V SA/Wa 1676/12

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi z [...] czerwca 2012 r. C. Spółki z o.o. w W. (obecnie: N. S.A., dalej: Spółka lub strona) jest postanowienie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej: Prezes UKE) z [...] maja 2012 r. Zaskarżonym postanowieniem Prezes UKE utrzymał w mocy postanowienie własne z [...] stycznia 2012 r. odnoszące się do zarzutów przeciwegzekucyjnych zgłoszonych przez Spółkę w piśmie z [...] grudnia 2011 r.

Postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym.

Prezes UKE wystawił w dniu [...] listopada 2011 r. tytuł wykonawczy nr [...] za zobowiązania Spółki z tytułu opłaty za III i IV kwartał 2006 r. za prawo do wykorzystywania częstotliwości na podstawie pozwolenia radiowego nr [...] z dnia [...] grudnia 2002 r.

Pismem z [...] grudnia 2011 r. strona wniosła do [...] Urzędu Skarbowego w W. następujące zarzuty:

1. tytuł wykonawczy o opisanym powyżej numerze nie spełnia wymogu określonego w art. 27 § 1 pkt 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez brak wskazania treści podlegającego egzekucji obowiązku, podstawy prawnej tego obowiązku oraz stwierdzenia, że obowiązek jest wymagalny;

2. tytuł wykonawczy nie spełnia wymogu określonego w art. 27 § 1 pkt 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez brak wskazania podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej w sytuacji, kiedy należność korzysta z tego prawa i prawo to nie wynika z zabezpieczenia należności pieniężnej;

3. tytuł wykonawczy nie spełnia wymogu określonego w art. 27 § 1 pkt 6 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez brak wskazania podstawy prawnej prowadzenia egzekucji administracyjnej;

4. wierzyciel nie doręczył zobowiązanemu uprzednio upomnienia, o którym jest mowa w art. 15 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, co odpowiada podstawie zarzutu wymienionej w art. 33 pkt 7 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,

5. wierzyciel określił egzekwowany obowiązek niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, będącego podstawą wystawionego tytułu wykonawczego - co stanowi podstawę zarzutu, o której mowa w art. 33 pkt 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

6. obowiązek wskazany w tytule wykonawczym został wykonany/nie istnieje - zarzut oparty na podstawie przewidzianej w art. 33 pkt 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

W dniu [...] stycznia 2012 r. Prezes UKE - jako wierzyciel - wydał postanowienie, w którym uznał za nieuzasadniony:

1. zarzut niespełnienia przez tytuł wykonawczy wymogu określonego w art. 27 § 1 pkt 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, tj. zarzut braku wskazania w ww. tytule wykonawczym treści podlegającego egzekucji obowiązku, podstawy prawnej tego obowiązku oraz stwierdzenia, że obowiązek jest wymagalny,

2. zarzut niespełnienia przez tytuł wykonawczy wymogu określonego w art. 27 § 1 pkt 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez brak wskazania podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej w sytuacji, kiedy należność korzysta z tego prawa i prawo to nie wynika z zabezpieczenia należności pieniężnej,

3. zarzut niespełnienia przez tytuł wykonawczy wymogu określonego w art. 27 § 1 pkt 6 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, tj. zarzut braku wskazania podstawy prawnej prowadzenia egzekucji administracyjnej,

4. zarzut braku uprzedniego doręczenia Zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, co odpowiadałby podstawie zarzutu wymienionej w art. 33 pkt 7 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,

5. zarzut określenia egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, będącego podstawą wystawionego tytułu wykonawczego - co stanowiłoby podstawę zarzutu, o której mowa w art. 33 pkt 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Prezes UKE natomiast stwierdził niedopuszczalność zarzutu opartego na przepisie art. 33 pkt 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, tj. zarzutu wykonania/nieistnienia obowiązku wskazanego w przedmiotowym tytule wykonawczym.

Po rozpoznaniu wniosku Spółki o ponowne rozpatrzenie sprawy, Prezes UKE postanowieniem z [...] maja 2012 r. utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia [...] stycznia 2012 r. Organ wskazał, że tytuł wykonawczy, jako podstawa prowadzenia egzekucji musi wskazywać obowiązek, który ma być wykonywany i przytoczył treść art. 27 § 1 pkt 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Organ odwoławczy podkreślił, iż wierzyciel nie ma możliwości zamieszczenia w tytule wykonawczym treści innej, niż wymagana w art. 27 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji i dostosowanym do treści tego przepisu wzorze tytułu wykonawczego. Powołał się także na orzecznictwo sądowe.

Prezes UKE wskazał, że ustalenie zakresu ciążącego na danym podmiocie obowiązku uiszczania rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością, tj. wysokości rocznej opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością na podstawie określonego pozwolenia radiowego, jest możliwe wyłącznie na podstawie treści wydanego pozwolenia radiowego (określonych w nim warunków wykorzystywania częstotliwości oraz danych dotyczących lokalizacji stacji nadawczych lub nadawczo-odbiorczych lub danych dotyczących obszaru, na którym mogą być wykorzystywane częstotliwości) oraz treści właściwych przepisów Rozporządzenia, nawiązujących do ww. warunków oraz danych i przepisów ustawy Prawo telekomunikacyjne.

