• III SA/Po 841/12 - Wyrok ...
  28.03.2024

III SA/Po 841/12

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2012-11-28

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Beata Sokołowska
Małgorzata Górecka /sprawozdawca/
Marzenna Kosewska /przewodniczący/

Sentencja

Dnia 28 listopada 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędziowie WSA Beata Sokołowska WSA Małgorzata Górecka (spr.) Protokolant: sekr. sąd. Anna Zys-Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2012 roku przy udziale sprawy ze skargi J P i A P – wspólników spółki cywilnej X w N T na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P z dnia ... roku nr .... w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 3 czerwca 2011 r., Naczelnik Urzędu Celnego w L określił wobec Y w N podstawę opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotwego w dniu 19.06.2008 r. samochodu marki H z 2008 r. o poj. silnika 2987 cm3 w wysokości 296.399 zł i zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu tego nabycia w wysokości 40.310 zł.

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 9 marca 2011 r. Naczelnik Urzędu Celnego wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego przedmiotowego samochodu, od którego nie złożono wymaganej deklaracji na podatek akcyzowy i nie wpłacono należnej akcyzy. Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym do celów poboru akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN). W myśl załącznika nr 1 poz. 59 do ustawy o podatku akcyzowym podlegają mu pojazdy samochodowe przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, włącznie z samochodami osobowo – towarowymi ( kombi ) z kodu CN 8703. Dla potrzeb właściwej klasyfikacji taryfowej posłużyć się należy wyjaśnieniami do Taryfy Celnej z załącznika do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 1 czerwca 2006 r. Zgodnie z zawartym tam opisem, kod 8703 obejmuje również samochody mieszkalne kempingowe, pojazdy do przewozu osób wyposażone z miejscami do spania itd. Pojazd został zakupiony na terenie Niemiec w dniu 10.06.2008 r. za 87731,09 euro, a w zaświadczeniu o badaniu technicznym z 19.06.2008 r. wpisano w rubryce rodzaj pojazdu : samochód specjalny, przeznaczenie kempingowe. Jest to pojazd z pozycji CN 87033311 obejmującej pojazdy wyposażone w silniki tłokowe, o pojemności skokowej przekraczającej 2500 cm3, samochody kempingowe. Pojazd jest aktualnie użytkowany na terenie Niemiec, ale nie ma to wpływu na fakt powstania obowiązku podatkowego na terenie Polski – zgodnie z art. 80 ust. 2 pkt. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Jako datę powstania tego obowiązku przyjęto datę dokonania badania technicznego w dniu 19.06.2008 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący wniósł o jej uchylenie, zarzucając organowi błędne zaliczenie pojazdu do kategorii samochodów mieszkalnych – kempingowych. Jest to bowiem samochód specjalny, co wynika z jego dowodu rejestracyjnego. Do jego prowadzenia potrzebne jest prawo jazdy kat. C ( jak dla pojazdu ciężarowego ), może go obsługiwać tylko kierowca zawodowy. Pojazd jest używany do przewozu 2 motocykli i warsztatu – serwisu. Przewoził on na zawody jedynie kierowcę motocykla, mechanika i osoby z obsługi wyścigów motocyklowych. Sporny pojazd nie jest samochodem kempingowym tylko ciężarowym.

Dyrektor Izby Celnej w P decyzją z dnia 8 czerwca 2012 r., utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, podzielając ustalenia faktyczne i ocenę prawną organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podkreślił, że aby dany pojazd mógł podlegać opodatkowaniu, powinien zostać zaklasyfikowany do pozycji CN 8703, przy czym głównym kryterium klasyfikacji do tego kodu jest zasadnicze przeznaczenie do przewozu osób. Do tej kategorii zalicza się również samochody mieszkalne – samochody kempingowe ( uwaga 3 wyjaśnień do pozycji CN 8703 Taryfy celnej ), wobec czego stanowią one wyrób akcyzowy. Fakt używania pojazdu do celów innych niż kempingowe ( przewóz motocykli ) oraz jego kwalifikacja dokonana w dowodzie rejestracyjnym nie mają charakteru wiążącego dla organu podatkowego, gdyż zasadniczym przeznaczeniem pojazdu zgodnie z intencją producenta jest przewóz osób w specjalnie wyposażonym samochodzie do zamieszkiwania. Pojazd nie posiada cech typowych dla pozycji 8704 czy 8705.

