• VI SA/Wa 397/12 - Wyrok W...
  28.03.2024

VI SA/Wa 397/12

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2012-11-20

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Halina Emilia Święcicka /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2012 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy oraz unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] i [...] Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, po rozpoznaniu spraw:

- o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy SMYK [...], zarejestrowany na rzecz S. Spółka z o.o. z siedzibą w [...],

- o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy graficzny "lody SMYK NORDIS" [...] zarejestrowany na rzecz N. Sp. z o.o. z siedzibą w Z.,

1. stwierdził z dniem 18 grudnia 2008 r. wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy SMYK [...], w części: wyroby cukiernicze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych, słodycze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych,

2. oddalił sprzeciw o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...],

3. przyznał N. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. od S. Spółka z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 1.900 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania o stwierdzenie wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy SMYK [...],

4. przyznał N. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. od S. Spółka z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 1.600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...].

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu 1 lutego 2007 r., do Urzędu Patentowego wpłynął sprzeciw S. Spółka z o.o. z siedzibą w [...] wobec decyzji udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny "lody SMYK NORDIS" zarejestrowany pod nr [...], na rzecz N. Sp. z o.o. z siedzibą w Z.

Wnoszący sprzeciw wskazał art. 246 w związku z art. 131 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 132 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 z późn. zm. – dalej p.p.s.a.).

Jego zdaniem sporny znak jest podobny do przysługującego mu znaku towarowego słowno - graficznego "SMYK" zarejestrowanego pod nr [...] – dla wyrobów cukierniczych i słodyczy w klasie 30, w sposób mogący powodować ich mylne skojarzenie i wprowadzenie nabywców w błąd co do pochodzenia towarów oznaczonych przedmiotowymi znakami. Według wnoszącego sprzeciw w pamięci odbiorcy zapada przede wszystkim charakterystyczne, wspólne dla obu znaków słowo "SMYK", które jest zasadniczym elementem odróżniającym w znaku spornym. Stwierdził on, że należy uwzględnić ogólne wrażenie, jakie obydwa znaki wywierają na nabywcy, a decydujące znaczenie mają zbieżne elementy oznaczeń. Podobna jest również kolorystyka znaków oraz kompozycja liter tworzących słowo "SMYK". Zachodzi zatem podobieństwo pomiędzy tymi towarami, czyli między lodami spożywczymi a wyrobami cukierniczymi i słodyczami w klasie 30. Ponadto wnoszący sprzeciw zarzucił uprawnionemu naruszenie dobrych obyczajów w rozumieniu art. 131 ust. 1 pkt 2 p.w.p. poprzez użycie znaku prawie identycznego jak znak "SMYK" [...]. W jego ocenie jest to próba wykorzystania znanego od ponad dwudziestu lat na rynku znaku towarowego, który zdobył uznanie klientów dzięki znacznym nakładom finansowym i organizacyjnym. Zarzucił również naruszenie jego praw do firmy w rozumieniu art. 131 ust. 1 pkt 1 p.w.p. poprzez użycie przez uprawnionego w spornym znaku określenia "SMYK", które jest zasadniczym elementem występującym w nazwie S. Spółka z o.o., spółki istniejącej na rynku od 2000 r.

W odpowiedzi na wniosek (w piśmie z dnia 8 marca 2007 r. ) uprawniony ze spornego prawa ochronnego nie zgodził się z zarzutami wnioskodawcy, uznając sprzeciw za bezzasadny. Stwierdził, że porównywane znaki i towary są niepodobne i nie ma możliwości wprowadzenia w błąd potencjalnych odbiorców. Ponadto nie zgodził się z zarzutem naruszenia dobrych obyczajów oraz z zarzutem naruszenia praw do firmy wnoszącego sprzeciw. Stwierdził również, że w dniu zgłoszenia przedmiotowego znaku był uprawniony z rejestracji znaków towarowych słowno - graficznych: "SMYK NORDIS NORDIS" [...] oraz "SMYK" [...] zgłoszonych w dniu 23 lipca 1993 r. przeznaczonych do oznaczania lodów w klasie 30. Znaki te wygasły dopiero w dniu 23 lipca 2003 r., zaś zgłoszony w dniu 15 maja 2003 r. sporny znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...] stanowił kontynuację tych znaków i wykorzystywał ich długoletnią znajomość wśród odbiorców na rynku. Został on zgłoszony z powodu pewnych modyfikacji dokonanych w poprzednim opakowaniu lodów oznaczanych wspomnianymi znakami. Zmiany te dotyczyły mniej istotnych elementów szaty graficznej znaku. Najważniejsze elementy, jakimi były: krój, wielkość i kolorystyka napisu "SMYK" oraz charakterystyczny wizerunek uśmiechniętej twarzy dziecięcej, pozostały jednak bez zmian. Jego zdaniem nie istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd również dlatego, że wnoszący sprzeciw nie produkuje i nie sprzedaje lodów oznaczonych znakiem "SMYK", zaś spółka N. sprzedaje lody oznaczane swoim znakiem "SMYK" od 1992 r. Uprawniony nie zgodził się również z zarzutem naruszenia dobrych obyczajów w rozumieniu art. 131 ust. 1 pkt 2 p.w.p. uzasadniając to posiadaniem praw do wcześniej zgłoszonych znaków: "SMYK NORDIS NORDIS" [...] oraz "SMYK" [...]. Jego zdaniem to raczej wnoszący sprzeciw wykorzystuje długoletnią obecność jego znaków na rynku i dobrą opinię o lodach nimi oznaczanych wśród odbiorców. Uprawniony nie zgodził się również z zarzutem naruszenia praw do firmy wnoszącego sprzeciw w rozumieniu art. 131 ust. 1 pkt 1 p.w.p., ponieważ spółka S. powstała później, niż nastąpiło zgłoszenie ww. znaków uprawnionego, których kontynuacją jest znak sporny. Zarzut wnoszącego sprzeciw prowadziłby zatem do zakwestionowania prawa do modyfikacji graficznej zarejestrowanych wcześniej znaków.

W odpowiedzi na to stanowisko w piśmie z dnia 19 czerwca 2007 r. wnoszący sprzeciw stwierdził, że w prawie własności przemysłowej nie ma instytucji "kontynuacji" znaków towarowych, a zmodyfikowany znak towarowy nie czerpie mocy prawnej z wcześniejszych znaków towarowych, zaś uprawniony nie może powoływać się na prawa już nieistniejące. Według wnoszącego sprzeciw znak sporny zawiera elementy, które odróżniają go od wcześniejszych znaków spółki N., a jednocześnie zmierzają do upodobnienia go do znaku "SMYK" [...]. Stwierdził on również, że towary, do oznaczania których przeznaczone są porównywane znaki, są bardzo podobne oraz, że w znaku spornym pierwszoplanową rolę pełni słowo "SMYK", zaś jego szata graficzna jest mniej istotna. Wnoszący sprzeciw podkreślił, że przesłanką zastosowania art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. nie jest rzeczywiste używanie na rynku przeciwstawionego znaku towarowego, albowiem wystarczy tylko potencjalna możliwość skojarzenia obydwu znaków.

