II SA/Wr 549/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2012-11-21Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wiesław Jakubiec /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wiesław Jakubiec – referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D.i M.W.o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych w sprawie ze skargi D. i M.W., Ma.W.i J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia ... w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rozgraniczenia nieruchomości postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi D. i M. W.złożyli na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie im prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku wskazali, że uzyskiwany przez nich łącznie dochód wynosi 1.849 zł, a wśród posiadanych składników majątkowych wymienili udziały we własności działek gruntu o łącznej pow. 2.500 m2.
W piśmie złożonym w dniu 19 listopada 2012 r. wnioskodawcy poinformowali, że nie otrzymują wsparcia finansowego od innych osób czy pomocy społecznej, a swoje wydatki określili następująco: opłata za energię elektryczną- 200-300 zł i za wodę – 50 zł. Dodali, że na zakup lekarstw potrzebowaliby kwotę 300- 400 zł ale nie posiadają takich środków. Tożsamo na zakup obuwia. Nadto wskazali, że na same sporządzenie kserokopii dokumentów w prowadzonych przez siebie sprawach przed tut. Sądem wydają ok. 1.000 zł.
Prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym - zwanej dalej p.p.s.a. (t.j. z 2012 r. Dz. U. poz. 270).
W ocenie Sądu wnioskodawcy nie dopełnili ww. obowiązku. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien być sporządzony w sposób rzetelny, powinny znaleźć się w nim wszelkie informacje niezbędne do oceny sytuacji majątkowej wnioskodawcy i okoliczności te -na żądanie Sądu- winny być należycie udokumentowane (art. 255 u.p.s.a.). W niniejszej sprawie- mimo wezwania- wnioskodawcy nie wyjaśnili należycie i nie udokumentowali wielu istotnych okoliczności, które mogą kształtować ich sytuację finansową np. nie przedłożyli dokumentów potwierdzających fakt swojego zadłużenia i jego wysokość oraz dowodów potwierdzających ponoszenie kosztów sądowych w deklarowanych wysokościach; nie udokumentowali wysokości swoich niezbędnych miesięcznych wydatków; nie wskazali także dlaczego -jeśli według swoich twierdzeń znajdują się w niedostatku- nie wystąpią do dwójki swoich dorosłych dzieci o świadczenie alimentacyjne (art. 133 § 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy [Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.]); nie wyjaśnili z jakiego źródła czerpali i czerpią aktualnie środki na pokrycie wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru, któremu zlecają sporządzanie skarg kasacyjnych w wielu prowadzonych przez siebie przed tut. Sądem postępowaniach i dlaczego nie mogą wykorzystać tego źródła do sfinansowania kosztów niniejszego postępowania.
Podkreślić należy, iż lakoniczność uzasadnienia wcześniejszych wniosków o przyznanie prawa pomocy składanych w innych prowadzonych przez skarżących postępowaniach była powodem wielokrotnego odmawiania im przyznanie tego prawa (zresztą odmowy uznawanej za słuszną przez rozpatrujący zażalenia w tych sprawach Naczelny Sąd Administracyjny).
Wnioskodawcy nie mają nikogo na utrzymaniu, wskazany przez nich dochód (1.849 zł) oraz brak udokumentowania wysokości wydatków (zresztą określanych w wysokości ok. 350 zł) oraz uwzględniając wysokość jedynego na tym etapie postępowania kosztu sądowego (wpis sądowy od skargi- 200 zł) pozwala na uznanie, że wnioskodawców stać na to, aby sfinansować ww. opłatę sądową.
Instytucja prawa pomocy powinna być bowiem stosowana tylko w przypadkach osób charakteryzujących się wyjątkowo trudną sytuacją materialną np. osób żyjących w ubóstwie, które są pozbawione środków do życia, a pozyskanie przez nie kwot na sfinansowanie kosztów udziału w sporze sądowym jest obiektywnie niemożliwe. Zgodzić się należy, ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który w postanowieniu z dnia 1 lipca 2011 r. (sygn. akt II OZ 546/11, LEX nr 844614) stwierdził, że to na stronie postępowania sądowoadministracyjnego ciąży obowiązek uczestniczenia w finansowaniu prowadzonego z jej inicjatywy procesu (...) prowadzenie licznych postępowań nie jest przesłanką przyznania prawa pomocy – strona, decydując się na prowadzenie wielu postępowań sądowych, musi liczyć się z faktem, że każde z nich będzie wiązało się z obowiązkiem partycypowania w jego kosztach, a sytuacja finansowa strony będzie rozpoznawana odrębnie w każdej ze spraw.