Mając na względzie powyższe organ stwierdził, iż nieuzasadniony jest zarzut naruszenia przez Prezesa UKE art. 27 § 1 pkt 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez przyjęcie, że tytuł wykonawczy z dnia [...] listopada 2011 r. spełnia wymóg wskazania treści podlegającego egzekucji obowiązku, podstawy prawnej tego obowiązku oraz stwierdzenia, że obowiązek jest wymagalny.

Odnosząc się do argumentów Strony dotyczących obowiązku wskazania w tytule wykonawczym podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej, jeżeli należność korzysta z tego prawa i prawo to nie wynika z zabezpieczenia należności pieniężnej, Prezes UKE po ponownym rozpatrzeniu sprawy poparł argumentację przedstawioną we wcześniejszym postanowieniu. Organ odwoławczy wskazał że w dniu 10 listopada 2011 r. Spółce zostało doręczone upomnienie nr [...] z dnia [...] listopada 2011 r., zawierające wezwanie do zapłaty zaległych opłat za 2006 r. Oznaczenia zaległości dokonano poprzez wskazanie numeru decyzji (pozwolenia radiowego), z którym wiąże się zaległa opłata, terminów zapłaty poszczególnych opłat oraz ich wysokości.

Obowiązek uiszczania opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji oraz opłat za prawo do dysponowania częstotliwościami, jak podkreślił Prezes UKE wiąże się z wydaniem na rzecz danego podmiotu decyzji przyznającej określone uprawnienie. Podmiot, na którym spoczywa powinność ich uiszczania, ma obowiązek samodzielnie obliczyć na podstawie obowiązujących przepisów prawa i przy uwzględnieniu zakresu przyznanego mu w decyzji uprawnienia oraz wpłacić na rachunek Urzędu Komunikacji Elektronicznej w określonych przepisami prawa terminach.

Prezes UKE wskazał też, że doręczenie upomnienia z [...] listopada 2011r., zawierającego dane, które umożliwiały identyfikację zaległych opłat, powinno skutkować zweryfikowaniem przez Zobowiązanego stanu ciążących na nim zobowiązań, a po ustaleniu, iż określone opłaty nie zostały uiszczone, zapłatą zaległości wraz z należnymi odsetkami podatkowymi.

Wbrew stanowisku Spółki upomnienie, jak podkreślił Prezes UKE o którym jest mowa w art. 15 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nie jest dokumentem, w którym Wierzyciel ma obowiązek udowodnić Zobowiązanemu istnienie i wysokość ciążących na nim zobowiązań, w szczególności poprzez wskazanie szczegółowej podstawy prawnej obliczenia wysokości poszczególnych opłat. Organ stwierdził, że upomnienie ma celu zwrócenie uwagi zobowiązanego, iż określone należności nie zostały zapłacone, by mógł on dobrowolnie czyli bez wszczynania postępowania egzekucyjnego, należności te uregulować. Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują innych warunków formalnych upomnienia, niż określone w art. 15 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Prezes UKE odniósł się też do zarzutu naruszenia art. 33 pkt 1 w związku z art. 34 § 1a ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji uznając, iż zachodzi podstawa do stwierdzenia niedopuszczalności zarzutu opartego na przepisie art. 33 pkt 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, tj. zarzutu wykonania/nieistnienia obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym nr [...] z dnia [...] listopada 2011 r.

Organ rozpatrujący sprawę nadmienił, że zaległości z tytułu opłat za 2006r. za prawo do dysponowania częstotliwościami są przedmiotem postępowań egzekucyjnych toczących się przed Naczelnikiem [...] Urzędu Skarbowego w W., w tym wynikających z Pozwoleń Radiowych. W dniu [...] czerwca 2008 r. Spółka złożyła do Prezesa UKE wniosek, w którym zwróciła się o rozłożenie na raty zaległych opłat za 2006 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami. W sprawie tej została wydana decyzja częściowa z [...] października 2011 r., w której Prezes UKE rozłożył na raty zaległe opłaty za 2006 r., w odniesieniu do których strona nie posiadała wątpliwości co do podstawy prawnej obliczania wysokości tych opłat. Ponieważ Spółka zgłosiła w ww. postępowaniu wątpliwości w zakresie podstawy prawnej obliczania wysokości opłat za 2006 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami określonymi w Pozwoleniach Radiowych wniosek, w części dotyczącej tych zaległości, nie został rozstrzygnięty do chwili obecnej. Stosownie bowiem do orzecznictwa sądów administracyjnych, udzielanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych odbywa się tylko i wyłącznie na płaszczyźnie istniejących i niekwestionowanych przez podatnika zaległości podatkowych.

Przed Prezesem UKE toczy się postępowanie administracyjne wszczęte na wniosek strony z 27 września 2007 r., w sprawie stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty za III kwartał 2007r. za prawo do wykorzystywania częstotliwości na podstawie pozwolenia radiowego nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r. oraz nadpłaty z tytułu opłaty za III kwartał 2007 r. za prawo do wykorzystywania częstotliwości na podstawie pozwolenia radiowego nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r.

