawie. Informacje Skarżącego budzą bowiem wątpliwości. Z jednej strony Skarżący utrzymuje, że jedynym dochodem rodziny jest dochód z pracy na umowę jego żony (1.200 zł brutto). Z drugiej jednak strony Skarżący ponosi wydatki z tytułu opłat za czynsz – 620 zł, fundusz remontowy – 125 zł, energię elektryczną – 250 zł, leki 200 zł. Ponadto jak wynika z nadesłanych dokumentów Skarżący spłaca również pożyczkę bankową z miesięczną ratą w wysokości 3.468,59 zł. Stwierdzić zatem należy, że z prostego rachunku wynika, że wydatki Skarżącego przekraczają kwotę miesięcznego dochodu jego rodziny. Przy czym należy zauważyć, że w zestawieniu tych wydatków Skarżący nie uwzględnił kwoty jaką przeznaczają wraz z małżonką na wyżywienie. Zatem analiza przedstawionych w sprawie informacji prowadzi do wniosku, że Skarżący posiada dochody, których nie ujawnił.
Podniesione okoliczności, przemawiają za odmową przyznania Skarżącemu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, bowiem Skarżący nie wykazał, iż nie jest w stanie zgromadzić środków na poniesienie tych kosztów .
Z uwagi na powyższe na podstawie art. 243 § 1, art. 245, art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. postanowiono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Grzelak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Agnieszka Grzelak po rozpoznaniu w dniu 20 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2012 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 roku postanawia odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych
Uzasadnienie
Skarżący R. L. reprezentowany przez r. pr. A.S. , wniósł do Sądu o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie [...], która przynosi straty. Podniósł, że wskutek nieuczciwości kontrahenta oraz decyzji organów skarbowych zostały zajęte jego rachunki bankowe. Skarżący oświadczył, że urząd skarbowy wyegzekwował kwoty około 150.000 zł. Żona Skarżącego jest zatrudniona w [...] i z tego tytułu uzyskuje dochód w kwocie 1.200 zł (brutto).
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że Skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną oraz, że posiada mieszkanie o powierzchni 54 m².
Na wezwanie referendarza sądowego do przedłożenia dokumentów obrazujących sytuację majątkową, Skarżący przedłożył zeznania podatkowe za lata 2010 i 2011 oraz wyciągi z rachunków bankowych. Skarżący oświadczył, że ponosi koszty miesięcznego utrzymania w kwocie 620 zł (czynsz), 125 zł – fundusz remontowy, 250 zł energia elektryczna, 200 zł leki. Posiada także zobowiązania z tytułu spłaty pożyczki bankowej, której rata wynosi 3.468,59 zł. Żona Skarżącego posiada również kredyt bankowy w wysokości 36.400 [...]. Ponadto Skarżący przedstawił wyliczenie z którego wynika, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza w marcu i w maju 2012 przyniosła przychód w kwotach 6.930 zł oraz 14.440 zł. Wydatki firmy Skarżący natomiast określił na łączną kwotę 138.378,94 zł.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwaną dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko z opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). W przypadku osób fizycznych przyznanie prawa pomocy następuje, w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1), a w zakresie częściowym – gdy osoba ta wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny ( pkt. 2 cyt. wyżej przepisu).
Z regulacji prawnych dotyczących kosztów sądowych można wysnuć wniosek, że wnoszenie opłat sądowych jest zasadą natomiast zwolnienie z ich uiszczenia stanowi odstępstwo od niej. Założeniem prawa do bezpłatnej pomocy jest to, że strona – ze względu na swój stan majątkowy – nie jest w stanie ponieść jej kosztów.
Prawo pomocy jest przyznawane osobom charakteryzującym się ubóstwem (przykładowo do takich osób zaliczyć można osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione zostały całkowicie środków do życia). Ubiegający się o taką pomoc powinni poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które winny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami.
Mając na uwadze powołane regulacje prawne i wynikające z nich zasady, jakimi należy kierować się rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, wysokość wpisu sądowego w kwocie 2.000 zł jak i stan faktyczny sprawy, należy stwierdzić, iż w sprawie brak jest podstaw dla pozytywnego załatwienia wniosku strony.
Jak podkreśla się w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienie z dnia 30 listopada 2005 r., sygn. akt II FZ 781/05) stwierdzenie wystąpienia przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy wymaga zestawienia wysokości środków, jakimi strona dysponuje z wysokością kosztów, do których zobowiązana jest na danym etapie postępowania. Ciężar wykazania tych przesłanek spoczywa na stronie skarżącej. Ocena przytoczonych przez nią okoliczności należy natomiast do Sądu (por. postanowienie NSA
z dnia 14 lutego 2005 r., sygn. akt FZ 760/04).
Po przeanalizowaniu informacji oraz dokumentów przedłożonych przez Skarżącego referendarz sądowy doszedł do przekonania, ze Skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych w sprawie. Informacje Skarżącego budzą bowiem wątpliwości. Z jednej strony Skarżący utrzymuje, że jedynym dochodem rodziny jest dochód z pracy na umowę jego żony (1.200 zł brutto). Z drugiej jednak strony Skarżący ponosi wydatki z tytułu opłat za czynsz – 620 zł, fundusz remontowy – 125 zł, energię elektryczną – 250 zł, leki 200 zł. Ponadto jak wynika z nadesłanych dokumentów Skarżący spłaca również pożyczkę bankową z miesięczną ratą w wysokości 3.468,59 zł. Stwierdzić zatem należy, że z prostego rachunku wynika, że wydatki Skarżącego przekraczają kwotę miesięcznego dochodu jego rodziny. Przy czym należy zauważyć, że w zestawieniu tych wydatków Skarżący nie uwzględnił kwoty jaką przeznaczają wraz z małżonką na wyżywienie. Zatem analiza przedstawionych w sprawie informacji prowadzi do wniosku, że Skarżący posiada dochody, których nie ujawnił.
Podniesione okoliczności, przemawiają za odmową przyznania Skarżącemu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, bowiem Skarżący nie wykazał, iż nie jest w stanie zgromadzić środków na poniesienie tych kosztów .
Z uwagi na powyższe na podstawie art. 243 § 1, art. 245, art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. postanowiono jak w sentencji.