Uprawniony ze spornego znaku w piśmie z dnia 3 sierpnia 2007 r. przyznał, że prawa ochronne na jego znaki zarejestrowane pod numerami [...],[...]oraz [...] stanowią trzy odrębne prawa ochronne, lecz wszystkie one są istotne dla przedmiotowego postępowania, ponieważ stanowią one dowód ciągłości używania przez spółkę N. oznaczenia "SMYK", zawartego we wszystkich tych znakach. W dniu zgłoszenia spornego znaku, czyli 15 maja 2003 r. miała ona prawo do posługiwania się tym oznaczeniem, ponieważ prawa ochronne na znaki [...] oraz [...] wygasły dopiero 23 lipca 2003 r., zaś zgodnie z art. 132 ust. 1 pkt 3 p.w.p. przez kolejne dwa lata stanowiły one przeszkodę dla udzielenia praw ochronnych na znaki identyczne lub podobne. Uprawniony podkreślił, że w spornym znaku "lody Smyk NORDIS" nazwa "NORDIS" stanowi jeden głównych elementów odróżniających oznaczenia słownego i rozwiewa wszelkie wątpliwości dotyczące źródła pochodzenia towarów.

Decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] Urząd Patentowy działając w trybie postępowania spornego oddalił sprzeciw wobec decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny "lody SMYK NORDIS" [...].

Ww. decyzja została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który prawomocnym wyrokiem z dnia 20 maja 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 2315/08 uchylił zaskarżoną decyzję. Stwierdził, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. poprzez jego błędną interpretację, której konsekwencją było przyjęcie, iż nie występuje kolizja między porównywanymi znakami.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że analiza znaczeniowa prowadzi do logicznego wniosku, że zakres pojęcia "lody spożywcze" co do zasady mieści się w zakresie pojęcia "słodycze" a co za tym idzie zachodzi jednorodzajowość towarów oznaczanych porównywanymi znakami z uwagi na to, że lody spożywcze stanowią towar "tego samego rodzaju", co słodycze. Jednorodzajowość towarów wynika z ich charakteru i analizy znaczeniowej pojęć "lody" (pojęcie węższe) i "słodycze" (pojęcie szersze).

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie zachodzi tzw. względna przeszkoda udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy. Przeszkoda ta polega na stwierdzeniu podobieństwa znaku słowno-graficznego "lody SMYK NORDIS" [...] do znaku słowno-graficznego "SMYK" [...] w sposób mogący wprowadzić odbiorcę w błąd co do pochodzenia towarów poprzez istnienie ryzyka skojarzenia między znakami, przy czym oznaczone towary zostały uznane za jednorodzajowe. Podobieństwo kwalifikowane oznaczeń wynika z uznania dominującego charakteru elementu słownego "SMYK", którego w przypadku niniejszej sprawy nie równoważy bogata grafika stosowana w spornym znaku.

Sąd zwrócił uwagę, iż identyczny w przypadku obu znaków sam element słowny: "SMYK" jest obdarzony podobną grafiką, na którą składa się kształt liter, kolorystyka oraz ich kompozycja (nierówne "rozrzucenie" na płaszczyźnie), co tym bardziej potęguje możliwość konfuzji, czyli omyłki ze strony konsumenta co do pochodzenia towarów.

Nie ma natomiast istotnego znaczenia w ocenie Sądu fakt, iż elementem grafiki znaku przeciwstawionego jest inny element słowny: "NORDIS", z uwagi na brak jego odróżniającego charakteru w porównaniu do wyrazu "SMYK". W przeciwieństwie do słowa "SMYK" wyraz ten jest pozbawiony jakiegokolwiek znaczenia w języku polskim. W tej sytuacji uwaga konsumenta koncentruje się na nośnym – i zaakcentowanym graficznie w omawianym znaku – elemencie słownym "SMYK".

Sąd uznał ponadto, iż nie ma w niniejszej sprawie znaczenia okoliczność, iż firma NORDIS była uprawniona do słowno – graficznych znaków "SMYK NORDIS NORDIS" [...] oraz "SMYK" [...] zarejestrowanych dla lodów w dniu zgłoszenia przeciwstawnych znaków towarowych do ochrony. Fakt, iż Urząd Patentowy dokonując rejestracji tych znaków nie wziął pod uwagę podobieństwa znaku skarżącego do znaku spółki N., nie może rzutować na ocenę podobieństwa znaków w niniejszym postępowaniu.

W wyniku uchylenia zaskarżonej decyzji sprawa trafiła do ponownego rozpoznania przez Urząd Patentowy w postępowaniu spornym.

W dniu 3 sierpnia 2009 r. N. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. wniósł o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na przeciwstawiony znak towarowy "SMYK" [...] w zakresie towarów z klasy 30, tj. wyroby cukiernicze i słodycze, w szczególności lody spożywcze, z uwagi na jego nieużywanie w sposób rzeczywisty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W odpowiedzi, pismem z dnia 1 października 2009 r. S. Spółka z o.o. z siedzibą w [...] wniosła o umorzenie postępowania z uwagi na brak interesu prawnego N. Sp. z o.o. w żądaniu stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego. Wniosła również o oddalenie wniosku jako bezzasadnego. Stwierdziła, że znak towarowy "SMYK" [...] jest używany w sposób rzeczywisty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. na cukierkach wytwarzanych na zamówienie i dostępnych w sklepach [...] w centrach handlowych. Wskazała na brak możliwości zastosowania art. 166 p.w.p. wymienionego we wniosku o wygaśnięcie prawa ochronnego jako podstawy prawnej, gdyż oba postępowania są odrębne i toczą się w odrębnych trybach.

W dniu 13 maja 2010 r. wnoszący sprzeciw – S. Spółka z o.o. z siedzibą w [...], zwana dalej skarżącym, rozszerzył zakres sprzeciwu o art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p. podnosząc, iż sporny znak podobny jest do zarejestrowanego na jego rzecz renomowanego znaku towarowego "SMYK" [...]. W uzasadnieniu powołał się na stwierdzone w świetle wyroku WSA z dnia 20 maja 2009 r. podobieństwo samych oznaczeń. Podkreślił, że renomowany charakter znak uzyskał poprzez wysoki udział w rynku i nieprzerwane używanie od kilkunastu lat. Wskazał także na fakt występowania sklepów [...] w kilkudziesięciu prestiżowych centrach handlowych w Polsce.