Organ odwoławczy wyjaśnił również, iż pozwolenie radiowe nr [...] z [...] sierpnia 2005 r. oraz pozwolenie radiowe nr [...] z [...] sierpnia 2005 r., znajdują się w grupie Pozwoleń Radiowych, w przypadku których Spółka posiada wątpliwości co do podstawy prawnej obliczania wysokości rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością. Postępowanie dowodowe, które toczy się w sprawie z wniosku z [...] września 2007 r., ma na celu rozstrzygnięcie, w oparciu o które przepisy Rozporządzenia należy obliczać roczne opłaty za prawo dysponowania częstotliwością na podstawie pozwolenia radiowego nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r. oraz pozwolenia radiowego nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r. Wyniki tego postępowania będą miały znaczenie prawne również dla obliczania wysokości rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwościami na podstawie pozostałych Pozwoleń Radiowych.

Z przedstawionych powyżej okoliczności w ocenie organu jednoznacznie wynika, iż zarzut zobowiązanego dotyczący wykonania/nieistnienia obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym z dnia [...] listopada 2011 r. z uwagi na zastosowanie niewłaściwej podstawy prawnej przy naliczaniu wysokości należności, jest przedmiotem rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu administracyjnym, tj. w postępowaniu z wniosku strony z dnia [...] września 2007 r.

Spółka reprezentowana przez pełnomocnika wniosła skargę na postanowienie Prezesa UKE z [...] maja 2012r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W skardze do Sądu pełnomocnik strony zarzucił powyższemu postanowieniu naruszenie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 156 § 1 pkt 3) w związku z art. 126 k.p.a. w związku z art. 11 ust. 9 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r., nr 220, poz. 1447, ze zmianami, dalej "USDG"), polegające na utrzymaniu w mocy postanowienia dotyczącego sprawy rozstrzygniętej innym postanowieniem ostatecznym. Wskazał, iż złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w dniu 30 stycznia 2012 r. Zatem wniosek powinien być rozpatrzony do dnia 29 lutego 2012 r. Podkreślił, że Prezes UKE nie skorzystał z prawa do przedłużenia postępowania, zatem należy uznać, że organ "wydał rozstrzygnięcie zgodnie z wnioskiem przedsiębiorcy" w dniu 29 lutego 2012 r.

Ponadto autor skargi zarzucił naruszenie art. 156 § 1 pkt 3) w związku z art. 155 k.p.a. w związku z art. 11 ust. 9 USDG przez nieumorzenie postępowania administracyjnego w sytuacji, gdy następczo okazało się, że sprawa została załatwiona innym postanowieniem ostatecznym. Podniósł, że postępowanie to ma bezpośredni związek z wykonywaną przez stronę działalnością gospodarczą, a umiejscowienie normy prawnej, na którą strona się powołuje w przepisach ogólnych USDG przemawia za tym, żeby uznać stosowanie art. 11 ust. 9 również do tego właśnie postępowania.

Pełnomocnik skarżącego powołał też zarzut naruszenia art. 27 § 1 pkt 3) ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., nr 229, poz. 1954, ze zmianami, dalej "u.p.e.a.") poprzez przyjęcie, że tytuł wykonawczy spełnia wymóg wskazania treści podlegającego egzekucji obowiązku, podstawy prawnej tego obowiązku oraz stwierdzenia, że obowiązek jest wymagalny. Wskazał, że stanowisko Prezesa UKE nie odnosi się do tego, że obowiązek podlegający egzekucji może wynikać z decyzji (ew. postanowienia) albo bezpośrednio z przepisów prawa. Prezes UKE nie wykazał, jego zdaniem w żaden sposób prawidłowości stanowiska, według którego w zaistniałym stanie faktycznym prawidłowym było wskazanie jako podstawy prawnej należności pozwolenia radiowego. Nie ulega wątpliwości, że pozwolenie radiowe nie stanowi podstawy prawnej należności wskazanej w Tytule, bowiem w żadnym fragmencie nie odnosi się do wskazanych w Tytule kwot. Podniósł, że organ nieprawidłowo wskazał podstawę prawną obowiązku, że wynika on z przepisów prawa, podczas gdy przepisy nie określały wysokości opłaty będącej przedmiotem obowiązku. W sprawie mamy do czynienia z sytuacją odwrotną, przepisy określają bowiem wszystkie niezbędne kryteria, łącznie z samą wysokością opłaty. Jeżeli zaś organ stoi na stanowisku, że przepisy w sposób niewystarczający określają obowiązek będący przedmiotem egzekucji, to powinien wydać odrębną decyzję, w której ten obowiązek zostałby sprecyzowany.

Biorąc powyższe pod uwagę wnoszący skargę stwierdził, że w sprawie należało jako podstawę prawną należności wskazać przepisy prawa, z których należność wynika, czyli odpowiednie przepisy ustawy oraz Rozporządzenia. Jest to o tyle istotne, że podanie właściwej podstawy prawnej umożliwia organowi egzekucyjnemu realizację nałożonego w art. 29 u.p.e.a. obowiązku, polegającego na zbadaniu dopuszczalności egzekucji administracyjnej (kluczowa jest kwestia podstawy prawnej obowiązku). Zdaniem strony Prezes UKE powinien był wskazać w pozycji 29 ustawę z 16 lipca 2004 r. -Prawo telekomunikacyjne oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2005 r. w sprawie rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością (Dz. U. nr 24, poz. 196 z późn. zm., dalej "Rozporządzenie"), zaś w pozycji 30 zaznaczyć punkt 3 "z mocy prawa".