W skardze do WSA w Poznaniu podniesiono, że sporny pojazd jest samochodem specjalnym, wykonanym na indywidualne zamówienie firmy skarżących. Jest to pojazd ciężarowy z wymaganym prawem jazdy kategorii C. Do prowadzenia pojazdów kempingowych potrzebne jest prawo jazdy kategorii B, co wynikać ma z opinii biegłego rzeczoznawcy K. H i B. W ( strona wniosła o przeprowadzenie dowodu z tej opinii ). Organ podatkowy winien uwzględniać fakt zarejestrowania pojazdu jako specjalnego. Samochód służył obsłudze wyścigów motocyklowych, a nie celom kempingowym.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie, powołując się na uzasadnienie swojej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje :

W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę administracji publicznej przez badanie zgodności zaskarżonych rozstrzygnięć z prawem. W wyniku takiej kontroli rozstrzygnięcie może zostać uchylone w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy, ewentualnie w razie wystąpienia okoliczności mogących być podstawą wznowienia postępowania. Sąd stwierdzi nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny nieważności określone w art. 156 k.p.a. lub innych ustawach szczególnych, w tym w ordynacji podatkowej.

Z przepisu art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. - Dz. U. z 2012 r., poz.270), zwanej dalej "p.p.s.a." wynika, że Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą skargi.

Badając niniejszą sprawę w ramach powyższych przepisów i w oparciu o akta sprawy, Sąd nie dopatrzył się takich naruszeń prawa, które skutkowałyby koniecznością wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonej decyzji.

Poddając ocenie w pierwszej kolejności zarzuty procesowe należy zauważyć, że dotyczą one bezzasadnego ( w ocenie strony skarżącej ) pominięcia okoliczności stwierdzonej dokumentami urzędowymi w postaci dowodu rejestracyjnego, z którego wynika, że sporne auto jest samochodem specjalnym.

Sąd oceniając ustalenia poczynione przez organy podatkowe stwierdził, iż znajdują one podstawę w zgromadzonym materiale dowodowym (187 § 1 Ordynacji podatkowej) i zostały dokonane w granicach swobodnej oceny dowodów, jaka należy do kompetencji organów podatkowych z mocy art. 191 O.p. Zaznaczyć też trzeba, że w rozpoznawanej sprawie nie były wymagane wiadomości specjalne, albowiem organy podatkowe są uprawnione do samodzielnego dokonywania klasyfikacji towarów według Nomenklatury Scalonej, dlatego zbytecznym było powołanie biegłego w myśl art. 197 O.p. Należy również zauważyć, że organy celne nie naruszyły art. 194 i 121 O.p., bowiem zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29 poz. 257 ze zm.), akcyzie podlegają samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju. Z treści tego przepisu wynika, że przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym mają w sprawach podatkowych w zakresie podatku akcyzowego zastosowanie jedynie do badania, czy dany pojazd jest zarejestrowany bądź też nie na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, gdyż akcyzie podlegają jedynie samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju. Słusznie podniosły organy podatkowe, że dla celów poboru akcyzy w nabyciu wewnątrzwspólnotowym stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN), a nie przepisy prawa o ruchu drogowym (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 października 2009 r., Sygn. akt III SA/GL 647/09), co wyklucza możliwość dokonania klasyfikacji taryfowej spornego samochodu w oparciu o dowód rejestracyjny.

Przechodząc do oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego, Sąd także uznał je za nieuzasadnione.

Kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowi zaklasyfikowanie przez organy podatkowe samochodu H, poj. silnika 2987 cm3, rok prod. 2008 do pozycji 8703 CN – samochód zasadniczo przeznaczony do przewozu osób.

