II SA/Kr 1439/12

Uzasadnienie

Burmistrz C. decyzją z dnia [...] maja 2012r. znak:[...] wydaną na podstawie art. 4, art. 59 ust. 1 i 2, art. 60 ust. 1 i art. 61 oraz art. 64 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o zagospodarowaniu i planowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.), rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1588) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustalaniu lokalizacji Inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy (Dz. U. nr 164, poz. 1589) - po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 lutego 2012r. firmy A. sp.j. z siedzibą w C. który został zmieniony w dniu 22 lutego 2012r. i 2 marca 2012r. - ustalił warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę hali produkcyjno - magazynowej z zapleczem biurowo - socjalnym i towarzyszącymi urządzeniami budowlanymi przy ul. [...] w C. , na działkach nr [...] i [...] - obręb C.

Organ l instancji wskazał w uzasadnieniu, że teren określony we wniosku nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wobec czego przeprowadzono postępowanie na zasadach i w trybie art. 59 i następne ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Organ wskazał, że w toku postępowania uzyskano wymagane opinie i uzgodnienia oraz ustalono na podstawie sporządzonej analizy architektoniczno - urbanistycznej, że w sprawie zachodzą przesłanki do ustalenia warunków zabudowy wymienione w art. 61 ust.1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Do decyzji dołączono wymagane prawem załączniki, a projekt decyzji sporządziła osoba wpisana na listę izby samorządu zawodowego architektów. Burmistrz podkreślił, że strony czynnie brały udział w postępowaniu i w odpowiedzi na zgłaszane zarzuty były informowane o trybie ustalania warunków zabudowy.

Odwołanie od decyzji organu I instancji złożyli A.H. , T.H., M.P., L.M, J.G. M.G. , W.K. i C.K. , Skarżący wyrazili zdecydowany sprzeciw wobec planowanej inwestycji, której realizacja spowoduje pogorszenie warunków zamieszkiwania dla okolicznych mieszkańców. Zdaniem odwołujących się zaskarżona decyzja jest sprzeczna z przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a to art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2, art. 15 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1, a także § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Na potwierdzenie swych twierdzeń odwołujący się przedstawili opinię urbanistyczną, sporządzoną przez W.C. .

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] lipca 2012r. znak:[...] , wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 61, art. 64 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, § 1-9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie sposobu ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

W ocenie Kolegium ustalony przez organ l instancji obszar analizowany uwzględnia istotę oraz cel regulacji § 3 rozporządzenia wykonawczego, a ustalony w ten sposób obszar pozwala organom na dokonanie weryfikacji sposobu zagospodarowania terenu usytuowanego wokół terenu inwestycji w celu dokonania prawidłowej subsumcji, skutkującej podjęciem rozstrzygnięcia kończącego postępowanie. W analizie szczegółowo wskazano cechy zabudowy występującej w obszarze analizowanym. Jest to zarówno rozproszona zabudowa jednorodzinna, jak i zabudowa macierzystego zakładu firmy A. sp. j. oraz zespół budynków administracyjno - warsztatowych (d. Kółka Rolniczego). Zdaniem Kolegium przyjęte przez organ l instancji, wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki oraz geometrii dachu były prawidłowe, ponieważ pozostają one w zgodności z aktami wykonawczymi i znajdują uzasadnienie w wynikach analizy architektoniczno - urbanistycznej oraz w samej analizie. Kolegium wskazało, że gabaryty projektowanego budynku wynikają bezpośrednio z opracowanej analizy architektoniczno - urbanistycznej. Kolegium podkreśliło też, że analiza ta została sporządzona przez osobę profesjonalnie przygotowaną do prac projektowych i planistycznych związanych z gospodarką przestrzenną, wpisaną na listę izby odpowiedniego samorządu zawodowego. Ponadto Kolegium nie znalazło podstaw do podważania ustaleń dokonanych zarówno w analizie, jak i podczas prowadzonego postępowania. Tym samym, zdaniem Kolegium, organ l instancji dokonał prawidłowej oceny istniejącego w obszarze analizowanym stanu zagospodarowania i na tej podstawie, uwzględniając zasady zachowania ładu przestrzennego oraz uwarunkowania prawne, ustalił warunki zabudowy. Ustalone parametry architektoniczne, w ocenie Kolegium, mieszczą się w zakresie norm rozporządzenia i zostały określone w sposób wyważony, zaś w toku postępowania uzyskano wymagane prawem opinie i uzgodnienia. Kolegium wyjaśniło, że ustalenia niektórych parametrów nowej zabudowy na zasadzie dopuszczonych rozporządzeniem odstępstw od zasad stosowanych w pierwszej kolejności było prawidłowe, ponieważ analiza ładu przestrzennego i kontynuacji wszystkich parametrów zabudowy, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt. 1 ustawy o planowaniu nie polega wyłącznie na wyliczaniu średnich arytmetycznych bez żadnych wyjątków.