Kolejny zarzut, jaki wskazał w skardze pełnomocnik strony dotyczy naruszenia art. 27 § 1 pkt 5) u.p.e.a. poprzez przyjęcie, że nie jest wymagane wskazanie podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej w sytuacji, kiedy należność korzysta z tego prawa i prawo to nie wynika z zabezpieczenia należności pieniężnej. Jak podkreślił autor skargi wykładnia językowa powyższego przepisu nie budzi żadnych wątpliwości i nie pozwala na formułowanie takich wniosków, zwłaszcza jeżeli uwzględni się wysoce sformalizowany charakter postępowania egzekucyjno-administracyjnego. Kwestionowany tytuł wykonawczy obarczony jest brakiem wskazania podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności, co w kontekście wymogów, które musi spełnić tytuł wykonawczy, uzasadnia stanowisko, że egzekucja prowadzona w przedmiotowej sprawie była niedopuszczalna.

Następnie, pełnomocnik skarżącego zarzucił naruszenie art. 27 § 1 pkt 6) u.p.e.a. poprzez przyjęcie, że tytuł wykonawczy spełnia wymóg wskazania podstawy prawnej prowadzenia egzekucji administracyjnej. Jego zdaniem Prezes UKE zdaje się mylić obowiązek podania podstawy prawnej obowiązku (o czym była mowa w uzasadnieniu zarzutu nr 2 i co powinno znaleźć się w pozycjach 29 i 30 tytułu wykonawczego) z obowiązkiem podania podstawy prawnej prowadzenia egzekucji administracyjnej, gdy mamy do czynienia z inną niż art. 2 u.p.e.a. podstawą prawną jej prowadzenia.

Autor skargi podniósł także zarzut naruszenia art. 15 § 1 PEWA poprzez uznanie, że stronie doręczono upomnienie. Wyjaśnił, że w upomnieniu brak jest wskazania, czy dany obowiązek wynika z decyzji, postanowienia czy przepisów prawa. Następczo, bowiem już na etapie postępowania egzekucyjnego, Prezes UKE wskazuje, że Tytuł dotyczy obowiązków wynikających z decyzji, choć, jak wskazano powyżej, pozwolenie nie nakłada na stronę obowiązków (a tym bardziej nie wskazuje na wysokość należności). Również gdyby przyjąć, że "Upomnienie" dotyczyło obowiązków wynikających bezpośrednio z przepisów prawa (z uwagi na powołanie przepisów art. 183-185 PT), to brak jest wskazania podstawy prawnej, z której wynika skalkulowana wysokość wskazanych opłat (nie ma odesłania do konkretnych przepisów prawa).

Kolejnym zarzutem podniesionym przez pełnomocnika w skardze jest naruszenie art. 33 pkt 3 u.p.e.a. poprzez przyjęcie, że określenie egzekwowanego obowiązku jest zgodne z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia. Nie jest możliwe jego zdaniem powtórzenie treści obowiązku za wskazanym przez Prezesa UKE aktem administracyjnym, który w istocie nie jest podstawą tego obowiązku.

Dalej wnoszący skargę, podniósł zarzut naruszenia art. 33 pkt 1 u.p.e.a. w zw. z art. 34 § 1a u.p.e.a. poprzez przyjęcie, że zobowiązany nie mógł powoływać się na zarzut wykonania/nieistnienia obowiązku bowiem zarzut ten miał być rzekomo przedmiotem innego postępowania, podczas gdy owo postępowanie dotyczyło opłat za rok 2007. Zdaniem pełnomocnika ze względu na wymogi dotyczące treści zarzutów (zamknięty katalog podstaw wnoszonych zarzutów), Prezes UKE nie był uprawniony by odnieść się we wniosku dotyczącego pozwoleń nr [...] oraz [...] do zarzutów, które dotyczą pozwolenia nr [...]. Powyższe samo w sobie przesądza, że taka sytuacja nie mieści się w hipotezie art. 34 § 1a u.p.e.a., bowiem zarzut dotyczący Tytułu nie jest i nie był przedmiotem innego postępowania.

Nawet gdyby, jak podkreślił autor skargi, argumentacja przedstawiona we wniosku o stwierdzenie nadpłaty za III kwartał 2007 r. dotyczyła również opłat za częstotliwości przyznane w pozwoleniu nr [...], to należy zwrócić uwagę, że obowiązek stwierdzony w Tytule Wykonawczym dotyczy opłaty za rok 2006. Oznacza to, że nie mogłoby być również w takiej sytuacji mowy o tożsamości zarzutów zgłoszonych w niniejszym postępowaniu i w postępowaniu o stwierdzenie nadpłaty (które dotyczy opłat za zupełnie inny okres).

Ostatni z podniesionych przez pełnomocnika spółki zarzutów dotyczył naruszenia art. 7 oraz art. 77 k.p.a. poprzez nierozpoznanie istoty sprawy. Jego zdaniem, na skutek niezasadnego powołania się na art. 34 § 1a u.p.e.a. Prezes UKE nie ustosunkował się bowiem w żaden sposób do merytorycznej argumentacji przedstawionej przez stronę, czym naruszył naczelne zasady postępowania administracyjnego.

W odpowiedzi na skargę Prezes UKE uznał zawarte w skardze zarzuty za nieuzasadnione i podtrzymując argumentację zaprezentowaną w zaskarżonym postanowieniu wniósł o oddalenie skargi.

