I SAB/Sz 20/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
2014-06-27Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Joanna Wojciechowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący : Sędzia WSA Joanna Wojciechowska po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L na bezczynność Burmistrza w przedmiocie nierozpoznania wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. o uchylenie decyzji wymierzających podatek od nieruchomości za lata 2001-2012 postanawia: odrzucić skargę
Uzasadnienie
Pismem z dnia 13 listopada 2013 r. E Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, skargę na bezczynność Burmistrza w przedmiocie nierozpoznania wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. o uchylenie decyzji wymierzających podatek od nieruchomości za lata 2001-2012.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz pismem z dnia 5 grudnia 2013 r. wniósł o oddalenie skargi jako bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. zw. dalej jako p.p.s.a.) wynika, że kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg między innymi na: bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 – 4a.
Tryb wnoszenia skargi do sądu administracyjnego został uregulowany m.in. w art. 52 p.p.s.a. Stosownie do art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Zgodnie zaś z przepisem art. 52 § 2 p.p.s.a., przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Wyliczenie środków zaskarżenia zawarte w powołanym wyżej art. 52 § 2 p.p.s.a. ma charakter przykładowy i niepełny. Świadczą o tym użyte w tym przepisie wyrazy "taki jak". Oznacza to, że również w przypadku środków prawnych nie wymienionych w tym przepisie, jeżeli przysługują one skarżącemu skargę można wnieść po ich wyczerpaniu.
W przypadku zaskarżenia stanu bezczynności organu w postępowaniu podatkowym tego rodzaju środkiem zaskarżenia jest ponaglenie przewidziane w art. 141 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., zw. dalej O.p.). Zgodnie z art. 141 § 1 pkt 1 i 2 O.p., na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie lub terminie ustalonym na podstawie art.140 stronie służy ponaglenie do organu podatkowego wyższego stopnia lub ministra właściwego do spraw finansów publicznych, jeżeli sprawa nie została załatwiona przez dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej. Jest to środek ochrony praw strony w postępowaniu podatkowym, służący zwalczaniu opieszałości w działaniu organu podatkowego, wyrażającej się w tym, że sprawa nie została załatwiona we właściwym terminie wskazanym przepisami Ordynacji podatkowej, bądź też w terminie zakreślonym przez organ prowadzący postępowanie, stosownie do art. 140 tej ustawy. Złożenie ponaglenia z jednej strony (gdy jest uzasadnione) prowadzi do wyznaczenia terminu załatwienia sprawy przez organ wyższego stopnia, z drugiej zaś – stanowi dla tego organu informację o uchybieniach w działaniu organu niższego stopnia (por. R. Hauser [w:] S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek; Ordynacja podatkowa. Komentarz, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2011, s. 675). Ponaglenie należy złożyć bezpośrednio do organu wyższego stopnia z pominięciem organu prowadzącego postępowanie, który uchybia terminom.
W przedmiotowej sprawie skarżąca wniosła skargę na bezczynność Burmistrza, lecz nie wykazała, że wcześniej wyczerpała stosowne środki zaskarżenia, tj. że wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie ponaglenie na niezałatwienie sprawy przez Burmistrza we właściwym terminie, o którym mowa w art. 141 § 1 O.p. Organ podatkowy również nie wskazywał na wystąpienie okoliczności złożenia ponaglenia. Za takie ponaglenie, nie może być uznany wniosek Spółki wysłany drogą elektroniczną na adres umig@y.pl, gdyż nie został skierowany do organu właściwego w sprawie ponaglenia, tj. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie.
Tym samym skarga okazała się przedwczesna, dlatego należało ją jako niedopuszczalną odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., co czyni zbędnym pobieranie przez sąd wpisu od skargi zgodnie z art. 222 p.p.s.a.
Wobec powyższego, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Joanna Wojciechowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący : Sędzia WSA Joanna Wojciechowska po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L na bezczynność Burmistrza w przedmiocie nierozpoznania wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. o uchylenie decyzji wymierzających podatek od nieruchomości za lata 2001-2012 postanawia: odrzucić skargę
Uzasadnienie
Pismem z dnia 13 listopada 2013 r. E Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, skargę na bezczynność Burmistrza w przedmiocie nierozpoznania wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. o uchylenie decyzji wymierzających podatek od nieruchomości za lata 2001-2012.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz pismem z dnia 5 grudnia 2013 r. wniósł o oddalenie skargi jako bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. zw. dalej jako p.p.s.a.) wynika, że kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg między innymi na: bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 – 4a.
Tryb wnoszenia skargi do sądu administracyjnego został uregulowany m.in. w art. 52 p.p.s.a. Stosownie do art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Zgodnie zaś z przepisem art. 52 § 2 p.p.s.a., przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Wyliczenie środków zaskarżenia zawarte w powołanym wyżej art. 52 § 2 p.p.s.a. ma charakter przykładowy i niepełny. Świadczą o tym użyte w tym przepisie wyrazy "taki jak". Oznacza to, że również w przypadku środków prawnych nie wymienionych w tym przepisie, jeżeli przysługują one skarżącemu skargę można wnieść po ich wyczerpaniu.
W przypadku zaskarżenia stanu bezczynności organu w postępowaniu podatkowym tego rodzaju środkiem zaskarżenia jest ponaglenie przewidziane w art. 141 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., zw. dalej O.p.). Zgodnie z art. 141 § 1 pkt 1 i 2 O.p., na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie lub terminie ustalonym na podstawie art.140 stronie służy ponaglenie do organu podatkowego wyższego stopnia lub ministra właściwego do spraw finansów publicznych, jeżeli sprawa nie została załatwiona przez dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej. Jest to środek ochrony praw strony w postępowaniu podatkowym, służący zwalczaniu opieszałości w działaniu organu podatkowego, wyrażającej się w tym, że sprawa nie została załatwiona we właściwym terminie wskazanym przepisami Ordynacji podatkowej, bądź też w terminie zakreślonym przez organ prowadzący postępowanie, stosownie do art. 140 tej ustawy. Złożenie ponaglenia z jednej strony (gdy jest uzasadnione) prowadzi do wyznaczenia terminu załatwienia sprawy przez organ wyższego stopnia, z drugiej zaś – stanowi dla tego organu informację o uchybieniach w działaniu organu niższego stopnia (por. R. Hauser [w:] S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek; Ordynacja podatkowa. Komentarz, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2011, s. 675). Ponaglenie należy złożyć bezpośrednio do organu wyższego stopnia z pominięciem organu prowadzącego postępowanie, który uchybia terminom.
W przedmiotowej sprawie skarżąca wniosła skargę na bezczynność Burmistrza, lecz nie wykazała, że wcześniej wyczerpała stosowne środki zaskarżenia, tj. że wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie ponaglenie na niezałatwienie sprawy przez Burmistrza we właściwym terminie, o którym mowa w art. 141 § 1 O.p. Organ podatkowy również nie wskazywał na wystąpienie okoliczności złożenia ponaglenia. Za takie ponaglenie, nie może być uznany wniosek Spółki wysłany drogą elektroniczną na adres umig@y.pl, gdyż nie został skierowany do organu właściwego w sprawie ponaglenia, tj. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie.
Tym samym skarga okazała się przedwczesna, dlatego należało ją jako niedopuszczalną odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., co czyni zbędnym pobieranie przez sąd wpisu od skargi zgodnie z art. 222 p.p.s.a.
Wobec powyższego, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