Kolegium stwierdziło, że decyzja Burmistrza zawiera prawidłowo sporządzone załączniki obejmujące część tekstową wyników analizy architektoniczno - urbanistycznej oraz załącznik graficzny zawierający prawidłowo wyznaczony obszar analizowany. Wszystkie załączniki graficzne do decyzji jak i do analizy architektoniczno - urbanistycznej sporządzono na odpowiednich mapach we właściwej skali. Kolegium uznało, że istniejąca w analizowanym obszarze zabudowa pozwalała na dopuszczenie na działce objętej wnioskiem realizację zabudowy o parametrach wskazanych w decyzji organu I instancji. Kolegium wskazało też, że przedstawiona przez odwołujących się opinia urbanistyczna nie zawiera żadnych dowodów ani nie wskazuje faktów przemawiających za zasadnością jej uwzględnienia, zaś autor opinii nie ustosunkowuje się merytorycznie do sporządzonej w przedmiotowej sprawie analizy urbanistyczno - architektonicznej.

Skargę na decyzję SKO w K. wniosła M.P. , zarzucając naruszenie:

1) art. 1 ust 2 pkt 1, 2 i 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez: nieuwzględnienie wymogów dotyczących kształtowania ładu przestrzennego oraz walorów architektonicznych i krajobrazowych terenów przeznaczonych na wnioskowany przez A. sp. j. cel oraz nieuwzględnienie wymogów dotyczących ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia

2) art. 7 kpa oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez nieokreślenie na obszarze planowanej inwestycji obszaru analizowanego.

W odpowiedzi na skargę SKO w K. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Działając w granicach kompetencji wynikających z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) w związku z art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 270), Wojewódzki Sąd Administracyjny jest obowiązany skontrolować, czy zaskarżona decyzja odpowiada prawu, czy też to prawo narusza i - w zależności od tej oceny - orzec w sposób przewidziany w art. 145 lub art. 151 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (zwanej dalej: ppsa).

Dokonując kontroli legalności wydanych w niniejszej sprawie decyzji, Sąd stosownie do art. 134 ppsa nie jest związany granicami skargi. Przepis ten umożliwia Sądowi wszechstronne i obiektywne zbadanie sprawy niezależnie od podniesionych zarzutów.

Mając na uwadze powyższe, Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji naruszają przepisy prawa w zakresie wskazanym w art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co powoduje, iż skarga została uwzględniona, choć jedynie jeden z jej zarzutów – naruszenia przepisu § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26.08.2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1588) poprzez nieokreślenie obszaru analizowanego - okazał się zasadny.

Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej w skrócie: ustawy), wydanie decyzji o warunkach zabudowy uzależnione jest od łącznego spełnienia wymogów, określonych w punktach od 1 - 5 tegoż przepisu, tj.: kontynuacji istniejącej już zabudowy w zakresie jej funkcji oraz cech architektonicznych i urbanistycznych (pkt 1), dostępu do drogi publicznej (pkt 2), zapewnienia wystarczającego uzbrojenia terenu (pkt 3), braku wymogu uzyskania dla danego terenu zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolne i nieleśne (pkt 4) oraz zgodności decyzji z przepisami odrębnymi (pkt 5). Stosownie do art. 61 ust. 7 cyt. ustawy wymagania dotyczące nowej zabudowy zostały określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 26.08.2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1588). Określone w nim wymagania dotyczą ustalenia linii zabudowy, wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu, szerokości elewacji frontowej, wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki oraz geometrii dachu.

Przepis § 3 ust.1 i 2 ww. rozporządzenia stanowi, że w celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu właściwy organ wyznacza wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy. Granice obszaru analizowanego wyznacza się na kopii mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy, w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy, nie mniejszej jednak niż 50 metrów.

Z kolei zgodnie z § 9 rozporządzenia warunki i wymagania dotyczące nowej zabudowy i zagospodarowania terenu ustala się w decyzji o warunkach zabudowy, zawierającej część tekstową i graficzną. Wyniki analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, zawierające część tekstową i graficzną, stanowią załącznik do decyzji o warunkach zabudowy. Część graficzną decyzji o warunkach zabudowy oraz część graficzną analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, sporządza się na kopiach mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy, w czytelnej technice graficznej zapewniającej możliwość wykonywania ich kopii. Część graficzną analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, sporządza się z uwzględnieniem nazewnictwa i oznaczeń graficznych stosowanych w decyzji o warunkach zabudowy.

Podstawą wszelkich ustaleń w celu sprecyzowania wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu, a następnie określenia tych warunków zabudowy jest więc wyznaczenie obszaru analizowanego i przeprowadzenie na nim analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy.