W piśmie procesowym z 5 października 2012r. zatytułowanym "Replika Skarżącego" pełnomocnik skarżącej spółki podtrzymał zarzuty podniesione w skardze. Jednocześnie wskazał, że Prezes UKE nietrafnie interpretuje art. 34 § 1a u.p.e.a., który służy uniknięciu dwutorowości trybu zaskarżenia. Z taką sytuacją w opinii autora repliki nie mamy w tym postępowaniu do czynienia, sprawa opłat za 2006r. jest przedmiotem wyłącznie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, zaś Prezes UKE odmawia wdania się w spór co do meritum sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga okazała się niezasadna.

Dokonując kontroli legalności zaskarżonego postanowienia w granicach kompetencji przysługujących sądowi administracyjnemu na podstawie ww. ustaw, tj. badając zaskarżone postanowienie pod względem jego zgodności z przepisami ustawy z 16 lipca 2004r. Prawo telekomunikacyjne (Nr 171, poz. 1800 ze zm.), zwanej dalej Prawo telekomunikacyjne, rozporządzeniem Rady Ministrów z 8 lutego 2005r. w sprawie rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością (Nr 24, poz. 196 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem Rady Ministrów, jak również przepisami ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. oraz ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005r., Nr 229, poz. 1954 ze zm. dalej u.p.e.a.), Sąd nie dopatrzył się w sprawie takich uchybień prawa, które winny skutkować uchyleniem skarżonego orzeczenia i uznał, iż postanowienie będące przedmiotem skargi jest prawidłowe, argumenty przedstawione w uzasadnieniu skarżonego orzeczenia przekonujące i właściwe, natomiast podniesione w skardze zarzuty - nieuzasadnione.

Przede wszystkim zaznaczyć należy, iż kontrolowane postępowanie zostało wszczęte pismem pełnomocnika skarżącej z [...] grudnia 2011r. zatytułowanym "Zarzuty zobowiązanego dot. Tytułu Wykonawczego nr [...]", które zgodnie z jego treścią zostało prawidłowo zakwalifikowane przez organ egzekucyjny jako zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Postępowanie to toczyło się zatem w trybie art. 34 § 1 i art. 34 § 1a u.p.e.a., zgodnie z którymi zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 pkt 1-7, 9 i 10, a przy egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym - także na podstawie art. 33 pkt 8, organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym że w zakresie zarzutów, o których mowa w art. 33 pkt 1-5, wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca. Zaś jeżeli zarzut zobowiązanego jest lub był przedmiotem rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym lub sądowym albo zobowiązany kwestionuje w całości lub w części wymagalność należności pieniężnej z uwagi na jej wysokość ustaloną lub określoną w orzeczeniu, od którego przysługują środki zaskarżenia, wierzyciel wydaje postanowienie o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu.

Postanowienie wydane w sprawie, stanowi więc stanowisko wierzyciela (Prezesa UKE) co do zgłoszonych przez skarżącą Spółkę – dłużnika, zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym, wszczętym tytułem wykonawczym nr [...]. W tym miejscu wyjaśnić należy, iż zarzuty są środkiem zaskarżenia, który służy w fazie wszczęcia postępowania egzekucyjnego i stanowią one dla zobowiązanego podstawowy środek ochronny przed niezgodnym z prawem skierowaniem i prowadzeniem do jego majątku egzekucji administracyjnej. Podstawy zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej zostały enumeratywnie wyliczone w art. 33 u.p.e.a.

Kwestią sporną w ninejszej sprawie jest ustalenie, czy na podstawie decyzji - pozwolenia radiowego możliwe jest wskazanie wysokości opłaty, która jest egzekwowana na podstawie tytułu wykonawczego, czy jednak jak twierdzi pełnomocnik skarżącego potrzebne jest doprecyzowanie wysokości tej opłaty przez Prezesa UKE.

W ocenie pełnomocnika skarżącego pozwolenie radiowe w żadanym miejscu nie przewiduje i nie określa wysokości opłaty za prawo do korzystania z częstotliwości.

Należy wskazać, iż egzekwowane od skarżącej spółki należności to zaległe opłaty (III-IV kwartał 2006r.) za prawo do wykorzystywania kanałów częstotliwości: określonych w pozwoleniu radiowym z [...] grudnia 2002r. W treści uzasadnienia tegoż pozwolenia wskazano, że za prawo do dysponowania częstotliwością albo za prawo do wykorzystywania częstotliwości należy uiszczać opłaty zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Obowiązek dokonywania tych wpłat wynika z treści art. 185 ust. 3 ustawy Prawo Telekomunikacyjne (przepis ten wdraża do ustawodawstwa krajowego postanowienie dyrektywy 2002/20/WE o zezwoleniach), który stanowi, że podmiot nie posiadający rezerwacji częstotliwości, który uzyskał prawo do wykorzystywania częstotliwości w pozwoleniu radiowym, jest zobowiązany uiszczać roczne opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością. Aby taki obowiązek powstał po stronie podmiotu niezbędne jest uzyskanie przez niego prawa do wykorzystywania częstotliwości w pozwoleniu radiowym, co miało miejsce w niniejszej sprawie.