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] i [...] po rozpoznaniu spraw: o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy SMYK [...] oraz o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy graficzny "lody SMYK NORDIS" [...] wydał decyzję opisaną na wstępie.

W podstawie prawnej wskazał art. 166 w związku z art. 169 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i 6 p.w.p. oraz art. 246 i 247 ust. 2 p.w.p. i art. 131 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 132 ust. 2 pkt 2 i 3 p.w.p., a także art. 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p.

W uzasadnieniu decyzji przypomniał, że postępowanie o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...] zostało wszczęte na skutek sprzeciwu uznanego przez uprawnionego za bezzasadny. Urząd Patentowy uznał, iż w sprawie ma zastosowanie art. 166 p.w.p., zgodnie z którym uprawniony, któremu wnioskodawca przeciwstawia wcześniejsze prawo ochronne, może podnieść zarzut nieużywania znaku przez wnioskodawcę. Zgodnie z art. 166 ust. 2 p.w.p. zarzut nieużywania znaku towarowego może zostać podniesiony tylko łącznie z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego. Zarzut ten podlega łącznemu rozpoznaniu wraz z wnioskiem o unieważnienie. Stwierdził, iż taka sytuacja zachodzi w sprawie, bowiem skarżący w sprzeciwie żądał unieważnienia prawa ochronnego "lody SMYK NORDIS" [...] ze względu na podobieństwo do zarejestrowanego na jego rzecz znaku towarowego SMYK [...]. Natomiast uprawniony do znaku towarowego "lody SMYK NORDIS" [...] wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak mu przeciwstawiony.

Organ wskazał, iż powyższe sprawy podlegają łącznemu rozpoznaniu w myśl art. 166 ust. 2 p.w.p., a interes prawny wnioskującego o stwierdzenie wygaśnięcia prawa wynika z przysługującego mu prawa do znaku towarowego, w stosunku do którego toczy się postępowanie o jego unieważnienie. Podkreślił, iż rozstrzygnięcie kwestii używania znaku SMYK [...] może mieć decydujący wpływ na postępowanie o unieważnienie prawa ochronnego, bowiem zgodnie z art. 166 ust. 1 p.w.p., prawo ochronne na znak towarowy nie może być unieważnione na tej podstawie, że znak jest podobny do wcześniejszego znaku towarowego, jeżeli ten ostatni nie był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p.

Obowiązek wykazania używania znaku w okresie pięciu lat (od 18 grudnia 2003 r. do 18 grudnia 2008 r.) spoczywa na uprawnionym z rejestracji tego znaku.

W ocenie organu znak towarowy "SMYK" [...] nie był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p. - we wnioskowanej części. Wskazał, iż skarżący (S. Sp. z o.o.) przedstawił szereg dokumentów mających świadczyć o używaniu spornego znaku w spornym zakresie. Po ich szczegółowym przeanalizowaniu uznał, iż żaden z przedstawionych dowodów, nie świadczy o rzeczywistym używaniu znaku "SMYK" w zakresie towarów "wyroby cukiernicze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych, słodycze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych" w rozpoznawanym okresie od 18 grudnia 2003 r. do 18 grudnia 2008 r.

Urząd Patentowy odmówił wiarygodności (na okoliczność używania w spornym zakresie) przedstawionym dowodom z uwagi na fakt iż:

1. zdjęcia cukierków ze znakiem SMYK (akta [...]–T1. k. 34, T 2. k. 15-24), wykaz słodyczy i cukierków sprzedawanych w sklepach [...] od 2005 do 2009 (akta [...], T 1.k. 23 do 27), zdjęcia stoiska ze słodyczami "Smyk" (akta [...], T1. K. 28 i 29), nie zawierają żadnej daty, która mogłaby uwiarygodnić, iż słodycze jak i stoiska na nich przedstawione istniały w okresie 18 grudnia 2003 r. do 18 grudnia 2008 r. Tym samym materiały te nie mogą stanowić dowodów na rzeczywiste używanie spornego znaku w spornym zakresie.

2. faktury VAT [...] oraz [...] (akta [...], T1. K. 31 i 33) nie zawierają żadnej informacji, iż dotyczą słodyczy oznaczanych znakiem spornym "SMYK", tym samy nie mogą świadczyć o rzeczywistym używaniu spornego znaku we wnioskowanym zakresie.

3. wydruki ze stron internetowej [...], z 14 maja 2010 r. (akta [...], T 2. K. 48 i 103 do 108), zostały wykonane po upływie okresu pięciu lat po dniu wydania decyzji, tym samym nie mogą świadczyć o używaniu spornego znaku od 18 grudnia 2003 r. do 18 grudnia 2008 r. Poza powyższym należy podkreślić, iż zostały wykonane już po dniu złożenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa na znak "SMYK", a tym samym gdyby nawet świadczyły o rozpoczęciu używania, nie mogłyby zostać uwzględnione, zgodnie z dyspozycją art. 170 ust 2 p.w.p.

4. wykaz sklepów [...], w których znajdują się stoiska ze słodyczami (akta [...], T2. K. 100-101), mapka sklepów [...] (akta Sp. [...], T 2. K. 98), wydruk z "Rynki zagraniczne" o ekspansji sklepów [...] (akta [...], T 2. K. 96), wydruk z wikipedii dotyczący sieci sklepów [...] (akta [...], T 2. 94), kopie artykułów prasowych dotyczących "SMYK" (akta [...], T 2. K. 80 do 90), tabele wykazujące wzmianki nt. SMYK w prasie (akta [...], T 2. K. 68 do 79), kopia oferty akcesoriów SMYK (akta [...], T 2. K. 56). kopie informacji o współpracy S. Sp. z o.o. z I. F. (akta [...], T2. K. 52 do 54), kopie informacji o organizacji targów dla dzieci (akta [...], T2. K. 50), kopia certyfikatów “Jakość obsługi" (akta [...], T 2. K. 46),kopia rankingu R. pt. "Jakość obsługi" (akta [...], T 2. K. 44), wydruk ze strony www - rozkład jazdy przystanku "SMYK" (akta [...], T 2. K. 42), wydruk ze trony www W. nt. przystanku "SMYK" (akta [...], T 2. K. 40), wydruk ze strony R. nt. przystanku SMYK (akta [...], T 2. K. 32). wydruk ze strony S. nt. historii SMYKa (akta [...], T2. K. 32 do 34), nie świadczą o używaniu znaku "SMYK" w spornym zakresie, a jedynie o fakcie istnienia sklepów [...] oraz przystanków o nazwie SMYK, czy też współpracy i promocji tychże sklepów przez znane osoby. Dowody te świadczą także o działaniach marketingowych promujących sklepy z zabawkami, ubrankami i gadżetami dla dzieci oraz o fakcie sprzedaży w tych sklepach słodyczy, bez żadnego wskazania, iż słodycze w nich dystrybuowane w okresie od 18 grudnia 2003 r. do 18 grudnia 2008 r. oznaczane były znakiem "SMYK". Nie można wykluczyć, że słodycze sprzedawane na powyżej wspomnianych stoiskach nie tylko pochodziły od innych producentów, ale przede wszystkim były oznaczaneinnymi znakami towarowymi np. M&Ms, Nimm2 etc. Tym samym dokumenty te nie dowodzą rzeczywistego używania spornego znaku SMYK w okresie 18 grudnia 2003 r. do 18 grudnia 2008 r., w zakresie towarów "wyroby cukiernicze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych, słodycze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych".

