II OZ 832/12
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2012-10-02Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Jurkiewicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 2 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 1991/11 o odrzuceniu zażalenia skarżącego na postanowienie tegoż Sądu z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie ze skargi D.S. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku uiszczenia opłaty legalizacyjnej postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 1991/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi D.S. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2011 r. w przedmiocie nałożenia obowiązku uiszczenia opłaty legalizacyjnej, odrzucił wniesione przez skarżącego zażalenie na postanowienie tegoż Sądu z dnia 6 marca 2012 r. i zwrócił skarżącemu kwotę 100 zł uiszczoną tytułem wpisu od zażalenia.
W uzasadnieniu wskazano, że postanowieniem z dnia 6 marca 2012 r. odrzucono skargę kasacyjną wniesioną przez skarżącego od postanowienia z dnia 30 stycznia 2012 r. w przedmiocie odrzucenia skargi. Na to postanowienie skarżący wniósł zażalenie. W związku z tym, że zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej skarżący sporządził osobiście, wbrew wymogowi wynikającemu z treści art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., to na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. zostało ono przez Sąd I instancji odrzucone.
Na to postanowienie zażalenie wniósł skarżący, zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 178 p.p.s.a. poprzez wydanie postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej wobec nierozpoznania wniosku z dnia 1 marca 2012 r. o ustanowienie pomocy prawnej oraz niewezwanie skarżącego do uzupełnienia braków skargi kasacyjnej.
W związku z powyższym wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu wniesionego środka zaskarżenia podniesiono, że w terminie otwartym do wniesienia skargi skarżący złożył wniosek o przyznanie pomocy prawnej z urzędu celem sporządzenia i podpisania skargi kasacyjnej. W ocenie skarżącego działanie Sądu Wojewódzkiego jest niekonsekwentne, albowiem z jednej strony ma on prawo skorzystać z możliwości wniesienia skargi kasacyjnej, a z drugiej strony odrzucając tę skargę kasacyjną przed rozpoznaniem wniosku o przyznanie prawa pomocy skorzystanie z tego prawa uniemożliwia. Zarzucono także, że Sąd obowiązany był wezwać skarżącego do uzupełnienia braku zażalenia w postaci podpisania go przez profesjonalnego pełnomocnika.
W odpowiedzi na powyższe zażalenie uczestnik postępowania S.L. wniósł o jego oddalenie jako bezzasadnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Przepis art. 194 § 4 p.p.s.a. stanowi, że zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Niezachowanie przymusu adwokacko-radcowskiego w odniesieniu do zażalenia na postanowienie o odrzucaniu skargi kasacyjnej czyni wniesienie takiego zażalenia niedopuszczalnym z innych przyczyn w rozumieniu art. 178 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.
W niniejszej sprawie bezspornym jest, że postanowieniem Sądu Wojewódzkiego z dnia 6 marca 2012 r. odrzucono skargę kasacyjną skarżącego, jako sporządzoną, wbrew przymusowi adwokacko-radcowskiemu, osobiście. Zażalenie na to postanowienie, również sporządzone osobiście, wniósł skarżący.
W tej sytuacji prawidłowo Sąd Wojewódzki uznał, że przedmiotowe zażalenie na postanowienie z dnia 6 marca 2012 r. należało odrzucić jako uchybiające wymogowi z art. 194 § 4 p.p.s.a.
Odnosząc się zaś do zarzutów zażalenia podnieść należy, że dla prawidłowości zakwestionowanego postanowienia nie ma znaczenia kwestia złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w postaci ustanowienia radcy prawnego lub adwokata cyt. "celem sporządzenia i podpisania wskazanej wyżej skargi kasacyjnej". Podkreślić bowiem należy, że po pierwsze zaskarżone postanowienie zostało wydane w przedmiocie odrzucenia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, a zatem tylko argumenty kwestionujące zasadność odrzucenia tego zażalenia mogą być w tym postępowaniu brane przez Naczelny Sąd Administracyjny pod uwagę. A po wtóre zwrócić należy uwagę, że zgodnie z treścią przytoczonego wyżej przepisu art. 194 § 4 p.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno zostać sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika. Oznacza to, że pełnomocnik ten winien przedmiotowe zażalenie fizycznie sporządzić, a nie tylko podpisać pismo sporządzone już przez samą stronę. Zatem, mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że - wbrew twierdzeniom skarżącego - niezachowanie przymusu adwokacko-radcowskiego w odniesieniu do zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej stanowi brak niepodlegający konwalidacji w trybie art. 49 p.p.s.a. Jest to brak nieusuwalny (tak też: NSA w postanowieniach z dn. 20.03.2012 r., sygn. akt I OZ 169/12, LEX nr 1125367 czy z dn. 8.12.2004 r., sygn. akt OZ 713/04, LEX nr 236854 ).