Stosownie do przepisu § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów do ustalenia wysokości opłaty w poszczególnych służbach radiokomunikacyjnych przyjmuje się warunki wykorzystywania częstotliwości oraz dane dotyczące lokalizacji stacji nadawczych lub nadawczo-odbiorczych lub dane dotyczące obszaru, na którym mogą być wykorzystywane częstotliwości, określone w decyzji przyznającej prawo do dysponowania częstotliwością lub jej wykorzystywania, przy czym wysokość opłat nie może przekroczyć limitów określonych w Prawie telekomunikacyjnym. Ustalenie zakresu ciążącego na danym podmiocie obowiązku uiszczania rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością, tj. wysokości rocznej opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością na podstawie określonego pozwolenia radiowego, jest zatem możliwe wyłącznie na podstawie treści wydanego pozwolenia radiowego (określonych w nim warunków wykorzystywania częstotliwości oraz danych dotyczących lokalizacji stacji nadawczych lub nadawczo-odbiorczych lub danych dotyczących obszaru, na którym mogą być wykorzystywane częstotliwości) oraz treści właściwych przepisów Rozporządzenia, nawiązujących do ww. warunków oraz danych i przepisów Prawa Telekomunikacyjnego.

Zgodnie z przepsiem § 6 ust. 1 rozporządzenia, opłatę uiszcza się w ratach kwartalnych w wysokości równej 1/4 opłaty rocznej do końca stycznia, kwietnia, lipca i października danego roku. Opłatę można uiścić jednorazowo za cały rok do końca lutego danego roku albo w ratach półrocznych w wysokości równej 1/2 opłaty rocznej do końca lutego i sierpnia danego roku. W myśl ust. 6. opłaty uiszcza się w terminie 14 dni od dnia uzyskania prawa, o ile w decyzji określono termin, od którego prawo przysługuje. Z treści pozwolenia radiowego załączonego do akt sprawy, wynika, że datą rozpoczęcia używania radiowych urządzeń nadawczo – odbiorczych typu Air Star systemu OnDemond 26 GHz wyprodukowanych przez producenta Lucent Technologies pracujących w cyfrowym systemie radiowym dostępu abonenckiego na terenie Wrocławia jest dzień doręczenia zaskarżonego postanowienia. Opóźnienie w terminie uiszczenia opłaty rodzi obowiązek zapłaty odsetek ustawowych w takiej wysokości, jak od zaległości podatkowych na podstawie przepisów ordynacji podatkowej, do których odsyła art. 188 ustawy Prawo Telekomunikacyjne oraz uzasadnia skierowanie wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego (vide: Komentarz do ustawy Prawo telekomunikacyjne, M. Rogalski K. Kawałek, Warszawa 2010r.).

Z powyższych względów, prawidłowo przy określeniu w Tytule Wykonawczym podstawy prawnej egzekwowanego obowiązku, został wskazany akt normatywny, z którego wynika obowiązek uiszczania rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością i który zarazem stanowi podstawę prawną do wydania pozwolenia radiowego przyznającego prawo do wykorzystywania częstotliwości (poz. 29) oraz samej decyzji, tj. pozwolenia radiowego, którego treść wpływa na zakres obowiązku uiszczania rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością (poz. 30).

Czyli na podstawie decyzji - pozwolenia radiowego możliwe jest precyzyjne ustalenie przez zobowiązanego o wysokości opłaty, która jest egzekwowana na podstawie tytułu wykonawczego. Nie jest więc potrzebne doprecyzowywanie tej opłaty przez Prezesa UKE, jak mylnie wywiódł pełnomocnik w treści złożonej skargi. Stąd też prawidłowym działaniem organu było wskazanie w poz. 30 Tytułu Wykonawczego jako podstawy prawnej egzekwowanego obowiązku decyzji administracyjnej. Zatem zarzut naruszenia art. 27 § 1 pkt 3 u.p.e.a. pozostaje bezzasadny.

Sąd nie podzielił również, pozostałego zarzutu dotyczącego naruszenia art. 27 § 1 pkt 5) u.p.e.a., który stanowi, że tytuł wykonawczy zawiera m.in. wskazanie podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej, jeżeli należność korzysta z tego prawa i prawo to nie wynika z zabezpieczenia należności pieniężnej. Pełnomocnik związał ten zarzut z treścią art. 115 ust. 1 u.p.e.a.

Pierwszeństwo zaspokojenia należności pieniężnej, o którym mowa w pkt 5 musi wynikać z odrębnych przepisów, odnoszących się do danego rodzaju należności pieniężnych. Tylko bowiem w takim przypadku istnieje potrzeba przekazania organowi egzekucyjnemu informacji o tym, że należność pieniężna, której dotyczy tytuł wykonawczy korzysta z pierwszeństwa zaspokojenia. Zakres publicznoprawnych należności pieniężnych, dla których właściwym organem egzekucyjnym jest naczelnik urzędu skarbowego, jest tak szeroki, że nieodzownym jest wskazanie temu organowi egzekucyjnemu, że dana należność korzysta z ustawowego pierwszeństwa. W przypadku należności z tytułu opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości brak jest przepisu prawa przyznającego tym należnościom prawo pierwszeństwa zaspokojenia przed innymi należnościami.