5. wydruki znaków zawierających słowo SMYK (akta [...], T 2. K. 30 i 58 do 66), nie świadczą o używaniu spornego znaku w badanym zakresie, a jedynie o fakcie zgłoszenia znaków zawierających słowo "SMYK".

6. formularze zamówień słodyczy S. Sp. z o.o. w B. (akta [...], T 2. K. 26 do 28). Także te dokumenty nie świadczą o rzeczywistym używaniu spornego znaku w okresie 18 grudnia 2003 r. do 18 grudnia 2008 r. gdyż zostały sporządzane w listopadzie 2009 r. i kwietniu 2010 r., a więc po dniu złożenia wniosku o stwierdzenia wygaśnięcia znaku SMYK [...], kiedy uprawniony wiedział już, że taki wniosek został złożony. Tym samym, zgodnie z dyspozycją art. 170 ust 2 p.w.p., rozpoczęcie używania nie może zostać uwzględnione.

W tym stanie faktycznym Kolegium Orzekające uznało, że żądanie wnioskodawcy stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy "SMYK" [...] znaku w części dotyczącej towarów: "wyroby cukiernicze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych, słodycze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych", jest zasadne. W związku z tym, iż sporny znak towarowy nie byt używary w sposób rzeczywisty i poważny na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w okresie pięciu lat po dniu wydania decyzji o udzieleniu prawa ochronnego, stwierdzono wygaśnięcie na prawa ochronnego na znak towarowy "SMYK" [...] z dniem 18 grudnia 2008 r.

Z uwagi na stwierdzenie wygaśnięcia znaku towarowego "SMYK" [...] w części "wyroby cukiernicze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych, słodycze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych", a więc w całym przeciwstawionym zakresie ochrony, Urząd Patentowy uznał, iż nie zachodzą przesłanki unieważnienia znaku towarowego "lody SMYK NORDIS" [...] stypizowane w art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w art. 166 ust. 1 pkt 1 p.w.p. w świetle którego "prawo ochronne na znak towarowy nie może być unieważnione na tej podstawie, że znak jest podobny do wcześniejszego znaku towarowego, jeżeli ten ostatni nie był używany". W przedmiotowej sprawie wnoszący sprzeciw przeciwstawił znak towarowy "SMYK" [...] w zakresie "wyroby cukiernicze oraz sładycze", znakowi "lody SMYK NORDIS" [...]. Przy czym na uwagę zasługuje fakt, iż kolizja porównywanych znaków została uznana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny właśnie w zakresie “lodów" ([...]) oraz słodyczy ([...]), gdyż "oznaczone towary zostały uznane za jednorodzajowe, co wynika z charakteru i z analizy znaczeniowej pojęć 'lody' (pojęcie węższe) i 'słodycze' (pojęcie szersze)".

Tym samym, z uwagi na dyspozycję art. 166 p.w.p. oraz stwierdzenie wygaśnięcia znaku towarowego "SMYK" [...] w całym przeciwstawionym zakresie towarów, zarzut z art. 132 ust. 2 pkt 2 pw.p. należało oddalić.

Urząd Patentowy odniósł sie do zarzutu naruszenia art. 131 ust. 1 pkt 1 p.w.p., zgodnie z którym nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, których używanie narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich, w tym prawo do nazwy przedsiębiorstwa. Wnoszący sprzeciw zarzucił uprawnionemu naruszenie jego prawa do firmy poprzez użycie w spornym znaku słowa "SMYK", które jest zasadniczym elementem występującym w nazwie S. Sp. z o.o., która istnieje od 2000 r. Organ nie stwierdził naruszenia ww. przepisu. Uznał, że w chwili zgłoszenia spornego znaku nie było konfliktu interesów pomiędzy stronami, ponieważ zakres działalności stron jest odmienny, albowiem spółka N. produkuje lody spożywcze, zaś spółka S. - artykuły dla dzieci, w tym przede wszystkim zabawki oraz odzież i nigdy nie zajmowała się produkcją lub sprzedażą lodów. Organ stwierdził, że samo udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy podobny do używanej wcześniej w obrocie nazwy przedsiębiorstwa nie narusza prawa do firmy. Naruszenie takie miałoby miejsce w przypadku nieuprawnionego zakłócania funkcji nazwy przedsiębiorstwa w obrocie prawnym i gospodnrczym. Wyłączność prawa do firmy jest jednak ograniczona przez zasięg terytorialny i przedmiotowy faktycznej działalności używającego nazwy. Wnoszący sprzeciw nie wykazał, że udzielenie prawa ochronnego na sporny znak zakłóciło funkcję nazwy jego przedsiębiorstwarstwa, zaś profil działalności stron jest różny. Świadczy o tym fakt nieużywania znaku wnioskodawcy SMYK [...] w zakresie towarów "wyroby cukiernicze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych, słodycze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych" i stwierdzenie wygaśnięcia prawa w tym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, Urząd Patentowy uznał, iż udzielenie prawa ochronnego na sporny znak towarowy nie narusza prawa do firmy spółki S.