Sposób ustalenia granic obszaru analizowanego, jak również ocena innych okoliczności niezbędnych do prawidłowego ustalenia warunków zabudowy, powinny wynikać przede wszystkim z uzasadnienia decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, której integralną częścią jest załącznik składający się z części graficznej (mapy z zaznaczonymi granicami obszaru analizowanego) oraz części tekstowej. Załącznik ten stanowi niezbędny składnik przedmiotowej decyzji w rozumieniu art. 107 § 2 k.p.a. Z kolei ustalenia przedstawione w uzasadnieniu bezwzględnie winny wynikać z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Dopiero spełnienie ww. warunków umożliwia ocenę, czy ustalenie warunków zabudowy jest zgodne z przepisami prawa.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie załączniki załączniki do decyzji o ustaleniu warunków zabudowy nie odpowiadają treści § 9 ust. 1 - 4 rozporządzenia.

W szczególności zaskarżona decyzja nie zawiera graficznej części obszaru analizowanego, która stanowiła podstawę rozstrzygnięcia organu. W rozpoznawanej sprawie jako załącznik nr 1 dołączono kserokopię mapy zasadniczej przedstawiającą jedynie granice terenu inwestycji. Brak powyższego załącznika w decyzji praktycznie uniemożliwia stronom i sądowi merytoryczne ustosunkowanie się do treści jej rozstrzygnięć oraz zweryfikowanie jej poprawności. Skoro bowiem prawodawca w § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia ustalił, że wyniki analizy stanowią załącznik do decyzji, to niewątpliwie treść tego dokumentu powinna odzwierciedlać jasno i czytelnie te efekty (wyniki) przeprowadzonej analizy, które mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Załączniki do decyzji stanowią bowiem jej integralną część, a ich brak stanowi co najmniej naruszenie art. 107 § 1 i 2 k.p.a. Zawarte w nim informacje mają też potwierdzać, że organy nie działały dowolnie, lecz w granicach prawa, zgodnie z art. 7 i 77 kpa, a ponadto stanowią istotny element wyjaśniający i uzasadniający podstawowe motywy rozstrzygnięcia dla stron postępowania. Fakt, że część graficzna analizy sporządzona na jakiejś mapie znajduje się w aktach sprawy w żaden sposób nie może sanować braku spełnienia wymogu określonego jasno w ww. przepisach. Powyższe uchybienia, zdaniem Sądu, stanowią nie tylko naruszenie prawa materialnego i procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy ale także naruszenie zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz zasady przekonywania, wyrażonych odpowiednio w art. 8 i 11 k.p.a.

Granice obszaru analizowanego wyznacza się na kopii mapy zasadniczej lub katastralnej w skali 1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych także w skali 1:2000, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (§ 9 ust. 3 rozporządzenia), gdy tymczasem w niniejszej sprawie, mapa na której dokonano analizy, jest kserokopią o nie wiadomo jakiej skali, a w dodatku brak jest na niej adnotacji o przyjęciu do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Również część graficzna decyzji o warunkach zabudowy oraz część graficzna analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, powinna zostać sporządzona się na kopiach mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy tj. kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1.000, w czytelnej technice graficznej zapewniającej możliwość wykonywania ich kopii, podczas gdy nie wiadomo, na jakiej mapie zostały sporządzone załącznik graficzny do przedmiotowej decyzji WZ, jak i sama analiza.

Ponadto jak wynika z treści dokonanej analizy organ ustalił wskaźniki zabudowy niezgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. I tak linia zabudowy została wyznaczona jako minimum 12 m od krawędzi jezdni, co może oznaczać, że może przebiegać od niej w odległości 13, 14, 15 m itd., podczas gdy zgodnie z § 4 rozporządzenia obowiązującą linię nowej zabudowy na działce objętej wnioskiem wyznacza się jako przedłużenie linii istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich. W przypadku niezgodności linii istniejącej zabudowy na działce sąsiedniej z przepisami odrębnymi, obowiązującą linię nowej zabudowy należy ustalić zgodnie z tymi przepisami. Jeżeli linia istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok, wówczas obowiązującą linię nowej zabudowy ustala się jako kontynuację linii zabudowy tego budynku, który znajduje się w większej odległości od pasa drogowego. Dopuszcza się inne wyznaczenie obowiązującej linii nowej zabudowy, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 1. Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia wskaźnik nowej zabudowy wyznacza się na podstawie średniego wskaźnika zabudowy dla całego obszaru analizowanego, przy czym określenie "średni" oznacza konkretną liczbę i nie może być określony w sposób od 30% do 50% i to bez najmniejszego uzasadnienia, również jeżeli chodzi o rozpiętość tak przyjętego przedziału. Także pozostałe wskaźniki zostały ustalone przez organ w sposób całkowicie dowolny, bez bliższego uzasadnienia przyjęcia takich, a nie innych przedziałów ich wielkości, w sposób odmienny od zaproponowanego w projekcie decyzji.