Przy tym niezrozumiałym jest również zarzut pełnomocnika skarżącego dotyczący naruszenia art. 27 § 1 pkt 6) u.p.e.a, który stanowi, że tytuł wykonawczy zawiera wskazanie podstawy prawnej prowadzenia egzekucji administracyjnej. Trudno uznać biorąc pod uwagę wcześniejsze rozważania Sądu, że w niniejszej sprawie takie uchybienie miało miejsce.

Wskazanie podstawy prawnej egzekucji administracyjnej oznacza, że chodzi o podanie aktu prawnego, gdy podstawą egzekucji jest przepis, z którego wprost wynikają określone obowiązki lub w przypadku gdy egzekwowany obowiązek wynika z decyzji administracyjnej, koniecznym jest w tytule wykonawczym powołanie tej decyzji. W zasadzie przez pełną realizację tego przepisu należy rozumieć wskazanie w podstawie prawnej obu tych elementów. Nie dotyczy to tylko sytuacji, gdy podstawą egzekucji jest przepis prawa (bez potrzeby wydania decyzji), z którego wprost wynikają obowiązki. Korzystając z tej możliwości Prezes UKE wskazał w Tytule Wykonawczym, jako podstawę prawą egzekucji administracyjnej, również przepis art. 187 w związku z art. 185 ust. 1 i 3 Prawa telekomunikacyjnego w związku z Rozporządzeniem. Wyjaśnić przy tym należy, iż przepis art. 187 Prawa telekomunikacyjnego stanowi, iż do opłat, będących przedmiotem niniejszego postępowania, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.

Sąd nie podziela również zarzutu skargi dotyczącego naruszenia dyspozycji art. 15 § 1 u.p.e.a. poprzez brak doręczenia spółce skutecznego upomnienia. Zgodnie z tym przepisem wierzyciel obowiązany jest wystosować do zobowiązanego upomnienie, w którym wezwie go do wykonania obowiązku. Przepis ten należy rozumieć w ten sposób, że w piśmie skierowanym bezpośrednio do osoby, na której spoczywa obowiązek podlegający egzekucji administracyjnej, obowiązek ten zostanie określony w taki sposób, aby wezwany mógł zastosować się do upomnienia (vide: Komentarz do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji D. Kijowski i inni, Warszawa 2010r.).

Skarżącej spółce upomnienie nr [...] z [...] listopada 2011r., zostało doręczone w dniu 10 listopada 2011 r., które zawierało wezwanie do zapłaty zaległych opłat za 2006r. Oznaczenia zaległości dokonano poprzez wskazanie numeru decyzji (pozwolenia radiowego), z którym wiąże się zaległa opłata, terminów zapłaty poszczególnych opłat oraz ich wysokości. Zdaniem Sądu tak zredagowane upomnienie umożliwiało spółce identyfikację zaległych opłat za wykorzystywanie częstotliwości uzyskanych na podstawie zezwolenia radiowego.

Za nietrafny należy uznać również zarzut naruszenia treści art. 33 pkt 3 u.p.e.a. poprzez - wadliwe zdaniem pełnomocnika skarżącego - przyjęcie przez organ, że określenie egzekwowanego obowiązku jest zgodne z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia. Sąd, uznał za słuszne stanowisko organu.

Wskazanie podstawy prawnej należności, których dotyczy Tytuł Wykonawczy nastąpiło przez wskazanie aktu normatywnego, z którego wynika obowiązek uiszczania rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością i który zarazem stanowi podstawę prawną do wydania pozwolenia radiowego przyznającego prawo do wykorzystywania częstotliwości oraz samego orzeczenia, którego treść wpływa na zakres obowiązku uiszczania rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością. Na podstawie tych danych możliwe jest jednoznaczne ustalenie obowiązku, który jest egzekwowany (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 16 lutego 2006 r. sygn. akt: III SA/Wa 1824/05).

Mając powyższe na uwadze za bezzasadny należy uznać zarzut Spółki oparty na przepisie art. 33 pkt 1 u.p.e.a. Zgodnie z jego treścią podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być wykonanie lub umorzenie w całości albo w części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku. Wbrew zarzutom skargi wierzyciel prawidłowo ustalił stan faktyczny i prawny nie naruszając powołanych w skardze przepisów i zasad procedury administracyjnej – art. 7, art. 77 kpa i powołanego wyżej art. 33 pkt 1 u.p.e.a. przez przyjęcie istnienia obowiązku uiszczenia zaległych rat i podstaw do prowadzenia egzekucji.

Zgodnie z przepisem art. 34 § 1a u.p.e.a., jeżeli zarzut zobowiązanego jest lub był przedmiotem rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym lub sądowym albo zobowiązany kwestionuje w całości lub w części wymagalność należności pieniężnej z uwagi na jej wysokość ustaloną lub określoną w orzeczeniu, od którego przysługują środki zaskarżenia, wierzyciel wydaje postanowienie o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu.

Bezsporne jest, iż na rzecz Spółki zostały wydane pozwolenia radiowe numer: [...] z dnia [...] października 2001 r., [...].

Zaległości z tytułu opłat za 2006 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami, w tym zaległości z tytułu rocznej opłaty za 2006 r. za prawo do dysponowania częstotliwością na podstawie pozwoleń radiowych są przedmiotem postępowań egzekucyjnych toczących się przed Naczelnikiem [...] Urzędu Skarbowego w W.