Wnoszący sprzeciw zarzucił również uprawnionemu naruszenie dobrych obyczajów w rozumieniu art. 131 ust. 1 pkt 2 p.w.p., zgodnie z którym nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które są sprzeczne z dobrymi obyczajami. Zdaniem wnoszącego sprzeciw uprawniony naruszył dobre obyczaje poprzez zgłoszenie znaku prawie identycznego do znaku "SMYK" [...]. Miałaby to być próba wykorzystania znanego na rynku znaku towarowego, który zdobył sobie uznanie klientów dzięki znacznym nakładom finansowym. Według wnoszącego sprzeciw zachowanie takie może sugerować, że znak sporny jest inną wersją znaku wcześniejszego, co może prowadzić do zainteresowania towarami nim oznaczonymi kosztem towarów wnoszącego sprzeciw i doprowadzić do jego strat w sprzedaży. Organ nie podzielił jednak zarzutu naruszenia art. 131 ust. 1 pkt 2 p.w.p. Przepis ten odnosi się bowiem do treści lub formy przedstawieniowej znaku, która jest sprzeczna z dobrymi obyczajami. Sprzeczność taka polega na naruszeniu norm moralnych, etycznych i zwyczajowych przyjętych w działalności gospodarczej. Występuje ona przede wszystkim w znakach o wulgarnej lub obraźliwej treści lub formie. Zarzuty wnoszącego sprzeciw odnoszą się zaś do sposobu zachowania uprawnionego, dlatego nie mają znaczenia w świetle art. 131 ust. 1 pkt 2 p.w.p. Jedynie na marginesie organ stwierdził, że oceniając etyczność zgłoszenia spornego znaku należałoby jednak stwierdzić, że zarzut naruszenia norm etycznych jest bezpodstawny, albowiem jak wykazano powyżej działanie uprawnionego nie zmierzało do wykorzystania cudzego znaku. W dniu zgłoszenia spornego znaku legitymował się on prawami z rejestracji dwóch zgłoszonych w 1993 r. znaków towarowych "SMYK", które były bardzo podobne do znaku spornego.

W przedmiotowej sprawie wnoszący sprzeciw podniósł także zarzut z art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p. w świetle, którego nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy identyczny lub podobny do renomowanego lub powszechnie znanego znaku towarowego zarejestrowanego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla jakichkolwiek towarów, jeżeli mogłoby to przynieść zgłaszającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego. Urząd Patentowy uznał, iż zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, w zakresie wykładni przepisów art. 246 ust. 1 i art. 247 p.w.p., rozszerzenie sprzeciwu o nowe zarzuty może być skuteczne jedynie w przypadku uzupełnienia sprzeciwu w terminie zakreślonym w art. 246 ust. 1 p.w.p. Powołął się na orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie wskazując wyroki WSA (VI SA/Wa 1970/09, VI SA/Wa 1858/10, VI SA/Wa 138/10). W przedmiotowej sprawie sześcio-miesięczny termin na uzupełnienie sprzeciwu upłynął w dniu 30 maja 2007 r., zaś wnoszący sprzeciw rozszerzył zarzuty o podstawę prawną art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p. w dniu 13 maja 2010 r., a więc kilka lat po terminie. Zaznaczył, iż sam wnoszący sprzeciw przyznał, iż "rozszerza zakres wniosku o unieważnienie [...] o zarzut naruszenia przez tę rejestrację art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p." Tym samym zarzut z art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p. organ uznał za spóźniony i jako taki oddalił.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła S. Spółka z o.o. z siedzibą w [...], wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i zarzucając jej:

1. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na

wynik sprawy, a mianowicie:

- art. 7, 77 § 1, 80 k.p.a., poprzez brak wyczerpującego przeanalizowania okoliczności faktycznych i prawnych sprawy, w tym dowodów przedstawionych przez skarżącego w toku postępowania przed Urzędem Patentowym,

- art. 8 k.p.a. w zw. z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez niezastosowanie, co doprowadziło do błędnego ustalenia, iż zarzut naruszenia art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p. jest spóźniony,

- art. 153 p.p.s.a. poprzez pominiecie oceny prawnej wyrażonej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w wydanym w niniejszej sprawie wyroku z dnia 20 maja 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 2315/08;

2. naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

a mianowicie:

- art. 166 ust. 1 p.w.p. poprzez jego bezpodstawne zastosowanie, podczas gdy przesłanki zastosowania tego przepisu nie zostały spełnione, co doprowadziło do wydania błędnej decyzji w przedmiocie oddalenia wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...],

- art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 p.w.p. poprzez bezpodstawne przyjęcie, że uczestnik postępowania ma interes prawny w złożeniu wniosku o uznanie za wygasłe prawa z rejestracji znaku [...] oraz, że zostały spełnione przesłanki wygaśnięcia tego znaku w zakresie towarów: wyroby cukiernicze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych, słodycze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych,

- art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. poprzez jego błędne zastosowanie wyrażające się w przyjęciu, iż w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki unieważnienia w oparciu o ten przepis prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...],

- art. 131 ust. 1 pkt 1 p.w.p. poprzez jego błędne zastosowanie wyrażające się w przyjęciu, iż w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki unieważnienia w oparciu o ten przepis prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...],

- art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p. poprzez jego błędne zastosowanie wyrażające się w przyjęciu, iż w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki unieważnienia w oparciu o ten przepis prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...].

W uzasadnieniu skargi skarżący zarzucił organowi pominięcie czasowego zakresu obowiązywania praw ochronnych na znaki towarowe "lody SMYK NORDIS" [...] oraz "SMYK" [...] i ich wzajemnych relacji. Zarzucił, iż Urząd Patentowy pominął okoliczność, iż w dniu zgłoszenia unieważnianego znaku towarowego [...], tj. w dniu 15 maja 2003 r. przeciwstawiana mu rejestracja [...] nadal obowiązywała stanowiąc przeszkodę do uzyskania prawa ochronnego na ten znak. Podniósł, iż organ błędnie przyjął, że po stronie uczestnika postępowania istnieje interes prawny w dacie wygaśnięcia, tj. 18 grudnia 2008 r. Zarzucił ponadto, iż Urząd Patentowy błędnie zakwalifikował dowody przedstawione przez skarżącego, które on przedstawił jako dowody renomowanego charakteru swojego znaku a nie jako dowody używania tego znaku. Podniósł również pominięcie jego wniosku o umorzenie postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy "SMYK" [...] z uwagi na brak określenia żądania oraz z uwagi na brak interesu prawnego. Zarzut naruszenia art. 8 k.p.a. w zw. z art. 32 Konstytucji uzasadniał uniemożliwieniem mu obrony przez postawionym przez uczestnika postępowania zarzutem nieużywania znaku podczas, gdy organ uznał za dopuszczalny złożony w toku postępowania zarzut nieużywania znaku, co stanowi naruszenie zasady równości stron.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wnosił o jej oddalenie, w sposób obszerny odnosząc się do zarzutów zawartych w skardze. Zauważył, iż w postępowaniu o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego nie ma znaczenia charakter znaku, czy jest renomowany, czy też nie, istotne jest używanie go. Nie podzielił żadnego z zarzutów podniesionych w skardze, również naruszenia zasady równości praw podkreślając, iż równość wobec prawa nie oznacza, że strony w postępowaniu mają takie same uprawnienia.

Uczestnik postępowania N. Sp. z o.o. z siedzibą w Z., w piśmie z dnia 4 czerwca 2012 r. wniósł o oddalenie skargi stwierdzając, iż zarzuty w niej podniesione są bezzasadne.

