• I SAB/Wa 356/12 - Wyrok W...
  29.03.2024

I SAB/Wa 356/12

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2012-11-16

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Elżbieta Lenart
Elżbieta Sobielarska /przewodniczący/
Joanna Skiba /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Sędziowie: WSA Elżbieta Lenart WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2012 r. sprawy ze skargi Z. Z. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania za nieruchomość 1. zobowiązuje Prezydenta W. do rozpoznania wniosku Z. Z. z [...] czerwca 2006 r. w przedmiocie przyznania odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul.[...] ,ozn. hip. "[...]" - w terminie dwóch miesięcy od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem; 2. stwierdza, że bezczynność Prezydenta W. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Prezydenta W. na rzecz Z. Z. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z. Z. pismem z dnia 27 lipca 2012 r. – działając przez pełnomocnika adwokata J. W. - wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...] , oznaczoną jako "[...]" [...] o pow. [...] m2.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że Z. Z. wnioskiem z dnia 14 marca 2000 r. wniósł o przyznanie odszkodowania za przedmiotową nieruchomość. Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] wyznaczył Prezydentowi W. termin na podjęcie stosownego rozstrzygnięcia do 31 maja 2010 r. Pomimo upływu zakreślonego terminu, decyzja do dnia wniesienia skargi nie została wydana, a organ informował jedynie o nowych terminach wydania rozstrzygnięcia w sprawie r. W tej sytuacji wniesiono o uwzględnienie skargi oraz o wymierzenie organowi grzywny .

Odpowiadając na skargę Prezydent W. wniósł o jej oddalenie wskazując, że w toku prowadzonego postępowania podjęto szereg czynności zmierzających do zgromadzenia pełnego materiału dowodowego niezbędnego do wydania prawidłowej decyzji merytorycznej oraz wskazał, że decyzja zostanie wydana do dnia 31 grudnia 2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skargę należało uznać za uzasadnioną, co skutkowało wydaniem przez Sąd wyroku zobowiązującego organ do wydania orzeczenia w określonym terminie. Stan faktyczny sprawy jest między stronami niesporny. Zgodnie z treścią art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność organów.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 12 § 1 kpa organy administracji publicznej mają obowiązek działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. Na organie prowadzącym postępowanie spoczywa obowiązek podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do załatwienia sprawy (art. 7 i art. 77 § 1 kpa). Stosownie do treści art. 35 § 1 kpa organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy, od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym - w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania (art. 35 § 3 kpa).

W myśl natomiast art. 36 § 1 kpa o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa lub w przepisach szczególnych organ administracji publicznej jest obowiązany zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Ten sam obowiązek ciąży na organie administracji publicznej również w przypadku zwłoki w załatwieniu sprawy z przyczyn niezależnych od organu (art. 36 § 2 kpa.).

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się z kolei, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żądanych czynności w sprawie lub opieszale prowadził postępowanie, ale - mimo ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (wyrok NSA z dnia 5 lutego 1999 r., sygn. akt I SAB 90/98, LEX nr 48016). Dla stwierdzenia stanu bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt, z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu. Instytucja skargi na bezczynność organu ma na celu ochronę strony poprzez doprowadzenie do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Badając zasadność takiej skargi Sąd czyni to według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy, istniejących w dniu wydania orzeczenia sądowego.

W rozpoznawanej sprawie – zdaniem Sądu – Prezydent W. nie wywiązał się z ustawowych obowiązków wynikających z powołanych wyżej przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Następie należy zauważyć, że wniosek o przyznanie odszkodowania za przedmiotowa nieruchomość został złożony w dniu 14 czerwca 2006 r., a nie jak podano w skardze w dniu 14 marca 2000 r. Z analizy dokumentów znajdujących się w aktach administracyjnych sprawy, przekazanych do Sądu wraz ze skargą wynika, iż od dnia wystąpienia przez skarżącego z wnioskiem o przyznanie odszkodowania za opisaną wyżej nieruchomość położoną w W. przy ul. [...] cały organ zgromadził cały szereg dokumentów koniecznych do rozstrzygnięcia sprawy (wypisy z planu zabudowy, dokumentację geodezyjną, zaświadczenie z ksiąg wieczystych, dokumenty przesłane przez Zarząd Dróg Miejskich w W., został nawet sporządzony operat szacunkowy z dnia [...] grudnia 2010 r.) Informował również o nowych terminach zakończenia sprawy. Jednak od daty wydania postanowienia przez Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2010 r. organ nie podjął w istocie jakichkolwiek innych działań prowadzących do załatwienia przedmiotowej sprawy. W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, że złożona skarga jest w pełni uzasadniona. Nie ulega bowiem wątpliwości, że w prowadzonym postępowaniu Prezydent W. uchybił powołanym wyżej przepisom kpa. Nie można przyjąć, że wskazany organ działał w sprawie wnikliwie i szybko, czy też bez zbędnej zwłoki oraz że na bieżąco interesował się sprawą. Zaznaczyć przy tym należy, że wystosowanie pism informujących o niemożności załatwienia sprawy w terminie i wyznaczeniu nowego terminu jej załatwienia, nie można uznać za czynności zmierzające do zakończenia sprawy. Podawane natomiast w powyższych pismach przyczyny niezałatwienia sprawy w terminie konieczność zgromadzenia całości dokumentacji, w żaden sposób nie usprawiedliwiają bezczynności organu. Zwłaszcza, że przez ponad trzy lata (od grudnia 2008 r. do lutego 2011 r.) Prezydent MW. nie podjął w sprawie żadnej czynności.

Zgodnie natomiast z art. 149 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uznając skargę na bezczynność organu za zasadną, Sąd zobowiązuje ten organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności. Jednocześnie uwzględniając skargę na bezczynność Sąd stwierdza, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Z tych względów na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a. organ został zobowiązany do załatwienia wniosku skarżącej w terminie 2 miesięcznym od daty zwrotu akt wraz z prawomocnym wyrokiem. Wyznaczając taki termin sąd uznał, że będzie on wystarczający do zakończenia postępowania w sprawie biorąc pod uwagę ewentualną konieczność sporządzenia nowej opinii przez biegłego rzeczoznawcę.

W stwierdzonych okolicznościach faktycznych, zważywszy również na postępowanie organu, uchylającego się nadal od wykonywania powierzonych mu w interesie publicznym funkcji, sąd w pkt II wyroku stwierdził nadto, że bezczynność w rozpoznawanej sprawie miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Wprawdzie wskazany zwrot nie został przez ustawodawcę zdefiniowany to jednak, idąc za utrwalonymi w judykaturze i piśmiennictwie poglądami należy pojmować go jako oczywiste, jaskrawe naruszenie prawa, w tym przypadku relatywizowane do czasu lub sposobu działania organu w okolicznościach konkretnej sprawy administracyjnej. Termin "rażący" definiowany jest w języku polskim jako cecha ujemna, dająca się łatwo stwierdzić, wyraźna, oczywista, bardzo duża lub niewątpliwa. W przedmiotowym przepisie chodzi zatem o takie działania lub zaniechania podmiotu, które w sposób niewątpliwy i oczywisty pozostają w sprzeczności z obowiązkiem podjęcia działań zmierzających do załatwienia danej sprawy administracyjnej.

W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 149 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji. O kosztach orzeczono na mocy art. 200 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...