Zaległość z tytułu rocznej opłaty za 2006 r. za prawo do dysponowania częstotliwością na podstawię pozwolenia radiowego, którego dotyczy niniejsza sprawa są przedmiotem postępowania "ulgowego", wszczętego na wniosek C. na podstawie przepisu art. 67a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). W dniu [...] czerwca 2008 r. Spółka złożyła do Prezesa UKE wniosek, w którym zwróciła się o rozłożenie na raty zaległych opłat za 2006 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami, w tym zaległych opłat za 2006 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami na podstawie pozwoleń radiowych. W sprawie tej została wydana decyzja częściowa nr [...] z dnia [...] października 2011 r., w której Prezes UKE rozłożył na raty zaległe opłaty za 2006 r., w odniesieniu do których Spółka nie posiadała wątpliwości co do podstawy prawnej obliczania wysokości tych opłat. C. zgłosiła w ww. postępowaniu "ulgowym" wątpliwości w zakresie podstawy prawnej obliczania wysokości opłat za 2006 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami na podstawie Pozwoleń Radiowych. Wniosek, w części dotyczącej tych zaległości, nie został rozstrzygnięty. Pomimo tego, jak wskazano to w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, C. [...] grudnia 2011r. cofnęła wniosek o rozłożenie zaległości na raty w odniesieniu do pozwoleń [...].

Również przed Prezesem UKE toczy się postępowanie administracyjne wszczęte na wniosek Spółki z dnia [...] września 2007 r., zmodyfikowany pismem z dnia [...] marca 2008 r., a następnie pismem z dnia [...] września 2011 r., w sprawie stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty za III kwartał 2007 r. za prawo do wykorzystywania częstotliwości na podstawie pozwolenia radiowego nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r. oraz nadpłaty z tytułu opłaty za III kwartał 2007 r. za prawo do wykorzystywania częstotliwości na podstawie pozwolenia radiowego nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r.

Pozwolenie radiowe nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r. oraz pozwolenie radiowe nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r., znajdują się w grupie pozwoleń radiowych, w przypadku których C. posiada wątpliwości co do podstawy prawnej obliczania wysokości rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością. Postępowanie dowodowe, które toczy się w sprawie z wniosku z dnia [...] września 2007 r., ma na celu rozstrzygnięcie, w oparciu o które przepisy Rozporządzenia należy obliczać roczne opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością na podstawie pozwolenia radiowego nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r. oraz pozwolenia radiowego nr [...] z dnia [...] sierpnia 2005 r. Wyniki tego postępowania będą miały znaczenie prawne również dla obliczania wysokości rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwościami na podstawie pozwolenia radiowego, którego dotyczy Tytuł Wykonawczy.

Zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie toczy się więc odrębne postępowanie administracyjne w przedmiocie opłat za rok 2006, a rozstrzygnięcie dotyczące opłat za inne okresy będą miały wpływ na zasadność spornych opłat.

Organ prawidłowo więc uznał, że jako wierzyciel wydaje postanowienie o niedopuszczalności zgłoszonego przez zobowiązanego zarzutu, gdy zarzut jest lub był przedmiotem rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym lub sądowym albo zobowiązany kwestionuje w całości lub w części wymagalność należności pieniężnej z uwagi na jej wysokość ustaloną lub określoną w orzeczeniu, od którego przysługują środki zaskarżenia.

Brak jest również podstaw ażeby uwzględnić zarzut naruszenia treści art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. w z w. z art. 126 k.p.a. w związku z art. 11 ust. 9 u.s.d.g. polegającego na utrzymaniu w mocy postanowienia dotyczącego sprawy rozstrzygniętej innym postanowieniem ostatecznym.

Tytuł wykonawczy z [...] listopada 2011r. jest dokumentem, na którego podstawie organ egzekucyjny wszczyna egzekucję administracyjną, nie jest zaś aktem administracyjnym, którego celem jest reglamentacja działalności gospodarczej. Postanowienia organów obu instancji nie dotyczą kwestii reglamentacji działalności gospodarczej, ale kwestii ściągnięcia od Spółki w trybie określonym przepisami u.p.e.a. należności pieniężnych z tytułu prawa do wykorzystywania częstotliwości na podstawie pozwolenia radiowego.

W odniesieniu do kolejnego zarzutu skargi dotyczącego naruszenia art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. w zw. z art. 155 k.p.a. w związku z art. 11 ust. 9 u.s.d.g. przez nieumorzenie postępowania administracyjnego w sytuacji, gdy następczo okazało się, że sprawa została załatwiona innym postanowieniem ostatecznym, należy uznać za niezasadny. Zarzut ten jest związany z poprzednim ww. argumentem skargi, niewyrażenie przez wierzyciela we właściwym terminie stanowiska w zakresie zgłoszonych przez zobowiązanego zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, nie pociąga za sobą skutku, o jakim jest mowa w art. 11 ust. 9 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ("Jeżeli organ nie rozpatrzy wniosku w terminie, uznaje się, że wydał rozstrzygnięcie zgodne z wnioskiem przedsiębiorcy, chyba że przepisy ustaw odrębnych ze względu na nadrzędny interes publiczny stanowią inaczej"), lecz skutek w postaci (obowiązku) zawieszenia przez organ egzekucyjny postępowania egzekucyjnego do czasu otrzymania przez niego ostatecznego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela lub postanowienia o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270), orzekł jak w sentencji wyroku.