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, wyroby akcyzowe to wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr 1 do ustawy. Pod pozycją 59 załącznika nr 1 zamieszczone zostały samochody osobowe o symbolu PKWiU 34.10.2 i kodzie CN 8703, tj. pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż te objęte pozycją 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi. Z kolei art. 3 ust. 1 i ust. 2 ustawy akcyzowej stanowi, że do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania wyrobów znakami akcyzy na terytorium kraju stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Natomiast do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania znakami akcyzy w imporcie oraz w dostawie i nabyciu wewnątrzwspólnotowym stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN) – rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87. Oznacza to, że m.in. w celu poboru podatku akcyzowego stosuje się klasyfikacje PKWiU i CN. W niniejszej sprawie zastosowanie ma klasyfikacja CN.

W celu określenia, czy dany produkt stanowi wyrób akcyzowy niezbędne jest jego prawidłowe zaklasyfikowanie. Należy podkreślić, iż nazwa handlowa, czy też przeznaczenie wyrobu nie uzasadnia sugerowanej klasyfikacji do wskazanych kodów CN. Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze Scalonej (CN) podlega pewnym warunkom określającym zasady, na których jest oparta oraz ogólnym regułom zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że określony towar zawsze jest klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji lub podpozycji z wyłączeniem innych, które mogłyby być brane pod uwagę. Zatem do każdego towaru jest przypisany odpowiedni kod (zob. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 maja 2010 r., I SA/Gd 238/10, www.nsa.gov.pl).

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, a skład orzekający w niniejszej sprawie podziela zaprezentowany pogląd, organ przystępując do klasyfikacji w Scalonej Nomenklaturze (CN), winien wyjść od reguły 1 Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej. Zgodnie z tą regułą tytuły sekcji, działów i poddziałów mają jedynie charakter orientacyjny: dla celów prawnych klasyfikację przeprowadza się w oparciu o nazwy pozycji i wszelkie postanowienia zawarte w uwagach do sekcji lub działów, zgodnie z następującymi postanowieniami, o ile nie są one sprzeczne z treścią odpowiednich pozycji i uwag. Należy jednak pamiętać, że w stopniu, w jakim sekcje i działy opisują poszczególne grupy pozycji, mają one status prawny. Tylko wtedy, gdy klasyfikacja będzie nadal niemożliwa, należy skorzystać z ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury Scalonej, pod warunkiem, że ani treść pozycji, ani treść uwag, nie będzie stwarzać żadnych przeszkód do ich zastosowania (zob. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 maja 2010 r., I SA/Gd 238/10, www.nsa.gov.pl).

Przystępując do oceny dokonanej przez organ klasyfikacji spornego pojazdu zauważyć trzeba, że organy podatkowe prawidłowo zakwalifikowały go do Działu 87, albowiem, Dział 87 obejmuje: "Pojazdy nieszynowe oraz ich części i akcesoria" obejmuje m. in.: pojazdy mechaniczne przeznaczone do przewozu osób (pozycja 8702 albo 8703) albo towarów (pozycja 8704) albo specjalistyczne (pozycja 8705)."

Z kolei Pozycja 8702 obejmuje "Pojazdy mechaniczne do przewozu 10 lub więcej osób razem z kierowcą", zatem nie obejmuje spornego pojazdu, bowiem, jak wynika z dokumentów pojazdu może on przewozić 4 osoby (łącznie z kierowcą). Zgodzić należy się z organami podatkowymi, że mieści się on w Pozycji 8703, tj. "Pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż te objęte pozycją 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi". Pozycja ta obejmuje pojazdy mechaniczne różnego typu przeznaczone do przewozu osób, jednakże nie obejmuje pojazdów mechanicznych objętych pozycją 8702. Niniejsza pozycja (8703) obejmuje również: samochody; specjalistyczne pojazdy transportowe, takie jak ambulanse, więźniarki i pojazdy pogrzebowe; samochody mieszkalne (kempingowe, itd.), pojazdy do przewozu osób specjalnie wyposażone do zamieszkiwania (z miejscami do spania, przygotowywania posiłków, toaletami, itd.); pojazdy przeznaczone specjalnie do jazdy po śniegu; wózki golfowe i podobne pojazdy.