Zaś mając na uwadze treść art. 222 i 225 p.p.s.a. zasadnie Sąd I instancji zwrócił skarżącemu nienależnie uiszczoną opłatę od przedmiotowego zażalenia.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., wniesione zażalenie należało oddalić.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Jurkiewicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 2 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 1991/11 o odrzuceniu zażalenia skarżącego na postanowienie tegoż Sądu z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie ze skargi D.S. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku uiszczenia opłaty legalizacyjnej postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 1991/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi D.S. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2011 r. w przedmiocie nałożenia obowiązku uiszczenia opłaty legalizacyjnej, odrzucił wniesione przez skarżącego zażalenie na postanowienie tegoż Sądu z dnia 6 marca 2012 r. i zwrócił skarżącemu kwotę 100 zł uiszczoną tytułem wpisu od zażalenia.
W uzasadnieniu wskazano, że postanowieniem z dnia 6 marca 2012 r. odrzucono skargę kasacyjną wniesioną przez skarżącego od postanowienia z dnia 30 stycznia 2012 r. w przedmiocie odrzucenia skargi. Na to postanowienie skarżący wniósł zażalenie. W związku z tym, że zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej skarżący sporządził osobiście, wbrew wymogowi wynikającemu z treści art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., to na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. zostało ono przez Sąd I instancji odrzucone.
Na to postanowienie zażalenie wniósł skarżący, zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 178 p.p.s.a. poprzez wydanie postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej wobec nierozpoznania wniosku z dnia 1 marca 2012 r. o ustanowienie pomocy prawnej oraz niewezwanie skarżącego do uzupełnienia braków skargi kasacyjnej.
W związku z powyższym wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu wniesionego środka zaskarżenia podniesiono, że w terminie otwartym do wniesienia skargi skarżący złożył wniosek o przyznanie pomocy prawnej z urzędu celem sporządzenia i podpisania skargi kasacyjnej. W ocenie skarżącego działanie Sądu Wojewódzkiego jest niekonsekwentne, albowiem z jednej strony ma on prawo skorzystać z możliwości wniesienia skargi kasacyjnej, a z drugiej strony odrzucając tę skargę kasacyjną przed rozpoznaniem wniosku o przyznanie prawa pomocy skorzystanie z tego prawa uniemożliwia. Zarzucono także, że Sąd obowiązany był wezwać skarżącego do uzupełnienia braku zażalenia w postaci podpisania go przez profesjonalnego pełnomocnika.
W odpowiedzi na powyższe zażalenie uczestnik postępowania S.L. wniósł o jego oddalenie jako bezzasadnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Przepis art. 194 § 4 p.p.s.a. stanowi, że zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Niezachowanie przymusu adwokacko-radcowskiego w odniesieniu do zażalenia na postanowienie o odrzucaniu skargi kasacyjnej czyni wniesienie takiego zażalenia niedopuszczalnym z innych przyczyn w rozumieniu art. 178 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.
W niniejszej sprawie bezspornym jest, że postanowieniem Sądu Wojewódzkiego z dnia 6 marca 2012 r. odrzucono skargę kasacyjną skarżącego, jako sporządzoną, wbrew przymusowi adwokacko-radcowskiemu, osobiście. Zażalenie na to postanowienie, również sporządzone osobiście, wniósł skarżący.
W tej sytuacji prawidłowo Sąd Wojewódzki uznał, że przedmiotowe zażalenie na postanowienie z dnia 6 marca 2012 r. należało odrzucić jako uchybiające wymogowi z art. 194 § 4 p.p.s.a.
Odnosząc się zaś do zarzutów zażalenia podnieść należy, że dla prawidłowości zakwestionowanego postanowienia nie ma znaczenia kwestia złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w postaci ustanowienia radcy prawnego lub adwokata cyt. "celem sporządzenia i podpisania wskazanej wyżej skargi kasacyjnej". Podkreślić bowiem należy, że po pierwsze zaskarżone postanowienie zostało wydane w przedmiocie odrzucenia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, a zatem tylko argumenty kwestionujące zasadność odrzucenia tego zażalenia mogą być w tym postępowaniu brane przez Naczelny Sąd Administracyjny pod uwagę. A po wtóre zwrócić należy uwagę, że zgodnie z treścią przytoczonego wyżej przepisu art. 194 § 4 p.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno zostać sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika. Oznacza to, że pełnomocnik ten winien przedmiotowe zażalenie fizycznie sporządzić, a nie tylko podpisać pismo sporządzone już przez samą stronę. Zatem, mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że - wbrew twierdzeniom skarżącego - niezachowanie przymusu adwokacko-radcowskiego w odniesieniu do zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej stanowi brak niepodlegający konwalidacji w trybie art. 49 p.p.s.a. Jest to brak nieusuwalny (tak też: NSA w postanowieniach z dn. 20.03.2012 r., sygn. akt I OZ 169/12, LEX nr 1125367 czy z dn. 8.12.2004 r., sygn. akt OZ 713/04, LEX nr 236854 ).
Zaś mając na uwadze treść art. 222 i 225 p.p.s.a. zasadnie Sąd I instancji zwrócił skarżącemu nienależnie uiszczoną opłatę od przedmiotowego zażalenia.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., wniesione zażalenie należało oddalić.
