• II OZ 845/12 - Postanowie...
  28.03.2024

II OZ 845/12

Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2012-10-04

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Maria Czapska - Górnikiewicz /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

II OZ 845 / 12 POSTANOWIENIE Dnia 4 października 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 lipca 2012 r. sygn. akt II SA/Wr 217/12 w zakresie odmowy przyznania D. i M. W. prawa pomocy w zakresie całkowitym sprawie ze skargi D. i M. W., J. W. i M. W. na Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 października 2009 r. sygn. akt II SA/Wr 125/04 postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Sygn. akt II OZ 845 / 12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 lipca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił D. i M. W. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż we wniosku o przyznanie prawa pomocy w powyższym zakresie D. i M. W. wskazali, że ich dochód miesięczny brutto wynosi 2.523 zł i są współwłaścicielami działki nr [...] i [...] w N. o wielkości 2500 m². Nadto wskazali na fakt zadłużenia należącego do nich mieszkania. Na skierowane do skarżących wezwanie do sprecyzowania i udokumentowania w terminie 7 dni danych dotyczących ich dochodów, zobowiązań i miesięcznych wydatków związanych z utrzymaniem siebie i domu, a także wyjaśnienia m.in. czy korzystają z pomocy osób trzecich, w jakiej wysokości byliby w stanie uiścić wpis sądowy oraz z jakich źródeł czerpali środki na ponoszenie dotychczasowych kosztów postępowania, D. i M. W. przyznali, że nie pobierają świadczeń z opieki społecznej, nie korzystają z pomocy osób trzecich, nie są w stanie uiścić żadnej opłaty, a wydatki związane ze złożeniem kasacji pokryte zostały z emerytury. Podali także, że oprócz emerytury nie posiadają innego źródła dochodu, za energię elektryczną płacą w zależności od pory roku: 200-300 zł, za gaz ok. 60 zł, za wodę 10- 20 zł, za lekarstwa od 200 do 500 zł. Nie przedłożyli żadnych dowodów potwierdzających konieczność ponoszenia powyższych wydatków, nadsyłając jedynie kserokopię przekazów pocztowych pobieranych świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za miesiąc luty 2012 r. na łączną kwotę 2523,40 gr.

Oddalając wniosek o przyznanie prawa pomocy, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał na normę art. 245 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270- zwanej dalej p.p.s.a.). Sąd stwierdził, że w stanie faktycznym rozpatrywanej sprawy brak jest przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, tym samym wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd przede wszystkim zwrócił uwagę na to, że w uzasadnieniu złożonego wniosku strona nie wskazała udokumentowanych okoliczności motywujących niemożność poniesienia kosztów postępowania. Nie przedłożyła także stosownych dokumentów na skutek wezwania w tym przedmiocie. W realiach niniejszej sprawy, podniesione przez wnioskodawców okoliczności, na których oparli swój wniosek o przyznanie prawa pomocy (niemożność uiszczenia żadnych kosztów postępowania, fakt zadłużenia) zostały w istocie jedynie opisane, ale nie wykazane. Podany natomiast we wniosku łączny dochód miesięczny brutto w wysokości 2523 zł, potwierdzony następnie przesłanymi do Sądu kserokopiami przekazów pocztowych pobieranych świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za miesiąc luty 2012 r., wskazuje, że wnioskodawcy posiadają stały miesięczny dochód, z którego mogą pokryć koszty postępowania. Nie sposób zatem przyjąć, że skarżący znajdują się w sytuacji materialnej, która nie pozwala im ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania i uprawnia ich do przyznania prawa pomocy.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd pierwszej instancji na mocy art. 245 § 2 w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł jak na wstępie.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyli D. i M. W., wnosząc o jego uchylenie i zmianę poprzez przyznanie im prawa pomocy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. stronie może zostać przyznane prawo pomocy w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest ona w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym w myśl art. 245 § 2 p.p.s.a. obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Z konstrukcji powołanego powyżej przepisu art. 246 § 1 p.p.s.a. wynika, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

W niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji, oceniając sytuację majątkową i możliwości płatnicze D. i M. W. prawidłowo uznał, iż nie zdołali oni wykazać, iż nie są w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, szczególnie z uwagi na to, że nie przedstawili większości dokumentów, do których nadesłania zostali zobowiązani w prowadzonym postępowaniu, a które pozwoliłyby na pełne zobrazowanie ich sytuacji majątkowej. Nadto na konkluzję, iż skarżący nie są osobami, o których mowa w ww. przepisie, wskazuje zestawienie osiąganych dochodów z zadeklarowanymi kwotami wydatkowanych przez skarżących. Zauważyć przy tym trzeba, iż skarżący w rozpoznawanym zażaleniu nie wskazali żadnych takich okoliczności faktycznych, które pozwalałyby na podważenie ustaleń przyjętych w zaskarżonym postanowieniu, a które skutkowałyby stwierdzeniem przez Sąd, iż zaistniały podstawy do przyznania prawa pomocy.

Mając wskazane wyżej względy na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniesione zażalenie na mocy art. 184 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., jako pozbawione uzasadnionych podstaw.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...