Przedmiotowego pojazdu zdaniem Sadu nie można zaklasyfikować do pozycji 8704: "pojazdy do przewozu towarów" z tej oczywistej przyczyny, że nie służy do przewozu towarów. Nie można również zaklasyfikować go do pozycji 8705: "Pojazdy mechaniczne specjalnego przeznaczenia, inne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (na przykład pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne)", która obejmuje pojazdy samochodowe, specjalnie skonstruowane albo przystosowane, wyposażone w różne urządzenia umożliwiające wykonywanie niektórych funkcji nietransportowych, co oznacza, iż pierwotnym przeznaczeniem pojazdu w niniejszej pozycji nie jest przewóz osób albo towarów. Pozycja obejmuje: samochody pomocy drogowej na podwoziu ciężarowym, z podłogą albo bez, wyposażone w mechanizmy podnoszące przeznaczone do podnoszenia i holowania uszkodzonych samochodów; pojazdy wyposażone w pompy, w których to pojazdach pompa jest zwykle napędzana silnikiem pojazdu; pojazdy wyposażone w drabiny albo platformy podnoszące służące do konserwacji przewodów napowietrznych, oświetlania ulic itp.; samochody z regulowanym ramieniem i platformą do użytku w filmie i w telewizji; pojazdy samochodowe używane do czyszczenia ulic, kanałów ściekowych, pasów startowych lotnisk; pługi i dmuchawy śnieżne z wbudowanymi urządzeniami; polewarki wszelkiego rodzaju, wyposażone lub nie w urządzenia grzewcze, do rozkładania smoły albo żwiru, do użytku rolniczego itp.; żurawie samochodowe nie przeznaczone do przewozu towarów, składające się z podwozia pojazdu mechanicznego, na którym na stałe zamontowano kabinę i żuraw obrotowy: ruchome wieże wiertnicze; samochody wyposażone w mechanizmy do sterowania; betoniarki składające się z kabiny i podwozia pojazdu mechanicznego, na którym na stałe zamontowano urządzenie do mieszania betonu, umożliwiające wytwarzanie przewóz betonu; generatory przewoźne; ruchome przychodnie rentgenowskie; ruchome kliniki medyczne lub dentystyczne z salą operacyjną, urządzeniami anestezjologicznymi i inną aparaturą chirurgiczną; samochody z ruchomymi reflektorami, zamontowanymi na pojeździe, zasilanymi prądem dostarczanym przez prądnicę napędzaną silnikiem pojazdu; radiowe wozy transmisyjne; telegraficzne, radiotelegraficzne albo radiotelefoniczne pojazdy nadawczo-odbiorcze; ruchome stacje radiolokacyjne; samochody totalizatora; ruchome laboratoria; pojazdy badawcze, wyposażone w aparaturę rejestrującą do określenia mocy pociągowej pojazdów mechanicznych je ciągnących; ruchome piekarnie z pełnym wyposażeniem; kuchnie polowe; ciężarówki-warsztaty, wyposażone w różne maszyny i narzędzia, aparaty spawalnicze itp.; ruchome banki, biblioteki oraz ruchome salony wystawowe.

Warto w tym miejscu przypomnieć, że nazwa handlowa, czy też przeznaczenie wyrobu nie uzasadnia sugerowanej klasyfikacji do wskazanych kodów CN, co oznacza, że określony towar zawsze jest klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji lub podpozycji z wyłączeniem innych, które mogłyby być brane pod uwagę. Zatem skoro w klasyfikacji Nomenklatury Scalonej samochody kempingowe ustawodawca zaklasyfikował w pozycji 8703, to bez znaczenia jest, że sporny pojazd został zbudowany na bazie konstrukcji fabrycznie przystosowanej i specjalnie wyprodukowanej do celów kempingowych.

W tym kontekście niezasadny był ponadto zarzut dotyczący faktycznego przeznaczenia pojazdu ( przewóz motocykli, kierowcy i personelu na wyścigi motoryzacyjne ), albowiem sporny samochód był co do zasady przeznaczony do przewozu osób – jest to jego główna funkcja użytkowa, determinująca klasyfikację pojazdu dla celów podatkowych.

Uwzględniając zatem całokształt okoliczności sprawy Sąd - działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę oddalił.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...