Organ drugiej instancji powyższych uchybień nie dostrzegł i utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Zapoznając się z uzasadnieniem decyzji tego organu Sąd odniósł wrażenie, że nie odnosi się ono w ogóle do decyzji Burmistrza C C. z dnia [...] maja 2012r. Nie napisano ani słowa jaka jest funkcja macierzystego zakładu wnioskodawcy, czy też cechy jego zabudowy, które, podobnie jak w ogóle cechy zabudowy występujące w obszarze analizowanym, zdaniem organu, "szczegółowo wskazano w analizie". Kolegium nie zakwestionowało przyjętych przez organ I instancji wskaźników zabudowy gdyż "znajdują uzasadnienie w wynikach analizy ...oraz samej analizie", pomimo, że analiza, jej wyniki i ustalone poszczególne parametry nowej zabudowy są rozbieżne, nie mówiąc o braku ich całkowitego uzasadnienia. Np. odnośnie linii zabudowy: w analizie stwierdzono "linia zabudowy niewykształcona", w projekcie decyzji – "ok.12,0 m od krawędzi...", w decyzji "min.12, 0 m od krawędzi", wskaźnik powierzchni nowej zabudowy: w analizie stwierdzono "wielkość powierzchni zabudowy niejednorodna", w projekcie – "do 50 %", w decyzji- "od 30% do 50%"; szerokość elewacji frontowej: w analizie podano "średnia szerokość elewacji frontowej bud. usługowych - 43m", w projekcie decyzji – "o 40 m", w decyzji- "od 23,0 m do 40, 0 m", itd.

Podsumowując stwierdzić należy, że w toku postępowania o ustalenie przedmiotowych warunków zabudowy organy naruszyły zarówno przepisy prawa materialnego w sposób mający wpływ na wynik sprawy – art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z §§ 3 – 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26.08. 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak i przepisy prawa procesowego w sposób mogący mieć wpływ na wynik sprawy – art. 7, 77 oraz 107 § 1 i 3 kpa, a organ odwoławczy dodatkowo – art.138 § 1 kpa – już bowiem sama konieczność wyjaśnienia i ewentualnego ponownego określenia granic obszaru analizowanego wyznaczonego na odpowiedniej mapie stanowiła wystarczającą podstawę do uchylenia decyzji organu I instancji w trybie art. 138 § 2 k.p.a.

Odnosząc się do zarzutu skargi, podnieść należy, że podstawowym celem i zadaniem postępowania administracyjnego prowadzonego na podstawie przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest zbadanie, czy projektowana inwestycja jest zgodna z warunkami określonymi w art. 61 ust. 1 pkt 1- 5 ustawy, w tym, czy jest zgodna z obowiązującymi przepisami odrębnymi. Dopóki dany obszar nie zostanie objęty postanowieniami planu zagospodarowania przestrzennego warunki nowej zabudowy są określane właśnie na podstawie ww. ustawy bez możliwości uwzględnienia postanowień studium, które jest obowiązujące jedynie dla organów gminy w procesie uchwalaniu planu.

Ponownie rozpoznając sprawę organy uwzględniając treść wniosku inwestora (nie przekraczając zakresu wniosku) zobowiązane będą do wyeliminowania wszystkich opisanych wyżej uchybień oraz do ustalenia, czy i w jaki sposób zabudowa sąsiednich działek dostępnych z ul. [...] pozwala, zgodnie z art. 61 ust. 1 ww. ustawy, na określenie parametrów dla wnioskowanej inwestycji. W tym celu nie jest wystarczające podanie, iż po przeciwnej stronie tej ulicy "zlokalizowany jest macierzysty zakład firmy", bez sprecyzowania funkcji tego zakładu. Konieczne będzie również sporządzenie prawidłowej analizy (w których podane i wyliczone zostaną wszystkie parametry wymagane rozporządzeniem), a następnie jej dokładna analiza. Organy winny mieć na uwadze, że o ile zgodnie z art. 60 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy powierzono osobie wpisanej na listę izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów, to do organu należy: ustosunkowanie się do całości przeprowadzonego już postępowania administracyjnego, omówienie i ocena zgromadzonego w dotychczasowym postępowaniu materiału dowodowego, ustosunkowanie się także do sporządzonej analizy oraz odniesienie się do wniosków i zarzutów stron. Organy zobowiązane będą również do wyjaśnienia, czy i dlaczego przedmiotowa inwestycja nie wymaga/wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

Wobec stwierdzenia powyższych naruszeń prawa materialnego i procesowego Sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 a) i c) oraz art.135 ustawy Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi. O zwrocie kosztów Sąd orzekł w oparciu o art. 200 ppsa.