Koszty postępowania należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które powinny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami. W orzecznictwie podkreśla się wykluczenie możliwości zwolnienia od kosztów sądowych osoby, która dysponuje jakimkolwiek majątkiem, a szczególnie nieruchomym, który może przynosić pożytki, być zabezpieczeniem pożyczki lub podlegać obrotowi. Wnioskodawcy posiadają składniki majątkowe, które nie są im niezbędne do utrzymania (a za takie Sąd uważa np. posiadanie udziałów we własności działek budowlanych), to w przedstawianej przez nich sytuacji finansowej zbycie zbędnych składników majątkowych byłoby zupełnie racjonalne i uzasadnione. Za niewiarygodne uznać należało podaną przez skarżących wysokość ich miesięcznego kosztu sporządzenia kserokopii dokumentów przesyłanych do Sądu. Nie bez znaczenia dla oceny wniosku pozostaje również okoliczność, iż skarżący aktualnie w kilkunastu już sprawach (np. o sygn. akt II SA/Wr 465/08, II SA/Wr 57/09, II SA/Wr 892/11 itd.) zatrudnili adwokata z wyboru (adwokat A. K.), co świadczy bezsprzecznie o tym, iż posiadają oni środki na opłacenie kosztów postępowania. Zaznaczyć również należy, iż pozostali skarżący (dzieci wnioskodawców) są solidarnie odpowiedzialni za uiszczenie wpisu sądowego od skargi i zapłat przez nich tej opłaty zwolni z tego obowiązku wnioskodawców.
Reasumując- w niniejszym przypadku podjęto czynności zmierzające do ustalenia, czy wnioskodawcom przysługuje prawo pomocy w żądanym przez nich zakresie. Niestety wskazane we wniosku okoliczności nie pozwalają na stwierdzenie, czy poniesienie kosztów sądowych jest dla skarżących niemożliwe, albowiem z winy samych wnioskodawców nie sposób stwierdzić jak jest ich rzeczywista sytuacja finansowa, a tym samym nie sposób zweryfikować twierdzeń zawartych we wniosku. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 245 § 3 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wiesław Jakubiec /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wiesław Jakubiec – referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D.i M.W.o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych w sprawie ze skargi D. i M.W., Ma.W.i J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia ... w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rozgraniczenia nieruchomości postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi D. i M. W.złożyli na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie im prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku wskazali, że uzyskiwany przez nich łącznie dochód wynosi 1.849 zł, a wśród posiadanych składników majątkowych wymienili udziały we własności działek gruntu o łącznej pow. 2.500 m2.
W piśmie złożonym w dniu 19 listopada 2012 r. wnioskodawcy poinformowali, że nie otrzymują wsparcia finansowego od innych osób czy pomocy społecznej, a swoje wydatki określili następująco: opłata za energię elektryczną- 200-300 zł i za wodę – 50 zł. Dodali, że na zakup lekarstw potrzebowaliby kwotę 300- 400 zł ale nie posiadają takich środków. Tożsamo na zakup obuwia. Nadto wskazali, że na same sporządzenie kserokopii dokumentów w prowadzonych przez siebie sprawach przed tut. Sądem wydają ok. 1.000 zł.
Prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym - zwanej dalej p.p.s.a. (t.j. z 2012 r. Dz. U. poz. 270).
W ocenie Sądu wnioskodawcy nie dopełnili ww. obowiązku. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien być sporządzony w sposób rzetelny, powinny znaleźć się w nim wszelkie informacje niezbędne do oceny sytuacji majątkowej wnioskodawcy i okoliczności te -na żądanie Sądu- winny być należycie udokumentowane (art. 255 u.p.s.a.). W niniejszej sprawie- mimo wezwania- wnioskodawcy nie wyjaśnili należycie i nie udokumentowali wielu istotnych okoliczności, które mogą kształtować ich sytuację finansową np. nie przedłożyli dokumentów potwierdzających fakt swojego zadłużenia i jego wysokość oraz dowodów potwierdzających ponoszenie kosztów sądowych w deklarowanych wysokościach; nie udokumentowali wysokości swoich niezbędnych miesięcznych wydatków; nie wskazali także dlaczego -jeśli według swoich twierdzeń znajdują się w niedostatku- nie wystąpią do dwójki swoich dorosłych dzieci o świadczenie alimentacyjne (art. 133 § 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy [Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.]); nie wyjaśnili z jakiego źródła czerpali i czerpią aktualnie środki na pokrycie wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru, któremu zlecają sporządzanie skarg kasacyjnych w wielu prowadzonych przez siebie przed tut. Sądem postępowaniach i dlaczego nie mogą wykorzystać tego źródła do sfinansowania kosztów niniejszego postępowania.