Skarżący w piśmie procesowym z dnia 24 października 2012 r. podtrzymał wnioski i twierdzenia zawarte w skardze oraz odniósł się do odpowiedzi na skargę oraz do ww. pisma uczestnika postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym ta kontrola stosownie do § 2 powołanego artykułu sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Sąd w ramach swojej właściwości dokonuje zatem kontroli aktów z zakresu administracji publicznej z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnymi jak i prawem procesowym.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 p.p.s.a.

Przedmiotem rozpoznania jest skarga na decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] grudnia 2010 r. o wygaśnięciu prawa ochronnego na znak towarowy SMYK [...] i oddaleniu sprzeciwu o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...].

Analizując zaskarżoną decyzję z punktu widzenia powołanych wyżej kryteriów skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż w zaskarżonej decyzji nie można dopatrzyć się naruszenia prawa.

Na wstępie należy podkreślić, że sprawa o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...] była już wcześniej prawomocnie rozpoznawana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Zgodnie z art. 153 p.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Związanie oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania nie oznacza jednakże, że organ administracji jest zwolniony od rozpatrzenia sprawy w jej całokształcie, z uwzględnieniem zmienionego stanu faktycznego i zastosowania przepisów prawnych właściwych dla tego stanu faktycznego.

Przy ponownym rozpoznaniu przez Urząd Patentowy sprawy o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy nastąpiły istotne zmiany w stanie faktycznym, które spowodowały konieczność dokonania przez ten organ nowych, samodzielnych ocen prawnych określonego stanu faktycznego.

Uczestnik postępowania (spółka N.) postawił zarzut nieużywania znaku, na podobieństwo którego powoływał się skarżący wnosząc sprzeciw wobec udzielenia prawa ochronnego. Wniósł jednocześnie wniosek o wygaśnięcie prawa ochronnego na ten znak towarowy.

Zgodnie z art. 166 ust. 1 p.w.p. prawo ochronne na znak towarowy nie może być unieważnione na tej podstawie, że znak jest podobny do wcześniejszego znaku, jeżeli ten ostatni nie był używany w rozumieniu art. 169 ust. 4 i ust. 5 p.w.p. Zgodnie z art. 166 ust. 2 p.w.p. zarzut nieużywania może zostać podniesiony tylko łącznie z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego i podlega łącznemu rozpoznaniu wraz z wnioskiem o unieważnienie.

Zatem organ prawidłowo zastosował w niniejszej sprawie art. 166 p.w.p. z uwagi na fakt, iż dopiero w sytuacji, gdy okaże się, że znak jest rzeczywiście używany i nie ma podstaw do wydania decyzji o wygaśnięciu prawa ochronnego na ten znak jest możliwe badanie przesłanek unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy, co do którego podnosi się, iż jest podobny do przedmiotowego znaku. Wskazany przepis art. 166 ust. 2 p.w.p. wprost wskazuje, iż zarzut nieużywania znaku towarowego może zostać podniesiony tylko łącznie z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego i podlega łącznemu rozpoznaniu wraz z wnioskiem o unieważnienie.

Oznacza to, że uczestnik postępowania mógł, broniąc się przed unieważnieniem, podnieść zarzut merytoryczny nieużywania znaku przez sprzeciwiającego się i wnosić o stwierdzenie wygaśnięcia tego prawa ochronnego a organ miał obowiązek wniosek ten rozpoznać w jednym postępowaniu.

Wbrew twierdzeniu skarżącego Urząd Patentowy nie zmienił oceny prawnej wyrażonej przez Sąd w wyroku z dnia 20 maja 2009 r. Nie dokonał innej oceny podobieństwa znaków, zastosował tylko do zmienionego stanu faktycznego i prawnego inne przepisy (w tym art. 166 ust. 1 p.w.p.), które obligowały go do wydania innego rozstrzygnięcia niż wnioskował skarżący. Prawo ochronne na znak towarowy nie może być unieważnione na tej podstawie, że znak jest podobny do wcześniejszego znaku, jeżeli ten ostatni nie był używany w rozumieniu art. 169 ust. 4 i ust. 5 p.w.p.

Uczestnik postępowania wnosząc o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego przeciwstawianego mu znaku towarowego, wbrew twierdzeniu skarżącego wykazał interes prawny w żądaniu stwierdzenia wygaśnięcia. Powołał się na toczące się postępowanie sporne, swoje prawo ochronne na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...], blokowanie mu – producentowi lodów przez skarżącego rynku oraz ograniczanie mu prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak podkreśla się w orzecznictwie (np. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2009 r., sygn. akt II GSK 709/08, LEX nr 533144) dla wykazania interesu prawnego, o jakim mowa w art. 169 ust. 2 p.w.p., w żądaniu stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy z powodu jego nieużywania (art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p.) wystarczy zatem wskazanie przez wnioskodawcę na własne prawo ochronne na znak towarowy dla takiej samej grupy towarów, co znak towarowy, o stwierdzenie wygaśnięcia, którego wnioskodawca występuje oraz wskazanie na takie wspólne elementy w oznaczeniu występujące w obu znakach towarowych, które czynią przekonanie wnioskodawcy o ich kolizyjności obiektywnie usprawiedliwionym, tj. świadczą o tym, że przekonanie to nie jest oczywiście bezzasadne.

Nie ma racji również skarżący podnosząc, iż interes prawny uczestnika postępowania winien wykazać w dacie, w której stwierdzono wygaśnięcie prawa ochronnego. Twierdzenie takie nie znajduje żadnego uzasadnienia, w orzecznictwie podkreśla się, iż niezbędne jest wykazanie, że w konkretnej sprawie interes prawny jest realny, indywidualny, własny i bezpośredni. Interesu prawnego nie można również wiązać z datą wygaśnięcia prawa ochronnego.

Również dzień złożenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego nie ma wpływu na datę wygaśnięcia prawa, bo jest to czynność wszczynająca postępowanie administracyjne na żądanie strony. Zresztą w każdym postępowaniu chodzi o udowodnienie zdarzeń lub okoliczności potwierdzających bądź kształtujących prawa czy obowiązki strony - z wykorzystaniem zasad postępowania administracyjnego. O tym, czy i kiedy prawo ochronne wygasło, np. w następstwie upływu okresu pięciu lat liczonego od dnia, w którym uprawniony zaprzestał lub nie podjął używania znaku towarowego, rozstrzygają ustalenia dokonane w toku postępowania na potrzeby normy prawa materialnego. (wyrok NSA z 21 stycznia 2009 r., II GSK 668/08, LEX nr 505807).

