II SA/Gl 667/12

Uzasadnienie

Pismem z dnia 26 kwietnia 2012 r. K. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach za pośrednictwem [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K., skargę na decyzję tego organu

z dnia [...] r. nr [...] orzekającą o uchyleniu

i przekazaniu do ponownego rozpoznania decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] r. nr [...] na mocy której umorzono postępowanie administracyjne w sprawie stanu technicznego garażu usytuowanego w C. przy ul. [...].

W skardze obok zarzutów kwestionujących zaskarżoną decyzję zawarty został, skierowany do Sądu, wniosek o wstrzymanie jej wykonania na wypadek, gdyby wniosek taki nie został uwzględniony przez organ administracyjny. Skarżący wskazywał, że konsekwencją wykonania zaskarżonej decyzji będzie wszczęcie kolejnego postępowania administracyjnego i wydanie kolejnej decyzji w sprawie, której przedmiot został już wcześniej rozstrzygnięty. Wniosek o wstrzymanie ma na celu wyeliminowanie niepewności co do prawidłowego rozstrzygania i jednocześnie ma zapobiec funkcjonowaniu w obrocie prawnym kilku decyzji administracyjnych rozstrzygających ten sam zakres praw i obowiązków skarżącego.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem

z dnia [...] r. nr [...] odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

W piśmie z dnia 17 września 2012 r. uczestnik postępowania B. I. wniosła o oddalenie skargi i wskazała, że w pełni popiera stanowisko zajęte przez organ II instancji w zaskarżonej decyzji i w odpowiedzi na skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ), zwanej dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności stanowi zatem w świetle powyższej regulacji, odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a. i dotyczy jedynie okoliczności faktycznych

o charakterze wyjątkowym.

Z konstrukcji art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że wstrzymanie może dotyczyć tylko takiego aktu administracyjnego, który nadaje się do wykonania i podlega wykonaniu. Nie każdy bowiem akt lub czynność może podlegać wstrzymaniu wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy przy tym rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub przymusowy zaistnienia takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2006, s. 186, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt II FZ 882/05, niepubl.). Wykonalność dotyczy zatem aktów zobowiązujących, które ustalają dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (T. Woś [w:] T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 295 i n.). ten organ. Decyzja uchylająca ma w tym przypadku jedynie charakter procesowy, nie podlega ochronie tymczasowej, gdyż jest - zdaniem Sądu - aktem, który nie nadaje się do wykonania. Nie nakłada ona bowiem na skarżącego żadnych obowiązków podlegających wykonaniu w drodze ewentualnej egzekucji, jak też nie kreuje żadnych uprawnień dla strony, których realizacji mogłaby się domagać. Chociaż zaskarżona decyzja wywołuje określone skutki procesowe w postaci konieczności podjęcia przez organ administracyjny pierwszej instancji ponownego postępowania w sprawie, to jednak nie można przyjąć, że brak wstrzymania wykonania aktu naraziłby bezpośrednio stronę skarżącą na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Również w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmowany jest pogląd, zgodnie z którym decyzja kasacyjna, co do zasady, nie podlega wstrzymaniu w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 stycznia 2011 r. sygn. akt II OZ 3/11; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 czerwca 2010 r. sygn. akt II OZ 489/10, dostępne na www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zatem w okolicznościach tej sprawy nie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, a tym samym brak jest podstaw do zastosowania instytucji ochrony tymczasowej określonej w art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi

Dodatkowo należy podkreślić, że skarżący nie uprawdopodobnił, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje nieodwracalne skutki, jak również tego, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody.

W związku z powyższym, w świetle art. 61 § 3 p.p.s.a. należało odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.