Podkreślić należy, iż lakoniczność uzasadnienia wcześniejszych wniosków o przyznanie prawa pomocy składanych w innych prowadzonych przez skarżących postępowaniach była powodem wielokrotnego odmawiania im przyznanie tego prawa (zresztą odmowy uznawanej za słuszną przez rozpatrujący zażalenia w tych sprawach Naczelny Sąd Administracyjny).
Wnioskodawcy nie mają nikogo na utrzymaniu, wskazany przez nich dochód (1.849 zł) oraz brak udokumentowania wysokości wydatków (zresztą określanych w wysokości ok. 350 zł) oraz uwzględniając wysokość jedynego na tym etapie postępowania kosztu sądowego (wpis sądowy od skargi- 200 zł) pozwala na uznanie, że wnioskodawców stać na to, aby sfinansować ww. opłatę sądową.
Instytucja prawa pomocy powinna być bowiem stosowana tylko w przypadkach osób charakteryzujących się wyjątkowo trudną sytuacją materialną np. osób żyjących w ubóstwie, które są pozbawione środków do życia, a pozyskanie przez nie kwot na sfinansowanie kosztów udziału w sporze sądowym jest obiektywnie niemożliwe. Zgodzić się należy, ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który w postanowieniu z dnia 1 lipca 2011 r. (sygn. akt II OZ 546/11, LEX nr 844614) stwierdził, że to na stronie postępowania sądowoadministracyjnego ciąży obowiązek uczestniczenia w finansowaniu prowadzonego z jej inicjatywy procesu (...) prowadzenie licznych postępowań nie jest przesłanką przyznania prawa pomocy – strona, decydując się na prowadzenie wielu postępowań sądowych, musi liczyć się z faktem, że każde z nich będzie wiązało się z obowiązkiem partycypowania w jego kosztach, a sytuacja finansowa strony będzie rozpoznawana odrębnie w każdej ze spraw.
Koszty postępowania należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które powinny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami. W orzecznictwie podkreśla się wykluczenie możliwości zwolnienia od kosztów sądowych osoby, która dysponuje jakimkolwiek majątkiem, a szczególnie nieruchomym, który może przynosić pożytki, być zabezpieczeniem pożyczki lub podlegać obrotowi. Wnioskodawcy posiadają składniki majątkowe, które nie są im niezbędne do utrzymania (a za takie Sąd uważa np. posiadanie udziałów we własności działek budowlanych), to w przedstawianej przez nich sytuacji finansowej zbycie zbędnych składników majątkowych byłoby zupełnie racjonalne i uzasadnione. Za niewiarygodne uznać należało podaną przez skarżących wysokość ich miesięcznego kosztu sporządzenia kserokopii dokumentów przesyłanych do Sądu. Nie bez znaczenia dla oceny wniosku pozostaje również okoliczność, iż skarżący aktualnie w kilkunastu już sprawach (np. o sygn. akt II SA/Wr 465/08, II SA/Wr 57/09, II SA/Wr 892/11 itd.) zatrudnili adwokata z wyboru (adwokat A. K.), co świadczy bezsprzecznie o tym, iż posiadają oni środki na opłacenie kosztów postępowania. Zaznaczyć również należy, iż pozostali skarżący (dzieci wnioskodawców) są solidarnie odpowiedzialni za uiszczenie wpisu sądowego od skargi i zapłat przez nich tej opłaty zwolni z tego obowiązku wnioskodawców.
Reasumując- w niniejszym przypadku podjęto czynności zmierzające do ustalenia, czy wnioskodawcom przysługuje prawo pomocy w żądanym przez nich zakresie. Niestety wskazane we wniosku okoliczności nie pozwalają na stwierdzenie, czy poniesienie kosztów sądowych jest dla skarżących niemożliwe, albowiem z winy samych wnioskodawców nie sposób stwierdzić jak jest ich rzeczywista sytuacja finansowa, a tym samym nie sposób zweryfikować twierdzeń zawartych we wniosku. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 245 § 3 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.