W ocenie Sądu Urząd Patentowy prawidłowo uznał, iż uczestnik postępowania wykazał interes prawny, o jakim mowa w art. 169 ust. 2 p.w.p. w żądaniu stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy z powodu jego nieużywania, o którym mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p.

Odnosząc się do zarzutu o nierównym traktowaniu stron w postępowaniu poprzez uznanie, iż rozszerzony zarzut sprzeciwu jest spóźniony i podlega oddaleniu, podczas gdy druga strona złożyła wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego, który został rozpoznany przez organ należy przypomnieć, iż postępowanie o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...] toczyło się na w związku ze złożonym sprzeciwem wobec tej rejestracji.

W myśl art. 246 ust. 1 p.w.p. każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" informacji o udzieleniu prawa. Stosownie natomiast do ust. 2 przytoczonego przepisu, podstawę sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, stanowią okoliczności, które uzasadniają unieważnienie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

Zgodnie z art. 247 ust. 2 jeżeli uprawniony w odpowiedzi na zawiadomienie Urzędu, o którym mowa w ust. 1, podniesie zarzut, że sprzeciw jest bezzasadny, sprawa zostanie przekazana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym. W przeciwnym przypadku Urząd Patentowy wydaje decyzję uchylającą decyzję o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, umarzając jednocześnie postępowanie.

Aby zatem mogło dojść do rozpatrzenia sprzeciwu (uznanego przez uprawnionego ze spornego prawa ochronnego za bezzasadny), podmiot składający sprzeciw musi spełnić wymagania z art. 246 p.w.p. Przepis ten zakreśla dwa warunki dla skuteczności wniesienia sprzeciwu: wniesienie umotywowanego sprzeciwu oraz wniesienie go we wskazanym terminie - w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w "Wiadomościach Urzędu Patentowego". Wniesienie zatem sprzeciwu po wskazanym terminie, jak i brak w sprzeciwie i nieuzupełnienia w wymienionym terminie określenia jego podstawy (w rozumieniu art. 246 ust. 2 p.w.p.) powoduje nieskuteczność wniesienia sprzeciwu.

Termin 6 miesięcy w nim podany zakreśla ramy czasowe skuteczności wniesienia sprzeciwu. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że termin z przepisu art. 246 ust. 1 p.w.p. nie jest terminem procesowym, który może zostać przywrócony w trybie art. 59 § 1 w związku z art. 58 § 1 i § 2 k.p.a., lecz jest to termin prawa materialnego, wynikający z ustawy - Prawo własności przemysłowej, który nie podlega skróceniu, wydłużeniu ani przywróceniu. Jest to więc termin prekluzyjny, po wyekspirowaniu którego roszczenie nie może być dochodzone (wygasa).

W terminie tym składający sprzeciw powinien złożyć sprzeciw z właściwą jego motywacją, lub może ewentualnie sprzeciw uzupełnić o tę motywację lecz również w terminie owych 6 miesięcy wskazanych w art. 246 ust. 1 p.w.p. Jest to uzasadnione faktem, iż w trybie art. 246 p.w.p. sprzeciw, zmierzający do unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy, może wnieść każdy w przeciwieństwie do złożenia wniosku na podstawie art. 164 p.w.p., gdyż osoba składająca sprzeciw nie musi wykazywać interesu prawnego w unieważnieniu prawa ochronnego na znak towarowy uprawnionego, natomiast składająca wniosek w tym samym celu ten interes prawny wykazać musi. Dlatego prawodawca w art. 246 ust. 1 p.w.p. rygorystycznie zakreślił ramy czasowe do złożenia sprzeciwu, ustanawiając jednocześnie dodatkowe wymaganie dla jego złożenia sprowadzające się do tego, że wniesiony sprzeciw musi być umotywowany. Jak stanowi bowiem art. 246 w ust. 2 p.w.p. podstawę sprzeciwu stanowią okoliczności, które (w ramach motywów przedstawionych w sprzeciwie) uzasadniają unieważnienie prawa ochronnego. To, że motywy sprzeciwu muszą zostać przedstawione w samym sprzeciwie daje się wyprowadzić ze zdania pierwszego art. 246 ust. 1 p.w.p. zgodnie z którym "Każdy może wnieść umotywowany sprzeciw...", natomiast to, że motywacja sprzeciwu (co najmniej w zakresie zasadniczym wskazanym w ust. 2 tego przepisu) nie może wykraczać poza ramy 6 miesięcy od opublikowania w Wiadomościach Urzędu Patentowego informacji o udzieleniu prawa ochronnego, daje się wywieść ze zdania drugiego art. 246 ust. 1 p.w.p. – "...w ciągu 6 miesięcy od publikacji w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" informacji o udzieleniu prawa". Innymi słowy aby pismo podmiotu żądającego unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy osoby uprawnionej spełniało wymagania sprzeciwu z art. 246 p.w.p. powinno zawierać motywację tego żądania, a sprzeciw i ta motywacja powinny zostać wniesione do Urzędu Patentowego w terminie 6 miesięcy od dnia publikacji w WUP informacji o udzieleniu prawa ochronnego, gdyż jedynie przy łącznym spełnieniu tych warunków sprzeciw może zostać wniesiony przez każdego, a nie jedynie przez osobę która wykaże się interesem prawnym w żądaniu unieważnienia prawa uprawnionego ochronnego.

Skarżący rozszerzył złożony przez siebie sprzeciw o kolejną podstawę prawną (art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p.) i złożył go wraz uzasadnieniem w dniu 13 maja 2010 r., a więc po upływie terminu wskazanego w art. 246 ust. 1 p.w.p., który w sprawie upłynął w dniu 30 maja 2007 r. Zasadnie więc Urząd Patentowy uznał sprzeciw w tym zakresie za spóźniony i nie rozpatrywał tego zarzutu.

Z kolei jak wskazano wyżej, uczestnik postępowania do czasu podjęcia decyzji (zamknięcia rozprawy) mógł na podstawie art. 166 p.w.p. podnieść zarzut nieużywania znaku przeciwstawionego rejestracji jego znaku. Należy podzielić opinię organu wyrażoną w odpowiedzi na skargę, iż uprawnienia stron w prowadzonym postępowaniu znajdowały się w różnych stanach faktycznych i prawnych. Posiadanie różnych uprawnień w żadnym razie nie uzasadnia zarzutu nierównego traktowania stron.

W ocenie Sądu organ prawidłowo ocenił złożone przez skarżącego dowody, które oceniał jako dowody używania znaku towarowego. Należy w tym miejscu przypomnieć, iż zgodnie z art. 169 ust. 6 p.w.p. w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o wygaśnięcie prawa ochronnego, obowiązek wykazania używania znaku towarowego lub istnienia ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie znaku spoczywa na uprawnionym z tytułu prawa ochronnego. Ocena używania znaku jest niezależna od znajomości znaku wśród odbiorców, złożenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego zaprzecza wręcz (w opinii wnioskodawcy) nie tylko znajomości znaku wśród odbiorców, ale wręcz jego obecności na rynku (towarów oznaczonych znakiem).

Urząd Patentowy odniósł się do obszernego materiału (dokumentów), które skarżący przedłożył będąc zobowiązanym do wykazania używania spornego znaku w kwestionowanym zakresie. Podzielił je na 6 grup, każdą grupę ocenił uzasadniając, dlaczego materiały w nich zawarte nie mogą stanowić dowodów na rzeczywiste używanie znaku w spornym zakresie. I tak dowody nie zawierające żadnej daty, dowody wytworzone po upływie terminu, o którym mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p., tj. po upływie 5 lat licząc nieprzerwanie po dniu wydania decyzji o udzieleniu prawa ochronnego, materiały, które nie wskazywały na użycie znaku na kwestionowanych towarach a używane w innym zakresie nie mogły stanowić wykazania używania w zakresie towarów: wyroby cukiernicze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych, słodycze z wyłączeniem czekolady i wyrobów czekoladowych. W tym też zakresie trafnie organ uznał brak używania znaku towarowego, co uzasadniało wydanie na podstawie art. 169 ust. 2 p.w.p. decyzji o stwierdzeniu wygaśnięcia prawa ochronnego z dniem 18 grudnia 2008 r.

Skarżący stawiając zresztą ogólny zarzut braku wyczerpującego przeanalizowania dowodów przedstawionych przez skarżącego nie sprecyzował, konkretnie których z przedłożonych materiałów organ nie przeanalizował.

Sąd podziela ocenę organu, iż przy udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy "lody SMYK NORDIS" [...] nie nastąpiło naruszenie art. 131 ust. 1 pkt 1 ani art. 131 ust. 1 pkt 2 p.w.p.

Zgodnie z art. 131 ust. 1 pkt 1 p.w.p. nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia których używanie narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich.

O naruszeniu prawa do firmy nie przesądza jednak samo zarejestrowanie identycznego lub podobnego do nazwy znaku towarowego na rzecz innego podmiotu. Wyłączność prawa do nazwy (firmy) nie jest bowiem zupełna. Jej granice wyznacza zasięg (terytorialny, przedmiotowy) oraz czasowy faktycznej działalności używającego nazwy. Tylko w tych granicach może dojść do kolizji pomiędzy identycznymi lub podobnymi: nazwą i znakiem towarowym. (vide: teza przyjęta w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 kwietnia 2006 r. sygn. akt II GSK 31/06). Jak słusznie zauważył organ, w chwili zgłoszenia spornego znaku nie było konfliktu interesów pomiędzy stronami, ponieważ zakres działalności stron jest odmienny. Skarżący wnosząc sprzeciw nie wykazał, że udzielenie prawa ochronnego na sporny znak zakłóciło funkcję nazwy jego przedsiębiorstwa, spółka N. produkuje lody spożywcze, zaś spółka S. - artykuły dla dzieci, w tym przede wszystkim zabawki oraz odzież i nigdy nie zajmowała się produkcją lub sprzedażą lodów, ponadto postępowanie wykazało, że skarżący nie używa znaku w ew. kolizyjnym zakresie.

Należy także podzielić ocenę organu w kwestii naruszenia art. 131 ust. 1 pkt 2 p.w.p., zgodnie z którym nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które są sprzeczne z dobrymi obyczajami. Oznaczenie "lody SMYK NORDIS" w żaden sposób nie może zostać ocenione jako sprzeczne z prawem, porządkiem publicznym oraz dobrymi obyczajami.

Przepis ten, jak trafnie wskazał organ, odnosi się do treści lub formy przedstawieniowej znaku, która jest sprzeczna z dobrymi obyczajami. Sprzeczność taka polega na naruszeniu norm moralnych, etycznych i zwyczajowych przyjętych w działalności gospodarczej. Występuje ona przede wszystkim w znakach o wulgarnej lub obraźliwej treści lub formie.

Wydaje się, że skarżący stawiając zarzut naruszenia ww. przepisu myli go z inną przesłanką, wynikającą z art. 132 ust. 2 pkt 1 p.w.p., tj. “złą wiarą".

W ustawie – Prawo własności przemysłowej “zgłoszenie oznaczenia w złej wierze" i “oznaczenia, które są sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami" są odrębnymi przesłankami badanymi w postępowaniu o udzielenie prawa ochronnego lub w postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego juz udzielonego. Należy również podkreślić, iż pierwsza przesłanka związanan jest z samym oznaczeniem, druga natomiast z zachowaniem zgłaszającego.

Organ zauważył, iż nawet oceniając zarzut naruszenia art. 131 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 p.w.p. poprzez działanie uczestnika postępowania, nie można uznać, iż zmierzał on do wykorzystania cudzego znaku. W dniu zgłoszenia spornego znaku legitymował się on prawami z rejestracji dwóch zgłoszonych w 1993 r. znaków towarowych "SMYK", które były bardzo podobne do znaku spornego. Powyższe nie kłóci się ze stwierdzeniem Sądu zawartym w wyroku z dnia 20 maja 2009 r. Sąd wprawdzie stwierdził, iż dla oceny podobieństwa znaków spornych, tj. znaku "lody SMYK NORDIS" [...] oraz znaku “SMYK" [...] nie ma znaczenia okoliczność posiadania przez firmę N. znaków zarejestrowanych przed datą zgłoszenia spornych znaków ale dokonał tej oceny do określonej sytuacji prawnej i tylko w zakresie zarzutu naruszenia art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p.

Zdaniem Sądu, w składzie orzekającym przedmiotową skargę, sytuacji gdy podnoszony był zarzut naruszenia dobrych obyczajów poprzez zgłoszenie znaku z wykorzystaniem cudzego znaku oraz zarzut naruszenia praw do firmy, niekwestionowany fakt posiadania dwóch zarejestrowanych znaków przez okres dziesięciu lat, zgłoszonych przed datą powstania spółki S., której prawa miał naruszać sporny znak musiał być oceniony, w kontekście zarzutu naruszenia art. 131 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 p.w.p.

Z tych wszystkich względów należy uznać, że wbrew zarzutom skargi Urząd Patentowy w dostatecznym stopniu wskazał, dlaczego podjął zaskarżoną decyzję o wygaśnięciu prawa ochronnego i oddaleniu sprzeciwu o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy.

Mając powyższe na uwadze skargę uznano za nieuzasadnioną. Dlatego też Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a., skargę oddalił.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...